Praca elektrowni i EC wiąże się z emisją wielu zanieczyszczeń ujemnie wpływających na atmosferę, glebę, wodę, rośliny, zwierzęta i ludzi. Na środowisko oddziałują przede wszystkim produkty spalania paliw, a więc pochodzące z obiegu paliwowego elektrowni. Należą do nich: spaliny zawierające popiół (pył), S02, NOx, CO i C02, popiół lotny wychwycony przez odpylacze spalin, żużel spod kotłów, odpady i ścieki z instalacji odsiarczania spalin. Najgroźniejszymi dla zdrowia są tlenki siarki i azotu oraz pyły zawierające metale ciężkie. Duże ich stężenia mogą powodować: pogorszenie widoczności, samopoczucia, dolegliwości układu oddechowego, a w ostateczności i śmierć. Tlenki azotu (NOx;) nawet w minimalnych stężeniach w powietrzu działają drażniąco na organy układu oddechowego, niszczą urządzenia i materiały, przyczyniają się do powstawania smogów, ograniczają nasłonecznienie powierzchni ziemi. Są one szkodliwe dla organizmów żywych, co powoduje, że po SO2 są najgroźniejszym gazowym zanieczyszczeniem powietrza atmosferycznego. W sumie skutki zanieczyszczeń to: choroby ludzi i zwierząt, niszczenie roślinności, odzieży, konstrukcji budowlanych, korozja metali, zwiększenie zużycia maszyn i mechanizmów, straty światła słonecznego i wynikające stąd zwiększenie zużycia energii elektrycznej na oświetlenie, straty transportu lotniczego i samochodowego w wyniku pogorszonej widoczności. Dodatkowo z powyższymi skutkami zanieczyszczeń wiążą się ogromne straty finansowe.
|
c.d. 2 Instalacje nowe, za które uważa się:
Instalacje istniejące w dniu wejścia w życie rozporządzenia:
Jeżeli chodzi o dopuszczalną imisję podawane są trzy dopuszczalne stężenia zanieczyszczeń tzn. 30 min, 24 h i średnioroczne dla obszarów specjalnie chronionych i pozostałych. Np. NO2 30 μg/m3 i 50 μg/m3 - stężenia średnioroczne S02 11 μg/m3 i 32 μg/m3 - stężenia średnioroczne pył 40 μg/m3 i 50 μg/m3 - stężenia średnioroczne Wokół źródła szkodliwego oddziaływania na środowisko (zakładów przemysłowych, w których tego oddziaływania nie można wyeliminować) muszą być ustanawiane strefy ochronne zgodnie z: "Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie zasad tworzenia i zagospodarowywania stref ochronnych". Strefy ochronne wyznaczono również dla ochrony ludzi i środowiska przed promieniowaniem niejonizującym w postaci pól elektromagnetycznych o częstotliwości 50 Hz, wytwarzanym przez linie stacje elektroenergetyczne. |
Wzbogacanie węgla kamiennego polega na usuwaniu z zasiarczonego węgla pirytu (FeS2). Usuwa się go w procesie mokrego wzbogacania węgla (hydrocyklony, wirówki). Ponieważ piryt jest 3 razy cięższy od węgla i w przypadku "grubego" węgla tkwi on wewnątrz, skuteczność wzbogacenia w przypadku węgli "grubych" wynosi 10% ,a 50% w przypadku miałów węglowych. ten drugi przypadek występuje w energetyce zawodowej, gdzie spalane są miały węglowe. Badania przeprowadzone w Polsce wykazały, że w wyniku mokrego wzbogacania węgla można oczekiwać zmniejszoną zawartość siarki o 40% (węgiel z Jaworzna) i zmniejszenie zawartości popiołu o 50%. Tak więc proces ten powoduje zmniejszenie emisji SO2 do atmosfery: - około 20% ze względu na zmniejszone zużycie wzbogaconego paliwa - około 40% ze względu na zmniejszoną zawartość siarki we wzbogaconym paliwie Stanowi to łącznie ok. 50% zawartości siarki w stosunku do jej zawartości w miele węgla kamiennego. Należy podkreślić, że sam proces wzbogacania pochłania 4-6% substancji palnej. Jednak odpady te mogą być spalane w kotłach fluidalnych, tak więc po rozprzestrzenieniu się kotłów fluidalnych w kraju straty odpadowe będzie można uznać za nieistniejące. Zalety stosowania mokrego wzbogacania miałów to: - większa sprawność kotłów przy kaloryczniejszym paliwie - zmniejszenie zużycia energii el. na napęd urządzeń pomocniczych przy przerobie o 20% zmniejszonej masie paliwa - zmniejszenie zużycia oleju opałowego - zmniejszenie zużycia energii na transport węgla do elektrowni przez PKP o 20%c.d.n. c.d.n. |
|