Fundusze Inwestycyjne
Historia rynku funduszy inwestycyjnych na świecie i w Polsce
Fundusze inwestycyjne to instytucje wspólnego inwestowania. Ich historia zaczyna się
w Wielkiej Brytanii, gdzie w 1860 roku powstało pierwsze nowoczesne towarzystwo inwestycyjne. Za prekursora instytucji wspólnego inwestowania uważany jest szkocki księgowy Robert Fleming, który założył Szkocko-Amerykański Trust Inwestycyjny. Uczestniczył on również w tworzeniu innych tego typu instytucji. Początkom rozwoju funduszy inwestycyjnych towarzyszą bujny rozwój rynków kapitałowych w Europie oraz w Stanach Zjednoczonych, a także wzrosty wartości walorów notowanych na giełdach. Rynek kapitałowy stawał się coraz bardziej rozwinięty, co powodowało, że niewiele osób było w stanie zajmować się śledzeniem sytuacji na rynkach finansowych. Był to więc idealny czas dla rozwoju nowej formy wspólnego inwestowania. Powstała znaczna liczba takich instytucji, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii (około 50). Niestety większość z tych instytucji upadło z powodu niewłaściwych inwestycji. Głównym powodem była duża skłonność do inwestowania w sposób nadmiernie ryzykowny i spekulacyjny z wykorzystaniem dźwigni finansowej , przy dużym udziale pożyczek i kredytów. Były one nieodporne na znaczne zmiany trendu - czego dowodem może być giełdowy kryzys z 1890 roku. Zainteresowanie funduszami inwestycyjnymi powraca dopiero w pierwszej dekadzie XX wieku. Nowo- powstałe fundusze cechują znaczne zmiany w organizacji oraz zasadach funkcjonowania Zmiany te pozwoliły na pomyślne przejście próby wytrzymałości jaką był wielki kryzys zapoczątkowany w 1929 roku. Takie były początki tych instytucji na świecie
Polski rynek powierniczy powstał 11 lat temu, kiedy warszawska giełda przeżywała największą hossę w swej historii. Na fali giełdowego entuzjazmu w połowie 1992 r. utworzono pierwszy fundusz powierniczy - Pioneer - który inwestował zarówno w akcje, jak i w obligacje.
Inwestorzy nie zdążyli jednak nacieszyć się krociowymi zyskami, które przynosił Pioneer, bo po kilku miesiącach przyszedł krach, który na dobre kilka lat zniechęcił ludzi do inwestowania w akcje i fundusze. Chociaż powierników z roku na rok przybywało (drugim TFI, które odważyło się wejść na rynek, była Korona, dziś działająca pod niemiecką marką Union Investment), to aż do połowy 2000 r. rynek pozostawał w uśpieniu - wartość majątku powierników nie przekraczała 2 mld zł. Dobre czasy nadeszły w 2001 r., kiedy na fali pierwszego wzrostu zainteresowania funduszami obligacji aktywa funduszy urosły do 5-7 mld zł. Prawdziwy boom zaczął się jednak od końca 2001 r. kiedy znacznie spadła dochodowość lokat bankowych. Teraz pieniądze płyną do powierników szerokim strumieniem. Ogółem w funduszach zdeponowaliśmy już 35 mld zł, z czego dwie trzecie w bezpiecznych (inwestujących w bony skarbowe i obligacje). W opinii analityków najbliższe lata przyniosą dalszy przepływ do funduszy części oszczędności z banków.
Fundusz Inwestycyjny
Zgodnie z definicją z encyklopedii "fundusz" jest to wyodrębniony zasób środków majątkowych przeznaczonych na określony cel. Fundusz to pewna masa pieniędzy. Celem, na jakie środki pieniężne mają być przeznaczone, są, jak wynika z nazwy, inwestycje.
Działalność funduszy inwestycyjnych w Polsce normuje, znowelizowana ostatnio, Ustawa z dnia 28 sierpnia 1997r. o funduszach inwestycyjnych. Właśnie wspomniana ustawa zawiera chyba najpełniejsza definicję pojęcia "fundusz inwestycyjny". Zgodnie z nią, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych publicznie lub niepublicznie, w określone w ustawie papiery wartościowe i inne prawa majątkowe.
Fundusz inwestycyjny jest instytucją, która lokuje powierzone mu środki w różne instrumenty dostępne na rynku finansowym. Dzięki lokatom możemy spodziewać się zysków przewyższających najkorzystniejsze odsetki od lokat bankowych.
Każda osoba prawna może jednak działać jedynie poprzez swoje organy. Organem funduszu inwestycyjnego jest towarzystwo funduszy inwestycyjnych.
Towarzystwo musi działać w formie spółki akcyjnej. Jego właścicielami są najczęściej renomowane firmy finansowe: banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, zagraniczne firmy wyspecjalizowane w inwestowaniu. Wyłącznym zadaniem towarzystwa jest tworzenie funduszy inwestycyjnych, zarządzanie nimi, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych.
Najważniejsze pojęcie mamy już chyba rozszyfrowane, przejdźmy zatem dalej
Fundusz Inwestycyjny umożliwia nam inwestycje na rynku kapitałowym bez konieczności samodzielnego, codziennego analizowania sytuacji rynkowej. Nie jest nam potrzebna tak obszerna wiedza jak podczas bezpośredniego zakupu akcji na giełdzie. Bardzo bogata i różnorodna oferta powierników sprawia, że łatwo znajdziemy fundusz odpowiadający naszym oczekiwaniom co do przewidywanej stopy zwrotu jak i dostosowany do ryzyka jakie jesteśmy gotowi ponieść.
Wybór odpowiedniego funduszu jest zależny od horyzontu czasowego naszej inwestycji. Dla długiego okresu oszczędzania polecany jest fundusz agresywny (inwestuje w akcje), nim okres oszczędzania będzie krótszy tym fundusz powinien być bardziej bezpieczny (więcej obligacji). Część funduszy jest zwolniona z podatku od zysków kapitałowych.
Godne polecania są również plany systematycznego oszczędzania oferowane przez większość funduszy. Umożliwiają one systematyczne niewielkie inwestycje obciążone mniejszą niż zazwyczaj prowizją.
Fundusze Inwestycyjne stanowią atrakcyjną alternatywę dla tradycyjnych lokat bankowych, szczególnie dla Tych, którzy za cenę pewnego ryzyka chcą uzyskać większy zysk ze swoich oszczędności.
Inwestycja w fundusze to również świetny sposób na inwestowanie pieniędzy i gromadzenie oszczędności w celu np. zapewnienia wyższej emerytury, realizacji planów związanych z zakupem domu lub finansowaniem studiów dla dzieci. Co więcej, inwestycje w fundusze inwestycyjne są niepowtarzalną szansą na uczestniczenie w sposób łatwy i bezpieczny w polskim i europejskim rynku kapitałowym.
Dla kogo są fundusze
Fundusze zostały stworzone dla ludzi, którzy chcieliby pomnażać swoje oszczędności wykorzystując duże możliwości osiągania zysków na rynku finansowym, ale jednocześnie sami nie znają się na tym rynku, jego instrumentach, nie potrafią sporządzać analiz ułatwiających podejmowanie decyzji inwestycyjnych bądź po prostu nie mają czasu na śledzenie bieżących informacji i na aktywne inwestowanie. Innym powodem korzystania z usług funduszy może być również brak dostępu drobnych inwestorów do niektórych instrumentów i metod inwestowania.
Tym wszystkim zajmują się osoby zarządzające poszczególnymi funduszami i podejmujące w imieniu uczestników funduszu decyzje inwestycyjne. Ich podstawowym zadaniem jest osiąganie jak najwyższej stopy zwrotu z zainwestowanych środków. W zależności od rodzaju funduszu jakim zarządzają, mogą dokonywać inwestycji w ryzykowne instrumenty jak np. akcje, transakcje terminowe, udziały w spółkach z o.o. lub też w bezpieczne instrumenty: obligacje Skarbu Państwa, komunalne, bony skarbowe itp.
Klasyfikacja Funduszy Inwestycyjnych
Klasyfikacja prawna
Rodzaje funduszy |
Charakterystyka funduszy |
1. otwarte |
Najpopularniejszy rodzaj funduszu inwestycyjnego w Polsce. Może lokować swoje środki (w ściśle określonych proporcjach) wyłącznie w:
Fundusz otwarty zbywa jednostki uczestnictwa (stanowiące prawo udziału w aktywach netto funduszu) i dokonuje ich odkupienia zawsze na żądanie uczestnika funduszu. Uczestnikiem funduszu otwartego może zostać każdy. |
2. specjalistyczne otwarte |
Specyficzny rodzaj funduszu otwartego. Podstawowa różnica polega na tym, że statut funduszu ściśle określa, kto może być uczestnikiem funduszu (np. wyłącznie osoby prawne), a także może wprowadzać dodatkowe warunki, na jakich uczestnik może żądać odkupienia jednostek uczestnictwa (np. dotyczące terminu odkupienia). Taki rodzaj fundusz jest wykorzystywany do tworzenia tzw. III filaru ubezpieczeń emerytalnych (skupia uczestników pracowniczych programów emerytalnych). Jeżeli uczestnikami funduszu są wyłącznie osoby prawne wówczas fundusz może stosować politykę inwestycyjną właściwą dla funduszy mieszanych. |
3. zamknięte |
Mogą inwestować w:
Fundusze te charakteryzuje wysoki poziom ryzyka, mogą dokonywać lokat w mniej płynne aktywa i nie muszą utrzymywać płynnych rezerw. Nie zbywają jednostek uczestnictwa tylko emitują certyfikaty inwestycyjne (papiery wartościowe na okaziciela). Certyfikaty można kupić albo w publicznej subskrypcji albo, po wprowadzeniu ich do obrotu publicznego, na regulowanym rynku giełdowym lub pozagiełdowym. Sprzedaż certyfikatu jest możliwa za pośrednictwem giełdy (na podstawie zlecenia sprzedaży) jeśli pojawi się na rynku druga strona transakcji usatysfakcjonowana ceną. W przeciwieństwie do zmieniającej się liczby jednostek uczestnictwa funduszy otwartych, liczba certyfikatów inwestycyjnych jest stała i może zwiększyć się wyłącznie w drodze nowej emisji. |
4. specjalistyczne zamknięte |
Szczególna forma funduszu zamkniętego. Certyfikaty inwestycyjne tych funduszy nie podlegają obowiązkowi wprowadzenia do obrotu publicznego. Mogą być papierami wartościowymi imiennymi lub na okaziciela, a jedynie te dopuszczone do publicznego obrotu mogą być wyłącznie na okaziciela. Możliwości inwestycyjne takiego funduszu są większe niż f. zamkniętego i obejmują dodatkowo:
W Polsce jeszcze nie powstał taki fundusz. |
5. mieszane |
Forma pośrednia między funduszem otwartym, zamkniętym. Emituje certyfikaty inwestycyjne, ale musi je odkupować od uczestników na ich żądanie, nie rzadziej niż raz w roku. Certyfikaty wprowadzane są do obrotu publicznego, a następnie na rynek regulowany.
Możliwości inwestycyjne są w nich większe niż w funduszach otwartych, ale mniejsze niż w zamkniętych. |
Klasyfikacja ze względu na rodzaj dokonywanych lokat
1. Fundusze akcji
Fundusz akcji inwestuje przede wszystkim w akcje. Zastosowanie instrumentów pochodnych jest dopuszczalne m.in. dla zabezpieczenia przed ryzykiem, przy uwzględnieniu celu inwestycyjnego funduszu, przy czym nie może powodować obniżenia ekspozycji funduszu na poszczególne rynki (w tym rynek akcji, region geograficzny) poniżej minimalnego poziomu przewidzianego dla poszczególnych kategorii. Fundusze akcji nazywane są inaczej agresywnymi, lokują do 100 % posiadanych środków w akcje. Charakteryzują się dużymi wahaniami cen jednostek, wyliczanymi w oparciu o aktualne ceny papierów wartościowych wchodzących w skład portfela funduszu.
Potencjalne zyski z takiej inwestycji mogą być bardzo wysokie, jednak niosą ze sobą równie wysokie ryzyko poniesienia straty. Zagrożenie takie zmniejsza się wraz z wydłużeniem horyzontu czasowego inwestycji.
Reasumując, fundusze agresywne przeznaczone są głównie dla osób skłonnych zaakceptować wysokie ryzyko i długi horyzont czasowy inwestycji. W przypadku krótkich okresów czasu, lokowanie ma na celu spekulację.
1.a) indeksowe Stanowią osobna kategorię f. akcyjnych. Skład ich portfela jest zbliżony do składowych danego indeksu giełdowego tzn. takie same akcje i w takim samym proporcjach, jak np. WIG, czy WIG20.
2. Fundusze hybrydowe( zrównoważone)
Fundusze hybrydowe inwestują w różne rodzaje aktywów, w tym m.in. akcje, papiery o stałym dochodzie (obligacje, instrumenty rynku pieniężnego), tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania, depozyty bankowe, waluty, instrumenty pochodne. Zastosowanie instrumentów pochodnych jest dopuszczalne m.in. dla zabezpieczenia przed ryzykiem. Zastosowanie instrumentów pochodnych oraz dokonywanie lokat w tytuły uczestnictwa instytucji wspólnego inwestowania nie może powodować wykroczenia minimalnej bądź maksymalnej ekspozycji funduszu na poszczególne rynki (np. rynek akcji, region) poza progi przewidziane dla danej kategorii.
3. Fundusze papierów dłużnych
Fundusz papierów dłużnych inwestuje przede wszystkim w papiery wartościowe o stałym dochodzie, których udział w aktywach powinien być nie mniejszy od 66%. Fundusz nie może inwestować w akcje z wyjątkiem specyficznych okoliczności, np. nabycia akcji w wyniku konwersji długu. Zastosowanie instrumentów pochodnych jest dopuszczalne m.in. dla zabezpieczenia przed ryzykiem, przy uwzględnieniu celu inwestycyjnego funduszu, przy czym nie może powodować obniżenia ekspozycji funduszu na poszczególne rynki (w tym rynek papierów o stałym dochodzie, rynek obligacji przedsiębiorstw, region geograficzny, rynek walutowy) poniżej minimalnego poziomu przewidzianego dla poszczególnych kategorii.
4.Fundusze rynku pieniężnego
Fundusze rynku pieniężnego zaliczane są do funduszy bezpiecznych. Podobnie jak w przypadku funduszy obligacji, niemalże całościowy skład portfela stanowią papiery dłużne Skarbu Państwa. Różnica polega na długości okresu zapadalności papierów dłużnych, który w przypadku rynku pieniężnego jest krótszy od 1 roku.
Ryzyko takiej inwestycji nie występuje, zaś oczekiwana stopa zwrotu zbliżona jest do odsetek uzyskanych z 3 miesięcznych depozytów bankowych.
Fundusze rynku pieniężnego polecane są w okresach kilkumiesięcznych jako alternatywa dla krótkoterminowych lokat bankowych.
5.Fundusze zamknięte
Zamknięte fundusze inwestycyjne, w odróżnieniu od funduszy otwartych, nie sprzedają jednostek uczestnictwa lecz certyfikaty inwestycyjne. Można je nabyć tylko w okresie subskrycji, po cenie emisyjnej. W późniejszym terminie zakup papierów wartościowych na okaziciela odbywa się wyłącznie poprzez złożenie zlecenia na regulowanym rynku wtórnym. W ten sam sposób następuje również spieniężenie certyfikatów - składamy zlecenie i czekamy, aż znajdzie się osoba, gotowa zająć na rynku pozycję odwrotną do naszej.
Wycena certyfikatów odbywa się raz w miesiącu w oparciu o analizę wartości majątku, bądź też w przypadku obrotu nimi na giełdzie - następuje wycena rynkowa. W tym miejscu warto wspomnieć, iż cena ustalona na podstawie zleceń kupna - sprzedaży składanych przez inwestorów, może w znacznym stopniu odbiegać od wyceny rynkowej funduszu.
Zamknięte fundusze inwestycyjne przeznaczone są dla osób skłonnych zaakceptować wysokie ryzyko i długi horyzont czasowy inwestycji.
Klasyfikacja ze względu na ponoszone ryzyko
prywatyzacji |
Najbardziej ryzykowne ze względu na przewagę w portfelu akcji. Inwestują w papiery wartościowe związane z Programem Powszechnej Prywatyzacji: akcje NFI, akcje spółek uczestniczących w programie). |
akcji |
Równie ryzykowne, ze względu na inwestycje głównie w akcje. Mogą przynieść duży zysk, ale i duża stratę. |
zrównoważone |
Dywersyfikują ryzyko poprzez inwestycje w obligacje. Udział akcji w portfelu wynosi nie więcej niż 60% aktywów. W celu minimalizacji ryzyka, fundusz unika lokat spekulacyjnych |
stabilnego wzrostu |
Celem ich jest zapewnienie regularnego dochodu. Inwestują głównie w obligacje i bony skarbowe. |
III filaru (zabezpieczenia emerytalnego) |
Swoje środki lokują w instrumenty finansowe rynku pieniężnego o wysokim stopniu bezpieczeństwa, w papiery wartościowe o niskim stopniu ryzyka (np. papiery emitowane przez Skarb Państwa oraz samorządy terytorialne). Część środków utrzymywana jest na lokatach bankowych. |
papierów dłużnych |
Bezpieczny rodzaj funduszu ze względu na inwestycje w obligacje Skarbu Państwa o dłuższym terminie wykupu, obligacje komunalne, oraz częściowo w instrumenty rynku pieniężnego. Fundusz nie inwestuje w akcje. |
rynku pieniężnego |
Najbezpieczniejszy rodzaj funduszy. Część środków utrzymuje na lokatach bankowych. Inwestuje w: bony skarbowe, certyfikaty depozytowe, bony komercyjne, zabezpieczone w 100% porozumienia odkupu, a wiec instrumenty o minimalnym stopniu ryzyka. |
Celem działalności funduszy inwestycyjnych i powierniczych jest inwestowanie zgromadzonego kapitału w taki sposób, aby osiągnąć zyski dla posiadaczy jednostek uczestnictwa. Właścicielami firm zarządzających są banki, firmy ubezpieczeniowe, a także zagraniczne instytucje, specjalizujące się w zarządzaniu funduszami. Prawną podstawę działalności Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych stanowi zezwolenie na działalność, wydane przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd, sprawującą nadzór nad wszystkimi towarzystwami.
Wpłacane do funduszu pieniądze, przeliczane są na jednostki uczestnictwa, stanowiące tytuł prawny do udziału w dochodach funduszu. Wartość jednostek ulega codziennym wahaniom, co związane jest z ruchami cen papierów wartościowych wchodzących w skład portfela funduszu, i podawana jest do publicznej wiadomości od poniedziałku do piątku.
Ceną jaką płacimy za oszczędzanie w funduszu inwestycyjnym jest opłata wstępna
( dystrybucyjna ) pobierana przy wpłacie kapitału, ale przede wszystkim prowizja za zarządzanie , stanowiąca podstawę zarobkowania funduszu. Wysokość opłaty dystrybucyjnej zależy od wielkości wpłacanych środków. Według ogólnie obowiązującej zasady jest ona tym niższa, im wyższy jest kapitał powierzany funduszowi.
Oszczędzanie w funduszu inwestycyjnym jest jednym z najlepszych sposobów na zagospodarowanie nadwyżek finansowych. Korzystanie z usług licencjonowanych doradców zwalnia nas z obowiązku analizowania koniunktury rynków finansowych oraz bacznego obserwowania sytuacji gospodarczej kraju, zaś świadomość, że nasze pieniądze są w rękach specjalistów najwyższej klasy, zapewnia nam poczucie bezpieczeństwa i pewność jutra.
Instytucje rynku kapitałowego
Mało dynamiczny rozwój polskiego rynku kapitałowego hamuje rozwój podmiotów, które z niego żyją. O słabości rynku funduszy inwestycyjnych przesądza również nieznajomość tego instrumentu finansowego w społeczeństwie, czy wreszcie - niski poziom zamożności
Przegrupowania na rynku funduszy inwestycyjnych zaczęły się już na przełomie roku, ale dopiero pierwsze miesiące tego roku ujawniły całą prawdę: rynek funduszy inwestycyjnych w ostatnim okresie rozwijał się tylko dzięki inwestorom instytucjonalnym oraz sprzyjającym przepisom podatkowym. Boom, widoczny na tym rynku przez parę miesięcy ub.r., był zasługą tylko funduszy dywidendowych. Jak widać, interes na tym rynku robią przede wszystkim ci, którzy zdołają przyciągną duże pieniądze inwestorów instytucjonalnych. Świadczy o tym nie tylko przykład funduszy dywidendowych, ale także - funduszy "korporacyjnych", czyli adresowanych do członków grupy kapitałowej. Tak jest w przypadku pierwszego z funduszy Warty TFI - funduszu wierzycielskich papierów wartościowych Alfa, który w ciągu kilku miesięcy swego istnienia wysforował się już na pierwsze miejsce w grupie.
Na tle Europy
Ubiegłoroczna statystyka z 60-% udziałem funduszy rynku pieniężnego obnażała całą niedojrzałość naszego rynku funduszy inwestycyjnych. Podobnej struktury nie ma w Europie. Według danych Europejskiej Federacji Towarzystw i Funduszy Inwestycyjnych (FEFSI) w połowie ub.r. przeważający udział funduszy money market rejestrowali tylko Grecy (45%). Tego typu fundusze były także bardzo popularne w Czechach (42%), z tym że więcej (prawie 48%) zainwestowano tam w fundusze zrównoważone. Miały one także istotny udział w rynku portugalskim (35%), przy czym niewiele mniej zainwestowano w fundusze obligacji (prawie 31%).
Poza tym, wyjąwszy jeszcze dwa przypadki z wyraźną dominacją obligacji, a mianowicie rynek węgierski oraz austriacki (udział funduszy bezpiecznych odpowiednio: 69% oraz 52% rynku), w pozostałych krajach dominują inwestycje w akcje, a przynajmniej jest bardziej równomierny podział między funduszami.
Widać więc, że kraje z dojrzałymi rynkami kapitałowymi mają większe zaufanie do akcji. Czy mamy szanse pójść w tym kierunku? Na razie, niestety, wydaje się to dość odległą perspektywą. Do takiej reorientacji skłaniałoby wyraźne ożywienie na giełdzie oraz większa podaż spółek publicznych. W krótkiej perspektywie, nie można liczyć na spełnienie się żadnego z tych warunków.
O tym, że rynek kapitałowy z dużymi tradycjami oraz zamożność społeczeństwa nie wystarczają jednak do spopularyzowania idei oszczędzania w funduszach inwestycyjnych, świadczy przykład Wielkiej Brytanii, gdzie w 1860 r. powstało pierwsze nowoczesne towarzystwo funduszy inwestycyjnych. Idea ta spopularyzowała się jednak znacznie później, na początku XX wieku, ale w USA. Tymczasem Wielka Brytania w europejskiej statystyce funduszy inwestycyjnych jest na czwartym miejscu, a rekordzista, malutki Luksemburg, ma dokładnie dwa razy większe aktywa.
Zamożni inwestują za granicą
Mało atrakcyjne perspektywy polskiego rynku kapitałowego skłaniają niektóre towarzystwa funduszy inwestycyjnych do szukania szczęścia za granicą. Mimo że działające już na rynku fundusze zagraniczne nie prezentują zbyt optymistycznych wyników, dla zarządów towarzystw funduszy inwestycyjnych zagranica wydaje się lepszą perspektywą. W centrum zainteresowania nadal są spółki nowej ekonomii.
Ciekawe jednak jest to, że o ile w ub.r. nadzieję wiązano przede wszystkim z rynkiem amerykańskim, to obecnie modne są przede wszystkim największe spółki europejskie. Taki kierunek inwestowania przyjęły towarzystwa, które z początkiem nowego roku uruchomiły, bądź lada dzień uruchomią, nowe fundusze: CA IB ze swoim funduszem Top Europa oraz TFI Union Investment.
Orientacja zagraniczna nie jest niczym zaskakującym ani nowym na rynku europejskim. Obywatele oraz instytucje dwóch zamożnych krajów: Szwecji i Szwajcarii lokując pieniądze w funduszach inwestycyjnych wybierają przed wszystkim fundusze agresywne, których udział wynosi odpowiednio 79% oraz 77% rynku. Z tym że w przypadku Szwecji 48% wszystkich aktywów funduszy inwestycyjnych jest ulokowanych w akcyjnych funduszach inwestujących w skali globalnej. W przypadku Szwajcarii udział ten jest jeszcze większy i wynosi 61%. Również 42% środków skierowanych do funduszy inwestycyjnych w Danii trafia na rynki międzynarodowe.
Trwające bądź planowane łączenia giełd europejskich spowodują zakłócenie tej statystyki. Równocześnie jednak w przypadku Polski jej wstąpienie do Unii i dalsza liberalizacja przepływów kapitałowych przyspieszą odpływ środków za granicę, także tych ulokowanych w funduszach inwestycyjnych.
Zapewne nasz rynek funduszy inwestycyjnych nie upodobni się do rynków Szwecji i Szwajcarii. Natomiast gorsza wersja modelu niemieckiego jest bardzo prawdopodobna w niezbyt odległej perspektywie. W Niemczech z zainwestowanych w fundusze inwestycyjne kwot 60% trafia do funduszy akcyjnych. Z tego połowę stanowią fundusze globalne, per saldo więc około połowa ogólnych aktywów funduszy stanowią jednak agresywne fundusze krajowe. U nas udział funduszy akcyjnych lokujących aktywa w rodzime spółki jest już o połowę mniejszy niż w Niemczech i nic nie wskazuje na radykalną poprawę tej sytuacji.