Wnioski:
Doświadczenie miało nam pokazać, że możemy wyznaczyć rozpuszczalność soli trudnorozpuszczalnej oraz obliczyć jej iloczyn rozpuszczalności poprzez pomiar przewodnictwa. Stężenie molowe soli wyniosło 3,349*10-5(mol/dm3). Jest to mała wartość, charakterystyczna dla trudnorozpuszczalnych substancji.
Proces rozpuszczania nie jest uważany za reakcję chemiczną, gdyż w wyniku interakcji między substancją rozpuszczaną a rozpuszczalnikiem nie powstają nowe, trwałe wiązania chemiczne. Niemniej rozpuszczaniu mogą towarzyszyć procesy rozpadania i tworzenia się nietrwałych wiązań wodorowych, generowanie jonów i struktur nadcząsteczkowych. Procesy te są nazywane solwolizą, solwatacją i dysocjacją elektrolityczną. Jednak główną siłą napędową procesów rozpuszczania są pozostałe, słabe oddziaływania międzycząsteczkowe między substancją rozpuszczaną i rozpuszczalnikiem oraz dążenie układu do osiągnięcia jak najwyższej entropii i jak najniższej energii wewnętrznej.
Iloczyn rozpuszczalności w temperaturze ok. 25,5oC wynosił 1,122*10-10. Była to sól trudnorozpuszczalna, co potwierdza mała wartość iloczynu rozpuszczalności. W tablicy z iloczynem rozpuszczalności (źródło: chemicalforum.eu) znalazłem wartość równą 1,58*10-10. Różnica może wynikać z niedokładnie przeprowadzonego doświadczenia, zbyt dużych zaokrągleń wyników oraz dokładności sprzętu pomiarowego.