Pianka poliuretanowa jest bardzo dobrym termoizolatorem. Ma najniższy (0,025-0,028) współczynnik przewodności cieplnej U spośród wszystkich materiałów termoizolacyjnych. Pozwala to zmniejszyć grubość izolacji przy zastosowaniu pianki poliuretanowej: 5-centymetrowa izolacja z pianki odpowiada ok. 7 cm styropianu i 9-10 cm wełny mineralnej.

Jest także dobrym izolatorem akustycznym. Współczynnik pochłaniania dźwięku Rw wynosi 32 dB. Ma dużą wytrzymałość mechaniczną, przy jednocześnie małym ciężarze.

Płyty i otuliny produkowane są w różnych odmianach gęstości, przeważnie od 10-60 kg na metr kwadratowy. Wraz ze wzrostem gęstości wzrasta wytrzymałość pianki, a zmniejsza się jej ściśliwość. Jest obojętna chemicznie i odporna na działanie chemikaliów, np. rozcieńczonych kwasów, olejów, smarów i rozpuszczalników organicznych. Nie pochłania wody. Po 24 godzinach zanurzenia chłonność wody wynosi 1-3 proc. Jednocześnie przez jej powierzchnię w ograniczony sposób może przenikać para wodna.

Pianka poliuretanowa jest odporna na grzyby, pleśń, owady i gryzonie. Jest odporna na starzenie i nie zmienia swoich parametrów mechanicznych i izolacyjnych w czasie. Można ją stosować w zakresie stałego oddziaływania temperatur od -60 do 100-130 st. C, a krótkotrwałego do +250 st. C.

Produkowana jest w wersji palnej i samogasnącej. W wyniku wysokiej temperatury w czasie pożaru wydzielają się szkodliwe substancje jak: tlenek i dwutlenek węgla oraz tlenek azotu. Wyroby z pianki są bardzo łatwe w transporcie, obróbce i montażu. W trakcie cięcia, szlifowania i innych operacji są całkowicie bezpieczne dla zdrowia.

Płyty izolacyjne z pianki poliuretanowej stosowane są jako izolacja ścian zewnętrznych, dachów, stropodachów, tarasów, balkonów, podłóg, w tym także pod ogrzewanie podłogowe. Do tych celów stosuje się najczęściej płyty grubości 20-140 mm, szerokości 500-1250 mm i długości 1200-2500 mm. Do łączenia płyt ze sobą służą wyprofilowane na krawędziach zakładki lub piórowpusty.

---