Zbigniew Woźniak
Sześć prawd na temat systemu opieki zdrowotnej
systemy opieki zdrowotnej to sfera stałej ekspansji, wymagająca stałego wzrostu
tak długo jak trapić nas będą będą choroby, tak długo istnieć będzie publiczna presja , by sięgac po coraz to nowe zasoby i przeznaczać je na rzecz opieki zdrowotnej
efekt: stały wzrost nakładów - lepsze zdrowie pożądane jest przez wszystkich
usługodawcy stają się rzecznikami pacjentów - są jednak profesjonalnymi monopolistami monopolistami
zdrowie i opieka zdrowotna włączona zostaje do szerszego systemu wartości ogólnoludzkich
nasze oczekiwania przekraczają zasoby opieki zdrowotnej (problemy z alokacją)
mówi się o przemysłowym kompleksie medycznym (dawniej uwage przykuwał militarny kompleks przemysłowy)
wyższe wydatki na opiekę zdrowotną niekoniecznie prowadzą do poprawy statusu zdrowotnego populacji
szybkiemu i dużemu wzrostowi wydatków na opiekę zdrowotną nie towarzyszy poprawa stanu zdrowia populacji w zbliżonym do nakładów tempie (wskaźniki umieralności, śmiertelności niemowląt, trwanie ludzkiego życia itp.)
notuje się także odwrotną wręcz zależność:
niskie nakłady, szybka poprawa wskaźników zdrowotnych: np. Japonia - nakłady 7% PKB, ale najniższa śmiertelność niemowląt: 4.2/1000, średnia wieku: 80 lat
wysokie udział w wydatkach na opiekę zdrowotną - słaba reakcja poi stronie stanu zdrowia populacji: np. w USA nakłady 14% PKB; śmiertelność niemowląt: 8/1000; długość życia 76 lat
powszechny dostęp do świadczeń medycznych i opieki zdrowotnej nie musi wprost prowadzić do powszechnego, dobrego stanu zdrowia:
osoby lepiej wykształcone i o wyższym statusie społeczno-ekonomicznym są zdrowsi niż ludzie o niższym statusie społecznym
powszechny dostęp do opieki zdrowotnej nie przekłada się na wprost na wskaźniki zdrowotne populacji i w rozkładzie zjawisk zdrowotnych w poszczególnych typach zbiorowości społecznych
niewielka część populacji zwraca się o pomoc medyczną na wstępnych etapach powstawania problemów zdrowotnych (zgłaszalność)
zmienne interweniujące: czynniki środowiskowe, socjoekonomiczne, kulturowe i pozostałe determinanty zdrowia
największe znaczenie w poprawie kondycji zdrowotnej populacji ma społeczna świadomość zagrożeń zdrowotnych
od lat 70 zwrot w poszukiwaniu czynników ryzyka zdrowotnego: ku temu co jest w rękach jednostki (promocja zdrowia)
źródłem tego trendu są poglądy xix wiecznych higienistów (zdrowie publiczne) - efekt: wydłużenie ludzkiego życia o 20 lat wciągu ostatnich 50 lat.
społeczeństwa płacą pewną cenę tej opcji: pewne ograniczenie wolności w imię ochrony i zachowania zdrowia (selektywne, karzące podatki na używki, pasy bezpieczeństwa, kontrola żywności, badania kontrolne)
opieka zdrowotna prawie zawsze wygrywa konkurencję o zasoby
mimo rosnącej świadomości kulturowych czynników ryzyka brak zasadniczej zmiany w alokacji środków na promocje i profilaktykę
u polityków przeważa myślenie kadencyjne - stąd wspieranie programów ratowniczych, doraźnych
taka polityka stabilizuje pozycję i bezpieczeństwo dostawców świadczeń, bowiem aktywna promocja zdrowia zmniejsza popyt na opieke zdrowotną oparta na klinice
efekt: nawert najbardziej efektywna promocja zdrowia nie uzyska wsparcia z publicznych środków, o ile w tle kryć się będzie redukcja wydatków na opiekę zdrowotna
strategie zmiany rozkładu stanu zdrowia populacji sięgające do podstaw i źródeł zachowań zdrowotnych są trudne, żmudne i mają wydłużony horyzont realizacyjny
promocja zdrowia - zwłaszcza adresowana indywidualnie - oraz prewencja zdrowotna jest znacznie bardziej efektywna wśród ludzi o wyższym statusie społecznym i ekonomicznym
tak jest, bo zachowania zdrowotne mają korzenie kulturowe oraz ekonomiczne - tkwią w warunkach pracy i życia
modyfikacja rozkładu statusu zdrowotnego w populacji to podstawowe wyzwanie społeczne - to wymaga więcej niż jednosektorowej interwencji i przeciwdziałania
trudniej wyrównywać statusy zdrowotne wszystkich grup i zbiorowości - łatwiej poprawiać populacyjne zróżnicowanie stanu zdrowia
2