Jaskinia Lascaux

Jaskinia krasowa w środk. Francji, w płn.-zach. części Masywu Centralnego (departament Dordogne, Akwitania); utworzona w wapieniach, niedaleko powierzchni terenu, dł. ok. 200 m, głęb. 15 m; składa się z komory i trzech korytarzy (wys. do 10 m).Na całość kompleksu składa się obszerna sala wejściowa, zwana rotundą - albo Salą Byków - i odchodzące od niej rozgałęzione korytarze - Nawa, Apsyda, Studnia itd. Światową sławę zawdzięcza odkrytym w 1940 malowidłom naskalnym z okresu paleolitu, przedstawiającym zwierzęta. W celu zachowania unikatowego obiektu wybudowano obok replikę jaskini, którą udostępnia się do zwiedzania Wewnątrz znakomicie zachowane malowidła i ryty naskalne z okresu magdaleńskiego (paleolit); są to gł. wyobrażenia zwierząt: bizony, konie, jelenie, nosorożce i koziorożce; znajduje się tu unikatowa scena przedstawiająca człowieka zaatakowanego przez rannego bizona; Zwierzęta te, których wielkość na obrazach dochodzi nawet do 5 metrów długości i 2 wysokości, przedstawione są w rozmaitych pozach - podczas walki, ucieczki i odpoczynku, niektóre nawet w ujęciu perspektywicznym. W jednej z bocznych odnóg jaskini, dzięki wykorzystaniu miękkiej skały umożliwiającej wykonanie rytów o głębokim konturze, przedstawione przez paleolitycznego artystę głowy zwierząt są niemal trójwymiarowe. Są też miejsca, gdzie plątanina nakładających się na siebie linii jest trudna do odczytania prehistoryczni artyści użyli farb ziemnych, czerwonych, brązowych i czarnych, posłużyli się techniką malarską przypominającą pointylizm. .