Elementy ba艣niowe w Panu Tadeuszu i ich znaczenie.
Ba艣niowo艣膰 posi艂k贸w. Prawie ka偶da ksi臋ga zawiera opis posi艂ku. Uczty by艂y najwa偶niejszym wydarzeniem spo艂ecznym dnia w tamtej rzeczywisto艣ci. Mia艂y sw贸j u艣wi臋cony charakter i by艂 tam niby pierwszy kap艂an, jego pomocnicy, publiczno艣膰. By艂y trybuna艂em publicznym, gazet膮, szko艂膮, a nawet teatrem (wej艣cia Zosi, Telimeny i Gerwazego). Opisy te偶 mia艂y ukaza膰 wi臋zi rodzinne i przyja藕艅, kt贸re pozwol膮 przetrwa膰 niewol臋. Staj膮 si臋 one ostoj膮 polsko艣ci i zaufania.
Opis ogrodu i puszczy. Personifikacja przyrody (uroczysto艣膰 za艣lubin w艣r贸d drzew, zachowanie hierarchii wieku, warzywa maj膮 ludzkie cechy - 艂ysina, warkocze, oczy). Wyst臋puj膮 postacie fantastyczne - diab艂y. Du偶a ilo艣膰 epitet贸w i por贸wna艅 stwarza w lesie nastr贸j grozy i tajemnicy. Idealizowanie 艣wiata zwierz膮t. U偶ywa 艣wiat艂ocienia, koloru, aby stworzy膰 nastr贸j. Ukazuje przez to pi臋kno i harmoni臋 艣wiata przyrody, z kt贸rej ludzie powinni bra膰 przyk艂ad.
Przemiany bohater贸w. Poeta ocala wszystkich. W miar臋 rozwoju akcji poematu ludzie uszlachetniaj膮 si臋, zalety bior膮 g贸r臋 nad wadami, te ostatnie traktowane s膮 z humorem, bywaj膮 zreszt膮 ma艂o szkodliwe. Mickiewicz ukazuje, 偶e ka偶dy, nawet najgorszy, cz艂owiek jest w stanie si臋 nawr贸ci膰 i czyni膰 dobrze dla ojczyzny.
Historia. Mickiewicz wspomina dawne, dobre czasy, przypomina Polakom o ich przesz艂o艣ci, nie chce, aby zapomnieli. W epilogu m贸wi nawet o powstaniu, o nadej艣ciu nowych z艂otych lat, kt贸re zapanuj膮 po wyzwoleniu si臋 z niewoli carskiej. Jest to co艣 w rodzaju literatury ku pokrzepieniu serc.
Zako艅czenie. Dobro wygrywa tak, jak zawsze w ba艣ni. Polska podd藕wignie si臋 z upadku. Spo艂ecze艅stwo usi艂uje si臋 organizowa膰, walczy膰, dyskutowa膰 bardzo konkretnie w realnym miejscu i czasie. Zdolne jest do wy艂aniania przyw贸dc贸w i organizowania siebie: Wtenczas, d臋bowem li艣ciem uwie艅czeni, Rzuciwszy miecze, si膮d膮 rozbrojeni Rycerze nasi! Zechc膮c s艂ucha膰 pieni!