Droga leśna - wydzielony pas terenu, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów oraz ruchu pieszych, wraz z leżącymi w ciągu drogi mijankami, składnicami przyzrębowymi oraz technicznymi urządzeniami służącymi organizacji i zabezpieczeniu ruchu oraz technologii prac leśnych. Drogami leśnymi zarządzają nadleśnictwa lub inne jednostki organizacyjne lasów państwowych (zespoły składnic, ośrodki transportu leśnego itp.) zajmujące się budową, modernizacją, ochroną i utrzymaniem dróg leśnych. Konstrukcja nawierzchni - układ warstw nawierzchni wraz ze sposobem ich połączenia. Warstwa ścieralna - wierzchnia warstwa nawierzchni poddana bezpośredniemu oddziaływaniu ruchu i czynników atmosferycznych. Podbudowa - dolna część nawierzchni służąca do przenoszenia obciążeń od ruchu na podłoże; w przypadka wzmacniania istniejącą nawierzchnię uważa się za podbudowę. Podłoże drogowe naturalne - grunt rodzimy lub nasypowy leżący pod nawierzchnią do głębokości przemarzania lub do głębokości, na której występują naprężenia równe 10% naprężeń istniejących na styku podłoża z nawierzchnią. Podłoże drogowe ulepszone - wierzchnia warstwa podłoża wykonana z gruntu lub materiału spełniającego wymagania dotyczące podłoża niewysadzinowego. Ze względu na warunki techniczne podział: L-I - drogi leśne, które projektowano na zasadach określonych dla dróg publicznych; L-II - drogi leśne budowane w każdych warunkach terenowych, z wyjątkiem stoków górskich; L-III - drogi leśne tzw. stokowe budowane na stokach górskich.
Remont drogi- wykonywanie robót przywracających pierwotny stan drogi, także przy użyciu wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym. Remont stosuje się wtedy, gdy powierzchnia wybojów i kolein nie przekracza 15% powierzchni ogólnej nawierzchni dróg gruntowych naturalnych, ulepszonych mieszanką piaszczysto-gliniastą, żwirem lub żużlem paleniskowymWoda grawitacyjna (wolna) znajduje się przejściowo w większych przestworach glebowych, w których siły wrażania kapilarnego działają tak słabo, że nie są w stanie jej utrzymać. Pod wpływem siły ciężkości woda grawitacyjna przesiąka w głąb do wody gruntowej. Wyróżnia się: wodę grawitacyjną wolno przesiąkową oraz wodę grawitacyjną szybko przesiąkową. Potencjał kapilarny wiązania pierwszej jest większy, przesiąka ona powoli i dzięki temu jest dostępna dla roślin. Druga natomiast znajduje się pod działaniem sił .kapilarnych mniejszych i szybkość jej przesiąkania jest tak duża, że korzenie roślin nie mogą z niej korzystać. W glebach piaszczystych luźnych i słabogliniastych występuje przeważnie woda grawitacyjna szybko przesiąkowa, natomiast w piaskach gliniastych tych woda wolno przesiąkową.Woda gruntowa jest to woda wolna w zasięgu pełnego nasycenia gleby, zdolna do tworzenia zwierciadła w otworach naturalnych lub sztucznych. Wywiera ona duży wpływ na przebieg procesów glebotwórczych, zwłaszcza na powstawanie gleb hydromorficznych. Działanie jej powoduje oglejenie pewnych poziomów gleb albo tworzenie się gleb bagiennych.Woda gruntowa wypełnia faliste wgłębienia warstw nieprzepuszczalnych tworząc różnej wielkości wodozbiory wody zastojowej, a jeśli napotyka pochyłe warstwy nieprzepuszczalne płynie po nich tworząc cieki wgłębne. Woda gruntowa występuje niekiedy na powierzchni terenu, tworząc źródła albo zasilając otwarte zbiorniki. Przepływ wody gruntowej następuje zawsze ku najniższemu poziomowi piezometrycznemu. Wyróżnia się wodę gruntową właściwą i zaskórna. Pierwsza tworzy ciągły poziom wodonośny i zalega na znacznych obszarach. Druga zaś występuje w lokalnych soczewkach na warstwach słabo przepuszczalnych, leżących powyżej zwierciadła wody gruntowej właściwej, blisko pod powierzchnią terenu. Ilość wody zaskórnej zależy głównie od ilości opadów i okresów chwilowych roztopów.
Geokrata- lekka, przestrzenna i elastyczna konstrukcja wykonana z zespołu taśm z polietylenu (HDPE). W pozycji rozłożonej tworzy układ przypominający „plaster miodu”, który można wypełnić określonym materiałem. Rozciągnięcie teokraty przy pomocy ramy montażowej lub szpilek montażowych. Stosuje się geokrate o wysokości 100 mm, 150 mm, lub 200 mm. Po rozłożeniu jedna sekcja teokraty ma wymiary 3,5 m x 6,6 m. Do wypełnienia komórek teokraty należy stosować kruszywa o uziarnieniu ciągłym do 31,5 mm np. żwir, pospółka, piasek.
zadanie geowłókniny zmienia się od separacji poprzez filtrowanie, wzmocnienie, ochronę, aż do stabilizacji. Wielokrotnie wymagane jest połączenie kilku funkcji. Dalszym wymogiem jest odporność na uszkodzenia podczas montażu.Separacja to zapobieganie wzajemnemu mieszaniu się sąsiednich, różnych od siebie warstw gruntu i/lub materiałów wypełniających dzięki użyciu geowłókniny lub produktów pokrewnych. Geowłóknina zapobiega wnikaniu żwiru w miękką warstwę podbudowy. ”. Geowłóknina ogranicza podłoże żwirowe, a tym samym zwiększa stopień spoistości i wytrzymałość podłoża.Funkcja stabilizująca geowłókniny polega na zapewnieniu gruntom wytrzymałości na rozciąganie, której brak im pod wpływem nacisku.
Karta materiałowa nr 4- kruszywo naturalne stabilizowane mechanicznie (piaski, żwiry i ich mieszanki), ulepszone spoiwem (cement portlandzki, wapno). Jest to mieszanka kruszywa naturalnego, spoiwa i wody, w razie potrzeby dodatków ulepszających, dobranych w optymalnych ilościach, zagęszczona i stwardniała w wyniku wiązania cementem. Czynności: wyprofilowanie i zagęszczenie podłoża; dowiezienie i rozścielenie zwilżonego kruszywa; równomierne rozścielenie spoiwa; przemieszanie kruszywa; profilowanie nawierzchni w celu nadania pochyleń podłużnych i poprzecznych; zagęszczenie przy wilgotności optymalnej walcem z równoczesnym posypaniem miałem kamiennym. Zaleca się stosować na drogach bocznych.
Do gruntów wysadzinowych zalicza się grunty zawierające więcej niż 10 % cząstek średnicy 0,02 mm oraz wszystkie grunty organiczne. Oznacza to, że wszystkie grunty spoiste (gliny, iły) są gruntami wysadzinowymi, a piaski takimi gruntami nie są. Grupa A - grunty niewysadzinowe Hkb< 1.0 m, bezpieczne w każdych warunkach klimatycznych i wodnogruntowych; zawartość cząstek o średnicy mniejszej niż 0.05 mm wynosi poniżej 20%, zawartość cząstek o średnicy poniżej 0.02 mm wynosi mniej niż 3%. Czyste żwiry, pospółki i piaski (grube).Grupa B - grunty małowysadzinowe Hkb< 1.3 m, grunty zawierające 20Ⴘ30% cząstek mniejszych od 0.05 mm oraz 3Ⴘ10% cząstek mniejszych od 0.02 mm. Piaski (bardzo drobne), piaski pylaste i próchniczne. Grupa C - grunty wysadzinowe Hkb> 1.3 m, grunty zawierające powyżej 30% cząstek mniejszych niż 0.05 mm i więcej niż 10% cząstek mniejszych od 0.02 mm. Wszystkie grunty spoiste i namuły organiczne
Rabaty są to wywyższenia powierzchni powstałe przez narzucenie ziemi wydobytej z rowów wykopanych równolegle w odstępach 3-5 m, na głębokość 0,6-1,0 m. Rabaty wykonuje się, ręcznie lub mechanicznie w okresie najniższych stanów wód gruntowych, a więc latem lub wczesną jesienią. Przy gęstej rozstawie rowów ziemię wydobytą z wykopów rozrzuca się równomiernie na całej powierzchni między rowami. Przy rzadkiej zaś rozstawie z wydobytej ziemi formuje się 2 lub 3 wałki, na których sadzi się sadzonki drzew. Rabaty stosowane są na terenach podmokłych, zabagnionych i płytkich torfach oraz na glebach piaszczystych zdegradowanych na skutek wytworzenia się rudawca, zwanego pospolicie orsztynem lub rudy darniowej .Rabaty należy traktować jako meliorację zapewniającą intensywne odwodnienie i przewietrzenie gleby.
Nawierzchnia gruntowa nieulepszona - nawierzchnia wykonana z gruntu rodzimego o odporności na działanie ruchu ograniczonej właściwościami gruntu i przez wpływy atmosferyczne; Nawierzchnia gruntowa ulepszona - nawierzchnia wykonana z gruntu ulepszonego mechanicznie lub chemicznie. Nawierzchnia twarda nieulepszona - nawierzchnia odporna na działanie ruchu i wpływów atmosferycznych, nieprzystosowana do szybkiego ruchu samochodowego (nawierzchnie brukowane tzw. kocie łby, tłuczniowe, z elementów prefabrykowanych, żużlowe, żwirowe, z łupka przywęglowego itp.).Nawierzchnia twarda ulepszona - nawierzchnia odporna na działanie ruchu i wpływów atmosferycznych z warstwą ścieralną przystosowaną do szybkiego ruchu samochodowego (nawierzchnie bitumiczne, betonowe, kostkowe, klinkierowe).