NARKOMANIA WŚRÓD NIELETNICH - PRZYCZYNY, SKUTKI, ŚRODKI ZARADCZE.
SPIS TREŚCI
Spis treści........................................... 2
Wstęp............................................... 2
Statystyka.......................................... 3
Przyczyny........................................... 4
Środki uzależniające............................... 5
Środki tłumiące..................................... 5
Środki pobudzające................................ 6
Halucynogeny...................................... 6
Inhalanty............................................ 6
Opiaty................................................ 7
Oznaki zażywania narkotyków.................... 7
Sfera społeczna..................................... 7
Sfera fizyczna....................................... 8
Sfera emocjonalna.................................. 8
Profilaktyka uzależnień w szkołach............... 9
Wnioski dotyczące profilaktyki w szkołach...... 10
Bibliografia........................................... 11
WSTĘP
Narkomania to choroba o progresywnym charakterze, oznacza to, że nieleczona, rozwija się i prowadzi do stopniowej bio-psycho-społeczenej degradacji.
Uzależnienie rozwija się stopniowo i towarzyszą temu określone symptomy, znaki czy sygnały, które świadczą o pojawiającym się problemie. Dlaczego dzieje się jednak tak, iż osoby najbliższe dowiadują się o kłopotach swoich dzieci jako ostatni, lub w takim momencie, kiedy na środki i działania prewencyjne jest już za późno, a osoba uzależniona wymaga pomocy ze strony specjalistycznych poradni i ośrodków rehabilitacji?
Przyczyn tego stanu rzeczy należy m.in. upatrywać we wciąż jeszcze niewystarczającym poziomie świadomości zagrożeń związanych z narkotykami, a co za tym idzie, negowaniu potrzeby jej uzyskania. Postawa taka może być efektem mniej lub bardziej świadomych obaw i zaprzeczeń, które nie pozwalają dostrzec i uznać za realne nawet wyraźnych oznak zażywania narkotyków przez najbliższych. (Nas to nie dotyczy... To niemożliwe, żeby mój syn... Przecież to normalna rodzina... To nic takiego... itd.).
Tymczasem jedno jest pewne: im więcej wiemy na temat nie tylko samego uzależnienia, jego skutków, ale również samych narkotyków i sposobu ich działania, tym łatwiej i szybciej będziemy w stanie rozpoznać pojawiające się problemy.
STATYSTYKA
Jak wykazały wyniki badania ESPAD[1], aż 26,7% uczniów klas pierwszych i aż 35% trzecioklasistów wyraziło chęć spróbowania narkotyku. Najczęstszym powodem sięgania po narkotyki przez młodzież jest ciekawość (uczniowie kl. I - 15%; kl. III - 22,1%), rzadziej chęć zapomnienia o problemach (ok. 4%). Pierwszy kontakt najczęściej następuje w grupie przyjaciół (odpowiednio - 6,6% i 10%), ale zdarza się, że młodzież dostaje narkotyki od jednego z rodziców lub bierze z domu bez ich wiedzy (ponad 3%), najrzadziej kupuje lub dostaje od obcej osoby lub kogoś z rodzeństwa.
Na pytanie, gdzie najłatwiej można kupić marihuanę i haszysz, ankietowani odpowiedzieli, że w dyskotece, barze (uczniowie kl. I - 29,6%; kl. - 39,3%), na drugim miejscu była szkoła (odpowiednio - 25,1% i 28,9%), na trzecim - ulica, park (20,5%; 24,2%). Aż 17% spośród badanej młodzieży oceniło dostępność leków uspokajających i nasennych jako bardzo łatwą, dla ok. 11% podobnie jest z marihuaną i haszyszem, a dla ok. 10% - z amfetaminą. Według 6% trzecioklasistów bardzo łatwo zdobyć najtwardsze narkotyki - kokainę i heroinę.
Do województw, w których narkomania jest zjawiskiem najbardziej rozpowszechnionym, należą:
· lubuskie;
· dolnośląskie;
· warmińsko-mazurskie;
· mazowieckie;
· zachodniopomorskie.
PRZYCZYNY
Narkomania w Polsce ma zdecydowanie charakter młodzieżowy, dotyka bowiem ludzi młodych, z nieustabilizowaną sytuacją życiową, mających kłopoty z nauką, wagarujących, nie uczących się i nie pracujących. Niebezpieczeństwo związane z narkomanią potęguje fakt szybszego uzależnienia się od różnego rodzaju substancji ludzi młodych, u których procesy rozwojowe nie zostały ukończone.
Niestety, systematycznie obniża się wiek osób sięgających po narkotyki pierwszy raz oraz dolna granica wieku tych nieletnich, którzy są już zaawansowanymi narkomanami. 10% badanych nieletnich pierwszy raz sięgnęło po narkotyki między 12 a 16 rokiem życia. Rejestrowane są również przypadki dziesięcio- i dziewięciolatków odurzających się systematycznie.
Najczęstszymi motywami pierwszego sięgania po narkotyk są:
· ciekawość i nuda;
· moda;
· namowa i naśladownictwo;
· chęć odurzenia;
· potrzeba przyjemnych wrażeń;
· chęć dorównania innym;
· pragnienie zaistnienia w grupie.
Narkotyki mają również pomóc w ucieczce od problemów zewnętrznych i wewnętrznych. W tym trudnym dla każdego człowieka okresie życia dojrzewanie emocjonalne często nie nadąża za rozwojem biologicznym. Dlatego też budowanie własnej tożsamości, hierarchizowanie wartości, uczenie się przyjaźni i dojrzałej miłości odbywa się w atmosferze napięć i głębokiej frustracji. Młody człowiek wkracza w szarą rzeczywistość, konfrontując swoje wyobrażenie o świecie ze stanem realnym.
Ta konfrontacja, odkrywanie prawdy o życiu, przyjaźni i miłości bywa często bolesnym przeżyciem niejednego nastolatka powodując wysokie napięcie emocjonalne, nerwowość, niepokój, zmienność nastroju, apatię lub agresję. Dzieci tzw. trudne są często w takich sytuacjach odrzucane, pozostawiane samym sobie, niezauważane. Cenną pomoc może okazać dziecku rodzina i nauczyciele. Kształcenie zinstytucjonalizowane nie zawsze potrafi sprostać potrzebom nieletnich. Współczesnej szkole zarzuca się brak inicjatywy, motywowanie poprzez manipulowanie lękiem przed oceną, hamowanie rzeczywistego rozwoju ucznia, przeładowanie programów, brak kontaktu z nauczycielem.
Niejednokrotnie sytuacja ta prowadzi do traktowania narkotyku jako swoistego substytutu wszystkich niezaspokojonych przez dom rodzinny i szkołę potrzeb. Do ważnych czynników wpływających na powstanie uzależnienia należy również niewłaściwy dobór literatury oraz oglądanych przez młodzież i dzieci filmów.
ŚRODKI UZALEŻNIAJĄCE
Środkiem narkotycznym może być każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która działając na ośrodkowy układ nerwowy, wywołuje okresowe lub trwałe zmiany w reakcjach psychicznych i fizycznych. Jak podają najnowsze publikacje - narkotyczny rynek w Polsce nie różni się od Stanów Zjednoczonych czy też krajów Europy Zachodniej. Podobne są rodzaje środków uzależniających, zbliżony sposób ich wytwarzania i rozprowadzania.
Substancje tłumiące
Najpopularniejszym i najczęściej nadużywanym środkiem z tej grupy jest alkohol. Niektóre jego postacie np. piwo uważane są za bardziej bezpieczne od innych, lecz tak naprawdę istotna jest spożywana ilość czystego alkoholu. Butelka piwa, szklanka wina i kieliszek wódki zawierają go mniej więcej tyle samo. Alkohol działa redukująco na czynności mózgu i całego ośrodkowego układu nerwowego. Pod jego wpływem ulegają rozregulowaniu nabyte w toku wychowania i socjalizacji hamulce wewnętrzne odpowiedzialne za zachowanie człowieka. Charakterystyczna jest dwoistość reakcji występujących po spożyciu alkoholu. Pierwszą z nich, która pojawia się po spożyciu małych dawek, cechuje wyraźne pobudzenie, większa aktywność i nienaturalne, odbiegające od normy zachowanie. Druga natomiast, będąca skutkiem spożycia większej ilości alkoholu, prowadzi do spowolnienia, senności, ale równie często do manifestowania wobec otoczenia postawy wrogości i agresji.
Do kategorii środków tłumiących należą również szeroko stosowane leki nasenne, uspokajające, przeciwpadaczkowe i przeciwbólowe. Bezpośrednim skutkiem zażywania jest uspokojenie, upośledzenie czynności ruchowych, czasami oszołomienie, a także zaburzenia toku myślenia i świadomości. Mogą występować także oznaki niepokoju i depresji.
Środki pobudzające
W przeciwieństwie do substancji tłumiących pobudzają czynności ośrodkowego układu nerwowego. Występujący po ich zażyciu stan nadaktywności cechuje doraźne wyostrzenie zmysłów i poczucie radości. Zazwyczaj towarzyszą temu również efekty uboczne jak bezsenność, niepokój i utrata lub zmniejszenie apetytu. Do tej grupy środków należy szereg substancji począwszy od kofeiny i nikotyny poprzez amfetaminy, a skończywszy na kokainie, cracku i ekstazy, których dostępność na polskim rynku w ostatnim czasie wzrosła. Szczególnie niebezpieczne i zawodne w skutkach, a zarazem coraz bardziej powszechne jest stosowanie narkotyków z grupy amfetamin. Bezpośrednim efektem stosowania tych środków jest znaczny przypływ energii i poczucie nieograniczonych możliwości. Stąd ich popularność wśród uczniów i studentów przygotowujących się do sprawdzianów, egzaminów itd.
Długotrwałe nadużywanie narkotyków prowadzi natomiast do groźnych następstw w sferze fizycznej i psychicznej.
Halucynogeny
Zaburzają bezpośrednio czynności mózgu i prowadzą do zmian w zakresie percepcji doświadczanej rzeczywistości. Wbrew obiegowej opinii powstające pod ich wpływem efekty określane są mianem pseudohalucynacji, bowiem osoby je doświadczające są świadome nierealności przeżywanych wizji. Charakterystycznym jest również brak przewidywalności doznań, jakie mogą wystąpić po każdorazowym zażyciu tych narkotyków. Mogą mieć miejsce zarówno tzw. dobre jak i złe podróże, którym towarzyszą urojenia o koszmarnych i przerażających treściach. Do charakterystycznych środków tej grupy należą: LSD i grzyby halucynogenne.
Niektórzy autorzy zaliczają do tej grupy również marihuanę i haszysz, inni traktują te narkotyki jako odrębną grupę. Stosunek do marihuany wzbudzał i wzbudza nadal wiele kontrowersji i polemik. Popularna trawka przez jednych uważana jest za zupełnie bezpieczną, przez innych prowadzącą do zobojętnienia, apatii oraz niemożności koncentracji i realizacji obranych celów życiowych.
Inhalanty (inaczej substancje wziewne)
To kolejna grupa środków narkotycznych obejmuje takie specyfiki jak: kleje, benzynę, rozpuszczalniki, aerozole, gaz do zapalniczek, płyny czyszczące itd. Stosowanie ich jest szczególnie rozpowszechnione wśród dzieci, przede wszystkim ze względu na dwie właściwości: legalną i łatwą dostępność oraz niską cenę. Wdychane przez nos i usta szybko powodują różnorodne skutki: euforie, uczucie radości i odprężenia, odrealnione wizje i zmiany w zachowaniu.
Narkotyzowanie się substancjami wziewnymi na przestrzeni dłuższego okresu prowadzi do osłabienia pamięci, zaburzeń orientacji zachowania, często wywołuje również i wzmaga agresję. Groźne są także konsekwencje fizyczne, które objawiają się jako nieodwracalne zmiany w układzie nerwowym, oddechowym i krążenia.
Opiaty
Stanowią grupę narkotyków szczególnie silnie uzależniających. Należą do nich m.in. morfina, kodeina, heroina i inne. Specyfiką polskiej sceny narkotycznej są tzw. domowe opiaty, czyli wytwarzany chałupniczym sposobem wywar ze słomy makowej (kompot lub polska heroina). Cechą charakterystyczną działania opiatów jest przewidywalność skutków ich zażywania. W przypadku małych dawek wywołują one stany zadowolenia i euforii, natomiast przy dużych stany zamroczenia. Regularne zażywanie w krótkim czasie prowadzi do uzależnienia i wyniszczenia zarówno psychicznego, jak i fizycznego.
Jak wynika z powyższego, istnieje szereg rodzajów narkotyków, które oddziaływają w różny sposób na osobę zażywającą. Tym co je łączy jest fakt, iż zmieniają naturalny stan człowieka i prowadzą do uzależnienia.
OZNAKI ZAŻYWANIA NARKOTYKÓW
Zażywanie narkotyków stanowiących różnorodne substancje chemiczne nie pozostaje obojętnym dla osoby narkotyzującej się. Oznacza to, iż istnieją określone, mniej lub bardziej wyraźne oznaki ich zażywania, które przejawiają się w różny sposób.
Sfera społeczna
Najbardziej widoczne zmiany w funkcjonowaniu społecznym osoby zażywającej narkotyki ujawniają się w sferze jej kontaktów rówieśniczych oraz w obszarze realizacji obowiązku szkolnego.
Osoba eksperymentująca z narkotykami jest zafascynowana ich działaniem, przeżywanymi doznaniami, doświadczanymi pod ich wpływem możliwościami. Znajduje do odbicie w rezygnacji z innych dotychczasowych form aktywności, które są sprzeczne z nową wizją i stylem życia. Tak więc stopniowo zaczyna zaniedbywać zajęcia szkolne i pozaszkolne (np. ogranicza swoją działalność, a czasem porzuca koła zainteresowań, zajęcia sportowe). Wyraźnie mniejszą wagę przywiązuje do osiągnięć szkolnych, co widać na podstawie pogarszających się ocen, opuszczaniu zajęć szkolnych, czy też trudności w uzyskaniu promocji do następnej klasy. Pogłębiające się zmiany dotyczą także zachowania na lekcjach, które charakteryzuje brak zainteresowania prezentowanymi treściami, celowe prowokowanie kłótni i konfliktów zarówno z innymi uczniami, jak i nauczycielami oraz częste przysypianie.
Modyfikacji ulegają również dotychczasowe kontakty z rówieśnikami, które w sposób wyraźny zostają ograniczone do środowiska osób związanych z narkotykami. Wcześniejsze przyjaźnie i związki ulegają rozluźnieniu na rzecz nowych przyjaciół, którzy częstokroć są daleko bardziej wtajemniczeni w świat używek. Kontakty naszych bliskich z osobami w stosunku, do których z dużym prawdopodobieństwem możemy przypuszczać, że nadużywają środków zmieniających nastrój są wyraźnym sygnałem wskazującym na możliwość zażywania przez naszych podopiecznych narkotyków.
Zmiany zachowania jakie postępują pod wpływem systematycznego odurzania się uwidaczniają się także w sposobie funkcjonowania danej osoby na gruncie rodzinnym. Przede wszystkim zmienia się atmosfera rodzinna, którą zaczynają charakteryzować częstsze konflikty i kłótnie wywoływane przez osobę nadużywającą używek. Powodem zatargów jest najczęściej łamanie obowiązujących dotychczas norm i reguł. Dzieci, które używają narkotyki zaniedbują swoje obowiązki domowe, izolują się od rodziny unikając poważnych rozmów na własny temat. Często przebywają poza domem zarówno w dzień, jak i w nocy, usprawiedliwiając własną nieobecność kłamstwem i manipulacją. Stają się coraz bardziej nieposłuszne, przy czym towarzyszy temu wzrost agresywności i wrogości. W sytuacjach większych zatargów mogą starać się zadośćuczynić przewinieniom, ale najczęściej działania takie mają charakter krótkotrwały i powierzchowny.
Sfera fizyczna
Używanie alkoholu i innych substancji chemicznych nie pozostaje bez wpływu na stan zdrowia danej jednostki. Toksyczne środki, jakimi są narkotyki, oddziaływają na wszystkie narządy i układy człowieka powodując z czasem rozregulowanie organizmu i występowanie różnego rodzaju powikłań somatycznych. Szczególnie niebezpieczne jest ich działanie dla dzieci i młodzieży w wieku szkolnym.
W początkowej fazie narkotyzowania się skutki somatyczne mają bardziej subtelny charakter i w związku z tym są trudniejsze, aczkolwiek możliwe do zaobserwowania. Charakterystyczne są duże wahania wagi ciała związane z okresową utratą, bądź wzrostem apetytu. Stany te są bezpośrednim wynikiem zażywania określonych narkotyków (np. amfetaminy używane są przez nastolatki jako środek odchudzający, z kolei po alkoholu i marihuanie obserwowane są stany zwiększonego łaknienia). Widoczna jest także zmiana rytmu i długości snu. Zażywanie środków pobudzających powoduje bezsenność i stany nadaktywności psychoruchowej, natomiast środki tłumiące przyczyniają się do spowolnienia funkcji organizmu wywołują senność. Również z chwilą ustania działania środków pobudzających zwiększa się wydatnie zapotrzebowanie organizmu na sen, co podyktowane jest potrzebą regeneracji sił i powrotem organizmu do stanu wewnętrznej równowagi.
Znamienne są także oznaki częstego przeziębienia, takie jak: męczący kaszel, przewlekły katar, bóle głowy czy klatki piersiowej. Niestety niewiele one mają wspólnego z tą często spotykaną przypadłością, w rzeczywistości są wynikiem zażywania niektórych narkotyków np. palenia marihuany.
Sfera emocjonalna
Narkomania określana jest mianem choroby emocji, co trafnie ukazuje wpływ zażywania środków zmieniających nastrój na życie emocjonalne człowieka. W miarę systematycznej intoksykacji, uczuciami i emocjami zaczynają bezpośrednio sterować środki odurzające, bądź ich brak. Osoby eksperymentujące z narkotykami uczą się przeżywania i interpretacji doświadczanych pod ich wpływem doznań, przywiązując do nich coraz większą wagę. Tym samym stany trzeźwości i wszystko co jest z nimi związane tracą na znaczeniu.
Bezpośrednim i obserwowalnym efektem tego stanu rzeczy są zmiany samopoczucia. Pojawiają się częste, bez wyraźnych uzasadnionych powodów okresy złego humoru, przygnębienia czy apatii. Nierzadkie są także stany depresyjne, izolowanie się i zamykanie w sobie. Wzrasta również drażliwość i skłonność do manifestacji zachowań agresywnych. Charakterystyczna jest przede wszystkim sama gwałtowność i nieprzewidywalność dla osób postronnych zmian nastroju, jakich doświadcza osoba, która się narkotyzuje.
Dostrzeżenie jakichkolwiek wymienionych uprzednio sygnałów powinno wzmóc naszą czujność zwrócić uwagę na problemy, z jakimi boryka się młody człowiek. Bez względu na to, czy rzeczywiście problem dotyczy narkotyków, czy też nie, osoba, u której stwierdziliśmy opisane zmiany wymaga pomocy i życzliwości z naszej strony.
PROFILAKTYKA UZALEŻNIEŃ W SZKOŁACH
Zapobieganie uzależnieniom od nikotyny, alkoholu i narkotyków powinno być najważniejszym zadaniem opiekuńczo-wychowawczym współczesnej szkoły. Od wielu lat dzieci i młodzież coraz wcześniej sięgają po papierosa, alkohol czy narkotyki.
Szkoła, obok rodziny, jest ważnym źródłem wiedzy o dorosłym życiu. Nauczyciel w oczach dziecka to osoba godna zaufania, pomocna w każdej sytuacji. Takie kontakty wzmacniają wiarę w siebie, we własne możliwości. Prawidłowe relacje uczeń - nauczyciel oparte na wzajemnym zrozumieniu i zaufaniu, ułatwiają adaptację w środowisku szkolnym, dają poczucie bezpieczeństwa i zaspokajają potrzebę kontaktu. Bardzo ważne są również kontakty uczniów z koleżankami i kolegami, zwłaszcza w ramach klasy.
Gdy młody człowiek ma problemy z przystosowaniem się do życia w szkolnej społeczności, gdy nie znajduje zrozumienia wśród nauczycieli i kolegów, będzie poszukiwał poza szkołą. W szkole uczeń spędza jedną trzecią doby, styka się z wieloma osobowościami, jest to miejsce, w którym najczęściej dokonuje wyborów. W wieku szkolnym umiejętności wybierania są nikłe, wybory bardzo ważne, a ich skutki dalekosiężne, nierzadko ważą one na całym życiu. Obowiązkiem starszych jest dostarczenie młodzieży wiedzy także o skutkach wyborów, uświadomienie, że każdy czyn pociąga za sobą jakiś skutek, nauczenie odpowiedzialności za własne postępowanie. Zdarza się, że uczeń potrafi podjąć właściwy wybór, ale ma kłopoty ze zrealizowaniem swoich postanowień. Szczególnie trudno odmówić, gdy naciska grupa rówieśnicza.
Umiejętności odmowy, powiedzenia nie w sposób asertywny można sobie wykształcić, można się tego nauczyć. Trafność wyboru w dużej mierze zależy od wiedzy o przedmiocie wyboru. Im rozleglejsza wiedza, tym większa szansa, że się nie popełni błędu. Można, zatem tak kierować dzieckiem, tak je uczyć, by miało jak najwięcej szans na uniknięcie kłopotów. W pracy z uczniem szkoła powinna ukierunkować swoją pracę w celu zmniejszenia trudności przystosowawczych, dokonywania trafnych wyborów oraz dostarczenia uczniom wiedzy o środkach odurzających i skutkach ich zażywania. Uczniom należy przekazywać wiedzę o mechanizmach uzależnień.
Profilaktyka odgrywa najważniejszą rolę w zapobieganiu uzależnieniom. W Polsce, w ramach profilaktyki uzależnień, opracowano bardzo wiele programów przeznaczonych dla szkół. Różne są cele wysuwane w tych programach. Jedne za cel nadrzędny stawiają sobie dostarczanie wiedzy o narkomanii, środkach narkotycznych, zagrożeniach itp., inne najwięcej uwagi poświęcają zagadnieniom pomocy w rozwoju osobowości. Większość programów zdecydowanie zmierza do realizowania wielu celów równocześnie i ma charakter informacyjno-edukacyjny. Programy te, adresowane są do dzieci i młodzieży szkolnej i najczęściej realizowane są w klasach przez wcześniej przeszkolonych nauczycieli. Do programów tych należą programy profilaktyczne np.: Drugi elementarz, czyli Program siedmiu kroków, Jak żyć z ludźmi i Nasze spotkania.
WNIOSKI DOTYCZĄCE PROFILAKTYKI W SZKOŁACH
1. Należy uczyć młodzież jak radzić sobie ze stresem, jak pokonywać trudności oraz jak w stosunkach międzyludzkich unikać napięć.
2. Trzeba otoczyć szczególną opieką uczniów z zaburzoną osobowością (niedojrzałość emocjonalna, słaby system wewnętrznej kontroli), jednostki nadwrażliwe o trudnej osobowości nieposiadające potrzeby dominacji, charakteryzujące się nieporadnością wobec trudności życiowych, od których starają się uciec.
3. Szkoła musi ściśle współpracować z rodzicami, wdrażając jednocześnie rodziców do profilaktyki domowej.
BIBLIOGRAFIA
1. Dimoff T., Carper S., Jak rozpoznać czy dziecko sięga po narkotyki, Warszawa 1992.
2. Gossop M., Narkomania, mity i rzeczywistość, Warszawa 1993.
3. Hostetler J., Póki nie zapóźni, Katowice 1995.
4. Johnson V. E., Interwencja. Jak komuś pomóc kto nie chce pomocy, Warszawa 1993.
5. Johnson V. E., Od jutra nie piję, Warszawa 1992.
6. Koczurowska J., Co czynić aby dzieci nie sięgały po narkotyki, Gdańsk 1995.
7. Król-Fijewska M., Tam i stamtąd, Warszawa 1993.
8. Maxwell R., Dzieci, alkohol, narkotyki, Warszawa 1995.
9. Rosik P., Wybór należy do ciebie, Warszawa 1999.
10. Wojciechowska M., Psychologia narkomanii, Warszawa 1993.
Kategorie narkotyków i skutki ich działania.
1. Środki tłumiące - alkohol, leki nasenne i uspakajające, inhalanty (butapren, nitro, eter) alkohol-podwyższona aktywność i głośne odbiegające od normy zachowanie, rozmowność Leki- wyraźne uspokojenie, huśtawka nastrojów, wrogie i niecelowe zachowanie Inhalatory- kaszel, oszołomienie, wrogie i niecelowe zachowanie
2. Środki pobudzające-amfetamina, kokaina
Duży przypływ energii, euforia, brak snu, rozszerzone źrenice, brak apetytu, agresja, pewność siebie, pociąganie nosem.
3. Środki halucynogenne- Marihuana, LSD, PCP, haszysz, narkotyki "autorskie";
Euforia połączona z wielomównością, przekrwienie gałek ocznych, zaburzenia koordynacji ruchowej, wzrost temperatury ciała, omamy, mdłości
4. Środki wziewne- zawierające rozpuszczalniki (rozcięczalniki do farb, lakierów itp.) Senność, euforia, zawroty głowy, nadwrażliwość na światło, zaburzenia koordynacji ruchowej, stany zapalne, krwawienia z nosa, zamazana mowa, bóle głowy.
5. Środki twarde-heroina, morfina, kodeina kompot.
Zwężenie źrenic, osłabienie reakcji na światło, szkliste oczy, senność, opadające powieki, brak apetytu, ogólny spokój.
6. Sterydy- doustne, zastrzyki
Przyrost mięsni, ciężaru ciała, wysokie ciśnienie krwi, podwyższone tętno, zaburzony rytm serca, przyrost włosów na ciele.
Posiadanie, produkcja i handel narkotykami zagrożone są. karami pozbawienia wolności od 6-ciu m-cy do 10 lat
Udzielanie komuś narkotyków, albo nakłanianie innych do użycia narkotyków -zagrożone jest karą więzienia do 5 lat.
Podstawa prawna: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomani z dnia 24.04.1997r (Dz.U.nr.75,poz 486 z późn. zm.).
NARKOTYKI I ICH KATEGORIE:
Środki tłumiące - alkohol, leki uspokajające i nasenne, środki wziewne (kleje i rozpuszczalniki)
Środki pobudzające - kokaina, amfetaminy, kofeina, nikotyna
Środki halucynogenne - marihuana, haszysz, LSD...
Opiaty - opium, morfina, kodeina, heroina
Sterydy
PRZYCZYNY, DLA KTÓRYCH DZIECI SIĘGAJĄ PO NARKOTYKI:
Ciekawość i nuda
Wpływ grupy rówieśniczej
Chęć odurzenia się
Naśladownictwo, chęć „bycia dorosłym”
Ucieczka od problemów wewnętrznych i/ lub zewnętrznych
SYGNAŁY OSTRZEGAWCZE:
Narkomana kojarzymy z kimś brudnym, obszarpanym, z pokłutymi rękami i błędnym wzrokiem.
Brak takich objawów u dziecka przyjmujemy za dowód, że wszystko jest w porządku. Dlatego umykają uwadze pierwsze narkotyczne próby dziecka.
Rodziców powinno zaniepokoić to, że:
Dziecko raz jest apatyczne, innym razem nadmiernie pobudzone
Na wszystkie uwagi rodziny reaguje agresją
Schudło, nie ma apetytu, ucina sobie drzemki w ciągu dnia
Zamyka się w swoim pokoju, czego dotąd nie robiło
Było dobrym uczniem, nagle ma poważne problemy w szkole
Po powrocie ze szkoły znika na długie godziny, a potem zawile tłumaczy, gdzie było
Ma zaczerwienione oczy, obrzękłe powieki, zwężone nie reagujące na światło lub rozszerzone źrenice
Ma katar chociaż nie jest przeziębione
Dba o higienę a mimo to ciągle pachnie potem
Jego oddech, włosy, skóra mają słodkawą woń lub czuć je chemikaliami
Zaczyna kłamać, kraść rzeczy z domu
WSKAZÓWKI DLA DOROSŁYCH :
POWINNI:
Posiąść niezbędną wiedzę o narkotykach
Nauczyć się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze, wskazujące na branie narkotyków przez dziecko
Zająć kategoryczne stanowisko nie dopuszczające do brania narkotyków
Być wzorem do naśladowania
Budować silne więzi rodzinne, przyjacielskie; tworzyć klimat zaufania i otwartej komunikacji
Pomagać dziecku rozwijać poczucie własnej wartości, odpowiedzialności
Rozwijać zainteresowania dziecka, zachęcać do aktywności
Mieć poczucie odpowiedzialności za własne dziecko
Poznawać kolegów dziecka, zachęcać do zapraszania ich do domu
Wiedzieć gdzie szukać pomocy w przypadku stwierdzenia problemu
NIE POWINNI:
Akceptować upijania i odurzania się
Częstować trunkami dzieci
Przystać na to, by nie mieć wstępu do pokoju dziecka
Pozwalać na prywatki bez nadzoru dorosłych
Rzucać groźbami, krzyczeć, histeryzować
Zamykać oczy na winę dziecka
Liczyć na to, że funkcjonariusze prawa i personel szkoły będą wychowywać dziecko i prowadzić je przez życie
Zniechęcać się nieudanymi próbami interwencji
Uznać dziecko za stracone
TAM SZUKAJ POMOCY:
Poradnie psychologiczne
Punkty konsultacyjne Monaru
Towarzystwo Rodzin i Przyjaciół dzieci „Powrót z U”
Towarzystwo Zapobiegania Narkomani
Oddziały Detoksykacyjne szpitali neurologicznych
i psychiatrycznych
Amfetamina, metamfetamina
|
|
|
amfetamina |
metamfetamina |
ecstazy |
Amfetaminy to cała grupa środków psychostymulujących pochodnych fenylopropylanu. Środki te, w odróżnieniu od kokainy powodują długotrwałe pobudzenie. W ciągu ostatnich stu lat były one wykorzystywane w różnorodny sposób: od zastosowań leczniczych w medycynie, poprzez stosowanie ich jako środki odchudzające przez osoby otyłe; były również powszechne wśród sportowców jako tzw. koks (doping) w sporcie; obecnie pozostają przede wszystkim środkami odurzającymi.
Metamfetamina względem chemicznym jest podobna do amfetaminy; różni się od niej tylko obecnością grupy N-metylowej. Jej pobudzające działanie na OUN jest znacznie silniejsze niż amfetaminy, a efekty euforyzujące są podobne do kokainy, ale utrzymują się dłużej.
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
Tylko w nielicznych krajach nadal jest stosowana w leczeniu zespołów hiperkinetycznych u dzieci i napadowej senności (narkolepsji). Inne odkryte i wykorzystane właściwości działania amfetaminy - to działanie rozszerzające oskrzela i zmniejszające łaknienie.
DZIAŁANIE FIZJOLOGICZNE
silne pobudzenie psychomotoryczne
brak łaknienia
rozszerzenie źrenic
przyspieszona akcja serca i szybki oddech
podwyższone ciśnienie krwi i zwiększone wydalanie moczu
jadłowstręt
suchość w ustach
Długość działania: w zależności od spożytej dawki pobudzenie trwa 2-4 godziny, a nawet dłużej.
FORMY WYSTĘPOWANIA I SPOSOBY PRZYJMOWANIA
Amfetamina i metamfetamina stosowane są drogą pokarmową, dożylnie, palone, wdychane przez nos. Zależnie od drogi przyjęcia ich działanie wykazuje pewne różnice. Na przykład przy podaniu dożylnym lub paleniu w ciągu 5 -15 sekund występuje tzw. kop czyli krótkotrwały okres niezwykle intensywnej euforii. Podanie doustne i donosowe wywołuje euforię o słabszym nasileniu, tzw. high. Trwa ona 3 do 5 minut po przyjęciu przez śluzówki nosa, a ok. 20 minut po przyjęciu doustnym.
Zarówno amfetamina, jak i metamfetamina występuje w sprzedaży "ulicznej" w postaci bezwonnego proszku o gorzko-cierpkim smaku, w kolorze od białego do ceglastego (w zależności od zanieczyszczeń oraz użytych w produkcji składników).
Czysty chlorowodorek metamfetaminy nadający się do palenia (podobnie jak "crack"), występuje w postaci przezroczystych kryształów.
W nielegalnej sprzedaży znajduje się również nieoczyszczona metamfetamina, produkowana nielegalnie w prymitywnych laboratoriach i jest to białożółty proszek o zapachu jaj.
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Uzależnienie psychiczne
Zależność psychiczna jest podobna do tej, która jest spowodowana przez kokainę. Wywołuje ją atrakcyjny i euforyczny przebieg działania specyfiku, wzmacniany z kolei przez przykre dolegliwości związane z jego odstawieniem (złe samopoczucie, spowolnienie psychiczne, uczucie zmęczenia i apatii), które obserwuje się już po 12 godzinach od ostatniego zażycia amfetaminy.
Uzależnienie fizyczne
Symptomy zależności fizycznej są znikome lub wcale nie występują. Jedynie przedłużony czas snu po tzw. ciągu amfetaminowym, nawet do kilku dni, jest przez niektórych specjalistów klasyfikowany jako objaw uzależnienia fizycznego.
Do najczęściej pojawiających się objawów abstynencyjnych można zaliczyć uczucie przygnębienia, zmęczenia i apatii, wewnętrzny niepokój, senność, bóle głowy, obniżenie napięcia mięśniowego, wzmożone łaknienie i myśli samobójcze. Objawy te rozwijają się dość wolno, gdyż metabolizm i wydalanie amfetaminy z ustroju przebiega powoli.
ZEWNĘTRZNE OZNAKI UŻYWANIA AMFETAMIN
Nerwowość, drażliwość
Rozszerzone źrenice w nikłym stopniu reagujące na światło
Kłopoty ze snem
Wahania nastroju od euforii do depresji
Nieuzasadniony strach
Znaczne ubytki wagi ciała (przy długotrwałym używaniu)
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Niekiedy upośledzenie zdolności intelektualnych, np. rozwiązywanie złożonych zadań bywa zwykle utrudnione lub wręcz niemożliwe.
Anhedonia, utrata zdolności odczuwania przyjemności przy czynnościach i przeżyciach zwykle jej dostarczały.
Psychoza amfetaminowa o charakterze majaczeniowo-urojeniowym (omamy słuchowe i urojenia prześladowcze) - długotrwałe stosowanie amfetaminy i metamfetaminy często prowadzi do stanów przypominających objawy schizofrenii.
Wywołana przez narkotyk głęboka i ostra depresja może prowadzić do myśli i prób samobójczych nawet przez długi czas od momentu zaprzestania jego przyjmowania.
Zmniejszenie potencji z równoczesnym wzrostem pożądania. Przy dużym pobudzaniu seksualnym ejakulacja i orgazm są trudne i niemożliwe do osiągnięcia.
Silne pobudzenie oraz zanik samokontroli prowadzi często do niespodziewanych, bardzo gwałtownych zachowań.
Skrajne wyczerpanie spowodowane długim okresem intensywnego przyjmowania narkotyku. Z reguły już po kilkudniowym "ciągu" osoba używająca amfetaminy zapada w przedłużony, niespokojny sen trwający nawet do 48 godzin.
Amfetaminy są bardziej toksyczne niż kokaina, a w przypadku uzależnienia powodują znacznie poważniejsze problemy zdrowotne. Organizm człowieka posiada niezwykłą zdolność do metabolizmu i eliminowania kokainy: wątroba jest w stanie zdetoksyfikować śmiertelną dawkę kokainy w ciągu trzydziestu minut. W przypadku amfetaminy nie ma mowy o tak efektywnym działaniu tego organu.
Przedawkowanie przejawia się w postaci tachykardii, bólów w klatce piersiowej, nadciśnienia tętniczego i zagrażającej życiu zapaści sercowo-naczyniowej. W wyniku przedawkowania narkotyku może nastąpić nieodwracalne uszkodzenie drobnych naczyń mózgowych prowadzące do udarów mózgu.
ODCZUCIA SUBIEKTYWNE
Amfetamiana i metamfetamina mimo iż różnią się nieco strukturą chemiczną - dają podobny efekt, nie różniący się wieloma szczegółami. Jest to znaczny przypływ energii i bardzo wyraźne podwyższenie nastroju aż do euforii. Osoby, będące pod wpływem tych środków przeżywają wykazują wzmożoną aktywność, której towarzyszy bezsenność. Osoby takie wydają się bardziej przedsiębiorcze z równoczesnym brakiem krytycyzmu własnego postępowania.
Barbiturany
|
|
|
Działanie barbituranów obniża aktywność ośrodkowego układu nerwowego, wywołuje uspokojenie i sen. Od roku 1986, kiedy to w Niemczech zsyntetyzowano po raz pierwszy kwas barbiturowy, do dzisiaj uzyskano całą gamę, prawie 2 tysiące środków określanych jako barbiturany. Różnią się one od siebie zarówno siłą, jak i czasem działania.
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
Obecnie stosuje się je tylko przy niektórych schorzeniach: pewnych rodzajach epilepsji, nagłych przypadkach drgawek, a także do wywołania znieczulenia przy niektórych zabiegach chirurgicznych. W przeszłości szeroko używane były one jako leki nasenne, lecz z uwagi na dość duże ryzyko uzależnienia i niebezpieczeństwo śmiertelnych przedawkowań zostały zastąpione przez bezpieczniejsze pod tym względami benzodiazepiny.
NAZWY LEKÓW ZAWIERAJĄCYCH BARBITURANY
Luminal, Cyclobarbital (wydłużone działaniu)
Thiopental, Brietal (ultrakrótkie działanie)
SKUTKI PRZYJĘCIA BARBITURANÓW
Małe dawki barbituranów mogą wywołać:
stany relaksacji
euforię podobną do sennego marzenia
wyraźne uspokojenie
niezręczność ruchowa
Większe dawki powodują:
krótkotrwałe pobudzenie, a następnie senność
przyćmienie świadomości, czasem lęk
pogorszenia
zdolności dokonywania oceny
zlewanie się mowy (mowa bełkotliwa)
zwroty głowy i utratę koordynacji ruchów
upośledzenie pamięci
ogólne znieczulenie
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Barbiturany mają bardzo silne właściwości uzależniające. Przy dłuższym stosowaniu dochodzi zarówno do uzależnienia psychicznego, jak i fizycznego. Charakterystyczny jest także szybki wzrost tolerancji organizmu na te leki.
Zespół abstynencyjny, po odstawieniu barbituranów spowoduje bezsenność połączoną z niepokojem i majaczeniem, a nawet urojeniami i halucynacjami. Temperatura ciała wzrasta, pojawiają się drżenia mięśniowe, które mogą przerodzić się w napady drgawkowe a nawet w ataki padaczkowe.
ZEWNĘTRZNE OZNAKI UŻYCIA
maskowata twarz
ogólne spowolnienie
zaburzona koordynacja ruchowa (np. chwiejny krok)
zamazana mowa
początkowo zwężone, a następnie rozszerzone źrenice
oczopląs
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Następnego dnia, po zażyciu barbituranów będzie występować ospałość i otępienie, następnie może pojawić się efekt kaca - złe samopoczucie, brak możliwości koncentracji, niepokój i rozdrażnienie.
Z uwagi na depresyjny wpływ na ośrodek oddechowy i długi czas wydalania z organizmu - barbiturany są szczególnie groźne w przypadku ich przedawkowania. Będzie ono charakteryzować się: spowolnieniem oddechu, spiączką, obniżeniem temperatury ciała i ciśnienia krwi, a także zwolnieniem tętna. W wyniku porażenia ośrodka oddechowego może nastąpić jego zatrzymanie i śmierć. Różnica pomiędzy bezpiecznymi, wywołującymi sen dawkami barbituranów a takimi, które mogą doprowadzić do zapaści oddechowej jest nieznaczna.
Długotrwałe używanie barbituranów może być przyczyną zaburzeń neurologicznych i psychicznych i prowadzić nawet do zespołu otępiennego.
Depresyjny wpływ barbituranów na pracę układu oddechowego może skutkować infekcjami oskrzeli, a także zapaleniem płuc.
Barbiturany najczęściej stosowane są z innymi depresantami i wtedy wzmacniane są objawy ich użycia. Mają szczególne działanie w połączeniu z alkoholem i w ten sposób są bardzo często nadużywane. Używane są także często z opiatami - wtedy zazwyczaj przyjmowane są dożylnie. W związku z podobnym kierunkiem działania tych środków - ryzyko śmiertelnego przedawkowania wzrasta.
Ecstasy
|
|
|
Ecstasy (MDMA) jest syntetycznym analogiem amfetamin metylowych - z jednej strony wykazuje działanie stymulujące układ nerwowy (podobnie jak amfetamina), z drugiej posiada właściwości psychodeliczne (zmiany świadomości dotyczą przede wszystkim stanów emocjonalnych). Często nazwa ecstasy używana jest także w szerszym znaczeniu: w stosunku do innych analogów metamfetaminy o podobnym, jednocześnie stymulującym i halucynogennym działaniu (MDA, BDB czy MBDB).
SUBSTANCJA AKTYWNA
3,4-metylenodioksymetamfetamina (MDMA)
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
Pierwsze legalne zastosowanie MDMA miało polegać na farmakologicznym hamowaniu apetytu - nigdy jednak w tym znaczeniu nie znalazło się na rynku. Środek ten w latach 70-tych miał zastosowanie w psychoterapii (szczególnie w USA). Związane było to z jego właściwościami wyzwalającymi empatię (zdolność wczuwania się w sytuację innych ludzi) - sprzyjającymi okazywaniu emocji i przełamywaniu psychicznych bloków. Później wycofany, mimo protestów psychologów przeświadczonych o jego właściwościach terapeutycznych.
DZIAŁANIE FIZJOLOGICZNE
pobudzenie i brak łaknienia
wzrost temperatury ciała
wzmożenie odruchów
rozszerzenie źrenic
kołatanie serca i tachykardia
nagłe wzrosty ciśnienia i uderzenia krwi do głowy
szczękościsk
nudności i wymioty
odwodnienie
FORMY WYSTĘPOWANIA I SPOSOBY PRZYJMOWANIA
Dawka ekstasy, wynosząca zazwyczaj od 75 do 200 mg i zażywana doustnie - zaczyna działać po ok. 40 minutach. Po następnych 30 minutach następuje nasilenie. Działanie ustępuje po kilku godzinach (4-6) od momentu zażycia.
Najczęściej spotykanymi postaciami nielegalnej sprzedaży ecstasy są tabletki i kapsułki. Różnych kolorów i kształtów tabletki wyróżniają się wytłoczonymi wizerunkami i znakami (np. ptak, kot, sierp i młot, itp.) lub napisami.
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Działaniu ecstasy, podobnie jak w przypadku innych środków z grupy amfetamin towarzyszy uczucie silnej euforii. Doznania te decydują o uzależniających właściwościach tego środka. Chęć ponownego przyjęcia środka może być wzmacniana z uwagi na przykre dolegliwości pojawiające się po pewnym czasie od jego odstawienia.
Następnego dnia po zażyciu MDMA często pojawia się uczucie kaca, charakteryzującego się zmęczeniem, zawrotami głowy i mdłościami, słabą zdolnością koncentracji, sennością albo pobudzeniem i irytacją. Stan taki może trwać nawet dwa dni.
ZEWNĘTRZNE OZNAKI UŻYCIA
rozszerzenie źrenic
pobudzenie
mało racjonalne i dziwne zachowanie
czasem może pojawić się brak koordynacji ruchowej
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Na skutek przedawkowania środka lub szczególnej nadwrażliwości na jego działanie może pojawić się tzw. złośliwy zespół neuroleptyczny (spadek ciśnienia krwi, gwałtowny wzrost temperatury ciała, drgawki i śpiączka) prowadzący do śmierci.
Szczególnie niebezpieczne jest przyjmowanie MDMA przez osoby cierpiące choroby układu krążenia. Środek ten powoduje migotanie komór serca nawet u osób zdrowych.
Na skutek spowodowanego przez MDMA szczękościsku i zgrzytania zębami może dojść do kruszenia zębów.
Podobnie jak w przypadku stosowania innych środków z grupy amfetamin może dochodzić ciężkich stanów depresyjnych, urojeń i psychoz, które środek ten może ujawnić i wzmocnić, lub będą one bezpośrednim następstwem jego stosowania.
Podniecenie seksualne połączone jednocześnie z odrzuceniem zahamowań w sferze seksualnej może prowadzić do negatywnych konsekwencji.
Nie wiele wiadomo o efektach długotrwałego używania ecstasy, ale istnieją przesłanki co do tego, że może powodować zmiany degeneracyjne niektórych neuronów w mózgu.
Kokaina
|
|
|
Kokaina jest alkaloidem otrzymywanym z liści rośliny o nazwie Erythroxylon coca (koka), której największe uprawy znajdują się w Ameryce Południowej (głównie w Kolumbii, Peru i Boliwii). Istnieją pewne wątpliwości, co do tego kto pierwszy z Erythroxylon coca otrzymał alkaloid o nazwie kokaina. Większość źródeł podaje jednak, że jako pierwszy wyizolował kokainę z liści koki Niemann w 1860 roku.
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
Kokaina wykazuje właściwości do miejscowego znieczulania. Obecnie jednak, z uwagi na toksyczne skutki uboczne kokaina jest zastępowana przez nowe, syntetyczne, mniej szkodliwe środki.
DZIAŁANIE FIZJOLOGICZNE
znosi i opóźnia objawy zmęczenia, zmniejsza potrzebę odżywiania się i snu
zaburza pracę serca
silnie rozszerza źrenice
prowadzi do silnego pobudzenia psychoruchowego
powoduje wzrost ciśnienia krwi i przyspieszenie oddechu
większe dawki mogą spowodować drżenie mięśniowe i wzrost temperatury ciała
Działanie: po jednorazowo przyjętej dawce euforia i stan podwyższonego samopoczucia trwa do 30 minut; rzadko dłużej.
FORMY WYSTĘPOWANIA I SPOSOBY PRZYJMOWANIA
Kokaina (chlorowodorek kokainy) występując w nielegalnej sprzedaży ma postać białego proszku. Przyjmowana jest zazwyczaj wziewnie do nosa, gdzie jest wchłaniana przez śluzówkę i niemal natychmiast wywołuje wpływ na ośrodki przyjemności w mózgu (po pewnym czasie dochodzi jednak do uszkodzenia przegrody nosa i jej martwicy). Bywa też wcierana w dziąsła lub w środek małżowiny usznej. Podawana doustnie działa znacznie słabiej, jednocześnie znieczulając błonę śluzową żołądka i znosząc w ten sposób uczucie głodu. Stosowana na błonę śluzową języka powoduje porażenie zakończeń smakowych.
Free-base (wolna zasada kokainy). Otrzymuje się ją w wyniku działania amoniakiem lub sodą na chlorowodorek kokainy. Jest zażywana przez inhalację oparów, jakie powstają po jej podgrzaniu (topi się w stosunkowo niskiej temperaturze wydzielając opar). Przeważnie jest podgrzewana na folii aluminiowej.
Crack ma postać przypominających płatki mydlane kawałeczków, jasnobrązowych kuleczek lub też "kamyków" pakowanych we fiolki. Zwykle jest palony ze specjalnych fajeczek, przeważnie szklanych. Kokaina zawarta w cracku absorbowana jest przez płuca i dostarczana gwałtownie przez krew do mózgu. Efekt jest kilkukrotnie silniejszy i o wiele bardziej intensywny niż wywołany przez chlorowodorek kokainy. Ale też krócej trwa - 10 do 15 minut silnej euforii.
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Zależność od kokainy powstaje dość szybko. Decydują o tym atrakcyjne przeżycia po zażyciu narkotyku - z jednej strony i złe samopoczucie (depresja) po tym, gdy przestaje on działać. Szczególnie silne uzależnienie towarzyszy dożylnemu przyjmowaniu kokainy i paleniu cracku. Uzależnienie może pojawić się praktycznie z dnia na dzień. Wielu użytkowników kokainy zwiększa dawki i częstotliwość używania kokainy. Osoby uzależnione rzadko potrafią się powstrzymać od zużycia całego zapasu narkotyku w okresie krótszym niż zakładały kupując go.
ZEWNĘTRZNE OBJAWY UŻYCIA
wzmożona aktywność i często wyraźnie widoczny niepokój psychoruchowy
rozszerzone źrenice słabo reagujące na światło
do efektów działania kokainy należą też śmiech i gadatliwość, a także większa towarzyskość
mogą pojawić się zachowania gwałtowne
katar (w przypadku zażywania przez śluzówki nosa)
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Silne wyniszczenie organizmu - spowodowane brakiem łaknienia, snu i odpoczynku.
Psychoza pokokainowa - postępowanie może stać się czasem irracjonalne i dziwaczne, a poczucie prześladowania i inwigilowania będzie wskazywać bardzo wiele cech charakterystycznych dla psychozy.
Anhedonia - utrata zdolności do czerpania przyjemności z wydarzeń, które wcześniej sprawiały radość i zadowolenie.
Kokaina, podobnie jak inne stymulanty w zakresie ich wpływu na intelekt, ogranicza zdolność uczenia się i rozwiązywania skomplikowanych zadań osłabiając złożone wnioskowanie, mimo że pojedyncze eksperymenty z kokainą mogą dać wręcz odwrotne wrażenie.
Przyjmowanie kokainy przez kobiety będące w ciąży jest wyjątkowo niebezpieczne. Zwężenie naczyń krwionośnych w obrębie łożyska i macicy sprawia, że do płodu dociera znacznie mniej tlenu i substancji odżywczych. Może być to powodem przedwczesnego porodu lub urodzenia martwego płodu.
LSD
|
|
|
LSD jest jednym z najtańszych i najszerzej dostępnych narkotyków. Praktycznie całkowicie wyparło ono inne psychodeliki. Od ponad dwudziestu lat jest to najpopularniejszy środek halucynogenny.
SUBSTANCJA AKTYWNA
dietyloamid kwasu lizergowego (LSD-25)
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
Najpoważniejsze próby medycznego stosowania LSD dotyczyły psychiatrii, a dokładnie leczenia schizofreników. Niestety trudno znaleźć w literaturze wiarygodne opisy efektów terapeutycznych LSD w tym ujęciu, mimo iż w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych opublikowano ponad tysiąc badań dotyczących około 40 tysięcy pacjentów.
DZIAŁANIE FIZJOLOGICZNE
zawroty głowy
rozszerzenie źrenic
drżenie mięśniowe i skurcze mięśni klatki piersiowej
osłabienie i nudności
kołatanie serca
wzrost ciśnienia krwi
rozszerzenie źrenic i silne poty to dodatkowe objawy fizyczne pojawiające się przy zatruciu LSD.
zapis fal mózgowych (EEG) osoby znajdującej się pod wpływem LSD-25 przypomina stan pobudzenia i niepokoju
Długość działania: Efekty zależą od ilości użytego LSD i osiągają szczyt w przeciągu okresu od jednej do trzech godzin po zażyciu środka. Halucynacje mogą trwać od 6 do nawet kilkunastu godzin.
FORMY WYSTĘPOWANIA I SPOSOBY PRZYJMOWANIA
Najczęstszą formą tego psychodeliku są będące w nielegalnej dystrybucji kolorowe papierowe znaczki wielkości przedstawiające różne symbole graficzne - nasączone roztworem LSD. Stosowane są one doustnie (ssanie lub włożenie pod język). LSD ma niezwykle niską dawkę efektywną: każdy znaczek zawiera ok. 0,003 g LSD.
Prędkość działania LSD jest zależna od sposobu przyjęcia środka. I tak, brany doustnie przynosi efekty dopiero po ponad czterdziestu minutach (u osób szczególnie wrażliwych - wcześniej, nawet po piętnastu). LSD może być wchłaniane również przez dziąsła (wkładanie pod język), a także, co jest szczególnie niebezpieczne włożone pod powiekę oka.
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Uzależnienie psychiczne
Występuje raczej rzadko - tylko wyjątkowo prowadzi do nieodpartej chęci ponownego przyjęcia.
Uzależnienie fizyczne
Brak możliwości fizycznego uzależnienia - niezależnie od częstotliwości przyjmowania, organizm nie włącza LSD do metabolizmu. Nie zaobserwowano, oprócz uczucia ospałości i czasem przygnębienia, żadnych objawów abstynencji po odstawieniu LSD.
Zjawisko tolerancji
Zauważono, że częste używanie LSD powoduje nieznaczny wzrost tolerancji. Wzrost ten waha się w granicach od 15 do 25%.
ZEWNĘTRZNE OZNAKI UŻYCIA
Rozszerzone źrenice i słaba ich reakcja na światło
Dziwne, nieracjonalne wypowiedzi
Wesołkowatość i bełkotliwa mowa
Brak koordynacji ruchowej i widoczne zaburzenie orientacji przestrzennej
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Mimo, że zazwyczaj osoba odurzona LSD zdaje sobie sprawę z tego, że jest pod wpływem halucynacji - niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia może wynikać z nieracjonalnego zachowania się: błędnej oceny odległości, czasu i własnych możliwości. Szczególnie przy stosowaniu zbyt dużych dawek mogą pojawić się poważne urojenia, które wpływając na zachowanie zagrożą bezpieczeństwu odurzonej osoby.
W przypadku używania LSD przez niektóre osoby może mieć to wpływ na wyzwalanie się u nich stanów psychotycznych (indukcja schorzeń psychiatrycznych).
Innym problemem, z kolei na poziomie genetycznym, który sygnalizują specjaliści w kontekście używania LSD jest teza, że stosowanie tego środka powoduje aberracje chromosomów.
Możliwość ponownego, chwilowego wystąpienia wrażeń i halucynacji doznanych podczas odurzenia mająca miejsce w pewnym odstępie czasowym od momentu odurzenia (nawet po kilku tygodniach czy miesiącach) - flashback.
Przedawkowanie ze śmiertelnym skutkiem jest nie możliwe - nie występuje zagrożenie życia bezpośrednio ze strony samej substancji chemicznej.
MARIHUANA, HASZYSZ
|
|
marihuana |
haszysz |
Z niektórych odmian konopi indyjskich otrzymuje się produkty zawierające substancje psychoaktywne. Najważniejsze z nich to marihuana i haszysz. Obecnie są to najbardziej rozpowszechnione, a tym samym najczęściej stosowane nielegalne narkotyki w Polsce i na świecie.
W niektórych krajach preparaty te są legalizowane i dopuszczane do oficjalnego obrotu. Przykładem jest ustawodawstwo holenderskie. Powodem łagodnego podejścia do tych środków jest przekonanie o relatywnie małej szkodliwości zdrowotnej i społecznej związanej z używaniem marihuany i haszyszu.
SUBSTANCJA PSYCHOAKTYWNA
Tetrahydrokanabinol (THC), którego stężenie decyduje o narkotycznej sile preparatów konopi.
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
Współcześnie potwierdzono przede wszystkim działanie zawartych w konopiach kanabinoli powodujące obniżenie ciśnienia tętniczego w gałce ocznej, działanie przeciwwymiotne i przeciwdrgawkowe. W niektórych krajach (Kanada) marihuana jest przepisywana osobom terminalnie chorym.
DZIAŁANIE
W zależności od warunków, konopie mogą działać jako środek pobudzający, uspokajający, znieczulający lub lekko halucynogenny. Lecz mimo nadawania preparatom konopi właściwości halucynogennych, symptomy używania bardziej zbliżone są do obserwowanych po alkoholu niż po halucynogenach.
Długość działania: 1-3 godzin
FORMY WYSTĘPOWANIA
Marihuana - susz z liści konopi (0,5-5% THC)
Haszysz - odpowiednio spreparowana żywica krzewu konopi oraz części tej rośliny (2-19% THC)
Olej haszyszowy - żywica konopi rozpuszczana np. eterem (10-30% THC)
W wyniku prowadzenia genetycznych modyfikacji opracowano nowe odmiany konopi. Preparowana z nich marihuana (tzw. skun) maże zawierać nawet do 15% THC
SPOSOBY PRZYJMOWANIA
Najczęściej stosowaną formą przyjmowania preparatów konopi jest ich palenie ("skręty", fifki, fajki, fajki wodne, itp.).
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Uzależnienie psychiczne. Może występować po pewnym czasie przyjmowania.
Uzależnienie fizyczne. Nie występuje.
Tolerancja - odwrotna.
Oznacza to, że przy systematycznym przyjmowaniu THC dochodzi do nadwrażliwości na ten związek.
ZEWNĘTRZNE OZNAKI UŻYCIA
Gadatliwość i wesołkowatość
Zaburzenia orientacji przestrzennej
Ogólne podniecenie i nadczynność psychoruchowa
Wypowiedzi oderwane czasem od kontekstu (częste dygresje)
Zaczerwienienie białek
Niezborność ruchowa (np. potykanie się)
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Zespół amotywacyjny - stan związany z regularnym i długotrwałym przyjmowaniem konopi. Charakteryzuje się on zmniejszoną energią i apatią, brakiem chęci komunikowania się z innymi.
Eskalacja używania innych (nielegalnych) środków odurzających, co może mieć także związek z otwarciem dostępu do innych, bardziej wyniszczających narkotyków (np. w ramach oferty dealera sprzedającego marihuanę.
U niektórych osób może dojść po pewnym czasie używania THC do indukcji schorzeń psychiatrycznych.
Podczas palenia preparatów konopi, ich aktywne składniki docierają łatwo i szybko przez płuca do krwioobiegu, a następnie z krwią do mózgu. Dym działa szkodliwie na układ oddechowy.
W wyniku nadużywania konopi może dojść do osłabienia zdolności przyswajania nowych informacji. Osłabienie pamięci związane z przyjmowaniem narkotyku z całą pewnością odbije się negatywnie na wynikach w nauce.
Przedawkowanie śmiertelne THC jest w praktyce niemożliwe.
HEROINA
|
|
heroina |
opium |
Heroina należy do narkotyków z grupy opiatów. Do grupy tej zalicza się substancje otrzymywane na bazie maku lekarskiego, jak również środki syntetyczne działające na receptor opiatowy w układzie nerwowym. Narkotyki te, a zwłaszcza heroinę uważa się za najbardziej uzależniające, znane człowiekowi substancje odurzające.
SUBSTANCJA AKTYWNA
Do najczęściej używanych w celu odurzenia się alkoloidów opiatowych należą:
Kodeina
Morfina
Heroina
Metadon - syntetyczny analog morfiny, o przedłużonym działaniu
ZASTOSOWANIE MEDYCZNE
W medycynie znajduje zastosowanie głównie morfina - przy likwidowaniu bólu. Metadon stosuje się w kuracji substytucyjnej osób uzależnionych od heroiny.
DZIAŁANIE FIZJOLOGICZNE
Zmniejszenie łaknienia
Przesunięcie granicy bólu
Osłabienie i potliwość
Obniżenie ciśnienia krwi i, w nieznacznym stopniu temperatury ciała
Zaparcia oraz kłopoty z oddaniem moczu
Impotencja
Zwężenie źrenic i osłabienie ich zdolności do reagowania na światło
Czas działania: 6-12 godzin (heroina), 24-36 godzin (metadon)
FORMY WYSTĘPOWANIA I SPOSOBY PRZYJMOWANIA
Opium (zawiera wiele alkaloidów opiatowych) - ciemnobrązowy proszek lub bryłki
Morfina - tabletki, przeźroczyste kryształki, roztwór w ampułkach
Heroina - proszek w kolorze od białego do brązowego
Na czarnym rynku istnieją dwa rodzaje nielegalnej heroiny:
Brązowa heroina (base heroine), która ma postać granulek lub proszku w kolorze od żółtego do brązowego.
Biała heroina (salt heroine), ma postać drobnego, białego proszku.
Jednak kolor sprzedawanej na ulicach heroiny zależy głównie od metod jej produkcji i użytych odczynników oraz od rodzaju dodanych substancji, których zadaniem jest zwiększenie wagi narkotyku.
"Kompot", "polska heroina" - specyfik produkowany zazwyczaj w prymitywnych domowych warunkach na bazie słomy makowej oraz kilku odczynników chemicznych zawierający wiele alkaloidów opium. Głównie jest to morfina, heroina i kodeina. Lekko oleisty płyn, w kolorze od słomkowego do ciemnobrązowego o wyczuwalnej woni octu. Przechowywany zazwyczaj w strzykawka bądź małych buteleczkach.
W zależności od formy heroiny, uwarunkowaniach środowiskowych i czynników ekonomicznych istnieje wiele sposobów jej przyjmowania:
wdychanie oparów z podgrzewanej folii aluminiowej (palenie, pogoń za smokiem)
wciąganie przez śluzówki nosa (sniffowanie)
iniekcje - najczęściej dożylne
WŁAŚCIWOŚCI UZALEŻNIAJĄCE
Uzależnienie psychiczne
Dochodzi do niego stosunkowo szybko - na skutek przyjemnego błogostanu, w jaki wprowadzają opiaty, niemal natychmiast pojawia się potrzeba ponownego przeżycia tego stanu.
Uzależnienie fizyczne
Również pojawia się szybko i to bez względu na drogę przyjmowania heroiny. Następstwem są przykre objawy abstynencyjne po odstawieniu narkotyku - szereg dolegliwości, z których najbardziej charakterystyczne to:
bóle stawowo-mięśniowe kończyn
nudności i wymioty
zaburzenia snu i utrata łaknienia
bóle brzucha i biegunki
Zjawisko tolerancji
Potrzeba zwiększania dawki, aby uzyskać efekt działania narkotyku na pożądanym poziomie - to powszechne zjawisko u osób uzależnionych od heroiny. Czynnikiem, który je ogranicza to koszty finansowe związane ze zwiększeniem dawki.
ZEWNĘTRZNE OZNAKI UŻYCIA
szpileczkowate źrenice
opadanie powiek
uczucie swędzenia skóry
senność
płytki oddech
potliwość
ewentualne ślady nakłuć po wstrzyknięciach
NIEBEZPIECZEŃSTWA
Heroina jest narkotykiem, który niezmiernie łatwo można przedawkować. Śmierć następuje w wyniku skrajnej depresji oddechowej. Przedawkowanie heroiny będzie charakteryzować się:
sinicą (usta i opuszki palców w wyniku niedotlenienia nabierają sinofioletowego koloru)
krańcową sennością
płytkim, nieregularnym oddechem aż do jego zaniku
wiotczeniem mięśni szkieletowych - nienaturalne rozluźnienie
zimną, wilgotną i lepką skórą
zwolnioną akcją serca i niskim ciśnieniem krwi
W przypadku przedawkowania najważniejsze jest podtrzymanie podstawowych funkcji życiowych (oddech i cyrkulacja krwi) oraz wezwanie karetki pogotowia.
Ryzyko transmisji chorób zakaźnych przenoszonych przez krew - w szczególności HIV/AIDS oraz wirusowego zapalenia wątroby. Ma to głównie związek z przyjmowaniem narkotyku skażonym sprzętem iniekcyjnym.
Intensywność uzależnienia. Heroina uzależnia silniej niż jakiekolwiek inne narkotyki i może spowodować całkowite podporządkowanie nałogowi i jego podtrzymaniu. Skutki takiego stanu rzeczy odczuwane są niemal w każdej dziedzinie życia osoby uzależnionej. Obniżając poziom napięcia emocjonalnego heroina sprawia, że osoby uzależnione w tylko nieznacznym stopniu odczuwają dyskomfort swojej pogarszającej się sytuacji.
AMFETAMINY
Do tej grupy należą (między innymi): Amfetamina (czysta), Speed i Ecstasy - jej odmiany.
Czysta amfetamina występuje niezwykle rzadko. Bez względu na to, co mówi na jej temat Dealer, jest ona najczęściej bardzo zanieczyszczona. "towar" może być specjalnie zanieczyszczony przez dealera, w celu wzmocnienia efektu działania narkotyku (tzw. kopa). Idealnie do tego nadaje się np. trutka na szczury, czy któryś z mocniejszych (czyt. bardziej szkodliwych) narkotyków.
Amfetaminy występują w postaci pigułek, tabletek i kapsułek. Najczęściej jednak spotykaną postacią jest biały (lub żółty) proszek, o kwaśno-gorzkim smaku, nierozpuszczalny w alkoholach i słabo rozpuszczalny w wodzie. Amfetaminy mogą również występować w postaci kostek o wyglądzie parafiny lub kryształków. Bardzo częstym powodem, dla którego młodzież sięga po narkotyk z tej grupy jest subiektywne odczucie "łatwego wkuwania".
Początkowe zażywanie amfetaminy zwiększa odporność na stres i wydolność intelektualną, ale przedłużające się zażywanie jej prowadzi do wyniszczenia organizmu oraz do przedwczesnej ŚMIERCI, oraz powoduje zwiększenie tolerancji, a co za tym idzie - słabsze oddziaływanie oczekiwane, przy zachowanej szkodliwości.
W rzeczywistości, człowiek staje się pod wpływem amfetaminy w pewien sposób otępiały umysłowo (choć tego nie odczuwa), i nie rozprasza uwagi na inne rzeczy, koncentrując się na jednej rzeczy (np. uczeniu się). Po ustąpieniu działania narkotyku wszystko się zapomina, i tylko wzięcie kolejnej dawki sprawia, że można jakoś napisać klasówkę, czy zdać egzamin. Oczywiście to powoduje wzmocnienie uzależnienia od narkotyku.
Zażycie powoduje także intensywne poczucie mocy oraz potęguje energię. Objawia się to nadmierną pobudliwością, bezsennością, brakiem łaknienia, podwyższonym tętnem, szybkim oddechem oraz zwiększonym wydalaniem moczu. Po ustaniu działania narkotyku osoby najczęściej bardzo długo śpią (16-30 godzin).
Amfetaminy podwyższają temperaturę ciała (do 40 - 41 0C).
Innymi "efektami ubocznymi" są: suchość w ustach, zmiana ciśnienia, pocenie się, drgawki, ból głowy, brak łaknienia, trudności w oddawaniu moczu, niepokój, palpitacje serca, a nawet impotencja.
Powodują także krwawienie z naczyń mózgowych i śpiączkę. Silna, szybko występująca tolerancja wymusza na biorącym, używanie coraz większych dawek w celu uzyskania tych samych, oczekiwanych efektów.
Długotrwałe używanie amfetamin powoduje czasami, iż osoba biorąca je, sięga po środki tłumiące w celu zredukowania nadmiernej pobudliwości.
Amfetamina zabija, równie skutecznie jak heroina, wyniszczając najpierw psychikę i wnętrze człowieka, następnie jego ciało.
Śmiertelną dawkę stanowi ok. 1 gram amfetaminy u osób dorosłych, a u dzieci - ok. 0,1 g. (nie wlicza się tu osób uzależnionych, u których organizm przyzwyczaił się do większej dawki).
Ekstazy (MDMA) - Występuje pod postacią różnego kształtu tabletek lub drażetek z wytłoczonymi na nich wzorami, symbolami i motywami. Ich skład i zawartość są zmienne, mogą zawierać również amfetaminę.
Jest bardzo szkodliwa zarówno dla zdrowia fizycznego, jak i psychicznego, oraz wywołuje uzależnienie. Na podstawie badań medycznych preparaty te zostały uznane za narkotyki twarde.
Są udokumentowane przypadki śmiertelne, spowodowane zażyciem pigułek Ekstazy.
Ekstazy zawiera środek o nazwie MDMA. Śmiertelna dawka MDMA to 120 mg. W Polsce pigułki zawierają od 28 do 170 mg MDMA.
Już po 20 minutach powoduje: lepsze samopoczucie, przyspieszenie rytmu serca (czasami bardzo niebezpieczne), brak uczucia zmęczenia (możemy zamęczyć się na śmierć), wyostrzona percepcję kolorów i dźwięków, subiektywną łatwość nawiązywania kontaktów, albo sprawia iż można przez wiele godzin rozmyślać np. nad swoim życiem, itp.. Działanie narkotyku trwa kilka godzin.
Po tym czasie pojawia się uczucie ogromnego zmęczenia, bóle głowy, nudności, często wymioty, dekoncentracja, irracjonalny strach, kłopoty z pamięcią. Przyjmowany dłużej niż kilka dni, może spowodować czasową bezsenność i paranoję. Narkotyk ten w ciągu kilku minut podnosi temperaturę ciała nawet do 41-42 stopni. Może nastąpić przegrzanie mózgu.
Szczególnie podatne na działanie środka, są osoby z wadami serca (również ukrytymi, czyli takimi o których nie wiemy, że mamy). U takiej osoby śmierć może nastąpić od zażycia jednej pigułki (np. na dyskotece).
Kokaina - Jest to biały proszek. Jedna z jej odmian Crack występuje w postaci jasnobrązowych kuleczek. Może ona także występować w postaci białych lub bezbarwnych (niezwykle rzadko) okruchów lub kamyczków. Efekt euforii występuje już po kilku sekundach od zażycia. Stan ten utrzymuje się tylko przez kilkanaście minut. Kiedy narkotyk przestaje działać wstrząs jest tak gwałtowny i dotkliwy, że występuje konieczność przyjmowania kolejnych dawek.
Uzależnienie następuje w rekordowo krótkim czasie.
Kokaina działa porażająco na końcówki nerwowe, co objawia się np. zanikiem smaku, lub silnym znieczuleniem. W przypadku porażenia nerwów smakowych najpierw zanika smak gorzki, następnie słodki i kwaśny. Smak słony pozostaje taki sam. Dlatego też potrawy, które osoba spożywa wydają się jej przesolone nawet wtedy, gdy nie ma w nich nawet odrobiny soli.
Na początek kokaina poraża nerwy przewodzące ból, następnie przewodzące dotyk, a w końcu włókna odpowiedzialne za odczucie zimna lub gorąca.
Oddziaływanie kokainy na błony śluzowe nosa powoduje niemal całkowity zanik powonienia. Podana doustnie znieczula błonę śluzową żołądka - zabijając poczucie głodu.
Te "niezwykłe" wręcz jej właściwości byłyby czymś wspaniałym (np. w medycynie), gdyby nie druga strona medalu. Kokaina, bowiem przedostaje się do krwioobiegu, powodując objawy ostrego zatrucia, lub nawet śmierci. Wielokrotne zażywanie kokainy powoduje wysuszenie błony śluzowej, a następnie powstawanie nadżerek błony śluzowej i wrzodów kokainowych. Kokainiści mają czerwony, cały w krostach nos. W większych stężeniach kokaina poraża nie tylko końcówki nerwowe, ale i całe nerwy wpływając na możliwość wykonywania ruchów.
Osobę zażywającą kokainę można poznać między innymi po pociąganiu nosem (katar), nadpobudliwości, gadatliwości, niepokoju psychoruchowym oraz rozszerzonych źrenicach - jest to wynik silnego oddziaływania kokainy na korę mózgową.
Kokainiści są niezrównoważeni, drażliwi.
Może im się wydawać, że pod skórą pełzają im robaki wgryzające się w nerwy. Zdarza się, że jest to na tyle nie do wytrzymania, że kokainiści popełniają samobójstwo. Kokaina również wywołuje podniecenie - co może stać się z kolei przyczyną gwałtów, stosunków z przypadkowymi partnerami, a w konsekwencji pojawia się zagrożenie zarażenia wirusem HIV.
W przypadku przedawkowania (bardzo często występującego) pojawia się majaczenie, szybki i nieregularny, płytki oddech. Może się to objawiać również drgawkami, utratą przytomności, a także bardzo często śmiercią.
Dawka śmiertelna dla dorosłej osoby nie przyjmującej kokainy wynosi 1-1,5 grama doustnie, albo 0,2-0,3 grama podskórnie. Kokainiści są bardziej "uodpornieni" na zatrucia i odnotowuje się przypadki zażywania do 15 gramów kokainy dziennie. Istnieją jednak przypadki, kiedy to osoba uzależniona umiera po zażyciu dawki używanej w trakcie leczenia (odwyku) - około 20 mg.
Z upływem czasu człowiek zażywający kokainę staje się z wyglądu starcem. Skóra przyjmuje blady, szarożółty odcień, oczy stają się podkrążone, ręce drżą a chód staje się niepewny.
Nadużywanie kokainy powoduje uszkodzenie naczyń krwionośnych, skurcze naczyń wieńcowych serca, drgawki oraz uzależnienie psychiczne.
Zagrożenie uzależnienia jest przy kokainie, szczególnie duże ze względu na szybkość działania narkotyku. Działanie to jest jeszcze pogłębione krótkim okresem trwania "odlotu" (ok. 20-30 min.) i chęcią natychmiastowego przywrócenia stanu błogości. Jeden gram kokainy kosztuje ok. 150 zł - tańsze to zwyczajna "podróba", zabijająca czasami tak skutecznie jak narkotyki autorskie.
Ciekawostka: Kokaina była kiedyś dostępna w aptekach, barach oraz wchodziła w skład wielu napojów. Jednym z nich był napój sporządzony z wyciągu liści koki i wina Bordeaux, a od 1885 r. wzbogacony o wyciąg z orzeszków ziemnych. Napój ten nazwano Coca-Colą.
Jednakże od 1903 roku zaprzestano dodawania do niego wyciągu z koki ze względów bezpieczeństwa.
Crack - występuje w postaci jasnobrązowych kuleczek, lub grudek.
Spotykany jest także w postaci białych okruchów lub "kamyków", często pakowanych w fiolki.
Jest on wzmocnioną odmianą kokainy i bywa 20 do 50 razy czystszy niż kokaina dostępna w sprzedaży. Wywołuje natychmiastowe odurzenie.
Około 1 grama kokainy potrafi zabić, crack to 20x silniejszy związek, więc o ile szybciej zabija?
Na osiągnięcie stanu euforii wystarczy parę sekund i stan ten utrzymuje się przez kilka minut.
Po ustąpieniu działania narkotyku, występuje niezwykle silna chęć przywrócenia stanu euforii.
Crack powoduje szybkie i mocne poczucie euforii, ale uzależnia o wiele silniej niż kokaina i jest odpowiedzialny za większe zniszczenia fizyczne i psychiczne w naszym organizmie.
Działa tak silnie, że wyjście z nałogu (który występuje nawet po pierwszym zażyciu), graniczy z cudem.
Crack jest obecnie jedną z najgroźniejszych substancji uzależniających. Zabija tak szybko jak heroina.
Powodem śmierci może być:
- ustanie oddychania, gdyż zostaje porażony układ nerwowy pobudzający organizm do oddychania,
- wylew krwi do mózgu, gdy szybko wzrastające ciśnienie krwi rozrywa naczynia krwionośne,
- zatrzymanie akcji serca,
- można także popełnić samobójstwo, gdy ustanie działanie substancji i dopadnie nas niezwykle silna depresja, lub będąc pod wpływem środka, gdyż nie kontroluje się odruchów,
- albo przedawkować.
Poza tym, działanie cracka jest takie samo jak kokainy.
Temat: Narkotyki
Wiadomości podstawowe |
Dół formularza |
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Bojowe środki zapalajace
Środki miejscowo znieczulające i do znieczulenia ogólnego(1)
Szkol Ppoż środki gaśnicze
9 RF ZEspól 0 Środki trwałe
Środki zwiotczające mięśnie poprzecznie prążkowane
techniczne srodki zabezpieczenia(1)
9 1 2 policja siły środki
srodki transportu koleje wyklad 1
(50) Środki przeczyszczająceid 1089 ppt
Kramin Przemek, Środki Finasowania WOPR
środki treningowe w rehabilitacji
Środki dydaktyczne 1
Szkol Okres pracodawców 3 środki ochrony
ŚRODKI GAŚNICZE
więcej podobnych podstron