Wnioski

Doświadczenie to miało na celu wyznaczenie molowego przewodnictwa granicznego. Do tego typu obliczeń musiałem skorzystać z Prawo Kohlrauscha, które głosi:

Graniczne przewodnictwo molowe mocnych elektrolitów (λ^o) jest wielkością addytywną. Oznacza to, że do obliczenia jego wartości wystarczy dodać wartości przewodnictw granicznych jonów wchodzących w jego skład:

λ^o = λ^o (kation) + λ^o (anion)

Z moich obliczeń wynika, że molowe przewodnictwo graniczne dla NaCl wynosi ok. 0,016 [S*m²/mol]. Wynik ten różni się nieco od podanego w tabeli (λ⁰=0,013[S*m²/mol]). Wynika to jednak z błędów przy przeprowadzaniu pomiaru. Moim zdaniem wynik byłby dokładniejszy przy przeprowadzaniu pomiarów precyzyjniejszym sprzętem.

Prawo Kohlrauscha można też wykorzystać do obliczenia przewodnictwa granicznego elektrolitów słabych, które nie dysocjują całkowicie na swobodne jony, więc nie można w ten sam sposób obliczyć ich przewodnictwa jak w przypadku elektrolitów mocnych. W przypadku słabych kwasów (HA) w tym celu wykorzystuje się pomiar w układzie z mocnym kwasem (najczęściej HCl), rozpuszczalnej soli słabego kwasu (NaA) oraz soli mocnego kwasu.

Porównując przewodnictwa molowe graniczne elektrolitów mocnych Kohlrausch zauważył, że między nimi istnieje charakterystyczna prawidłowość. Odejmując przewodnictwa graniczne różnych elektrolitów o wspólnym jonie otrzymuje się zawsze taką samą wartość.

Prawidłowość ta uświadomiła Kahlrauschowi, że najwidoczniej w roztworach nieskończenie rozcieńczonych (rozpatrujemy przewodnictwo graniczne) kationy i aniony mogą poruszać się całkowicie swobodnie czyli niezależnie przenosić ładunek elektryczny.

---