SZKOŁA ASPIRANTÓW
PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ
W KRAKOWIE

Przedmiot: Wyposażenie Techniczne
Temat: Sprzęt ratowniczy i ewakuacyjny

Wykonał: Promotor:
st. kdt Przemysław Sekuła st. kpt Robert Wolański

KRAKÓW 2003

Sprzęt ratowniczy

 bosaki - lekkie (6 kg) i ciężkie (12 kg). Ich budowa składa się z metalowego grotu i drzewca. Służą do rozrywania elementów konstrukcyjnych budynku

 kotwice - służą do wykonywania cięższych prac wyburzeniowych

 aparaty do gazowego cięcia metali - do cięcia metali służy mieszanina tlenu i acetylenu znajdująca się w tych aparatach

 spalinowe piły do cięcia drewna, metalu, betonu

 wory ratownicze - służą do ewakuacji osób sprawnych fizycznie z wysokości do 20 m

 skokochrony - pneumatyczne poduszki ratownicze

 aparaty linkowe
 rękawy ratownicze

Sprzęt ewakuacyjny i specjalny
     

Ochotnicze straże pożarne w zasadzie nie dysponują sprzętem ewakuacyjnym, zaś sprzętem specjalnym dysponują w bardzo ograniczonym stopniu. Niemniej, warto wiedzieć chociaż coś niecoś na temat urządzeń znajdujących się na wyposażeniu jednostek ratowniczo-gaśniczych PSP.
      Najbardziej przydatnym i zarazem bezpiecznym urządzeniem do ewakuowania zagrożonych ludzi jest wór ratowniczy. Można za jego pomocą ewakuować ludzi, nawet niesprawnych fizycznie, z wysokości pierwszych pięciu kondygnacji. Do ratowania zagrożonych ludzi można wykorzystywać także sprzęt alpinistyczny oraz linki ratownicze, zatrzaśniki i strażackie pasy. Ratowanie jednak za pomocą tego sprzętu dotyczy przede wszystkim samych strażaków, którzy potrafią przeprowadzić samoratowanie z użyciem alpinistycznych aparatów lub linek.

Ewakuacja ludzi, zwierząt i mienia

Ewakuacja jest zorganizowanym działaniem zmierzającym do usunięcia ze strefy zagrożonej ludzi, zwierząt i mienia.

 

Ewakuacja jest działaniem, które można przewidzieć i przygotować się do niego poprzez:

- przystosowanie do jej wymagań odpowiednich dróg ewakuacyjnych (zachowanie odpowiedniej szerokości przejścia, oznakowanie, oświetlenie ...),

- opracowanie wskazówek dotyczących postępowania (instrukcje),

- przygotowanie niezbędnego sprzętu i wyposażenia (wory i rękawy ratownicze, linkowe aparaty ratownicze, nosze, wózki itp).

 

Odpowiednio przygotowane muszą być także straże pożarne i osoby bezpośrednio odpowiedzialne za bezpieczeństwo ludzi i zwierząt lub mienia.

 

Akcję ewakuacji ludzi podejmuje się z chwilą, gdy zaistniały pożar może stwarzać dla nich zagrożenie. W obiektach użyteczności publicznej obowiązek rozpoczęcia ewakuacji spoczywa na pracownikach danego zakładu i bardzo często zostaje ona zakończona jeszcze przed przybyciem straży pożarnej, co należy uznać za objaw właściwy. W innych przypadkach decyzja o ewakuacji zostaje podjęta przez dowódcę akcji ratowniczo-gaśniczej.

 

Bezpieczeństwo prowadzonej ewakuacji jest zawsze zdeterminowane czasem pomiędzy momentem uświadomienia sobie przez człowieka faktu zagrożenia ze strony pożaru lub odebrania alarmu o pożarze, a czasem w którym ucieczka jest już niemożliwa na skutek działania czynników pożarowych. W związku z tym właściwe zaprojektowanie warunków ewakuacji ludzi z budynków stanowi jeden z podstawowych wymogów budowlanych ochrony przeciwpożarowej. W warunkach zagrożenia pożarowego ruch ludzki staje się bardzo intensywny i silnie nasycony. Naturalna dążność ludzi do jak najszybszego opuszczenia zagrożonego miejsca w warunkach komunikacyjnych nieadekwatnych do potrzeb może łatwo przeobrazić się w panikę, w której paniczny tłum niszczy i tratuje słabsze osoby.

 

Duże obiekty przeznaczone na chów zwierząt powinny być przygotowane do ewentualnej ewakuacji. Specjalnie opracowane plany powinny zawierać informacje dotyczące kolejności wyprowadzania oraz miejsc umieszczania zwierząt. Ratowanie zwierząt nie jest sprawą łatwą, zwierzęta zagrożone wykazują znaczny niepokój i lęk. Zwierzęta są mało odporne na działanie dymu, a w przypadku jego przedostania się do pomieszczenia często układają się na ziemi utrudniając ewakuację. Dlatego ewakuacja zwierząt musi rozpocząć się w chwili zaistnienia prawdopodobieństwa zagrożenia. Akcję ratownicza powinny podjąć osoby, które na co dzień zajmują się tymi zwierzętami, a jeżeli jest to niemożliwe należy wyznaczyć strażaków potrafiących obchodzić się ze zwierzętami. Do zwierząt należy podchodzić spokojnie i ostrożnie, gdyż zdenerwowanie ratownika udziela się zwierzęciu. Zwierzęta wyprowadzone ze strefy zagrożonej muszą być przeprowadzone w miejsca bezpieczne, z których nie będą mogły się wydostać. Ratując konie i inne duże zwierzęta należy zwracać uwagę, by nie podchodzić do nich nagle od tyłu.

 

W wielu obiektach objętych lub zagrożonych pożarem znajduje się mienie znacznej wartości w postaci surowców bądź wyrobów gotowych, bezcenna aparatura technologiczna, maszyny i urządzenia, dzieła sztuki, rzeczy o bezcennej wartości kulturowej. Mienie to musi być chronione przed zniszczeniem. Ewakuację mienia podejmuje się gdy:

- istnieje obawa zniszczenia mienia o znacznej wartości, a siły i środki straży pożarnych są niewystarczające do skutecznego zlokalizowania pożaru,

- występuje bezpośrednie zagrożenie mienia, którego nie można obronić,

- ruchomości utrudniają dostęp do ogniska pożaru lub wyraźnie przeszkadzają w prowadzeniu działań bojowych,

- ruchomości stwarzają groźbę rozszerzenia się pożaru,

- ze względu na ciężar mienia występuje groźba zawalenia się stropów, nadwątlonych w wyniku oddziaływania ciepła.

 

Niejednokrotnie ewakuacja mienia będzie wymagała udziału znacznej liczby osób, dlatego też straże pożarne będą zmuszone do skorzystania z pomocy ludności cywilnej.

Rękawy Ratownicze

W  Polsce istnieje ponad 35 instalacji ewakuacyjnych. Na tej liście znajdują się stałe instalacje w budynkach oraz rękawy ze specjalnymi platformami przeznaczonymi dla podnośników pożarniczych. Zastosowanie instalacji ewakuacyjnych poprawia w znaczący sposób bezpieczeństwo ludzi w obiektach budowlanych, często nie mających właściwych warunków ewakuacyjnych. Prosta konstrukcja instalacji, jej duża mobilność oraz łatwość użytkowania stawia ją w czołówce urządzeń ewakuacyjnych.

Zastosowanie rękawa ratowniczego w

budynkach wielokondygnacyjnych.

Instalacja dla podnośnika PMT - 40

Węzły stosowane w pożarnictwie:

Węzeł babski mocno zaciska się i trudny jest do rozwiązania.

Przy dużym obciążeniu istnieje możliwość ześlizgnięcia się splotów, przez co należy unikać jego stosowania.

Wiązane linki krzyżują się ze sobą, nie tworząc pętli jak przy węźle płaskim.

Węzeł płaski jest mocny, dobrze trzymający i łatwy do rozwiązania. Wiązane linki nie krzyżują się i tworzą dwie pętle.

Łącznik rybacki służy do łączenia lin nawet mokrych, łatwy do rozwiązania.

Węzły zaciskające służą do transportu sprzętu na wysokości, jak również do przywiązywania linek do pali.

Węzły nie zaciskające służą do ratowania ludzi przez założenie powstałej pętli pod pachy ratowanego oraz celem przymocowania linki do słupa.

Węzeł skrótowy jest używany do skracania liny, spełnia on swoje zadanie tylko wtedy, gdy lina jest naprężona.

Linki Strażackie

Linki strażackie z włókien syntetycznych stanowi część składową uzbrojenia osobistego, stosowana jest do celów ratowniczych i zabezpieczających.

Rozróżnia się trzy wielkości linek strażackich:

15 - o długości 15 000 mm

20 - o długości 20 000 mm
30 - o długości 30 000 mm

Charakterystyka techniczna linki strażackiej 20

Ciężar linki z pokrowcem 2,5 kg

Ciężar linki 2,.2 kg

Długość linki 20 000 mm

Średnica 12 mm

Wytrzymałość na zerwanie 1500 kg
Wydłużenie 26 %

Linka jest pleciona bezrdzeniowo z jedwabiu torlenowego.

Końcówki linki mają zaplecione oczka o długości 60 mm w których osadzono kausze stalowe.

Linka jest złożona i przechowywana w pokrowcu brezentowym.

Do pokrowca jest przymocowany układ trzech pasków nośnych, które po zapięciu unieruchamiają torbę na plecach strażaka.

Wewnątrz torby w kieszeni tylnej ściany znajduje się wkładka usztywniająca, przeznaczona do nawijania zwojów linki do torby.

Zwijanie linki strażackiej

Linka strażacka powinna być tak zwinięta, aby zawsze było można ją szybko rozwinąć oraz użyć. Linka wyrzucona a wysokości równej jej długości, powinna się całkowicie rozwinąć. Nie może się splątać, zacisnąć gdyż to w znacznym opóźnia akcję. Linka noszona przez strażaka w czasie wykonywania różnych prac jest narażona na splątanie i skręcenie. Aby tego uniknąć, zwijanie linki powinno być szczególnie staranne i dokładnie ćwiczone.

Sposoby zwijania linek

1. pięciozwój

2. łańcuch pojedynczy

3. łańcuch podwójny

4. do pokrowca

APARATY RATUNKOWE

1) Przeznaczenie aparatów

Liniowy aparat ratunkowy systemu BRDA służy do przeprowadzania ewakuacji ludzi i dobytku, znajdującego się w niebezpieczeństwie w górnych partiach obiektów oraz do wydobycia ludzi i materiałów z głębokich dołów, szybów studni jak również do samoratowania załogi pracującej na wysokości.

Wysokość, z jakiej może być prowadzone ratownictwo za pomocą aparatu ratunkowego, zależna jest od długości linki.

Przy czym, ratownik ubezpieczający opuszczaną osobę znajduje się na dole

• wysokość ta równa się połowie długości linki.

Jeżeli zaś aparatu ratunkowego używa się w połączeniu z blokiem linkowym w charakterze wielokrążka-wysokość, z jakiej można swobodnie ratować, nie przekracza 1/3 długości linki.

Sprawianie aparatu wykonuje się bez temp.

2) Zestaw części

1. Hamulec bębnowy

2. Linka ratunkowa z chomątkiem i zatrzaśnikiem

3. Pas ratunkowy dla osoby ratowanej

4. Linka stalowa z chomątkiem

5. Pas bezpieczeństwa dla ratownika z podpinką i zatrzaśnikiem

6. Zatrzymywacz linki

7. Blok linkowy

8. Zatrzaśniki trapezowe

9. Podpinka pętlowa

10) Pokrowiec na aparat ratunkowy.

Lonżą z dwoma karabinkami Bloczek z rolka z Tworzywa

sztucznego

3) Charakterystyka techniczna

*Linka Ratownicza- średnica 9 lub 10mm, wytrzymałość na rozerwanie1700kg

odporność na temperaturę do 200^oC, długość 60m

*Pas Ratunkowy- wymiary 83x2,5mm, wytrzymałość na rozerwanie powyżej 1400kg. Pas składa się z taśmy plecowej krótszej i dwóch taśm siedzeniowych dłuższych. Konstrukcja pasa pozwala na ratowanie osób rannych lub nieprzytomnych.

*Pas Bezpieczeństwa Dla Ratownika- taśma 1530x83mm, wykonany w sposób podobny do pasa bojowego.

4) Przygotowanie aparatu ratunkowego do ćwiczeń

W celu sprawnego i szybkiego przeprowadzania ratowania niezbędne jest przygotowanie aparatu ratunkowego do jego natychmiastowego użycia.

W związku z tym należy:

• Przygotować hamulec bębnowy przez przeciągnięcie linki ratunkowej na bębnie przewojowym tak, ażeby chomątko linki znalazło się tuż pod prowadnicą linki.

• Przyczepić pas ratunkowy do chomątka linki ratunkowej za pomocą zatrzaśnika gruszkowego. Pas ratunkowy musi być tak zaczepiony, ażeby wszystkie cztery półeliptyczne jego ucha wisiały na zatrzaśniku w następującej kolejności:

• ucho prawej taśmy siedzeniowej

• prawe ucho taśmy plecowej

• lewe ucho taśmy plecowej

• ucho lewej taśmy siedzeniowej

Po takim spięciu pasa ratunkowego zatrzaśnik należy zabezpieczyć moletowaną tuleją przed przypadkowym jego otwarciem.

• Zaczepić do dolnego otworu w płycie nośnej hamulca zatrzaśnik trapezowy, zabezpieczając go również moletowaną tuleją.

Wór Ratowniczy

Wór umożliwia ewakuację z pierwszych pięciu kondygnacji budynku.

Można nim bezpiecznie ratować ludzi bez względu na ich sprawność fizyczną.

*Dane Techniczne

-Długość wora 21 000 - 28 000

możliwe są inne długości

w zależności od zamówienia

-Szerokość w stanie złożonym 950mm

-Długość drążków zaczepnych 1800mm

-Długość drążków teleskopowych złożonych 1180mm

-Długość drążków teleskopowych rozsuniętych 1930mm

-Masa wora o długości 28 000 80kg

-Wytrzymałość drążka 7000N

-Max obciążenie użytkowe 850N

Obsługa 12 osób, 6 strażaków mogą być również osoby cywilne.

.

Ratowanie ludzi za pomocą wora ratowniczego.

Ustawienie obsługi i obsługi dodatkowej, naciąganie wora.

Biografia

1. Regulamin PSP

2. Internet- strony pożarnicze

3. Materiały własne

4. Przegląd pożarniczy

5) Prasa poświęcona pożarnictwie.

---