Toamsz�ta Z Warsztatu Szewskiego do Korporacji

TOMASZ BATA

Z WARSZTATU SZEWSKIEGO DO KORPORACJI

Ewa ………

Zarządzanie i Marketing

Grupa: ZiM -2

Rok: 2003/2004

Wykorzystane pomoce naukowe:

- Kwartalnik „Organizacja i kierowanie” (2/96) artykuł Pt. „Tomasz Bata - droga od warsztatu do wielkiej firmy” autorstwa T. Siekiery

- Martyniak „Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania” Warszawa 1993

- strony internetowe:

+ www.chelmek.pl/historia.htm

+ www.kns.us.edu.pl/slawia/slowianie/batatomasz.html

Tomasz Bata - z warsztatu szewskiego do korporacji

Tomasz Bata urodził się w Zlinie 3 kwietnia 1876 roku, jako trzecie dziecko Antoniego Baty. Mały Tomasz wychowywał się w warsztacie ubuwniczym ojca. Panowała tam duszna, przesycona zapachem skór i dymem tytoniowymatmosfera. Był to niewielki warsztat. Oprócz starego baty pracowało tam 4 czeladników i 3 uczniów. Nie powodziłoim sie dobrze, bieda często zaglądała im w oczy, a dzień w ktorympłacono pracownikom czesc ich zarobków był wielkim świętem. Czeladnicy, a tyn bardziej uczniowie, pomimo nieregularnosci wypłat, zapatrzenibyli w majstra jak w obraz. Był ich „panem życia i śmierci”, gdzyzdzięki niemumogli stać się samodzielnymi przedsiębiorcami. Mały Tomasz kręcił się się miedzy uczniami a czeladnikami, zadawał natrętne pytania i przypatrywał sie pilnie pracy. Już jako 6-letni chłopiec rozpoczął prace „na własną reke”. Z odpadków robił obuwie dla lalek. Od prób graniczących z zabawą Tomasz przecodziłdo ciezkiej, obowiązkowej pracy.

W wieku 18 lat postanowił, że nadszedł czas, aby urzeczywistnić swoje młodzieńcze marzenia i usamodzielnić się. Uzgodnił ze swym starszym bratem Antonim, że uczynią to razem. Namówili jeszcze siostrę Anne, aby się donich przyłączyła i poprowadziła im gospodarstwo. Tak więc obaj bracia w roku 1894 otworzyli w Zlinie firmę rzenieślniczą pod nazwiskiem Antoniego, gdyz Tomasz był jeszcze za młody, aby firma była na niego zarejestrowana. Kapitał w wyskości 800 ówczesnych złotych na otwarcie przedsiebiorstwa dał im ojciec jako spadek po matce. Chłopcymieli nauczeni zyciaz dnia na dzien mieli wilekie marzenia co do firmy. chcieli aby był normowany czas pracy, z cotygodniowym wypłacaniem zarobków robotnikom. Oba te marzenia był uwazane za utopie. Dotychczas bowiem, zakłady pracował wg. zamowień. Niekiedy, w razie potrzeby, do późnych godzin nocnych, zwłaszcza przed jarmarkami. Były też dni, kiedy nie pracowało się w ogóle,a wypłata była wtedy, gdy były pieniądze. Materiał oraz urządzenia kupili na półroczne wiksle, które potem jeszcze przedłużyli. Zaczeli wyrabiać filcowe obuwie dommowe. Niestety popełnili sporo błędów, które doprowadziły do bankructwa młodego zakładu.Majątek zakładu przejęty został przez komornika sądowego, ponieważ nie wykupili weksli. W tym trudnym okresie Tomasz został sam, gdzyz Antoniego powołano do wojaska. Lecz on się jednak nie poddawał. Zaczął analizować błędy, które popełnili i zastanawiac sie, co należy zrobić, aby wydostać sie z trudnej syutacji. Był to moment przełomowy w jego postanowieniach. Kiedy pod koniec roku zrobił inwentaryzacje, stwierdził,że posiadany kapitał jest równy długom. Poprawa sytuacji nie była łatwa, gdyż często musiał jeździź po całej Austrii, aby odebrać pieniądze za dostarczony towar. Z czasem jednak sytuacja firmy uległa wyraźnej poprawie.

W roku 1899 ukończono budowę kolei żelaznej z Otrokovic do Vizovic, a także budynku stacyjnego w Zlinie. Tomasz Bata dostrzegł wielką szansę, jaką niosła bliskość kolei dla przyszłego zakładu. Niezwłocznie kupił od miejscowego rolnika tereny połozone obok stacji. W roku 1900 postawił pierwszy budynek przeznaczony na warsztat. Był to niewielki warsztat o powierzchni 20 x 10 m, który nie spełniał wszytkich potrzeb, ale pozwalał na lepsze uporządkowane miejsc pracy. Po kilku miesiącach pracowało już 120 pracowników, którzy wykonywali dziennie około 300 par obuwia. Firma rozkwitała.

W roku 1904 wyrusza do Stanów Zjednoczonych, aby obserwować tamtejsze metody pracy i organizację życia. Od Henry'ego Forda uczy się jak stworzyć taśmę produkcyjną. Rok później, po śmierci ojca, wraca do Zlina. Reformuje swoją fabrykę i doprowadza do ruiny morawskich szewców. W 1912 roku żeni się z Marią Mineczkovą a dwa lata później rodzi im się syn Tomasz, nazywany dla odróżnienia Tomikiem.

W roku 1906 zbudowano pierwszy, bardzo potrzebny, nowy budynek fabryczny. Ten budynek był już trzykondygnacyjny o powierzchni podsatwy 40 x 20 m. Na ówczesne lata był bardzo nowoczesny, przestronnymi halami, z dużymi oknami, z szerokoą klatką schodową. W budynku zainstalowane były szatnie i umywalnie dla robotników, co było wielką nowością w tamtych czasach. Był to poczatek charakterystycznego batowskiego budownictwa.

Włączenie maszyn do produkcji w batowskim przedsiębiorstwie, wytworzenie własnej organizacji produkcji, a potem całego przesiębiorstwa, to był długotrwały proces, który wymagał wprowadzenia wielu zmian, usunięcia wielu przeszkód zanim osignieto poszzególe cele.

Po roku 1910 przesiębiorstwo miało już wysoką pozycję w przemyśle obuwniczym. Zatrudniano 1400 pracowników i zakład znajdował się w czołówce przemysłu obuwniczego. W roku 1914 firma przygotowywała się do obchodów jubileuszu 20-lecia powstania, gdzy rząd austrowęgierski ogłosił powszechną mobilzację. Groziło to całkowitemu zamknięciu zakładu. Wtedy Tpmaszowi udaje się uzyskać w Wiedniu zamówienia wojskowe na 50 tys par obuwia. Tak dużego zamówienia nie był w satnie wykonac sam. Zorganizował więc wspólne wykonawstwo z kilkoma wytwórcami obuwia. Firma rozwijała się i na przełomie lat 1917-1918 atrudnia już koło 5 tys. pracowników.

Po I wojnie światowej następuje dynamiczny rozkwit przedsiębiorstwa. Bata szybko szybko rozbudował swą firmę, wzorując sie na nowoczesnych amerykanskich rozwiązaniach orgaznizacyjnych, które twórczo modyfikował i rozwijał. Jego zakład w Zlinie przekształcił się w wielki koncern przemysłu skórzanego, wytwarzający nie tylko obuwie jako produkt finalny, ale posiadający także własne garbarnie, gumownie, fabrykitekstylu, kartonów, maszyn obuwniczych itp. W zarządzie koncernu, jaki i w poszczególnych zakładach dużą rolę odgrywały komórki planowania wewnątrzzakładowego, ksiegowości, techniczno-ekonomicznego przygotowania produkcji, transpotu wewnątrzzakładowego itp.

W 1925 r. powstało w Zlinie zakladowe laboratorium psychotechniczne, które zajmowało sie doborem kadr. Było to jedno z pierwszych tego typów laboratoriów w Europie.

W końcu lat `20 w zakładach Baty pobito wszelkie światowe rekordy wydajności racy w dziedzinie producji obuwia. W 1929 r. produkowano u Baty 12,5 par obuwia dziennie na 1 robotnika, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych tylko 5 par.

Bata otwiera także dużą sieć sklepów obuwniczych w Czechosłowacji i za granicą. W latach 1930-1932 firma Bata buduje zakłady obuwnicze w Niemczech, Anglii, Francji, Jugosławii, Polsce, Szwajcarii, Holandii, Indiach USA, które uruchamiaja sieć sklepów detalicznych.

W 1929 roku Tomasz Bata zafascynował się cudem techniki, który doprowadził go do śmierci. Jest pod tak dużym wrażeniem, że po obejrzeniu demonstracji najnowszego jednosilnikowego samolotu, decyduje się na zakup czterech sztuk. 12 lipca 1932 roku 57-letni Tomasz przyjeżdża o świcie na prywatne lotnisko i mimo, iż jest ono spowite gęstą mgłą, upiera się, by lecieć. Startuje i po siedmiu minutach przy prędkości 145 km/godz. samolot Junkers D1608 uderza w komin fabryki, rozpada się na trzy części, a złamane żebro wbija się w jego serce. Szefem firmy zostaje jego przyrodni brat Jan Bata. W tym okresie firma przeżywa największy kryzys w całym okresie jej trwania, traci 70% eksportu.Produkcja zostaje ograniczona a część załogi zwolniona.

Batowski system organizacji i zarządzaniamiał swoje charakterystyczne cechy:

1. Prostota

System był zrozumiały dla prostych robotników, sensowny i obejmował wszystkie rodzaje działalności.

2. Organizacja - ład i porządek

Stwarzał warunki ładu i porządku poprzez wysoki stopień organizacji na wszytkich stanowiskach pracy produkcyjnej i administracyjnej oraz poprzez system planów dziennych i tygodniowych rozliczen.

W zakładach Baty głównymi zasadami były: gospodarność i kultura osobista. Pewnego razu Bata zakwestionował na taśmie montażowej parę butów. Kierownik oddziału i cały sztab odpowiedzialnych pracowników przez dłuższy czas poszukiwał jakiejś wady jakościowej. Wreszcie Bata przerwał ich konsternację, wskazując na niewłaściwe założoną sznurówkę przy jednym z bucików.

3. Samorządność - partycypcja w zyskach

System wewnątrzzakładowy zarządzania, oparty na samorządności jednostek gospodarczych i udziale w zysku, stwarzał warunki do włączenia sie pracowników w skuteczne działania dla realizacji celów przedsiębiorstwa. Materialne zainteresowanie i związana z nim odpowiedzialność były jednym z instrumentów systemu zarządzania.

4. System zakupów

Zakupy surowców i materiałów prowadzone były ze znajomością rzeczy, bezpośrednio u producentów, wykorzystując element konkurencyjności.

5. Organizacja sprzedaż - marketing

Sprzedaż obuwia prowadzona poprzez własne 440 sklepów. System organizacji i stosowane metody analizy rynku, sprzedaży, rozliczeń reklamy itp. wyprzedzało o po wieku dzisiejsze zasady marketingu. Podstawowymi okresami w planowaniu produkcji były okrsy, odpowiadajace sezonom handlowym (obuwie letnie i zimowe).

6. Sieć detaliczna bez hurtowni

Sieć detaliczna działa bez zbędnych hurtowni, mimo, że było 5 rejonów zarządzanych przez rejonistów. Pomijając doskonałą oragnizację wewnętrzną na podkreślenie zasługuję znakmomity system komunaikacji miedzy magazynami gotowego obuwia i sklepami. W firmie Baty nie szczedziło sie kosztów na szybkie i sprawne komunikowanie. Najskuteczniejszym środkiem komunikacyjnym był wtedy telefon, na który rocznie wydawano około 3 mln koron, co nie było sumą małą.

7. Kadra spośród własnych pracowników

Przedsiebiorstwo stwarzało warunki wybicia sie pracownikom z inicjatywą, przedsiębiorczym i pracowitym. W drugim etapie rozwoju przedsiębiorstwa, po powrocie do Zlina pierwszych kierowników-instruktorów, obowiązywała zasada nie przyjmowania z zewnątrz, lecz awansowania spośród pracowników przedsiębiorstwa. W Zlinie funkcjonował system szkół, dla pracowników podnszących kwalifikacje jak i zarówno dla dzieci pracowników. Była to szkoła zawodowa, która przygotowywała przede wszytki niższy personel kierowniczy (brygadzistów i majstrów). Słuchacze szkoły zawodowej rekrutowali się spośrod własnie młodych, wyrózniających sie pracowników.

8. Tygodniowe plany i rozliczenia

Tygodniowe planowanie, rozliczanie, księgowanie i wypłacanie wynagrodzeń było możliwe ze względu na prostote rozwiązań i wewnęrzną doskonałą organizację międzydziałową mimo, że nie istniała wówcza technika obliczeniowa. Określał on nie tylko ilość i asortyment produkcji, ale także przewidywane zużycie materiałów podstawowych i pomocniczych, energii itp. Podział zadan dochodził aż do pozimou indywidualnego wykonawcy. Dla każdego wykonawcy określano w systemie Baty „ilość pracy pozostającą do wykonania każdego dnia roboczego i równocześnie, jakie wynagrodzenie można w ciagu tego dnia otrzymac.” W każdy piątek znane były wyniki gospodarcze.

9. System rozliczeń kosztów pośrednich oddziałów produkcyjnych oraz związanych bezpośrednio z produkcją

Tygodniowe zyski czy ewentualne straty oddziału wynikały z różnicy między preliminowanymi kosztami a faktycznie poniesionymi. W tygodniowych rozliczeniach jako koszty preliminowane, przyjmowano iloczyn wykonanej produkcji przyjętej przez magazyn wyrobów gotowych przez stawkę uznaniową na jednostkę wyrobu, obejmującą preliminowany Zyk, obliczoną i ustaloną w oparciu o półroczny preliminarz kosztów. Każda jednostka wyrobu wykonana ponad plan powiększała wielkość preliminowanych kosztów, a zatem zysk.

Odwrotnie, suma jednostek wyrobu poniżej ilości planowanych obniża wielkość kosztów preliminowanych, a zatem pomniejsza zysk, a nawet mogła powodować wynik ujemny -stratę. Do tego dochodzi jeszcze czynnik warunkujący, ze do magazynu musiała być zdana pełna ilość planu dziennego, czyli przy dziennym planie 1 tys. par obuwia, za tydzień musiano wykonać i przekazać 5 tys. par. Jeśli było wykonane, np. 4,9 tys. par, to magazyn przejmował i potwierdzał 3 tys. par. Pozostałe 900 par przechodziło na następny tydzień. Taki system powodował, że wszyscy pracownicy, a szczególnie ci, którzy partycypowali w zysku, interesowali się, i robili wszytko, aby plan był wykonany.

10 .Informacja dla pracowników

Wszyscy pracownicy byli informowani o wynikach gospodarczych poprzez tablice informacyjne i gazetę zakładową. Szczegółowe plany dzienne eksponowane były na specjalnych tablicach dostępnych dla pracowników, którzy po zakończeniu pracy obok kwoty planowanego zarobku wpisywali faktyczny, wg własnego obliczenia.

11. Informacja o działalności i jej wykorzystanie

Wykazy godzinne produkcji oraz saldo warsztatowe, analizowane przez kierownictwo produkcji po zakończeniu dnia pracy, dawały szybką informację, a jej ujawnienia dawały warunki do szybkiej interwencji i zapobiegania strat. Cotygodniowe wykazy rozrachunkowe dawały pełen obraz gospodarności i wyników ekonomicznych.

12. Racjonalizacja pracy

Przywiązanie dużego znaczenia do racjonalizacji pracy i usprawnienia procesów produkcji stwarzało warunki do szybkiego rozwoju produkcji i przedsiębiorstwa. Racjonalizacji poddaje wszystko: budynki fabryczne, drzwi w budynkach, także uliczki na terenie zakładu mają swoje numery, aby nie można było się zgubić.

13. Sobotnie konferencje

Bata co tydzień, w sobotę, zwykł spotykać się z pracownikami w stołówce na wspólnym obiedzie. Był to czas przeznaczony na swobodne wyrażanie opinii. Była to także cotygodniowa analiza wykonania planów produkcji i sprzedaży, jakości produkcji, reklamacji i wyników ekonomicznych oddziałów, która stwarzała warunki do prawidłowego sterowania działalnością przedsiębiorstwa. Przyjęte na konferencji ustalenia były realizowane natychmiast od poniedziałku.

14. Administracja bliżej produkcji

Bata i jego sztab kierowniczy starali się realizować model nowoczesnego szefa, nie oddzielonego oficjalnym autorytetem i protokołem od załóg pracowniczych. Toteż kierownicy nie używali ani tytułów, ani oficjalnych nazw stanowisk. Na drzwiach gabinetu samego Baty widniał tylko krótki napis „szef”. Szef był dostępny dla wszystkich o każdej porze, jeśli tylko sygnał świetlny wskazywał, że nie jest on zajęty. Do gabinetu można było wchodzić bez pukania. Ale obok drzwi wisiała tabliczka z następującymi wskazówkami dla potencjalnych petentów:

Zastanów się dobrze nad tym, co chcesz powiedzieć.
Zaczekaj, aż twój poprzednik wyjdzie.
Mów jasno, o co chodzi.
Po wyrażeniu swej myśli przestań mówić.
Przedstaw swój wniosek do podpisu.

Integracji kadry kierowniczej i robotników miał sprzyjać zwyczaj, zgodnie z którym każdy odpowiedzialny pracownik produkcji i administracji zatrudniony na stanowisku kierowniczym obowiązany był co pewien czas do wykonania pary butów. Wymagało to przejścia przez dziesiątki stanowisk rozsianych w całym procesie produkcyjnym.

15. Zaufanie i dyscyplina

Kierownictwo przedsiębiorstwa miało do pracowników na odpowiedzialnych stanowiskach, powierzając im planowanie działalności i kosztów. Pracownicy musieli być lojalni zdyscyplinowani, szczególnie w zakresie przestrzegania zasad organizacji i zarządzania. Nie tolerowano nieprzestrzegania nawet najdrobniejszych, na pozór nieistotnych elementów organizacyjnych. Hołdowano zasadzie: „wielkie rzeczy składają się z małych i nie wolno ich nie doceniać.”

16. Służby socjalne

Przy zakładach w Zlinie funkcjonowała świetnie wyposażona poliklinika. Każdy kandydat do pracy w zakładach podlegał szczegółowemu badaniu lekarskiemu.

Dla zobrazowania niezwykłych cech charakteru warto przytoczyć kilka „myśli, wskazówek, przysłów i zasad” Tomasza Baty:

1. „Praca- to moralny obowiązek. Pracowitość - to więcej, aniżeli praca. Pracowitość jest zaletą tego człowieka, który pracę kocha i jest pewny, że bez pracy szczęście nie istnieje.”

2. „Człowiek nie może jednocześnie dążyć naprzód, a myślami pozostawać w przeszłości. Myślenie bowiem o przeszłości obciąża tylko i paraliżuje. Ten człowiek, dla którego nie istnieje przeszłość, lecz tylko przyszłość, osiągnąć może, co tylko zechce.”

3. „Celami naszej pracy są: podwyższenie płac pracowniczych, polepszenie warunków pracy naszych współpracowników i zadowolenie klientów. Wszystko, co czynimy, tym trzem celom służy.”

4. „Dużo nieszczęść powstaje skutkiem tego, że wielu ludzi sądzi, jakby byli jedynymi mądrymi na świecie. Nie mogą sobie tego wyobrazić, ze przed nimi inni podobnie myśleli i mówili.”

5. „Maszyna - to twór szlachetny i dobry towarzysz tego człowieka, który potrafi ją zrozumieć i troskliwie pielęgnuje. Jest wierną, i chętnie służy pomocą, nie okłamuje i nigdy nie zdradza. A my ludzie?”

6. „Współpracownicy. Nie oddawajcie się strachowi w obawie o przeszłość, majcie pełne zaufanie do przedsiębiorstwa, prowadźcie uczciwą grę i wypełniajcie lojalnie swoje obowiązki.”

ŻYCIE TOMASZA BATY

1876 Tomasz Bata urodził się w Zlinie, na Morawach. Nazwisko Bata pochodzi w prostej linii od wyrazu „baca". Dawni przodkowie Baty byli pasterzami trzód w Karpatach. Siedem pokoleń Batów byli to mieszkańcy Zlina, którzy trudnili się szewstwem.

1891 Tomasz wyjeżdża do Wiednia, gdzie pracuje jako służąca jego starsza siostra Anna. Jako młody chłopak, bez doświadczenia czeladniczego, bez pieniędzy, nie znając języka decyduje się podjąć pracę na własny rachunek. Jednak pierwsza próba usamodzielnienia zakończyła się dla Tomasza niepomyślnie

1894 Wraz ze swoim rodzeństwem, Anną i Antonim urzeczywistniają swoje marzenia i w Zlinie otwierają firmę rzemieślniczą na nazwisko Antoniego Baty. Tomasz był za młody, aby firma mogła istnieć na jego nazwisko.

1897 Tomasz wprowadza nowość, która zmienia historię - płócienne półbuty zwane „batówkami". W tym samym roku kupuje pierwszą maszynę do produkcji obuwia i tym samym „zaraża się bakcylem mechanizacji".

1900 Budowa pierwszego, własnego budynku przeznaczonego na warsztat.

1904 Pierwszy wyjazd do Ameryki po nowe doświadczenia. Tomasz pracuje w mieście Lynn, w stanie Massachusets, najbardziej uprzemysłowionym ze stanów USA. W mieście tym koncentrował się wówczas przemysł skórzano - obuwniczy. Tomasz pracuje jako robotnik w jednym z zakładów.

1906 Budowa trzykondygnacyjego budynku. To był początek bardzo charakterystycznego batowskiego budownictwa fabrycznego.

Anna wychodzi za mąż i jej kontakt z firmą urywa się.

1912 Tomasz Bata zakłada rodzinę. Ślub z Marią Menczikową, córką kustosza i dyrektora biblioteki cesarskiej w Wiedniu dr Ferdinanda Menczika, człowieka zasłużonego dla kultury czeskiej.

1914 Wybucha I Wojna Światowa. Duże zamówienia na obuwie wojskowe. W tym samym roku urodziny syna Tomasza Jana Baty.

1919 Trzecia podróż Tomasza do Ameryki.

1920 Spadek Czeskiej Korony powoduje sparaliżowanie zbytu obuwia, tak na rynku czeskim, jak i zagranicznym. Tomasz Bata przedstawia pracownikom własną koncepcję wyjścia z kryzysu, obniżając ceny obuwia o połowę.

1922 Tomasz Bata zostaje Burmistrzem Zlina.

1925 Bata zakłada 3 letnią szkołę zawodową. Produkcja wynosi 3,5 mln par rocznie, firma zatrudnia 5200 pracowników.

1932 12 lipca Tomasz Bata ginie tragicznie w wypadku samolotowym na

terenie własnych zakładów w Otrokovicach.

Batowski system organizacji i zarządzania miał swoje charakterystyczne cechy:

1.Prostota.

2. Organizacja - ład i porządek.

3. Samorządność - partycypacja w zyskach.

4. System zakupów.

5. Organizacja sprzedaż - marketing

6. Sieć detaliczna bez hurtowni.

7. Kadr spośród własnych pracowników.

8. Tygodniowe plany i rozliczenia.

9. Systemy rozliczeń kosztów pośrednich oddziałów produkcyjnych związanych bezpośrednio z produkcją.

10. Informacja dla pracowników.

11. Informacja o działalności i jej wykorzystanie.

12. Racjonalizacja pracy.

13. Sobotnie konferencje.

14. Administracja bliżej produkcji.

15. Zaufanie i dyscyplina.

16. Służby socjalne

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Psychologia ogólna warsztaty Wstęp do psychologii ogólnej2
Psychologia ogólna warsztaty, Wstęp do psychologii ogólnej4
Psychologia ogólna warsztaty Wstęp do psychologii ogólnej4
Miernictwo warsztatowe, spraw do gwintów
Psychologia ogólna warsztaty, Wstęp do psychologii ogólnej2
Zajęcia, warsztaty linki do stron
Pytania do przedmiotu Korporacje transnarodowe
Informacje przydatne do przygotowania warsztatów, do ich przeprowadzenia i wyciągnięcia wniosków
Instrukcja odkurzacz warsztatowy, BHP i PPOŻ przygotowanie do szkoleń, Instrukcje BHP
Zaproszenie do warsztatu samoch Nieznany
SPRAWOZDANIE MINIKOSZ chłopcy, Treningi od J, Sobot, Marek, Nowe, Materiały dla nauczycieli, Warszta
Najlepiej się zapisz do jakiegoś warsztatu aktorskiego, Materiały na zajęcia teatralne, Praca WARSZT
VII Ogólnopolskie Warsztaty niesienia posłania do ZK i
METROLOGIA I MIERNICTWO WARSZTATOWE, Pomiar sprawdzianu do gwintów na mikroskopie uniwersalnym
4. Spis pomocy warsztatowych, pwsz kalisz Mechanika i budowa Maszyn, nalewak do wodki

więcej podobnych podstron