Aneta Świątek

G7X7S1

Cel:

Celem ćwiczenia było wykonanie mapy poziomicowej przy wykorzystaniu punktów wysokościowych, linii grzbietowych i linii ciekowych.

Metoda wykonania ćwiczenia:

Mapa została podzielona na dwie części: prawa zawiera już wyznaczone warstwice, zaś na lewej zostały zaznaczone jedynie punkty wysokościowe, linie ciekowe i linie grzbietowe. Pierwszym krokiem była analiza rzeźby terenu. Teren ten jest pagórkowaty z widocznymi kotlinami, dolinami, terasami, grzbietami oraz wzniesieniami. Analizując opracowaną część mapy mogę stwierdzić, że cięcie warstwicowe występuje co dziesięć metrów. Oprócz warstwic zasadniczych (co dziesięć metrów) na mapie wyznaczone są również warstwice pomocnicze i uzupełniające. Wiedząc jakie cięcie warstwicowe występuje na mapie mogę określić skalę mapy, korzystając z wzoru na obliczenie mianownika skali:
gdzie :M -mianownik skali ,Cw -cięcie warstwicowe, d -minimalna odległość między dwoma sąsiadującymi warstwicami ( d>=0,2mm). Zatem skala mapy jest równa 1: 50000, ponieważ:
, M= 50000 . Do kartowania tego terenu wykorzystałam metodę interpolacji. Punkty wysokościowe czyli punkty pomiaru wysokości bezwzględnej połączyłam delikatnymi kreskami tworząc w ten sposób trójkąty. Obliczyłam różnicę wysokości pomiędzy końcami każdego odcinka, który następnie podzieliłam na tyle równych części, ile wynosi różnica pomiędzy jego skrajnymi punktami. Następnie połączyłam punkty o tych samych wartościach. Kreślenie warstwic pomocniczych zaczęłam od miejsca, w którym biorąc pod uwagę morfologię terenu, właściwe położenie warstwicy nie budzi żadnych zastrzeżeń. Warstwice starałam się rysować współkształtnie, każde wygięcie warstwicy powodowało odpowiednie zmiany kierunku warstwic sąsiednich. Warstwice zmieniały swój kierunek na liniach grzbietowych i ciekowych.

Wnioski:

Podany fragment mapy przedstawia teren pagórkowaty. Warstwice są od siebie znacznie oddalone, a więc obszar ten ma małe nachylenie i nie występują duże spadki.Na mapie można wyróżnić poziomice zasadnicze, zasadnicze pogrubione, pomocnicze oraz uzupełniające. Bardzo ważne jest, aby warstwice współgrały ze sobą i tworzyły zharmonizowaną całość. Na mapie nie występują ostre załamania warstwic, ale łagodne zaokrąglenia.

Bibliografia:

„Geomorfologia” Krzysztof Grzybowski, Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1997

Załączniki:

Mapa poziomicowa.

---