Cywilizacja łacińska
Cywilizacja łacińska jest jedną z wyróżnionych przez Feliksa Konecznego cywilizacji. Została ona oparta na: greckiej filozofii, rzymskim prawie i etyce chrześcijańskiej. Filozofia grecka oparta na logice spełnia w cywilizacji łacińskiej rolę podstawy procesów poznawczych, z kolei prawo rzymskie oraz etyka chrześcijańska są podstawą procesów decyzyjnych oraz działań społecznych.
Cywilizacja łacińska jako jedyna połączyła wszechstronny rozwój kategorii prawdy rozumiany jako metodyczne dochodzenie do poznania obiektywnej prawdy z kategorią dobra, opartej na podporządkowaniu życia społecznego etyce, będącej zbiorem norm postępowania wyznawanym dobrowolnie przez społeczeństwo. Dzięki czemu cywilizacja łacińska mogła jako jedyna z obecnie istniejących cywilizacji stać się cywilizacją personalistyczną w przeciwieństwie do pozostałych cywilizacji będących cywilizacjami gromadnościowymi. Cywilizacja łacińska wytworzyła pojęcie państwa etyki i prawdy.
W cywilizacji łacińskiej prawo jest tworzone na podstawie norm etycznych, dzięki czemu możliwy jest rozwój moralności. Cywilizację łacińską wyróżniają ciągle rosnące wymogi etyczne oraz doskonalenie prawa w oparciu o nie.
Cechą prawa tworzonego w cywilizacji łacińskiej jest jego dualizm. Możemy wyróżnić zarówno prawo prywatne jak i prawo publiczne. Prawo prywatne znajduje zastosowanie w obyczajach rodzinnych, w stowarzyszeniach, spółdzielniach, partiach politycznych, cechach, izbach zawodowych, itd. Państwo w cywilizacji łacińskiej nie ingeruje w tworzenie prawa prywatnego. Nadmierna ingerencja państwa jest sprzeczna z zasadami cywilizacji łacińskiej. Prawo państwowe w cywilizacji łacińskiej jedynie reguluje stosunki międzyludzkie, zapewniające bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne państwa.
W cywilizacji łacińskiej wolność jednego człowieka jest ograniczona tylko i wyłącznie przez wolność drugiego człowieka.
W cywilizacji łacińskiej jako jedynej zauważa się zdolność do pracy organicznej, samoorganizacji, samo naprawiania się oraz działań oddolnych. Ważną rolę w cywilizacji łacińskiej odgrywają wspólnoty lokalne, samorządy, spółdzielnie, kasy pożyczkowe itp. Dzięki temu w cywilizacji łacińskiej jest możliwe ograniczenie roli państwa do niezbędnego minimum.
Cywilizacji łacińska jest jedyną cywilizacja, w której narody wytwarzają się jako wielkie rodziny. Naród w cywilizacji łacińskiej jest związek duchowym, dobrowolnym, a jednocześnie naturalnym. Rodzi obowiązki i wspólne prawa. Jest ponadczasowy.
Spośród dóbr materialnych najwyższą wartość w cywilizacji łacińskiej posiadają nieruchomości, a w szczególności ziemia. W cywilizacji łacińskiej naturalnym dążeniem jest zapewnienie jak największej liczbie ludzi samodzielności ekonomicznej czyli.osiadania własnego warsztatu pracy, dzięki któremu będą w stanie utrzymać siebie i własną rodzinę.
W prawie rodzinnym i małżeńskim w cywilizacji łacińskiej występują wyłącznie małżeństwa monogamiczne, a pozycja rodziny jest zdecydowanie wyższa od pozycji rodu.
Według Feliksa Konecznego cywilizacja łacińska jest najwyższą cywilizacją, ponieważ stawia najwyższe wymagania.
1