„informatyka” = INFOR-mation (informacja) + autoMATIQUE (automatyka)

(neologizm, z połączenia dwóch słów francuskich)

Lata 60-tych XX wieku, określenie automatycznego przetwarzania informacji w szerokiej dziedzinie naukowej i przemysłowej działalności człowieka. Słownik określa informatykę jako naukę o automatycznej i racjonalnej obróbce (przetwarzaniu) informacji; naukę rozważaną jako wspieranie wiedzy i komunikacji.

Maszynami do przetwarzania informacji są komputery.

Informatyka jest nauką „strukturalną”:

Informatyka teoretyczna

- zajmuje się problemami podstawowymi (logika, modele obliczeniowe, języki formalne i automaty, granice obliczalności, złożoność, semantyka formalna i weryfikacja programu)

- abstrahuje od faktycznego stanu technicznego komputerów rzeczywistych

- tworzy matematyczne modele komputerów i pyta, co się w ogóle daje obliczyć (ukazuje także problemy, które w zasadzie nie dają się rozwiązać za pomocą komputera)

- posługuje się w dużej mierze pojęciami i metodami matematycznymi

Dane

- Informatyka - nauka o systematycznym przetwarzaniu informacji -> informacja - podstawowe pojęcie w informatyce; ale w rzeczywistości informacja jest pustym, zagadkowym pojęciem o wielu częściowo wykluczających się znaczeniach i definicjach. Dlatego coraz częściej się prostszego pojęcia „dane”, bo to właśnie dane są tym, co w informatyce jest przedstawiane i przetwarzane za pomocą wzorców bitowych.

(przedstawienia znaków i liczb, teoria informacji i teoria kodowania, kryptologia i bezpieczeństwo danych, kompresja danych)

Informatyka techniczna

- zajmuje się częściami składowymi, budową i działaniem komputerów (hardware, sprzęt)

(obwody przełączające i cyfrowe logiczne układy przełączające, procesory, systemy pamięci roboczych i systemy magistral, pamięci zewnętrzne i urządzenia peryferyjne, komputery równoległe, sieci komputerowe, ocena mocy obliczeniowej i tolerancja błędów)

Informatyka praktyczna

- zagadnienia programowania (software'u), które dotyczą problemów pierwotnie należących do informatyki: algorytmy i struktury danych, języki programowania, różne techniki programowania (obiektowe, procedurowe, obiektowe, funkcjonalne, logiczne, równoległe, wizualne), systemy operacyjne, systemy rozproszone, systemy czasu rzeczywistego, kompilatory, inżynieria oprogramowania, komunikacja człowiek-maszyna.

- centrum informatyki,

- granica z informatyką techniczną jest nieostra, ponieważ w wielu obszarach nie można oddzielić oprogramowania od sprzętu. (szczególnie komunikacja między komputerami - sieci komputerowe i systemy rozproszone).

- granica z informatyką stosowaną jest również nieostra (np. grafika komputerowa i banki danych można przypisać tu i tu)

Informatyka gospodarcza (ekonomiczna)

- zajmuje się systemami informacyjnymi i infrastrukturami informacyjnymi organizacji w gospodarce i zarządzaniu, próbuje te systemy objaśnić i opracować teorię systemów informacyjnych, aby dokonywać oceny ich zachowania się

- opracowuje metody, za których pomocą systemy informacyjne można tak konstruować i stosować, aby skutecznie i ekonomicznie wspomagały spełnianie celów organizacji

- systemy informacyjne są systemami człowiek/zadanie/technika, zatem jest tu wpływ dyscyplin sąsiadujących (socjologia i psychologia, ekonomika przedsiębiorstw, inform. praktyczna)

(funkcja informacji i popyt informacyjny, system i infrastruktura informacyjna, koncepcje, modele i modelowanie, metody badania i opracowywania, metody analizowania, metody oceny, architektura i konstrukcja systemów informacyjnych, zarządzanie informacjami)

Informatyka stosowana

- stoi naprzeciw informatyki teoretycznej, technicznej i praktycznej

- tu są badane i opracowywane zastosowania komputera - w centrum jest programowanie - jak w praktycznej, ale w i.s. komputer stosowany jest jako narzędzie do rozwiązania zadań, we wszystkich innych obszarach niż w informatyce

(graficzne przetwarzanie danych, multimedia, systemy baz danych, wyszukiwanie i zagospodarowywanie dokumentów, obliczenia numeryczne, obliczenia symboliczne, sztuczna inteligencja, usługi internetowe), dodatkowo Technika automatyzacji, szczególnie robotyka. Techniki CA... (CAD = komputerowo wspomagane konstruowanie, CAM = komputerowo wspomagane wytwarzanie, CIM = komputerowo zintegrowane wytwarzanie). Wszystkie inne zastosowania w poszczególnych naukach (medycynie, fizyce, chemii, naukach społecznych, bibliotekoznawstwie, ekonomice, zarządzaniu itd.)

Obszary zawodowe z punktu widzenia informatyki

Dla nauk inżynierskich, z punktu widzenia informatyki, można wyróżnić obszary zawodowe:

1. Grupa zawodowa inżynierów sprzętowych (inżynierowie projektanci techniki komputerowej, technicy układów przełączających), fachowcy z wiedzą specjalistyczną o projektowaniu komputerów, układów przełączających oraz o tworzeniu systemów komunikacyjnych.

2. Grupa zawodowa inżynierów oprogramowania (projektant aplikacji, informatyk), którzy tworzą powiązanie z użytkownikami informatyki w zarządzaniu, bankach, konstrukcji, produkcji itd. Ich działalność może być nazwana metodyką użytkownika i polega na przykład na opracowywaniu i realizowaniu systemów CAD/CAM oraz tworzeniu środków pomocniczych do powiązania komponentów CIM (Computer Integrated Manufacturing). fachowcy z wszechstronną wiedzą, aby zarówno rozumieć problem użytkownika jak i znać techniki i narzędzia projektowania oprogramowania

3. Grupa zawodowa inżynierów użytkowania (użytkownicy właściwi). Grupa ta w swoje produkty i metody wytwarzania integruje komponenty sprzętowe (hardware'owe) i programowe (software'owe), które najczęściej należy dopasować do wielu warunków produkcji. Projektowanie komponentów jest wspomagane komputerowo (Computer Aided Design) za pomocą grafiki miejsc pracy, które przez sieci komunikacyjne umożliwiają dostęp do centralnego banku danych CAD i do narzędzi projektowania. Zastosowanie banku danych CAM (Computer Aided Manufacturing) pozwala dodatkowo planować procesy wytwarzania i przebieg wytwarzania. Specjaliści w swoim fachu, muszą jednak mieć do tego dobrą wiedzę o stosowaniu nowoczesnych narzędzi informatyki. TO macie być WY!

Mikroelektronika i informatyka wtargnęły do prawie wszystkich obszarów klasycznej budowy maszyn (oraz techniki sterowania i regulacji). Do realizacji określonych funkcji oferuje się standardowe wysokozintegrowane produkty. Tendencja ta jest ciągle przyspieszana przez oferowanie wysokowydajnych procesorów, wielkich pojemności pamięci głównej i dyskowej oraz coraz tańszych urządzeń peryferyjnych. Tylko przez nowości elektroniczne i informatyczne można konkurować na globalnym rynku.

Przemysł wspomagany komputerowo

Komputerowo wspomagane projektowanie

Szczególnie silne zmiany w zawodzie inżynierskim powoduje dziś zastosowanie CAD. Jeszcze niedawno inżynier-projektant orientował swoje wykształcenie i doświadczenie zawodowe na wykonywanie pracy projektowej przy desce kreślarskiej z pokratkowaną kartką i kalkulatorem (wcześniej z suwakiem logarytmicznym) wykorzystując różne źródła wiedzy (książki, skoroszyty, dokumentacja rysunkowa, normy i zalecenia itd.). Fazy indywidualnej pracy przeplatały się wtedy z fazami wymiany i współpracy z kolegami. Wszyscy partnerzy widzieli cały projekt na desce kreślarskiej. itp. Również rozmowy osobiste służyły zdobywaniu doświadczeń i danych.

efekt: dokumentacja (rysunki, DTR, itp.) na papierze.

Dzisiaj: inżynier-projektant siedzi przez ekranem, „rysuje” za pomocą myszy i pól z menu, wywołuje dane i rysunki z różnych baz danych, robi obliczenia przy pomocy wyspecjalizowanych (jak są!!!) albo standardowych programów (arkusz kalkulacyjny lub program obliczeniowy) albo przy pomocy kalkulatora (jak nie umie inaczej), widzi cały obraz projektu dopiero na wydruku komputerowym, ponieważ ekran pokazuje tylko wycinki (nie mieści się całość!). Kartka papieru nadal się przydaje!

efekt: dokumentacja (rysunki, DTR, itp.) na papierze, w formie elektronicznej lub od razu w produkcji

W dziale marketingu - np. trzeba przygotować ofertę:

- rysunki, zdjęcia, teksty itp.

- kosztorys (!) - obliczenia kalkulatorem, specjalnym lub standardowym programem (arkusz kalkulacyjny lub program obliczeniowy)

W toku studiów: obliczenia do projektów, sprawozdania z laboratoriów, itp. - kalkulator, komputer ze specjalnym lub standardowym programem (arkusz kalkulacyjny lub program obliczeniowy)

przedmiot Informatyka użytkowa:

wykład: ogólna wiedza nt. podstaw:

- budowy i działania komputerów,

- systemów operacyjnych,

- sieci komputerowych,

- baz danych,

- grafiki komputerowej,

- programowania, algorytmów i struktur danych,

- języków programowania,

- programów użytkowych,

projekt:

- arkusz kalkulacyjny (MS Excel),

- program do rysowania w 2D (AutoCAD).

Maszynami do przetwarzania informacji są komputery.

Człowiek-rachmistrz i maszyna-rachmistrz

Komputer jest rachmistrzem. Istotą komputera nie jest nowoczesna elektronika, ale znana od dawna organizacja procesu rachowania (obliczania). Dzisiejsze komputery są logicznymi potomkami zespołów rachmistrzów w biurach obliczeniowych przemysłu optycznego, jakie istniały w XIX wieku. I jeżeli od strony technicznej (fizykalnej, elektronicznej, konstrukcyjnej) dzisiejszy komputer można rzeczywiście uznać za wynalazek o charakterze rewolucyjnym, to od strony organizacyjnej jest to raczej kolejny, mniejszy i tańszy, środek do przetwarzania informacji.

Rachmistrz i jego miejsce pracy.

Człowiek-rachmistrz. Dzisiejsze komputery są logicznymi potomkami zespołów rachmistrzów w biurach obliczeniowych przemysłu optycznego, jakie istniały w ubiegłym stuleciu. Jeżeli zrozu­miemy sposób pracy tych zespołów, to zrozumienie działania maszyny-rachmistrza (komputera) stanie się łatwe. Kwitnący przemysł optyczny XIX wieku potrzebował bardzo dużo obliczeń numerycznych. Realizowano je za pomocą czystej organizacji pracy. Urządzano sale obliczeniowe, w których zatrudnieni rachmistrze pracowali jako urządzenia liczące (rysunek). Rachmistrze ci nie byli jednak w żadnym przypadku wykształceni do przeprowadzania złożonych obliczeń matematycznych, na przykład do obliczania całek. Otrzymywali tylko dokładne instrukcje, według których mieli pracować. Wymagania, jakie stawiano rachmistrzom, dotyczyły w zasadzie tylko znajomości operacji podstawowych, które mieli stosować w określonych miejscach na dostarczonych tabelach danych. Wyniki tych operacji zapisywano w ściśle określonych miejscach. Podstawowymi pomocami rachmistrzów były: tabliczka do krótkotrwałego gromadzenia wyników pośrednich oraz tablice logaryt­miczne. Może to dziwić, ale za pomocą tych prostych środków (i dostatecznego czasu) można rozwiązywać wszystkie problemy numeryczne. Między dzisiejszymi kom­puterami i biurami rachmistrzów nie ma zasadniczej różnicy jakościowej, jest natomiast ogromna różnica ilościowa, dotycząca szybkości i wydajności obliczeń.

Jeżeli pozwolić rachmistrzom na podejmowanie pewnych prostych decyzji, to mogą oni opracowywać problemy, których droga rozwiązania zależy od wyników pośrednich. Przykładem może być wyciąganie pierwiastka z liczby ujemnej. Generalnie jednak rachmistrz nie musi rozumieć problemu, w którego opracowaniu bierze udział.

Maszyna-rachmistrz. Rozważmy konieczne umiejętności człowieka-rachmistrza. Jest ich zadziwiająco mało. Musi on umieć:

1. czytać załączoną instrukcję;

2. rozpoznawać instrukcję (operację) czytaną;

3. sprawdzać ją ze względu na warunek:

1. brak warunku lub warunek spełniony - wtedy operację wykonywać (czytać dane, wiązać dane ze sobą, odkładać dane);

2. warunek niespełniony - wtedy operację ignorować;

4. przechodzić do następnej instrukcji.

Ten niewielki obszar funkcji daje się realizować za pomocą maszyny-rachmistrza.

Możliwość zrealizowania maszyny-rachmistrza pokazuje schematycznie rysunek. Z zasobnika (pamięci) programów pobierane są instrukcje (programy) i przekazywane do urządzenia sterującego pracą maszyny-rachmistrza. Urządzenie sterujące czyta instrukcje, jedna po drugiej i według tego steruje urządzeniem obliczającym - lub lepiej: jednostką arytmetyczno-logiczną, ponieważ wykonuje ona nie tylko podstawowe działania matematyczne, ale także porównuje, selekcjonuje, sortuje, grupuje itp., czyli wykonuje podstawowe operacje logiczne. Wyniki pośrednie powstają w akumulatorze. Odkładane są one, zgodnie z instrukcją programu, w zasobniku danych, skąd także pobierane są dane do obrabiania, czyli operandy.

Schematyczne przedstawienie maszyny-rachmistrza.

Przez akumulator (urządzenie do czasowego gromadzenia danych) można odczytywać i wczytywać (ładować) urządzenie wprowadzające i urządzenie wydające. W ten sposób maszyna-rachmistrz komunikuje się ze światem zewnętrznym. Bezpośrednie połączenie obu tych urządzeń z maszyną, która ma być sterowana, sprawia, że urządzenie obliczające może pełnić taką samą funkcję, jaką pełni operator maszyny.

Do budowy takiej maszyny-rachmistrza nie potrzeba wcale mikroelektroniki. Można ją zrealizować za pomocą elementów mechanicznych, pneumatycznych, hydraulicznych czy elektrycznych. Jej istotą jest bowiem nie fizyka, ale logika. To, czy ta logika jest realizowana przez sterowany zespół rachmistrzów, czy przez skonstruowane urządzenie techniczne, jest całkowicie obojętne z punktu widzenia istoty działania maszyny. Jest istotne natomiast, i to bardzo, z punktu widzenia jej wydajności, zajmowanej przestrzeni i kosztów. Istotą maszyny-rachmistrza jest bowiem przełączanie, gdy spełnione zostaną odpowiednie warunki. To, jak szybko przełącza - raz na sekundę czy miliony razy na sekundę (jak to czyni mikroprocesor) - jest tylko różnicą ilościową, a nie jakościową.

Praca rachmistrza nie musi się ograniczać tylko do operacji liczbowych czy przedstawiania jakiegoś stanu za pomocą liczb. Odpowiednia instrukcja pracy (program) może uczynić rachmistrza księgowym czy zarządcą. Jeżeli przy tym otrzyma on na przykład możliwość poruszenia dźwignią czy naciśnięcia odpowiedniego guzika, to może być także maszynistą lokomotywy lub pilotem samolotu. A do tego program ten jest wymienialny. Tak więc komputer może nie tylko obliczać, ale i sterować maszynami i procesami. I to staje się dziś podstawową funkcją komputera, a właściwie mikroprocesora. Jest on urządzeniem przełączającym, a sterowanie w istocie jest ciągłym przełączaniem.

Maszyna von Neumanna składa się z czterech połączonych ze sobą składników:

-         jednostki sterującej, która pobiera rozkazy z pamięci i powoduje ich wykonanie

-         jednostki arytmetyczno-logicznej, która wykonuje obliczenia

-         pamięci głównej, w której przechowywane są dane i rozkazy

-         urządzeń wejścia-wyjścia, które służą do wprowadzania i wyprowadzania danych.

Program wewnątrz komputera, w pamięci, maszyna steruje się sama, a nie z zewnątrz, tylko podstawowe operacje (dodawanie, odejmowanie itd.) realizowane sprzętowo, reszta programowo - uruchamianie programu, a nie przestawianie przełączników.

Budowa prostego mikroprocesora

Mechanizm rachujący z akumulatorem AC i sumatorem +. Rejestr rozkazów RR i licznik rozkazów LR. Zadaniem procesora jest wykonywanie rozkazów pobieranych z pamięci. Rozkaz jest ładowany z magistrali danych do rejestru rozkazów.

Przetwarzanie pojedynczego rozkazu - cykl rozkazu, składa się z dwóch etapów: cyklu pobierania i cyklu wykonywania. Cykl pobierania obejmuje takie czynności jak pobranie rozkazu i zwiększenie adresu dla kolejnego rozkazu, zaś cykl wykonywania zdekodowanie pobranego rozkazu, ustalenie położenia i pobranie jego argumentów, wykonanie rozkazu, zapisanie wyniku operacji.

Część operacyjna rozkazu określa operację, która powinna być wykonana jako kolejna i powoduje (przez wewnątrzprocesorowe sterowanie) jej wykonanie. Część adresowa idzie do magistrali adresowej i przez to do pamięci roboczej w celu pobrania lub zapamiętania operandów. Dla wykonania rozkazów skokowych istnieje połączenie z rejestru rozkazów do licznika rozkazów. Licznik rozkazów jest w normalnym przypadku podwyższany, przez dodanie długości rozkazu, w każdym cyklu wykonywania rozkazu. Licznik rozkazów dostarcza swą zawartość do magistrali adresowej (i przez to do pamięci roboczej w celu pobrania kolejnego rozkazu). Ile dodatkowych rejestrów? Cache L1, L2

Jest jeszcze trzeci etap: cykl przerwania, w którym procesor sprawdza czy nie wystąpiło przerwanie i ewentualnie wywołuje podprogram je obsługujący. Przerwania wprowadzają pewną nieciągłość w procesie wykonywania programu, jednak pozwalają na bieżące reagowanie przez komputer na sygnały dochodzące do niego z urządzeń wejścia-wyjścia.

Każdy procesor ma pewną dla siebie listę rozkazów, które potrafi wykonać. Trzy grupy:

-         przetwarzania danych, wykonujące operacje arytmetyczne i logiczne,

-         przesyłania danych, przenoszące dane między procesorem a pamięcią i urządzeniami wejścia-wyjścia

-         sterowania, pozwalające na wykonywanie testów logicznych i tworzenia rozgałęzień w programie.

Pamięć robocza

Adres -
przewodów (np.
dla adresowania
B = 16 MB),

przewód sterujący do rozróżniania odczytywania i zapisywania,

przewód wybiorczy (selekcyjny), który określa chwilę odczytywania lub zapisywania.

dane przenoszone przez
przewodów (na przykład
przy długości słowa 32 bity).

Cykle oczekiwania (kolejne takty procesora, po których następuje cykl odczytu), Pełny cykl:

1. Odczyt adresu, wybranie komórki pamięci.

2. Przygotowanie do transferu.

3. Transfer danych.

4. Potwierdzenie i koniec operacji.

Pamięci:

RAM, cache, wirtualna, ROM, urządzeń peryferyjnych, masowe (taśmy, CD/DVD..., HDD, FD, MO)

Zasilanie prądem elektrycznym

Komputer nie działa w sposób ciągły, ale dyskretnymi impulsami (zegar) (naprzemiennie sygnały 0 i 1, kolejna operację przy każdej zmianie sygnału z 0 na 1 - zbocze rosnące lub 1 na 0 - zbocze malejące). Przejście pomiędzy dwoma zboczami tego samego typu - takt zegara.

Różne rodzaje magistral:

- magistrala lokalna, działająca z szybkością procesora, łączy go z pamięcią podręczną;

- magistrala systemowa, łączy pamięć podręczną z pamięcią operacyjną i działa wolniej;

- magistrala peryferyjna (do karty rozszerzeń np. PCI - 33 MHz), jeszcze wolniej działa.

Historia

3000 pne - abakus - odmiana liczydła w Babilonii

1800 pne - algorytmy w Babilonii

1202 - cyfry arabskie w Europie

1614 - logarytmy (Neper)

1642 - arytmometr (Pascal)

1671 - arytmometr Leibniza

1725 - dziurkowana taśma do sterowania warsztatem tkackim

1801 - karta perforowana do sterowania maszyną tkacką (Jacquard)

1817 - arytmometr pięciodziałaniowy (Stern, Polska)

1833 - projekt mechanicznego protokomputera (Babbage)

1848 - algebra Boole'a

1879 - patent kasy automatycznej (Ritty)

1880 - użycie skonstruowanej przez Holleritha maszyny liczącej do przeprowadzenia obliczeń związanych ze spisem ludności w USA, powstaje firma IBM

1917 - odwrotna notacja polska, beznawiasowa - RPN (Łukasiewicz)

1919 - patent maszyny szyfrującej (Koch), potem Scherbius buduje Enigmę

1931 - Gödel publikuje twierdzenie o niezupełności teorii matematycznych

1936 - pojęcie maszyny Turinga (praca o liczbach obliczalnych)

1941 - Z3 Konrada Zuse - pierwszy nie elektroniczny komputer

1943 - Colossus - pierwsza w pełni programowalna, seryjnie produkowana, specjalizowana maszyna cyfrowa (do łamania szyfrów)

1944 - Harvard Mark I - pierwszy duży komputer elektromechaniczny

1946 - ENIAC - do trajektorii bomb i pocisków

1946 - architektura von Neumanna

1951 - UNIVAC I - pierwszy komputer dostępny w sprzedaży

1957 - komputery na tranzystorach

1959 - pierwszy minikomputer DEC PDP-1

1960 - Odra 1001

1961 - pierwszy dostępny komercyjnie układ scalony

1964 - Engelbart skonstruował „myszkę”

1964 - komputery na układach scalonych

1968 - powstaje Intel

1969 - powstaje ARPAnet

1969 - powstanie pierwszego Unix'a

1970 - pierwszy graficzny „okienkowy” interfejs użytkownika

1971 - poczta elektroniczna

1971 - pierwszy mikroprocesor Intel 4004

1974 - pierwsze użycie słowa Internet

1976 - Apple - pierwszy komputer osobisty

1981 - pierwszy IBM PC

1983 - oficjalny początek Intenetu

1983 - początek projektu GNU

1990 - Berners-Lee tworzy WWW

1990 - Polska przyjęta do EARN (części BITNETu)

1993 - Mosaic - graficzna przeglądarka WWW

1993 - w Polsce powstaje NASK

.......

Nadrzędny warunek zastosowania komputera

Systemy komputerowe są dziś stosowane praktycznie we wszystkich obszarach pracy i życia człowieka. Zastosowanie to jest nie tylko szerokie, ale również bardzo różnorodne. Powodem tych nadzwyczaj różnorodnych możliwości zastosowania komputera jest to, że:

Te aspekty dowolnego procesu, które dają się opisać stałymi i precyzyjnymi regułami, można przedstawić (odwzorować) na komputerze.

Jest to sedno zastosowania komputera. Możliwość opisu procesu za pomocą stałych i precyzyjnych reguł jest nadrzędnym warunkiem racjonalnego zastosowania komputera.

„Proces” - przede wszystkim dowolna kolejność (sekwencja) zdarzeń obserwowanych w otaczającej nas rzeczywistości. Ale tego rodzaju procesy nie dają się całkowicie odwzorować na komputerze (to jest zwykle mniej lub bardziej dokładny obraz procesu rzeczywistego).

Komputer pomaga nam rozwiązywać problemy. Ale nie wszystkie problemy dają się rozwiązać za pomocą komputera. Komputer nie odzwierciedla w pełni rzeczywistości - odzwierciedla tylko określone aspekty procesów, które można opisać przez stałe i precyzyjne reguły.

Jeżeli jednak opis aspektów jakiegoś procesu przez stałe i precyzyjne reguły powiedzie się, to reguły te w zasadzie można sprowadzić zawsze do kolejno następujących po sobie operacji logicznych. Te z kolei można odwzorować w obwodach elektrycznych.

10

10

1

procesor

Magistrala

adresów

Magistrala

danych

Sterowanie wewnątrz-procesorowe

Pamięć

robocza

wielkość regulowana

(wartość jaka jest)

wielkość

nastawiana

urządzenie

pomiarowe

zakłócenia

obiekt regulacji

urządzenie

techniczne

regulator

komputer

(procesowy)

wielkość prowadząca

(wartość jaka powinna być)

przygotowanie pracy

dane geometryczne

technologia

program NC

miejsce

kierowania

konstrukcja

zlecenie

wykonania

kwit dostawy

rachunek

meldunek zwrotny

Zamówienie wewnątrzzakładowe

półfabrykat,

narzędzia,

czasy

obróbka zamówienia

Dane

zakładowe

ilość

terminy

zdolność wytwórcza

rozpoczęcie zamówienia

śledzenie zamówienia

zlecenie programowania

PPS

produkcja

CAP

CAM

CAQ

CAP

zamierzenia rozwojowe

lista części

CAD

CAE

CAD/CAM

CIM

finanse

rachunkowość

zaopatrzenie

zbyt

kadry

zlecenie konstrukcji

zlecenie od klienta

CAO

sterowanie

zamówieniem

planowanie

zdolności produkcyjnej

CAI

planowanie

ilości

planowanie

programu produkcji

Komputerowo wspomagane zapewnienie jakości

Komputerowo wspomagana budowa maszyn

Planowanie i sterowanie produkcji

Komputerowo wspomagane wytwarzanie

Komputerowo wspomagane przygotowanie produkcji

Komputerowo wspomagana organizacja

Komputerowo wspomagane konstruowanie

Komputerowo zintegrowane wytwarzanie

Komputerowo wspomagany przemysł

CAQ - Computer Aided Quality Assurance

CAM - Computer Aided Manufacturing

CAP - Computer Aided Planing

CAD - Computer Aided Design

CAE - Computer Aided Engineering

PPS - Produktionsplanung und -steuerung

CAO - Computer Aided Organisation

CIM - Computer Integrated Manufacturing

CAI - Computer Aided Industry

Pamięć robocza

Adresy

czytanie / pisanie

wybieranie

Dane

---