Folta Jakub Gr. Ćw 1 |
Pomiar mocy
CEL ĆWICZENIA
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z budową i zasadą działania watomierza, następnie na podstawie pomiarów należało określić moc czynną i pozorną w obwodzie jednofazowym.
Opis budowy i zasada działania watomierza
Podstawą watomierza jest ustrój elektrodynamiczny lub ferrodynamiczny. Ustrój przyrządu składa się z dwóch cewek: jedna z nich jest nieruchoma , druga ruchoma, umieszczona w polu magnetycznym pierwszej. Doprowadzenie prądu do cewki ruchomej odbywa się za pomocą specjalnych sprężynek, które jednocześnie wytwarzają moment zwrotny. Odchylenie organu ruchowego jest proporcjonalne do iloczynu prądów obu cewek, a przy prądzie przemiennym również do cosinusa kata przesunięcia fazowego pomiędzy oboma prądami. Jeżeli obie cewki są połączone, że w cewce pierwszej płynie prąd odbiornika I1=I a w cewce drugiej(napięciowej) płynie prąd J2 proporcjonalny do napięcia U to wychylenie przyrządu jest proporcjonalne do mocy czynnej pobieranej przez odbiornik a skala watomierza jest liniowa. Cewka prądowa watomierza jest zbudowana z małej liczby zwojów grubego przewodnika ( mała impedancja wewnętrzna) natomiast cewka napięciowa z dużej liczby zwojów cienkiego przewodnika (bardzo duża impedancja wewnętrzna)
WYPOSAŻENIE STANOWISKA
W celu przeprowadzenia ćwiczenia stanowisko pomiarowe zostało wyposażone w autotransformator, 3 woltomierze, amperomierz, watomierz, rezystor i cewkę.
WYNIKI POMIARÓW
L.p. |
UZ |
I |
Ul |
UR |
P |
1 |
30 |
0,37 |
24 |
8 |
16 |
2 |
40 |
0,49 |
32 |
11 |
28 |
3 |
50 |
0,61 |
29 |
14 |
44 |
Stałe mierników |
2 |
1 |
2 |
2 |
1 |
Po uwzględnieniu stałych mierników wyniki przedstawiają się następująco:
L.p. |
UZ |
I |
Ul |
UR |
P |
S |
Q |
Z |
R |
X |
cosφ |
|
V |
A |
V |
V |
W |
VA |
VAr |
Ω |
Ω |
Ω |
|
1 |
60 |
0,37 |
48 |
16 |
16 |
22,2 |
15,38 |
162,16 |
116,87 |
112,41 |
0,72 |
2 |
80 |
0,49 |
64 |
22 |
28 |
39,2 |
27,43 |
163,26 |
116,61 |
114,26 |
0,71 |
3 |
100 |
0,61 |
78 |
28 |
44 |
61 |
89,79 |
163,93 |
118,24 |
119,54 |
0,72 |
Transformator
CEL ĆWICZENIA
Poznanie budowy oraz charakterystyk i metod badania obciążonego transformatora.
Opis budowy transformatora
Transformatory są to urządzenia elektromagnetyczne przeznaczone do przetwarzania prądu przemiennego o jednym napięciu na prąd przemienny o innym napięciu. Proces przetwarzania odbywa się za pośrednictwem pola magnetycznego, bez udziału ruchu mechanicznego i przy zachowaniu tej samej częstotliwości.
Najprostszy transformator trójfazowy składa się z trójkolumnowego rdzenia oraz sześciu uzwojeń fazowych. W celu zminimalizowania strat od histerezy i prądów wirowych rdzeń wykonany jest z cienkich, wzajemnie od siebie odizolowanych, blach stalowych, zawierających około 4% Si. W większości transformatorów blachy te mają grubość 0,35 lub 0,5 mm. Na każdej kolumnie umieszczone są dwa uzwojenia, odpowiadające tej samej fazie. Jedno z nich połączone jest do sieci zasilającej, a drugie do odbiornika. To uzwojenie, które pobiera energię elektryczną z sieci, nazywa się pierwotnym, a to, które oddaje ją do odbiornika - wtórnym. Uzwojenia pierwotne i wtórne można łączyć w gwiazdę lub trójkąt. Wszystkie wielkości związane ze stroną pierwotną (prąd, napięcie, moc, parametry uzwojenia) mają oznaczenie"1", a ze stroną wtórną - "2".
Pod względem wartości napięcia uzwojenia transformatora dzieli się na uzwojenia górnego (wyższego) i dolnego(niższego) napięcia. W zależności od przeznaczenia transformatora uzwojeniem górnego napięcia może być uzwojenie pierwotne lub wtórne.
Transformator może pracować w stanie jałowym, stanie obciążenia lub stanie zwarcia. Właściwym stanem pracy transformatora jest stan obciążenia. Na podstawie stanu jałowego i stanu zwarcia można natomiast uzyskać wiele informacji pozwalających ocenić transformator zarówno pod względem konstrukcji jak i przydatności do dalszej pracy.
WYPOSAŻENIE STANOWISKA
W celu przeprowadzenia ćwiczenia stanowisko pomiarowe zostało wyposażone w autotransformator, 2 woltomierze, 3 amperomierze, badany transformator trójfazowy i rezystor (odbiornik).
Dane znamionowe transformatora:
U2Nf= 55V U1Nf= 220V
I2Nf= 16A I1Nf= 4A
PRZEBIEG ĆWICZENIA:
Ćwiczenie polegało na zmierzeniu kilku wartości napięcia i prądu, za każdym razem zmieniając zadane napięcia na zasilaczu.
WYNIKI POMIARÓW
L.p. |
UZ |
I1 |
I2 |
P1 |
P2 |
Uw |
Iw |
1 |
380 |
12 |
8 |
11 |
0 |
45 |
1 |
2 |
380 |
15 |
11 |
15 |
1 |
45 |
2 |
3 |
380 |
19 |
15 |
18 |
6 |
44,5 |
3 |
4 |
380 |
28 |
19 |
22 |
10 |
44 |
4 |
5 |
380 |
28 |
24 |
26 |
14 |
44 |
5 |
6 |
380 |
32 |
29 |
30 |
18 |
44 |
6 |
Stałe mierników |
1 |
0,05 |
0,05 |
20 |
20 |
2 |
1 |
Po uwzględnieniu stałych mierników wyniki przedstawiają się następująco:
L.p. |
UZ |
I1 |
I2 |
P1 |
P2 |
Uw |
Iw |
ŋ |
|
V |
A |
A |
W |
W |
V |
A |
----- |
1 |
380 |
0,6 |
0,4 |
220 |
0 |
90 |
1 |
0 |
2 |
380 |
0,45 |
0,55 |
300 |
20 |
90 |
2 |
0,07 |
3 |
380 |
0,95 |
0,75 |
360 |
120 |
89 |
3 |
0,33 |
4 |
380 |
1,4 |
0,95 |
440 |
200 |
88 |
4 |
0,45 |
5 |
380 |
1,4 |
1,2 |
520 |
280 |
88 |
5 |
0,54 |
6 |
380 |
1,6 |
1,45 |
600 |
360 |
88 |
6 |
0,60 |
WNIOSKI:
Charakterystyka zewnętrzna jest w niewielkim stopniu zniekształcona, ale przyjmując błędy odczytu z mierników oraz błędy mierników wykresy są zgodne z teoretycznymi. Wykres sprawności jest nieco zniekształcony, wg. teoretycznego zbocze krzywej sprawność powinna szybciej narastać a końcówka powinna opadać, może to być spowodowane zbyt małą ilością pomiarów oraz niewykorzystaniu całego zakresu pomiarowego bez przeciążania transformatora.
2