Kominy stalowe

Komin może być wykonany jako integralna część domu lub stanowić osobną konstrukcję, umieszczoną na zewnątrz.

Zawsze jednak musi być dobrze dobrany do urządzenia grzewczego, z którego odprowadza spaliny. 

Do produkcji kominów używana jest najwyższej jakości stal szlachetna (wysokostopowa kwasoodporna, często z dodatkami stabilizującymi,  na przykład z tytanem), odporna na korozję.

Jej powierzchnia jest bardzo gładka i dlatego na wewnętrznych ściankach komina nic się nie osadza.

W momencie rozruchu paleniska kotła komin stalowy bardzo szybko się nagrzewa, co z kolei powoduje powstanie natychmiastowego ciągu. Równie szybko stygnie.

Dobrze więc współpracuje z nowoczesnymi urządzeniami grzewczymi o zmieniającym się w czasie obciążeniu cieplnym i niskiej temperaturze spalin.

Kominy stalowe mogą być jedno- lub dwuścienne.

Kominy jednościenne

Nazywane są często wkładami, bo instaluje się je głównie w kominach murowanych.

Mogą być wykonane jako:

• wkłady sztywne - średnicy od 80 do 1000 mm, grubości ścianek od 0,6 do 1,0 mm i długości 0,25, 0,5 i 1,0 m.

• Poszczególne elementy łączy się wsuwając jeden element w drugi.

• Sztywne wkłady stalowe można stosować w nowych i modernizowanych obiektach. 

• Współpracują z kotłami gazowymi, olejowymi i na paliwa stałe;

• wkłady giętkie - to elastyczne harmonijkowe przewody, które można wyginać.

• Ich ścianki są cieńsze niż ścianki przewodów sztywnych, więc są mniej trwałe i częściej trzeba je wymienić.

• Są tańsze od przewodów sztywnych.

• Pracują z kotłami gazowymi lub olejowymi. Instaluje się je głównie w kominach modernizowanych, często krzywych lub z załamaniami.

• Część elementów takiego systemu to elementy sztywne

Kominy dwuścienne

Kominy dwuścienne zwane inaczej warstwowymi składają się z:

• wewnętrznej rury spalinowej, wykonanej ze stali kwasoodpornej gwarantującej długotrwałą odporność na działanie spalin;

• izolacji termicznej, najczęściej z wełny mineralnej; 

• płaszcza zewnętrznego, wykonanego ze stali odpornej na warunki atmosferyczne.

Przeznaczone są głównie do domów jednorodzinnych, gdzie są montowane na zewnątrz budynku, przy ścianie domu.

Komin może być zamontowany na konsoli lub na stałym fundamencie.

Do ściany przymocowuje się go za pomocą obejm i wsporników.

Czopuch wyprowadzony jest na zewnątrz domu przez ścianę i tam podłączony do komina.

Kominy dwuścienne można też montować wewnątrz domu, na przykład do odprowadzania dymu z kominka.

Stalowe kominy dwuścienne mogą współpracować ze wszystkimi rodzajami urządzeń grzewczych.

Są droższe od jednościennych.

Komin jednościenny, wkład sztywny

Komin jednościenny, wkład gietki

Komin dwuścienny

Stary komin do nowego kotła

Wielu inwestorów rezygnuje z kotła na paliwa stałe i zastępuje go kotłem gazowym lub olejowym.

Taka zamiana wymaga dostosowania istniejących kominów murowanych do nowych urządzeń grzewczych i nowych warunków pracy.

Bardzo rzadko burzy się stary komin, by na jego miejscu postawić nowy - odpowiedni dla nowego kotła.

Najczęściej w starym kominie instaluje się jednościenny wkład stalowy lub kamionkowy.

Warunkiem powodzenia takiej modernizacji jest:

• dobry stan techniczny starego komina - trzeba go wyczyścić z sadzy i uzupełnić ubytki budowlane,

• średnica i kształt umożliwiające wprowadzenie elementów nowego komina - z tym najczęściej nie ma problemu, bo moc cieplna nowego kotła jest zazwyczaj niższa od mocy starego.

Komin „na miarę” kotła

Komin musi być tak zaprojektowany, by dobrze współpracował z urządzeniem grzewczym, od którego odprowadza spaliny lub dym. 

Najlepiej jeśli zostanie zaprojektowany przez instalatora, który dobierze średnice, zrobi zestawienia potrzebnych elementów i określi sposób prowadzenia komina.

Jeśli przekrój czopucha i komina będą za duże - ciąg kominowy będzie zbyt silny i kocioł będzie pracował z mniejszą sprawnością, a jeśli za małe - ciąg kominowy będzie niewystarczający do odprowadzenia spalin.

Zakończenia kominów

Wytyczne dotyczące zasad budowy kominów podają, że wyloty kominów pracujących okresowo powinny być zabezpieczone przed opadami atmosferycznymi i przed ptactwem.

Ostateczna decyzja o sposobie zakończenia komina zależy od projektanta.

Kominy zakańcza się często różnymi daszkami (parasolami).

Dopuszcza się instalowanie kratek maskujących na wylotach kominów.

Aby poprawić ciąg, można wtedy zastosować nasady kominowe.

Montuje się je na kominach współpracujących z kotłami z palnikami atmosferycznymi.

Jeśli odpływ spalin jest wymuszony - są niepotrzebne.

Odbiór

Po wykonaniu komin musi być odebrany przez mistrza kominiarskiego, który sprawdzi jego stan techniczny i sposób prowadzenia: drożność przewodów, ciąg kominowy, wloty i wyloty przewodów.

Dokona także odbioru formalnego, polegającego na sprawdzeniu zgodności wykonania komina z projektem, zgodności materiałów z dokumentacją oraz aktualności aprobat technicznych.

Czyszczenie

Podczas eksploatacji przewody kominowe powinny być czyszczone przez kominiarza.

Przewody odprowadzające spaliny - 2 razy w roku, a dymowe - 4 razy w roku.

Kontrola

Przynajmniej raz w roku powinna być przeprowadzona kontrola techniczna sprawności przewodów kominowych i ich przydatności do dalszej eksploatacji.

Kontrolę przeprowadza kominiarz.

---