WNIOSKI

Na podstawie wykresu wartości rezystancji w funkcji siły docisku R=f(F) dla styków mosiężnych zauważamy,że wartość rezystancji dla zestyku liniowego jest przy tej samej sile docisku mniejsza od rezystancji przy zestyku punktowym.Oba wykresy dowodzą że przy większej sile docisku wartość rezystancji maleje.

W przypadku styków mosiężnych najbardziej korzystny jest zestyk liniowy,gdyż odznacza się najmniejszą wartością rezystancji.Zauważamy jednocześnie że mosiądz jest stosunkowo odporny na odkształcenia trwałe.

Z wykresu zestyku punktowego przy stykach miedzianych widać,że jest to mateirał o mniejszym oporze prądu przepływającego w porównaniu do mosiądzu przy odpowiednich siłach docisku jednak jest mało wytrzymały na odkształcenia trwałe oraz rozszerzalność cieplną.Tak więc w trakcie eksploatacji w łącznikach z czasem wartość rezystancji może wzrosnąć.Tak jak w poprzednim przypadku rezystancja maleje ze wzrostem siły docisku.

Inaczej jest dla styków wykonanych z aluminium.Wykresy wykazują że rezystancja nie maleje proporcjonalnie do podnoszenia siły docisku.Dla połączenia punktowego najmniejszy opór przy prądzie I=2A mieliśmy przy docisku styków wartością około 20N.Natomiast dla zestyku liniowego najkorzystniejszy okazuje się docisk około 26N.Jednak na obu wykresach widoczna jest duża skłonność styków aluminiowych do odkształceń trwałych i charakteryzują się dużą rozszerzalnością cieplną,co może w wielu przypadkach prowadzić do powstawania przerw w połączeniu i stwarza realne niebezpieczeństwo pożarowe.

---