Unikanie ryzyka (strat)

Np. nie lokalizowanie majątku na terenach zagrożonych powodzią, lub porzucanie ryzyka np. zaprzestanie określonej działalności.

Unikanie ryzyka zaliczane jest do metod negatywnego zarządzania ryzykiem, gdyż może wymagać inicjatywy, ponadto nie da się wszystkiego uniknąć. Niekiedy unikanie jest niewykonalne.

Zatrzymanie ryzyka (samofinansowanie, samoubezpieczanie)

Oznacza gotowość pokrycia negatywnych skutków ryzyka w oparciu o własne zasoby finansowe. Rodzaje zatrzymania ryzyka:

- aktywne (świadome)

- pasywne (bezwiedne)

Aktywne zatrzymanie jest uzasadnione przy ryzykach o wysokiej częstości i niskiej szkodliwości lub wtedy, gdy żadna inna metoda nie jest dostępna.

Ryzyko strat regularnych, które można dokładnie przewidzieć można potraktować jako zwykły koszt i wkalkulować w budżet lub cenę.

Pasywne zatrzymanie ryzyka jest to zachowanie ryzyka z powodu ignorancji, obojętności lub niewłaściwej jego oceny.

Wyróżnia się kilka powodów zatrzymania ryzyka:

- chęć zaoszczędzenia na kosztach zabezpieczenia,

- brak dostępu innych metod obrony,

- najgorsza możliwa strata jest mało prawdopodobna,

- starty są w wysokim stopniu przewidywalne.

Kontrola ryzyka

Polega na próbach ograniczania częstotliwości jak i dotkliwości strat.

Kontrola może przybrać dwie formy:

- prewencji,

- redukcji.

Prewencja szkodowa jest to świadome działanie, człowieka zmierzające w kierunku przeciwdziałanie występowania zdarzeń losowych lub obniżania częstotliwości wystąpienia strat, np. budownictwo asejsmiczne, zdrowy tryb życia (zapobiega zawałom), poprawienie warunków pracy, jakość dróg, itp.

Redukcja dotkliwości start (tłumienie) polega na walce z samymi zdarzeniami losowymi. Człowiek stara się usunąć lub zatrzymać zdarzenie które już powstało, np. system ostrzegania innych przed wybuchem wulkanu czy huraganu, gaszenie pożaru, ognioodporne ściany, pierwsza pomoc.

Transfer ryzyka, czyli przeniesienie ryzyka na inny podmiot, np.:

- zawarcie umowy prawnej,

- kontrakt (kupno po ustalonej cenie na termin),

- umowy przechowania,

- umowy dozorowania obiektu,

- umowy serwisowe itp.

Dystrybucja ryzyka

Dystrybucja (dzielenie) ryzyka i rozłożenie jego skutków finansowych na grupę np. prowadzenie działalności w formie spółki osobowej, kapitałowej, lub reasekuracja.

Ubezpieczenie jako metoda zarządzania ryzykiem

Ubezpieczenie jest swoistą kombinacją metod wyżej wymienionych, a zwłaszcza transferu ryzyka. Jest wynikiem wyboru jakiego dokonuje podmiot zagrożony ryzykiem.

Istota ubezpieczeń

Ubezpieczenie - jest to mechanizm na mocy którego podmiot narażony odsprzedaje określone ryzyko wyspecjalizowanej instytucji, jaka jest ubezpieczyciel.

Definicja ubezpieczenie oparta na teorii potrzeb

Ubezpieczenie jest formą zaspokajania potrzeb finansowych trojakiego rodzaju:

- związany ze stratami losowymi w majątku (szkody bezpośrednie - poszkodowany jest zubożony)

- związany z utratą spodziewanego zysku lub dochodu (szkoda pośrednia - poszkodowany nie staje się bogatszy - utracone ryzyko)

- związanych z pojawieniem się określonych zdarzeń wywołujących nowe potrzeby finansowe np. dożycie do wieku produkcyjnego, choroba, inwalidztwo.

Ryzyko przedsiębiorstwa a ubezpieczenie

Ubezpieczenie nie zapewnia przedsiębiorstwu ochrony przed ryzykiem wygenerowania wartości dodanej niższej niż oczekiwano.

Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje te składniki potencjału przedsiębiorstwa, które buduję jego zdolność zarobkową i pozwalają wypracować oczekiwaną wartość dodaną.

Ochrona potencjału majątkowego

Ochrona potencjału kapitałowego

Ochrona potencjału kadrowego

Ubezpieczenie a potencjał zarobkowy przedsiębiorstwa

---