(Cierpienie)
Mit o Niobe
NIOBE jest symbolem cierpiącej matki, rozpaczającej po stracie dzieci. O córce Tantala, żonie króla Teb Amfiona, nie tylko opowiadały mity. Wspominali jej historię Homer w Iliadzie i Owidiusz w Metamorfozach.
Niobe była bardzo dumna ze swojego licznego potomstwa. Chełpiła się, że jest równie godna czci jak Latona, która miała tylko dwoje dzieci. Artemida i Apollo, na prośbę matki, zabili strzałami z łuku wszystkie dzieci Niobe. Rozpacz nieszczęśliwej kobiety była tak wielka, iż Zeus ulitował się nad jej cierpieniem, zamieniając ją w skałę. Lecz nawet wtedy Niobe nie przestawała płakać i z głazu wypływał strumyk łez. Historię jej cierpienia przypomina jeden z bohaterów Iliady, Achilles, do którego przyszedł zbolały Priam z błaganiem o oddanie zwłok syna Hektora.
„Teraz przyjmij posiłek, uśmierz serca mękę.
I Nijobe ściągnęła do pokarmu rękę,
Chociaż dwunastu dzieci żałowała straty.
Sześć miała cór, sześć synów, jakby świeże kwiaty.
Synów jej brzmiąca Feba zabiła cięciwa.
Córy strzałą Dyjana obaliła mściwa
Za to, że matka śmiała równać się Latonie:
Bogini dwoje - rzekła - poczęła w swym łonie,
A ona mogła licznym potomstwem się chlubić.
Lecz płód Latony łatwo mógł jej dzieci zgubić.
Przez dziewięć dni leżały wśród własnej posoki
Niegrzebne, Jowisz w twarde lud zmienił opoki.
Dziesiątego dnia bogi złożyły ich w grobie.
Po łzach matka pokarmu nie przeczyła sobie,
Choć tak srodze bolała, że w Sypil pustyni,
Gdzie mieszkające nimfy, każda w swej jaskini,
Na brzegach Acheloju lekkim tańczą skokiem,
Zmieniona w skałę, jeszcze łzy leje potokiem”.