Miejsce na hydrofor

Zestaw hydroforowy można umieścić w domu lub na przykład w podziemnym betonowym zbiorniku zlokalizowanym poza domem.

Hydrofornia w domu

Jeśli mamy nowoczesny zestaw hydroforowy - o małych wymiarach i pojemności nie potrzebujemy wiele miejsca na jego zainstalowanie. Produkowane są zestawy tak niewielkie, że można je zmieścić nawet w szafce pod zlewozmywakiem. Nie powinno być także problemu z odgłosami pracy, ponieważ nie są one zbyt hałaśliwe.

Na tradycyjny zestaw hydroforowy trudniej wygospodarować odpowiednie miejsce, nie tylko ze względu na większe wymiary zbiornika, ale także z powodu konieczności spełnienia wymagań, które znajdują się w przepisach.

Pomieszczenie, w którym będzie zamontowany zestaw hydroforowy:

• musi mieć odpowiednie wymiary - nie może być mniejsze niż: 2,0 x 2,5 m w rzucie i 2,2 m wysokości. Stojący zbiornik hydroforowy powinien być ustawiony w odległości co najmniej 0,6 m od ściany i mieć zapewniony swobodny dostęp do otworu kontrolnego. Pompa lub - gdy jest ustawiona na fundamencie - jej fundament muszą być odsunięte od ściany co najmniej 0,5 m;

• musi być wyposażone w odpowiednie instalacje: instalacje elektryczna i oświetlenia - muszą być wodoszczelne, instalacja grzewczą - musi zapewnić minimalną temperaturę +5°C; instalacja wentylacyjna - powinna zagwarantować półtorakrotną wymianę powietrza w ciągu godziny. Sprawna wentylacja jest bardzo ważna ze względu na chłodzenie silnika pompy. W większości zestawów hydroforowych służy do tego wentylator umieszczony z tyłu silnika. Ponieważ pobiera on powietrze do chłodzenia z pomieszczenia, jego temperatura nie może być zbyt wysoka (nie powinna przekraczać 40°C), natomiast instalacja kanalizacyjna musi być zakończona w pomieszczeniu wpustami kanalizacyjnymi umożliwiającymi odprowadzenie wody w razie awarii hydroforu. Ich przepustowość nie powinna być mniejsza niż maksymalna wydajność pompy. Posadzka w pomieszczeniu musi być ułożona z 1-procentowym spadkiem w kierunku wpustów, żeby woda mogła swobodnie spływać;

• musi mieć odpowiedniej szerokości drzwi - powinny umożliwić wniesienie do pomieszczenia lub w razie potrzeby wyniesienie na zewnątrz największego elementu zestawu hydroforowego.

Hydrofornia poza domem

Wadą zestawów hydroforowych, zwłaszcza tradycyjnych, są odgłosy ich pracy i drgania, które jej towarzyszą. Stąd pomysły umieszczenia zestawów poza domem, na przykład w podziemnym betonowym zbiorniku. Ściany i dno takiego zbiornika powinny być z betonu zbrojonego siatką, od zewnątrz zabezpieczone folią przeciwwilgociową przed wilgocią gruntową, a od wewnątrz (tylko ściany) ocieplone 5-centymetrową warstwą styropianu.

Od góry zbiornik powinien być przykryty płytą żelbetową z otworem na właz o wymiarach umożliwiających dostanie się do wnętrza. Strop włazu należy zabezpieczyć, na przykład podwójną warstwą papy na lepiku, aby do zbiornika nie dostawała się woda deszczowa, a otwór zakryć wodoszczelną pokrywą. Na ścianie należy zamontować drabinę, po której będzie można bezpiecznie zejść do hydroforni. Trzeba do niej także doprowadzić instalację elektryczną do zasilania i oświetlenie.
Utrzymanie temperatury powyżej +5°C może zapewnić grzałka elektryczna zamontowana pod hydroforem z czujnikiem temperatury, który automatycznie włączy ją, gdy wewnątrz temperatura spadnie poniżej wymaganej wartości. To powinno zapobiec zamarzaniu wody w hydroforze i zapewnić poprawną pracę urządzenia nawet w mroźne dni. Podobnie jak w hydroforni zlokalizowanej w domu tak i tu w podłodze należałoby zrobić wpust kanalizacyjny umożliwiający odprowadzenie wody w razie awarii hydroforu. Ze względu na zagłębienie komory z hydroforem może być jednak problem z podłączeniem go do kanalizacji, jeśli ta będzie przebiegała powyżej jej dna.
Hydrofornię od góry przysypuje się warstwą ziemi. Z powierzchni jest więc widoczna tylko pokrywa włazu. Decydując się na takie rozwiązanie, trzeba jednak zdawać sobie sprawę z tego, że:

• zestaw hydroforowy nie jest zabezpieczony przed zalaniem (klasa ochrony silnika niższa niż IP 68), więc przedostanie się do zbiornika wody opadowej może być niebezpieczne dla użytkownika (groźba porażenia prądem);

• w podziemnym zbiorniku trudniej niż w innych warunkach zadbać o dobrą wentylację niezbędną do odpowiedniego chłodzenia silnika pompy samozasysającej;

• regularne czyszczenie hydroforu z zalegających w nim osadów związków żelaza, konieczne w przypadku pompowania wody o podwyższonej zawartości żelaza i manganu, będzie trudne.

Zestawy hydroforowe do wody

Zestaw hydroforowy, nazwany też hydroforem zapewnia intensywny strumień wody w każdym kranie, stabilizuje ciśnienie w instalacji oraz chroni pompę przed zbyt częstym włączaniem i wyłączaniem się.

Zestaw hydroforowy składa się z pompy, zbiornika wodno-powietrznego (hydroforu) i przekaźnika ciśnieniowego. Współpracy tych trzech elementów zawdzięczamy odpowiednio wysokie i stabilne ciśnienie w domowej instalacji wodociągowej. Hydrofor jest potrzebny w instalacji zaopatrywanej w wodę z własnej studni - ale może też okazać się przydatny wtedy, gdy jest ona podłączona do wodociągu - albo do pobierania wody ze zbiorników bezciśnieniowych, na przykład z deszczówką.

Woda ze studni

Woda jest pobierana i tłoczona do instalacji przez pompę. Ponieważ pobór nie jest ciągły ani równomierny, pompa automatycznie włącza się podczas jego trwania i wyłącza po zaprzestaniu. Najprostszym sposobem sterowania nią jest wyłącznik ciśnieniowy reagujący na spadek ciśnienia w instalacji w momencie odkręcania kranu z wodą.
Z instalacji wodnych w domach mieszkalnych, zwłaszcza jednorodzinnych, woda jest pobierana często, lecz krótko i w małych ilościach. Sterowanie powoduje zbyt częste włączanie pompy na krótki czas i długie okresy postoju, co nie jest obojętne dla jej trwałości. Każda pompa zależnie od konstrukcji ma ściśle określoną dopuszczalną liczbę cykli pracy (pojedynczych czasów pracy i postoju) w ciągu godziny. W przypadku pomp do instalacji zaopatrujących w wodę domy jednorodzinne jest ich zwykle 20-30 na godzinę. Jeśli pompa będzie się włączała częściej, jej silnik przedwcześnie się zużyje.
Można temu zapobiec przez ograniczenie liczby włączeń, czyli wydłużenie okresów postoju między nimi. To właśnie zadanie dla zestawu hydroforowego, w którym „akumuluje” się ciśnienie i gromadzi zapas wody wystarczający do pokrycia zapotrzebowania na nią podczas przerw w pracy pompy.
Typ pompy dobiera się zależnie od tego, skąd jest czerpana woda. Najczęściej pobiera się ją ze studni:

• kopanej lub wierconej ze zwierciadłem dynamicznym na głębokości nieprzekraczającej 7 m;

• głębinowej - pompą głębinową, współpracującą ze zbiornikiem membranowym.

Jeśli pompy używa się do tylko poboru wody ze studni do podlewania ogrodu, nie ma sensu montować zestawu hydroforowego. Pompa pracuje wówczas dłuższy czas ze stałą wydajnością i nie ma problemu z jej zbyt częstym włączaniem.

Woda z wodociągu

Woda powinna dopływać do punktów poboru bez pomocy żadnych dodatkowych urządzeń. Zdarza się jednak, że ciśnienie w miejscu podłączenia jest zbyt niskie i wówczas niektóre z punktów poboru, zwłaszcza położone na najwyższej kondygnacji, nie mogą być zaopatrzone w dostateczną ilość wody. Dodatkowe ciśnienie wytworzone dzięki zestawowi hydroforowemu umożliwia usunięcie tej niedogodności.
Pompę wirową ze zbiornikiem ciśnieniowym podłącza się bezpośrednio do sieci (jest to tak zwane ssanie z nadciśnieniem lub napływem). Pompa może mieć silnik o regulowanych obrotach, co pozwala zapewnić w domu stałe ciśnienie wody, niezależnie od wielkości poboru.

Woda z bezciśnieniowego zbiornika (na przykład gromadzącego deszczówkę)

Wodę pobiera się pompą samozasysającą lub ssąco-tłoczącą (trzeba zapewnić stały dopływ wody do zbiornika). Pompa współpracuje ze zbiornikiem membranowym. Są takie gotowe zestawy.

Zestaw hydroforowy w instalacji zasilanej bezpośrednio z zewnętrznej sieci wodociągowej

---