01 VI 2005 r. Marek Rajchel, Marek Szybiak, Marcin Nuckowski

Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych nr 6.

Identyfikacja i charakterystyczne własności tworzyw sztucznych

Doświadczenie 1: Uproszczona identyfikacja płomienia tworzyw sztucznych

Wykonanie ćwiczenia:

Próbkę polimeru uchwyconą szczypcami wprowadzamy w płomień palnika. Obserwujemy, czy łatwo się zapala, czy wyjęta z płomienia gaśnie bądź też pali się nadal i jaki zapach wydziela próbka płonąca lub tylko silnie ogrzana.

W celu stwierdzenia odczynu produktów pirolizy tworzywa, nad próbką wyjętą z płomienia palnika przytrzymujemy pasek zwilżonego uniwersalnego papierka wskaźnikowego. Zabarwienie papierka wskaże odczyn produktów pirolizy.

Analiza i interpretacja wyników:

Obserwacje oraz wnioski przedstawia poniższa tabelka:

Palność próbki	pali się, po usunięciu z płomienia gaśnie	pali się również po usunięciu z płomienia	pali się dobrze
Wygląd płomienia	zielona smuga u podstawy płomienia (próba Balsteina)	kopcący	niebieskawy z żółtymi brzegami
Zapach produktów spalania	ostry zapach chlorowodoru	słodkawy, kwiatowy, monomeru	słodkawy
Odczyn produktów pirolizy	kwaśny	kwaśny	kwaśny
Zachowanie się próbki w czasie pirolizy	_________	łatwo topi się z wydzieleniem par monomeru	_________
Rodzaj tworzywa	Polichlorek winylu	Polistyren	Poliestrowe

Doświadczenie 2: Żelowanie PCV

Cel ćwiczenia: Praktyczne przeprowadzenie żelowania polichlorku winylu.

Wykonanie ćwiczenia:

Łączymy 60g emulsyjnego polichlorku winylu z 40g ftalanu dwubutylu przez staranne ucieranie w moździerzu aż do uzyskania pasty o konsystencji gęstej śmietany. Otrzymaną pastę dzielimy na kilka porcji i następnie do każdej z nich dodajemy niewielką ilość barwnika. Pastę rozprowadzamy na folii aluminiowej lub płytce szklanej pokrytej cienką warstewką ftalanu butylu. Żelowanie przeprowadzamy w suszarce laboratoryjnej nastawionej na temperaturę 140^oC. Po ok. 10 minutach żelowania uzyskujemy barwne folie z miękkiego PCV.

Doświadczenie 3: Impregnacyjne właściwości polimerów

Cel ćwiczenia: Zbadanie impregnacyjnych własności polimerów, które naniesione na materiał powodują, iż nie jest on podatny na wchłanianie wody (hydrofobizacja).

Wykonanie ćwiczenia:

Do ćwiczenia stosujemy różne półprefabrykaty, których powierzchnie pokrywamy impregnatem (np. SARSIL H-14, SARSIL H-15, AMARFOB KR-13-8a). Malowanie powierzchni powtarzamy do momentu, w którym środek przestaje być wchłaniany przez powierzchnię próbki. Po zaimpregnowaniu próbki polewamy wodą i obserwujemy, czy woda jest wchłaniana, czy spływa z powierzchni.

Wnioski:

Zaimpregnowane materiały nie wchłaniają wody - woda spływa z powierzchni. Po wykonaniu doświadczenia można zaobserwować pogłębienie się barwy próbek na skutek zastosowania impregnatów.

Doświadczenie 4: Ocena właściwości dyspergujących wielkocząsteczkowych domieszek do betonu

Cel ćwiczenia: Ocena porównawcza właściwości dyspergujących różnych polimerowych domieszek oraz ocena wpływu ilościowego wybranych domieszek. Pomiar właściwości dyspergujących polega na określeniu podatności na sedymentację zaczynów cementowych bez domieszek oraz zawierających różne rodzaje i ilości domieszek.

Wykonanie ćwiczenia:

W cylindrach miarowych o pojemności 250ml należy przygotować rzadki zaczyn cementowy, stosując proporcje wagowe składników i wody 1:2, tj. 100g cementu i 200 ml wody. Należy wykonać następujące próbki:

• zaczyn cementowy bez domieszek,

• zaczyn cementowy z domieszką superplastyfikatora Addimentu,

• zaczyn cementowy z domieszką FM-6,

• zaczyn cementowy z domieszką Centrament N3,

• zaczyn cementowy z domieszką SP-2.

Po starannym wymieszaniu zaczynu obserwuje się opadanie cząstek cementu, odnotowując co 10 minut, jaką objętość zajmuje woda czysta, z której wytrąciły się domieszki.

Analiza i interpretacja wyników:

Ilości wody w poszczególnych próbkach po upływie każdych 10 minut przedstawia tabelka:

Czas od chwili zamieszania do momentu stabilizacji [min]	Skład zaczynu
		bez domieszek		z domieszkami
						Addmient	FM-6	Centrament N3		SP-2
		poziom wody [ml]
0	0	0		0	0	0
10	100	50		5	70	0
20	125	95		10	105	0,2

Zależności ilości wytrąconej wody od czasu w zależności od rodzaju domieszki przedstawia poniższy wykres:

Wnioski:

Domieszka SP-2 wykazała najlepsze właściwości, gdyż najbardziej opóźniła segregację składników. Najgorsza okazała się domieszka Centrament N3, gdyż w bardzo niewielkim stopniu opóźniła segregację składników. Pozostałe domieszki spowodowały porównywalne uplastycznienie mieszanki.

Doświadczenie 5: Otrzymywanie pianki poliuretanowej

Cel ćwiczenia: Otrzymanie pianki poliuretanowej i obserwacja zachodzącej reakcji.

Wykonanie ćwiczenia:

W plastikowym kubku mieszamy trzy łyżeczki składnika A (ciemna, gęsta i lepka ciecz o nieprzyjemnym zapachu) oraz jedną łyżeczkę składnika B (średnio ciemna, gęsta i lepka ciecz bezzapachowa). Gwałtownie mieszamy obie substancje przez kilkanaście sekund po czym przestajemy i obserwujemy zachodzące w kubku zjawiska.

Analiza i interpretacja wyników:

Po intensywnym zamieszaniu składników zauważamy bardzo gwałtowną reakcję, której towarzyszy wydzielanie się dużej ilości ciepła. Próbka zwiększa swoją objętość bardzo gwałtownie.

Po ustaniu reakcji zauważamy, że jej wynikiem jest pianka poliuretanowa o objętości całego kubka.

3

---