STARY CYGAN

Jak u Cygana ta dusza zszarpana,

gdy z taborem się rozstał,

bo stary Cygan cale życie

siwe konie kochał.

W życiu nieważne drogie kamienie,

nieważna jest wcale fortuna,

bo fortuna kołem się toczy,

niejeden za nią umarł.

Dajcie mi siwka, takiego ze złotą grzywą,

dajcie, nie odmawiajcie mi.

Z nim resztę życia, ostatnie kilka chwil...

Dajcie, nie odmawiajcie mi!

Już u Cygana twarz roześmiana

przyjaciela ma.

Z nim resztę życia... Stary Cygan

już nie będzie sam.

Odjeżdżał tabor, wraz z nim Cyganie,

łezka się w oku kręciła.

Niezapomniany, taki wspaniały

cygański urok życia.

Dajcie mi siwka, takiego ze złotą grzywą,

dajcie, nie odmawiajcie mi.

Z nim resztę życia, ostatnie kilka chwil...

Dajcie, nie odmawiajcie mi!

---