Jan Kochanowski, Czego chcesz od nas, Panie
W pieśni sławione jest dobro Boga, Stworzyciela świata, w którym człowiek może żyć w zgodzie z naturą. Człowiek nie ma nic do ofiarowania Bogu ponad ludzką miłość, bo wszystko na świecie pochodzi od Boga, a więc wszystko do Niego należy. Człowiek jedynie dzięki łasce Bożej może korzystać z jego dóbr i powinien Mu za to być wdzięczny. Utwór jest hymnem pochwalnym na cześć Boga i idealnego świata, jaki On stworzył. Boskie dzieło jest idealne, panuje doskonały ład i harmonia. Bóg to artysta, który stworzył świat z niczego, dbając o każdy szczegół (Deus artifex iDeus faber).
Adam Mickiewicz, Dziady, cz. III
W utworze istnieje rozdźwięk w postrzeganiu Boga - z jednej strony surowy, karzący ludzi i nieczuły na ich los, a z drugiej zaś miłosierny i dobry. W utworze tym bohater buntuje się przeciw Bogu. Domaga się od Boga „rządu dusz”, aby uratować naród. Konrad obwinia Boga, że nie jest miłością, lecz mądrością, a w panowaniu nad światem kieruje się rozumem. Wzywa Boga, ale Ten milczy, pozostawia go samemu. To sprawia, że Konrad wątpi w Jego istnienie, w Jego nieomylność i miłość do ludzi. Chce nazwać Boga carem, ale w tym uprzedza go diabeł. Natomiast dla księdza Piotra jest On miłosierny, dzięki pokorze i wierze w Niego może dojrzeć przyszłe wydarzenia.
Jan Kasprowicz, Przeprosiny Boga
Wiersz ten ma charakter ludowej przypowieści. Zostają pokazane dwie postawy wobec Boga. Jedna jest reprezentowana przez postaci staruszków żyjących z Bogiem w doskonałej komitywie. Dla nich Bóg ma takie same problemy jak ludzie. Druga postawa jest reprezentowana przez cepra - jest to postawa myśliciela, który uważa, że istnienie Boga jest niepojęte dla człowieka, a staruszkowie nie mogą żyć z Nim, jakby był kimś bliskim. Dla cepra Bóg jest czymś odległym i trudnym do ogarnięcia przez ludzki umysł. Staruszkowie wyruszają w drogę, by odszukać Boga, ale to Bóg ich odszukuje i uświadamia im, że cepr nie miał racji. Okazuje się, że łaska wiary jest dostępna sercom prostych ludzi.
Jan Dobraczyński, Listy Nikodema
Nikodem, choć jest uczony w Prawie, nie rozumie Boga. Nie wie, dlaczego zesłał na Rut chorobę. Uważa, że świeci przykładem, jeśli chodzi o przestrzeganie Praw. Szczyci się także pisaniem hagad o mądrości i dobroci Boga. Pociąga go jednak postać Jezusa, który pojawił się w Jerozolimie. Jezus zawsze mówi o Bogu jako najsilniejszym, wszechmocnym, któremu trzeba bezwzględnie zaufać. Bohater chce prosić Jezusa o uzdrowienie Rut, w końcu tego nie czyni. Godzi się ze śmiercią ukochanej, zaczyna też ufać Bogu do końca.
Hanna Krall, Zdążyć przed Panem Bogiem
Książka, której podstawą jest wywiad z Markiem Edelmanem - członkiem Żydowskiej Organizacji Bojowej i uczestnikiem powstania w warszawskim getcie - jest opowieścią o życiu i śmierci, o ludzkiej godności. Tytuł ma znaczenie metaforyczne, odwołuje się do wyścigu między Bogiem i człowiekiem o życie ludzkie. Marek Edelman w pewnym momencie wypowiada słowa, które najlepiej wyjaśniają tytuł:
Pan Bóg już chce zgasić świeczkę, a ja muszę szybko osłonić płomień, wykorzystując jego chwilową nieuwagę. Niech się pali choć trochę dłużej, niż On by sobie życzył.
Jest to więc w pewnym sensie postawienie się na równi z Bogiem, któremu się nie ufa. Niezrozumiałe jest, dlaczego zesłał na ludzi takie nieszczęścia. Człowiek więc podejmuje tywalizację z Nim.
Inne przykłady literackie:
Pieśń o Rolandzie (Bóg jest opiekunem rycerza)
Bogurodzica (Bóg rozdaje łaski)
Dante Alighieri, Boska komedia (dźwiganie się z upadku ku Bogu)
Jan Kochanowski, Tren X (zakwestionowanie istnienia Boga), XI (podmiot liryczny kieruje swój żal do Boga), fraszka Człek boże igrzysko (człowiekowi wydaje się, że wie wszystko, ale nic nie może uczynić bez woli Boga)
Daniel Naborowski, Marność (Bóg jako trwała wartość na świecie, jego należy się bać)
Franciszek D. Kniaźnin, Hymn do Boga (rozumny ład przyrody)
Juliusz Słowacki, Smutno mi Boże (zwątpienie w skuteczność wiary)
Zygmunt Krasiński, Nie-Boska komedia (Bóg kieruje losem świata)
Jan Kasprowicz, Hymny (surowe oblicze Boga), Dies Irae (Bóg zsyłający karę na ludzkość)
Jan Twardowski, Podziękowanie (podziękowanie dla Boga, który stworzył różnorodny świat), Spieszmy się (Bóg towarzyszy człowiekowi), Daj nam (prośba do Boga o ubóstwo, miłość, spokój)
Tadeusz Różewicz, Bez (pytania o możliwość życia bez Boga)
Jan Dobraczyński, Cień Ojca (posłuszeństwo wobec Boga-Ojca)