Blok 1 (Nie modyfikuj tego akapitu)

Wiatry okresowo zmienne powstają na obszarach kontaktu

powierzchni lądowych i wodnych

w wyniku różnicy w szybkości nagrzewania się i oddawania ciepła przez wodę i ląd.

Powierzchnia lądowa szybko się nagrzewa, dlatego latem i w ciągu dnia ma wyższą temperaturę - wytwarza się nad nią ośrodek niskiego ciśnienia.

Blok 2 (Nie modyfikuj tego akapitu)

Ląd równie szybko traci ciepło, co jest przyczyną powstawania nad nim ośrodków wyżowych w okresie zimy i nocy.

Natomiast woda ma znacznie większą pojemność cieplną- wolno się nagrzewa i długo utrzymuje ciepło. Latem i w ciągu dnia jest więc chłodniejsza od lądu, dlatego powstaje nad nią strefa podwyższonego ciśnienia; natomiast zimą lub w ciągu nocy jest cieplejsza i tworzą się nad nią ośrodki niżowe.

Wiatry Okresowo-Zmienne Zmieniają Cyklicznie Kierunek W Zależności Od Położenia

Ośrodków Wysokiego I Niskiego Ciśnienia. Latem Lub W Ciągu Dnia Wieją W Kierunku Lądu,

Zimą Lub W Ciągu Nocy W Kierunku Zbiornika Wodnego.

Blok 3 (Nie modyfikuj tego akapitu)

Za wiatry okresowo-zmienne uznaje się:

1. bryzę;

2. monsun;

3. wiatry górskie;

4. wiatry dolinne.

Blok 4 (Nie modyfikuj tego akapitu)

Bryza zmienia kierunek na przeciwny w cyklu dobowym, powstaje wzdłuż wybrzeży morskich i innych większych zbiorników wodnych, ma zasięg kilku lub kilkunastu kilometrów,

Monsun to wiatr zmieniający kierunek w rytmie rocznym obejmujący ogromne obszary kontynentalne i oceaniczne. W klasycznej postaci występują w Azji południowej i wschodniej. Według najnowszych badań przyczyną powstawania monsunów nie jest jedynie różnica temperatur (tak jak w przypadku bryzy), lecz są one częścią ogólnej cyrkulacji atmosfery (patrz: rozdz. Ogólna cyrkulacja atmosfery). Za potwierdzenie tej tezy uznaje się brak w cyrkulacji monsunowej górnych prądów powietrza.

Blok 5 (Nie modyfikuj tego akapitu)

Wiatry górskie i dolinne - zmieniają swój kierunek w rytmie dobowym i są wywołane różnicą ciśnień powstałą na skutek różnicy temperatur powietrza przylegającego do stoku i zalegającego w dnie doliny. W ciągu dnia powietrze na stokach nagrzewa się szybciej i jako lżejsze unosi się do góry, a w jego miejsce napływa chłodniejsze powietrze z dna doliny - wiatr dolinny. Nocą wiatr zmienia kierunek, ponieważ powietrze na stoku ulega silnemu wychłodzeniu i jako ciężkie spływa wzdłuż stoku w dół - wiatr górski. Wiatry dolinne i górskie w niektórych klasyfikacjach zalicza się także do wiatrów lokalnych, do których należą również:

Cyklony tropikalne - nazywane regionalnie: tajfunami, huraganami i willy-willy. Powstają nad obszarami oceanicznymi o temperaturze powyżej 25°C, w niskich szerokościach geograficznych (do 25°), w wyniku gwałtownego spadku ciśnienia. W centralnej części tworzy się tzw. oko cyklonu o średnicy 20 - 30 km, bardzo niskim ciśnieniu (ok. 960 hPa) i bardzo silnych prądach wstępujących. Różnica ciśnień między okiem cyklonu a jego skrajnymi obszarami wynosi kilkadziesiąt hPa, co powoduje niezwykle silny wiatr. Cyklony tropikalne przesuwają się z prędkością 10-20 km/godz. i po dotarciu do lądu najczęściej zanikają.

Trąby (wiry) powietrzne - tworzą się w niskich i umiarkowanych szerokościach geograficznych. Są krótkotrwałym zjawiskiem o niewielkich rozmiarach przestrzennych (kilkaset metrów średnicy). Różnica ciśnienia między centrum i skrajem wiru dochodzi do 100 hPa, co powoduje powstanie silnego ruchu wirowego powietrza i wiatru o bardzo dużej prędkości. Wiry powietrzne mogą tworzyć się nad obszarami lądowymi - (trąby powietrzne) i morskimi - (trąby wodne). Katastrofalnym dla człowieka wiatrem tego typu jest tornado powstające w Ameryce Północnej.

---