Sieć wodociągowa
Akwedukt Pont du Gard we Francji
Układanie sieci wodociągowej
Sieć wodociągowa -układ przewodów wodociągowych znajdujących się poza budynkami odbiorców, zaopatrujących w wodę ludność lub zakłady produkcyjne.
Układy sieci wodociągowej
sieć pierścieniowa (obwodowa, zamknięta), której przewody tworzą obwody zamknięte, sieć pierścieniowa doprowadza wodę do odbiorców z dwóch stron
sieć rozgałęzieniowa (otwarta, końcówkowa, promienista), której przewody tworzą gałęzie nie łączące się w obwody, sieć taka doprowadza wodę do odbiorców tylko z jednej strony
układ mieszany to system, w którym część przewodów istnieje w postaci obwodów zamkniętych, a pozostałe (zwykle położone na skraju sieci) funkcjonują w układzie końcówkowym.
Podział sieci wodociągowej
Magistrale - są to rurociągi o średnicy powyżej ф 250 mm. Rurociągi magistralne o średnicy ф 250 i 300 mm są jednocześnie przewodami rozdzielczymi.
Przewody rozdzielcze - są to przewody powyżej ф 80 mm do ф 200 mm.
Przyłącza domowe - to przewody o średnicy do 80 mm. W praktyce są to rurociągi o średnicy od 25 mm.
Przyłącze wodociągowe
Odcinek przewodu od połączenia z siecią wodociągową do zestawu wodomierza głównego. Bezpośrednio za tym wodomierzem rozpoczyna się instalacja zimnej wody prowadzona wewnątrz lub na zewnątrz i wewnątrz budynku - w zależności od umiejscowienia zestawu wodomierza głównego. Zestaw ten powinien być umieszczony w piwnicy lub na parterze budynku, w wydzielonym i łatwo dostępnym miejscu zabezpieczonym przed zalaniem wodą, zamarzaniem oraz dostępem osób niepowołanych. Jeśli nie jest to możliwe, dopuszcza się umieszczenie zestawu wodomierza głównego w studzience poza budynkiem.
Między poszczególnymi przyłączami doprowadzonymi do domu muszą być zachowane odpowiednie, zgodne z przepisami, odległości.
Woda |
Kanalizacja |
Przyłącze wodociągowe wykonuje się najczęściej z rur polietylenowych. Układa się je z niewielkim spadkiem w kierunku wodociągu znajdującego się w ulicy. Przyłącze wprowadza się do budynku przez ścianę piwnicy lub pod ławą fundamentową i przez posadzkę. |
Przyłącza kanalizacyjne (inaczej przykanaliki) do domów jednorodzinnych wykonuje się najczęściej z rur z PCW. Należy je układać ze spadkiem nie mniejszym niż 2% w kierunku kanału ulicznego. |
Gdy przyłącze jest prowadzone równolegle do innych instalacji, nie powinno przebiegać bliżej niż:
|
Zasady układania przewodów kanalizacyjnych są podobne jak wodociągowych. Trzeba je odsunąć co najmniej:
|
Przewód wodociągowy krzyżujący się z kanalizacyjnym w odległości mniejszej niż 0,6 m musi być ułożony w rurze ochronnej. |
|
Na jakiej głębokości |
|
przyłącze wodociągowe |
przyłącze kanalizacyjne |
Przewody wodociągowe ułożone na zewnątrz budynku powinny być chronione przed skutkami niskiej temperatury. Dlatego należy je układać 0,4 m poniżej głębokości przemarzania gruntu (zależy ona od regionu kraju i wynosi od 0,8 do 1,4 m), czyli od 1,2 do 1,8 m. Rura ułożona płycej (ale co najmniej 70 cm pod powierzchnią) musi być ocieplona, na przykład 20-centymetrową warstwą żużla. Jeśli jest taka potrzeba (konieczność przejścia przez ścianę), przewód można podnieść w bezpośrednim sąsiedztwie ławy lub stopy fundamentowej, ale jego przykrycie w tym miejscu nie może być mniejsze od głębokości przemarzania. Gdy jest mniejsze, przewód należy dodatkowo zabezpieczyć przed możliwością zamarzania wody, na przykład otuliną ochronną lub kablem grzejnym. Na tym odcinku przewodu nie wolno instalować armatury. Zawory odcinające i spustowe muszą być umieszczone w miejscu, w którym temperatura nie spada poniżej +5°C. |
Głębokość ułożenia rur kanalizacyjnych, podobnie jak wodociągowych, zależy od głębokości przemarzania gruntu. Warstwa przykrywająca rury kanalizacyjne może być jednak nieco mniejsza niż w wypadku rur wodociągowych. Ścieki ze względu na swój skład są mniej narażone na skutki działania niskiej temperatury, a przy tym nie “stoją” w rurach jak woda, a jedynie nimi przepływają. Przykrycie rur kanalizacyjnych powinno więc być o 10-20 cm większe niż głębokość przemarzania, czyli wynosić 1-1,5 m. Jeśli utrzymanie takiej głębokości nie jest możliwe, przewody trzeba zaizolować. |
Podstawowe zasady układania instalacji w domu
Przejścia przez ściany i stropy powinny być wykonane w tulejach ochronnych. Jeśli jest to przejście z garażu lub kotłowni, powinno być dodatkowo gazoszczelne.
Przewody wody ciepłej należy prowadzić nad przewodami wody zimnej.
Każda umywalka, wanna, natrysk czy zlewozmywak oraz grupy tych urządzeń powinny mieć zawory odcinające, potrzebne przy wykonywaniu ewentualnych napraw.
Na przewodzie cyrkulacyjnym nie montuje się zaworów odcinających.
Nie wolno prowadzić przewodów wodnych nad kablami elektrycznymi i przewodami gazowymi.
Przewody c.w.u. należy izolować cieplnie, na przykład otuliną termoizolacyjną.
Przewody do wody
Najczęściej od przewodu doprowadzającego wodę do domu prowadzi się przewód główny (w domu piętrowym jest to pion), od którego odchodzą przewody do poszczególnych punktów poboru, zwane podejściami. Średnice podejść zależą od rodzaju urządzeń sanitarnych, do których doprowadzają wodę, i są określone w projekcie.
W domach jednorodzinnych najczęściej wykonuje się ją z tworzyw sztucznych lub miedzi. Stali ocynkowanej raczej się już nie stosuje.
Teoretycznie można użyć rur z dowolnego tworzywa i jego odmian, w praktyce stosuje się jednak najprostsze odmiany: PE, PP, PB i PCW. Rury o lepszych właściwościach, odporne na wysoką temperaturę i o mniejszej rozszerzalności cieplnej są droższe, a te zalety w instalacji zimnej wody nie są przydatne.
Rury z tworzywa nie korodują, są lekkie, można z nich łatwo i szybko wykonać instalację. Rury miedziane - lekkie, giętkie, trwałe i łatwe w montażu - są także chętnie stosowane. Jedynym ograniczeniem jest jakość wody. Nie zaleca się wykonywania instalacji z miedzi tam, gdzie woda jest miękka - w Polsce głównie na terenach górskich. Projektanci instalacji są zobowiązani do uwzględniania przy doborze materiałów składu chemicznego wody dostarczanej w danym regionie. Nie może mieć ona właściwości agresywnych w stosunku do któregoś z użytych materiałów. Jednocześnie muszą zadbać, aby łączenie różnych materiałów nie wpłynęło na obniżenie jakości wody lub trwałości instalacji (na przykład nie łączyć rur miedzianych i stalowych w jednej instalacji).
Każdy system instalacyjny musi mieć aprobatę Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Techniki Sanitarnej COBRTI Instal, a gdy ma kontakt z wodą pitną, również atest Państwowego Zakładu Higieny.
Podejmując się wykonania projektu domu, architekt musi znać:
źródło zaopatrzenia budynku w wodę,
sposób usuwania ścieków,
rodzaj czynnika, jakim dom będzie ogrzewany.
A - pion instalacji, B - odprowadzanie ścieków,
C - odprowadzanie wody deszczowej, D - przyłącza (woda, gaz, energia)
Najwygodniejszym sposobem zaopatrzenia domu w wodę jest podłączenie go do lokalnej sieci wodociągowej. Jeśli nowy dom budowany jest w pobliżu sieci wodociągowej - powinnien być do niej podłączony.