Zwycięstwo szóstej koalicji, Pierwszy pokój paryski 1814
zajęcie Ks. W-wskiego nie przesądza o końcu wojny
Prusy występują z przymierza z Napoleonem
dowódca korpusu pruskiego na własną rękę łączy się z Dybiczem
ma walczyć z ROS
król Prus uznaje to za nieważne
odbiera Yorckowi dowództwo
później analogiczną konwencję za zgodą rządu podpisuje Szwarzenberg - AU
część otoczenia Aleksandra I - m. in. Kutuzow -przeciwna wojnie
można teraz pokój na korzystniejszych warunkach
armia rosyjska wyczerpana
ale Aleksander wierzy w swa misje
podsycają to Niemcy chcą się pozbyć Napoleona
zwycięstwo ROS ogromne wrażenia na EU
szczególnie w Prusach
mieszczanie liczą że po zwycięskiej wojnie z Napoleonem nastąpi konie feudalizmu
niektórzy wierzą ze dokona się zjednoczenie Niemiec
Stein chce postawić króla przed faktami dokonanymi
sejm senatowy w Królewcu
uchwala nabór do wojska
wahający się Fryderyk Wilhelm III przenosi się do Wrocławia
układ z Rosją w Kaliszu w kwaterze Kutuzowa 28 02 1813
16 03 1814 wypowiada wojnę Napoleonowi
tworzy pospolite ruszenie
280 000 w walce o wyzwolenie Niemiec
połączone armie ROS - PR
na ich czele po śmierci Kutuzowa nieudolny Wittgenstein
wypiera armię Eugeniusza za Łabę
ale na odsiecz idzie Napoleon z wojskami
FR + Zw. Reński
mało kawalerii
150 000
wojna nad Lutzen
Budziszynem
4 06 zawieszenie broni
Napoleon musi powiększyć ilość jazdy
postawa AU
wzrost potęgi ROS i PR nie leży w interesie Habsburgów
ale tez nie mogą się pogodzić z utrata znaczenia w EU
Metternich pragnie utrzymania się Napoleona na tronie
po nim miał rządzić jego syn
ale chce powrotu do granic 1792
oddania AU Ilirii
oddania Prusom zachodu Łaby
likwidacji Ks. W-wskiego
rokowania toczące się bez przerwy bez rezultatu
26 rozmowa Napoleona z Metternichem
bez rezultatu
obawia się że neutralność AU zostanie ukarana bez względu na to kto wygrał
ciche rokowania z WB i ROS
27 06 sekretne przymierze z WB i ROS
Napoleonowi stawia coraz większe wymagania
ostatni zjazd pełnomocników FR, AU, ROS i PR w Pradze
tzw. kongres praski 07 1813
zawodzi bo Napoleon nie chce się zgodzić na powrót do granic 1792
nikt nie myśli serio o pokoju
Metternich zamyka obrady 11 08
12 08 AU wypowiada wojnę Napoleonowi
VI koalicja
ROS, PR, AU, SZWEC, WB
WB finansuje wojnę
0,5 mln ludzi pod bronią
3 armie
północna
Berandott SZW
śląska
Blucher - PR
czeska
najsilniejsza
Szwarzenberg
wódz naczelny
w sztabie cara były gen. FR Moureau
Napoleon starannie się przygotowuje
tylko 250 000 ludzi jest w stanie zebrać
świeżo zaciągnięci
naprędce przećwiczeni
zapał
występuje z bloku napoleońskiego Bawaria
bitwa pod Lipskiem 16 - 19 09 1913
„bitwa narodów”
upadek hegemonii napoleońskiej
o ½ mniejsza armia
armia saska w toku walki przechodzi na drugą stronę
w bitwie bierze udział wojsko polskie
zasłaniając odwrót Poniatowski ginie w rzece Elsterze
panika
Napoleon z trudem wycofuje się z 70 000
przebija się przez armie AU - BAW
w armii RF epidemia tyfusu
40 000
dużo wcześniej wycofuje się z HIS armia Józefa i Jourdana
Wellington rozbija ją pod Vittorią
mianowany wodzem naczelnym w HISP Soult powoli cofa się ku FR
7 10 Ang. i HISP znaleźli się na terytorium FR
HISP stracona dla FR
wojska koalicji przybliżają się tez do HOL
w HOL powstanie
monarchiści hascy wzywają z Londynu ks. Wilhelma
przyjmuje tytuł księcia suwerennego
ogłasza konstytucję
Eugeniusz we Włoszech cofa się pod naporem wojsk AU
ogłasza 10 1813 proklamację wzywająca WŁ do walki o niepodległość
król neapolitański zaczyna rokowania z Metternichem
proponuje zerwanie z Napoleonem
w zamian zostanie na tronie
04 1814 występuje zbrojnie przeciwko Eugeniuszowi
powstanie w Mediolanie
Eugeniusz zawiera z AU ugodę
zrzeka się tronu
wyjeżdża do teścia - króla bawarskiego
Murat - na razie u władzy - zrywa z nim stosunki
1814 uroczysty wjazd do Turynu króla Sardyńskiego
powrót do Rzymu Piusa VII
nie ma kasy i czasu na powiększenie wojska napoleońskiego
generałowie nie chcą dalszej walki
opieszałość
w społeczeństwie brak zapału do wojny
mimo to niechętnie do wojsk koalicji
Napoleon nie chce się odwoływać do mas ludowych
boi się rewolucji ludowej
wśród biedoty wrogi stosunek do reżimu
pobory do wojska
burżuazja tez nie chce walki
nie liczy już na powrót dawnego dobrobytu
ponosi straty wskutek kurczenia się rynku
monarchiści rozwijają działalność
nawołują do pomagania obcym wojskom
przyjmują je entuzjastycznie
wiąże się z nimi w obawie o przyszłość wielu dygnitarzy napoleońskich
sprzymierzeni nie są zgodni
ani w sprawie przyszłej formy rządów we FR
ani co do osoby przyszłego monarchy
Metternich zgadza się na regencję Marii Luizy w imieniu jej syna Napoleona II
Aleksander wysuwa kandydaturę Bernadotte'a
zgodni w tym, że Napoleon musi ustąpić
tak postanowiono na kongresie w Chatillon
układ czterech mocarstw 9 03 1814 w Chaumont
podkreślenie, że walczą z Napoleonem a nie z FR
rokowania z nim bezowocne
Napoleon zadaje kilka ran, ale nie jest w stanie przeszkodzić marszowi na Paryż
42 000 ludzi usiłuje ich powstrzymać
30 03
gwardia
studenci politechniki paryskiej
klęska, ale Paryża da się jeszcze bronić
ale generałowie nie wierzą w zwycięstwo
masy proletariatu obojętnego
burżuazja chce końca wojny
31 03 kapitulacja Paryża
po raz pierwszy w historii wkraczają tam wojska PR i ROS
wita ich garść monarchistów
są pewni, że wprowadzą na tron Burbona
tylko rząd brytyjski popiera zdecydowanie tą kandydaturę
do 1810 burżuazja popiera Napoleona
widzi w tym własne interesy
po 1810 kryzys gospodarczy
blokada kontynentalna
kurczenie się rynków zbytu dla FR
zniszczonych państw nie stać na import
Rosja zamknęła granice
spadek liczby manufaktur
zwalnianie robotników
zachwiało to poparcie burżuazji
nie jest zainteresowana utrzymaniem Napoleona na tronie
paru monarchistów to wyzyskuje
pod ich wpływem 2 04 1814 senat uchwala detronizacje Napoleona
na wieść o zagrożeniu Paryża przez PR i ROS Napoleon przybywa do Fontainebleau
dowiaduje się o kapitulacji stolicy
generałowie nie chcą już walczyć
4 04 abdykuje na rzecz syna
car jest gotów się na to zgodzić
armia FR nie chce powrotu Burbonów
armia marszałka Marmont zasłania Fontainebleau
on porozumiewa się z AUST
AU okrążają jego armię
dalsza walka Napoleona niemożliwa
6 04 musi się zgodzić na abdykację bezwarunkową
senat ogłasza królem Francuzów Ludwika XVIII
car przeforsował ugodę z Napoleonem mimo powszechnego sprzeciwu mocarstw
zachowywał tytuł cesarza
otrzymywał dożywotnio w posiadanie Elbę
2 mln franków rocznie
mógł mieć przy sobie 400 ludzi ze swej gwardii
cesarzowej i jej synowi oddano Parmę
matce i braciom wyznaczono pensje
20 04 Napoleon pożegnał się ze swoimi żołnierzami
jeszcze w HISP broni się Soult
ponosi klęskę
stawiał opór kilkakrotnie większej armii Wellingtona
Tuluza 10 04
Davout mistrzowski broni Hamburga
opuszcza go dopiero na rozkaz Ludwika XVIII
koniec wojny
pokój Paryski - AU, WB, PR, ROS
30 05 1814
Fr granice 1792
o odszkodowaniach wojennych i zwrocie dzieł sztuk nie było mowy
inne sprawy europejskie ma ustalić kongres wszystkich państw
Holandia ma otrzymać powiększone terytorium
ma to być silna tama przeciw FR
ma nie dopuścić do przekroczenia przez nią Renu
Metternich nie nalega na przyłączenie odległej Belgii do AU
połączenie HOL i BELG
WB by uczynić nowe państwo mocniejszym zwraca im kolonie
z wyjątkiem Cejlonu, Gujany i PDN
przyłączenie do królestwa Sardynii Genui Piemont
ma stanowić tamę
oparcie dla wpływów WB na Morzu Śródziemnym
8 06 podpisała go SZW
FR zwraca jej Gwadelupę
12 06 PORT
20 07 HISP
Talleyrand chce sobie przypisać wyjście obronną ręką FR
mocarstwa nie chcą jej nadwerężać
by nie obudził się znów żywioł walki
by nie utrudniać rządów pokojowych Burbonów
Metternich widzi w niej sprzymierzeńca przeciwko hegemonii ROS - PR
przegrali razem z FR jej sojusznicy
Saksonia i Ks. W-wskie ma być zadecydowane na kongresie
Danię blokuje flota WB
rząd DUN za cenę pokoju ma odstąpić Helgoland
pod koniec 1813 atakuje Bernadotte
siły SZW przeważające
niekorzystny dla D pokój w Kilonii
D zrzeka się Norwegii
zajmuje tylko jej wyspy owcze
Islandię
Grenlandię
Pomorze Szwedzkie
Rugię
Norwegów nie pytano o zdanie, choć stanowili ono oddzielne państwo
mieli własnego wice króla
Eidsvoll - sejm norweski
17 05 1814 ogłasza niepodległość Norwegii
uchwala konstytucję
obwołuje królem księcia Chrystiana
woja ze SZW popierana przez ROS nie rokuje nadziei
pertraktacje
Norwegia w unii rzeczowej ze SZW
zachowa konstytucję
jednoizbowy parlament
będzie miała trzech ministrów w rządzie sztokholmskim
królem Karol XIII Karol I