1. Wymień zakres przedmiotowy Rozporządzenia Ministra Gospodarki w sparwie ratownicta górniczego ?

Odp:

• Organizacja szczegółowa zadania służby ratownictwa górniczego oraz podmiotów zawodowo trudniących się ratownictwem górniczym w tym Centralna Stacja Ratownictwa Górniczeg.

• Wymagania w zakresie wyposażenia technicznego służb o których mowa j.w.

• Szczegółowe zasady tworzenia i zatwierdzania planu ratownictwa górniczego.

• Wymagane kwalifikacje zawodowe, zdrowotne i wiekowe członków drużyn ratowniczych.

• Zasady prowadzenia akcji ratowniczych w zależności od rodzaju zagrożeń naturalnych występujących w zakładach górniczych.

2. Struktura organizacji i zadania służb ratownictwa górniczego w Polsce ?

Odp:

Ratownictwo górnicze w Polsce tworzą:

• Służby ratownictwa przedsiębiorcy,

• Centralna Stacja Ratownictwa Górniczego oraz inne podmioty zawodowe trudniące się ratownictwem górniczych, tzw. jednostki ratownictwa.

Do zadań służb ratownictwa górniczego należy niezwłoczne niesienie pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia pracowników zakładu górniczego oraz innych osób znajdujących się w zakładzie górniczym, a także w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego powstałego w szczególności w skutek: pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutów gazów i skał, wdarcia się wody do wyrobisk, zawału, tąpnięcia, otwierania wyrobisk izolowanych, penetracja nieczynnych wyrobisk, erupcji płynu złożowego, wydzielania się siarkowodoru i awarii energio-mechanicznej, a także zagrożenia bezpieczeństwa pożarowego.

3. Formalne możliwości spełnienia przez przedsiębiorcę wynikającego z prawa górniczego i geologicznego obowiązków w zakresie ratownictwa ?

Odp:

• Utrzymanie własnych służb ratownictwa górniczego,

• Stała zorganizowana współpraca służb ratownictwa przedsiębiorcy,

• Powierzenie tego obowiązku w całości lub w części jednostkom ratownictwa

4. Zasadnicze elementy planu ratownictwa sporządzonego dla każdego zakładu górniczego ?

Odp:

Plan ratownictwa zawiera informacje dotyczące organizacji i sposobu działania służb ratownictwa oraz osób współpracujących w czasie prowadzenia akcji.

• Wykaz nazw, adresów, telefonów jednostek organizacyjnych oraz odpowiednich osób oraz kierownictwa i dozoru ruchu,

• Wykaz osób kierownictwa i dozoru ruchu przewidzianych do pełnienia funkcji kierowniczych w czasie prowadzenia akcji oraz innych osób odpowiedzialnych za poszczególne zagadnienia w zakładzie,

• Organizacja służb ratownictwa w zakładzie,

• Wykaz sprzętu, urządzeń i materiałów stanowiących wyposażenie KSRG oraz przewidzianych do użytku w czasie akcji ratowniczej wyposażenia bazy ratowniczej oraz zastępów dyżurujących,

• Organizacja pomocy medycznej w czasie akcji,

• Wykaz jednostek przewidzianych do udzielenia specjalistycznych pomocy zakładowi w czasie akcji,

• Plan wzajemnej pomocy zakładów górniczych,

• Dokumentacje prowadzenia akcji,

• Sposób zwalczania zagrożenia pożarowego z uwzględnieniem wykazu miejsc szczególnie zagrożonych powstaniem pożaru, sposobu wycofania ludzi ze strefy zagrożenia, parametrów wentylacyjnych, map i schematów,

Integralną częścią planu ratownictwa jest plan akcji przeciwpożarowej.

5. Skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego ?

Odp:

• Kierownik KSRG,

• Zastępcy kierownika KSRG,

• Ratownicy górniczy,

• Mechanicy sprzętu ratowniczego,

• Osoby posiadające wymagane kwalifikacje w zakresie zwalczania zagrożeń górniczych i prowadzenia akcji ratowniczych, wyznaczone przez KRZG, po uzyskaniu ich zgody; osoby te wchodzą w skład drużyny ratowniczej zakładu górniczego jako specjaliści.

6. Wymień i opisz podstawowe formy szkolenia załogi w zakresie ewakuacji z zagrożonych stanowisk pracy (alarmy próbne i próbne wyprowadzenie załogi drogami ucieczkowymi) ?

Odp:

1. W zakładzie górniczym wyznacza się drogi ucieczkowe, które powinny być odpowiednio oznakowane.

2. Aktualne schematy dróg ucieczkowych z oddziałów górniczych umieszcza się w miejscach, miejscach których dokonywany jest podział pracy.

3. Pracowników zatrudnionych w oddziałach górniczych zapoznaje się, co najmniej raz na pół roku z drogami ucieczkowymi.

7. Podstawowe wyposażenie Kopalnianej Stacji Ratownictwa górniczego ?

Odp:

• Sprzęt ochrony układu oddechowego,

• Przyrządy pomiarowe i kontrolne,

• Sprzęt ratowniczy i pomocniczy,

• Sprzęt medyczny,

• Sprzęt ochrony indywidualnej i odzież ochronną,

• Oświetlenie osobiste ratowników określone przez właściwą jednostkę ratownictwa.

Szczegółowe wymagania określa plan ratownictwa. Wymagania te powinny uwzględniać rodzaj zagrożeń występujących w zakładzie górniczym a także liczbę pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemią.

8. Formalne kryteria ustalania liczebności i składu drużyny ratowniczej podziemnego zakładu górniczego ?

Odp:

• Stan liczbowy załogi zakładu górniczego,

• Ilość wydobywanego urobku w ciągu doby,

• Liczba pracowników zatrudnionych w ciągu doby pod ziemią.

• Kategoria zagrożenia metanowego, wybuchowego, wyrzutowego, pożarowego w zakładzie górniczym.

9. Podstawowe zadania jednostki ratownictwa górniczego ?

Odp:

• Niesienie pomocy,

• Organizowanie i prowadzenie kursów szkoleniowych w zakresie ratownictwa,

• Prowadzenie ćwiczeń z zakresu ratownictwa,

• Prowadzenie badań lekarskich ratowników,

• Badania i opiniowanie sprzętu ratowniczego,

• Wykonywanie specjalistycznych analiz chemicznych prób powietrza.

10. Wymień zawodowe pogotowia specjalistyczne ?

Odp:

• Pomiarowe,

• Do inertyzacji powietrza kopalnianego,

• Pożarowo-pomiarowe,

• Zawałowo-wiertnicze,

• Wodne,

• Przewoźnych wyciągów szybowych.

11. Podstawowe wyposażenie jednostki ratownictwa górniczego ?

Odp:

• Sprzęt ochrony układu oddechowego,

• Przyrządy pomiarowe i kontrolne,

• Sprzęt ratowniczy, specjalistyczny i pomocniczych w tym lampy osobiste dla ratowników,

• Wóz bojowy dyżurujących zastępów ratowniczych (pogotowi specjalistycznych)

12. Organizacja pogotowia ratowniczego w jednostkach ratownictwa górniczego ?

Odp:

Górnicze pogotowie ratownicze zastępy ratownicze delegowane z zakładu górniczego (przedsiębiorcy) do jednostki ratowniczej lub jej placówki terenowej na okres do 15 dni w celu pełnienia dyżuru dla zakładów górniczych.

W skład takiego pogotowia (zastępów dyżurujących) wchodzą:

• Kierownik zastępów ratowniczych,

• Dwóch zastępowych, w tym co najmniej jedna osoba dozoru,

• Dziewięciu ratowników górniczych,

• Mechanik sprzętu ratowniczego (ratownik górniczy),

• Lekarz - ratownik górniczy,

• Specjalista jednostki ratownictwa, mający kwalifikacje do prowadzenia prac ratowniczych,

• Wóz bojowy dyżurujących zastępów ratowniczych (pogotowia specjalistyczne).

13. Zarządzanie akcją ratowniczą w dwóch jej fazach z uwzględnieniem kompetencji i obowiązków osób kierujących akcją na poszczególnych szczeblach zarządzania ?

Odp:

Przez akcję ratowniczą rozumie się wszelkie prace związane z niesieniem pomocy w razie zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego, zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego w związku z ruchem zakładu górniczego albo zagrożenia bezpieczeństwa ruchu zakładu górniczego w skutek pożaru, wybuchu gazów lub pyłu węglowego, wyrzutu skał, wdarcia się wody do wyrobisk, erupcji płynu złożowego (w górnictwie otworowym) lun na skutek innych zagrożeń np.: zwału do wyrobiska lub awarii energio-mechanicznej decydującej o bezpieczeństwie, bezpieczeństwie ponadto prowadzenie przez ratowników w atmosferze nie nadającej się do oddychania, włącznie sieci wentylacyjnych czasowo otamowanych wyrobisk. Każda akcja ratownicza powinna być prowadzona zgodnie z „Planem ratownictwa zgodnie z ogólnymi zasadami prowadzenia akcji ratowniczej”.

Ogólne zasady prowadzenia i organizacji akcji ratowniczej są zawsze takie same i obejmują:

• Kierowanie całością akcji ratowniczej przez kierownika akcji,

• Określenie rodzaju i zakresu zagrożenia,

• Ustalenie planu akcji ratowniczej,

• Wyznaczenie miejsca bazy ratowniczej i jej kierownika oraz wyposażenie bazy w sprzęt ratowniczy i pomocniczy,

• Wyznaczenie kierownika akcji ratowniczej na dole.

DYSPOZYTOR RUCHU KOPLANI - Obowiązki po zgłoszeniu o zagrożeniu:

O zaistnieniu jakiegokolwiek zagrożenia pod ziemią kopalni (po jego stwierdzeniu) musi być powiadomiony dyspozytor ruchu kopalni - przez osobę, która zauważyła zagrożenie lub osobę dozoru ruchu. Dyspozytor ruchu w podziemnym zakładzie górniczym po otrzymaniu wiadomości o zagrożeniu, powinien:

• Powiadomić o tym niebezpieczeństwie osobę kierownictwa lub dozoru ruchu, przebywającą najbliżej miejsca zagrożenia, skierować ją do tego miejsca w celu zorganizowania akcji i zabezpieczenia ludzi i likwidacji zagrożenia,

• Powiadomić o niebezpieczeństwie ludzi znajdujących się w wyrobiskach zagrożonych i wskazać im miejsca do których muszą się wycofać ze strefy zagrożenia,

• Skierować do udziału w akcji ratowniczej zastępy ratownicze dyżurujące w zakładzie górniczym,

• Powiadomić o zagrożeniu kierownika ruchu zakładu górniczego lub osobę kierownictwa lub dozoru ruchu odpowiedzialną za pracę w zakładzie na danej zmianie roboczej, kopalnianą stację ratownictwa górniczego oraz inne instytucje zgodnie z ustaleniami planu ratownictwa.

KIEROWNIK AKCJI RATOWNICZEJ

Zgodnie z p92 akcję ratowniczą prowadzi kierownik ruchu zakładu górniczego lub najwyższa funkcyjnie osoba kierownictwa lub dozoru ruchu obecna zakładzie górniczym aż do czasu przybycia Kierownika Akcji Ratowniczej. ji ratowniczej wszystkie decyzje związane z prowadzeniem akcji podejmuje jednoosobowo kierownik akcji ratowniczej. Kierownika akcji ratowniczej ma do dyspozycję odrębne pomieszczenie wyposażone w odpowiednie systemy łączności ratowniczej. W czasie prowadzenia akcji ratowniczej, w przypadkach szczególnych, kierownik akcji ratowniczej może odstąpić od ogólnie obowiązujących przepisów pod warunkiem zachowania zasad techniki górniczej.

OBOWIĄZKI KIEROWNIKA AKCJI RATOWNICZEJ

Do obowiązków kierownika akcji ratowniczej należy m.in.:

• Dokonanie oceny stanu zagrożenia załogi, ruchu zakładu oraz zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego w związku z ruchem zakładu górniczego,

• Wyznaczenie strefy zagrożenia, wycofania ludzi z tej strefy,

• Powołanie kierownika akcji na dole (obiekcie) i kierownika bazy ratowniczej (kierowników baz ratowniczych),

• Ustalenie lokalizacji bazy (baz) ratowniczej,

• Powołanie sztabu doradczego (sztabu akcji), opracowanie planu likwidacji zagrożenia,

• Określenie liczby zastępów ratowniczych oraz innych osób potrzebnych do likwidacji zagrożenia,

• Dopilnowanie prowadzenia dokumentacji akcji ratowniczej.

SZTAB AKCJI

Sztab akcji jest to zespół niezbędnych osób powołanych przez kierownika akcji ratowniczej pomocnych w prowadzeniu akcji ratowniczej. Osoby będące członkami to osoby kierujące poszczególnymi działami i służbami specjalistycznymi jak również inne osoby z poza kopalni zajmujące się problematyką zwalczania zagrożeń oraz problematyką ratownictwa górniczego. W celu właściwego wykonywania przewidzianych zadań, sztab akcji dysponuje odrębnym pomieszczeniem i środkami łączności. Do niektórych zadań sztabu należą:

• Śledzenie przebiegu akcji ratowniczej, analizowanie skuteczności podejmowanych działań w ramach realizacji planu akcji ratowniczej,

• Przygotowanie projektów dotyczących likwidacji zagrożenia.

KIEROWNIK AKCJI NA DOLE

Kierownik akcji na dole to osoba kierownictwa lub dozoru ruchu kopalni wyznaczona przez kierownika akcji ratowniczej do kierowania akcją ratowniczą pod ziemią, która odbyła odpowiednie szkolenie w zakresie ratownictwa górniczego. Kierownik akcji na dole jest jedyną osobą uprawnioną do wydawania poleceń zastępom ratowniczym i innym pracownikom zatrudnionym w akcji ratowniczej i podlega kierownikowi akcji ratowniczej.

14. Pojęcie bazy ratowniczej i zasady jej lokalizacji ?

Odp:

Baza ratownicza to miejsce w wyrobisku podziemnym (czasem na powierzchni) kopalni, wyznaczone przez kierownika akcji ratowniczej w celu zgrupowania środków osobowych i materiałowo-technicznych, niezbędnych do wykonywania prac ratowniczych, prawidłowego wykorzystania tych środków, zapewnienie ciągłości kierowania i nadzorowania prac ratowniczych oraz zapewnienie możliwie największego bezpieczeństwa wykonującym prace ratownicze, zespołom ratowniczym w czasie prowadzenie akcji ratowniczej.

Bazę ratowniczą w podziemnym zakładzie górniczym należy zlokalizować w miejscu:

• Położonym poza strefą zagrożoną, przy czym w polach metanowych oraz w przypadku wystąpienia zagrożenia wybuchem gazów pożarowych - między bazą a strefą zagrożoną muszą znajdować się, co najmniej dwa załamania wyrobiska,

• Znajdującym się w ustabilizowanym prądzie świeżego powietrza w przypadku akcji przeciwpożarowych oraz w takich akcjach, w czasie, których może wystąpić atmosfera uniemożliwiająca oddychanie,

• Znajdującym się w prądzie powietrza opływowego w przypadku akcji ratowniczych innych niż wyżej wymienione,

• Mającym odpowiednią powierzchnię w celu pomieszczenia przebywających tam osób oraz składowania środków potrzebnych do przeprowadzenia prac ratowniczych.

Baza ratownicza w podziemnych zakładach górniczych, wydobywających kopaliny palne, powinna być zlokalizowana w miejscu oddzielonym od strefy zagrożenia pożarowego zaporą przeciwwybuchową pyłową (lub wodną).

15. Zasada działania, zastosowania i zakres pomiarowy eksplozymetru ?

Odp:

Typy eksplozymetrów: CK-68, EXWARN, EKSPLOZYMETR EX, EXYLARM, COMBIWARN, AUER EX-OX-METRER II.

Eksplozymetr CK-68 - przyrząd do określania stopnia zagrożenia wybuchem oraz do pomiaru stężenia metanu. Zakres pomiarowy od 0-100%; górna granica wybuchowości od 0-100% CH₄.

Eksplozymetr EX - przyrząd przenośny do pomiaru stopnia zagrożenia wybuchem gazów i par cieczy palnych w przestrzeniach otwartych. Przyrząd może wykonywać pomiary w sposób ciągły lub „na żądanie”. Wyniki pomiarów wyświetlane są cyfrowo w % DGW na wyświetlaczu LCD.

Dane techniczne:

Zakres pomiarowy 0-100%

Zasada pracy czujnika spalanie katalityczne

Próg alarmowy DGW 50%

Sygnalizacja stanów alarmowych optyczno-akustyczna

Rodzaje stanów alarmowych przekroczenie wartości progowej - wyświetlony „ALM”; rozładowanie baterii zasilającej - wyświetlony „BAT”

18. Na rysunku dokonać podziału mieszanin metanu z powietrzem na 4-ry charakterystyczne części i określić stopień oraz rodzaj zagrożenie związane z wytworzeniem się takich mieszanin w wyrobisku górniczym ?

Odp:

Strzałki obrazują kierunki zmian składu mieszaniny spowodowane dopływem gazów obojętnych (a), powietrza (b), gazów palnych (c).

Odcinek AB - proste mieszaniny powietrza i gazów palnych

Odcinek powyżej AB - mieszaniny sztucznie wzbogacone w tlen

Odcinek ASC - mieszaniny niewybuchowe z powodu nadmiaru gazów obojętnych

Odcinek ADS - mieszaniny niewybuchowe niewybuchowi powodu nadmiaru powietrza

Odcinek DGS - mieszaniny wybuchowe

Odcinek SGBE - mieszaniny niewybuchowe z powodu nadmiaru gazów palnych

Odcinek OCSE - mieszaniny bezpieczne

19. Zasada La Chaterie dla mieszanin wieloskładnikowych ?

Odp:

20. Zdefiniować pojęcie bezpiecznej zawartości tlenu w mieszaninach gazów palnych z powietrzem i podać sposób jej wyznaczenia ?

Odp:

Bezpieczna zawartość tlenu - zawartość tlenu w mieszaninie gazów palnych poniżej której nie następuje jej wybuch.

Niebezpieczeństwo wybuchu gazów występuje jeżeli O_2min
19%

25. Charakterystyki techniczne urządzeń do podawania gazów obojętnych do pól pożarowych oraz sposób ich podawania ?

Odp:

Gazowy Agregat Gaśniczy „GAG” - urządzenie wytwarzające niskotlenowe gazy obojętne, powstałe w wyniku spalania paliwa płynnego (nafty lotniczej). Agregat GAG służy do inertyzacji atmosfery w przestrzeni zaognionej (w polu pożarowym) celem niedopuszczenia do wybuchu metanu i gazów pożarowych oraz obniżenie wysokiej temperatury ogniska pożarowego i wypływających z niego gazów.

Dane techniczne:

- Zakres obrotów silnika 7200 - 11000 obr./min

- Strumień objętości zamglonych gazów

inertnych przy p=0,1MPa (10 atm) 3,95 - 31,20 m³/min

- Strumień objętości zasysanego paliwa 260 - 500 m³/min

- Strumień masy zużywanej do chłodzenia

przy ciśnieniu dynamicznym w sieci 0,6 MPa 600 dm³/min

- Temperatura gazów inertnych zamglonych 87^oC

- Orientacyjny skład gazów inertnych CO2 - 13-16%;

O2 - ok. 3%;

H2+CO - max. 1%;

N2 - reszta do 100%

Urządzenie do zagazowywania azotu UZA-1 - urządzenie przeznaczone do zagazowywania na powierzchni kopalni ciekłego azotu przy pomocy wody lub pary i do przetłaczania azotu gazowego do wyrobisk podziemnych. Urządzenie to składa się z instalacji doprowadzającej ciekły azot z cysterny do zbiornika, z wymiennika ciepła zasilanego gorącą wodą lub parą, w którym następuje zgazowanie ciekłego azotu oraz z instalacji odprowadzającej azot gazowy do miejsca przeznaczenia.

Parametry pracy urządzenia:

- Wydajność azotu gazowego ok. 2000 Nm

- Zapotrzebowanie wody gorącej

(w obiegu zamkniętym) o temp. 70-90^oC 10 ton/godz.

- Zapotrzebowanie pary

(w obiegu zamkniętym) 1,5 tony/godz.

- Ciśnienie azotu gazowego 0,2 MPa

- Odległość transportu azotu gazowego

(zależna od ciśnienia azotu i średnicy

rurociągu) do 4000m

Azotowe urządzenie gaśnicze AUG-2 - urządzenie przeznaczone do zapobiegania pożarom, gaszenia pożarów oraz do zapobiegania wybuchom gazów, a ponadto do ochładzania atmosfery gazowej podczas prowadzenia akcji ratowniczej w kopalniach.

W skład AUG-2 wchodzi: instalacja do przelewania ciekłego azotu z autocystern do zbiorników przystosowanych do transportu podziemnego; dwanaście sztuk ciśnieniowych zbiorników w izolacji termicznej, umieszczonych na podwoziach o zmiennym rozstawie kół trakcji szynowej; instalacja do przetłaczania i rozpylania ciekłego azotu za tamą izolacyjną.

Dane techniczne:

- Pojemność zbiornika 1079 m³

- Zawartość zbiornika 750 kg

- Ciśnienie robocze zbiornika 0,8 MPa

- Wydajność urządzenia 0,5-5 kg/s

- Procentowy ubytek masy azotu po 8 godz. - 20%

w zbiorniku do momentu napełnienia po 10 godz. - 50%

- Temperatura rozpylonego azotu 7^oK/-196^oC

- Czas napełniania tezach zbiorników min. 20min

- Temperatura 298^oK(25^oC) z 1kg ciekłego azotu otrzymuje się 0,48m³ azotu

gazowego.

Urządzenie do pozyskiwania azotu z powietrza atmosferycznego HLPC - urządzenie membranowe HLPC wykonana jest jako powierzchniowe urządzenie przewoźne z możliwością stosowania metody inertyzacji w różnych zakładach górniczych, bez konieczności dostarczania azotu i jego zgazowania.

W skład HLPC wchodzi: sprężarka powietrza; system wielostopniowego oczyszczania powietrza; moduły membranowe; aparatura regulacyjna.

Dane techniczne:

- Wydajność urządzenia 600 m3/hs

- Zawartość azotu min. 97%

- Zawartość tlenu poniżej 3%

27. Wymień i krótko scharakteryzuj czynniki limitujące prędkość wycofania się załogi zadymionymi wyrobiskami w czasie pożaru ?

Odp:

Prędkość poruszania się ludzi w pochłaniaczach w czasie pożaru zależy od wielu różnych czynników. Ogólnie można je podzielić na: czynniki zależne od organizmu ludzkiego; czynniki zależne od wyrobiska i jego wyposażenia; czynniki zależne od pożaru.

Nie da się jednoznacznie określić wpływ czynników zależnych od organizmu ludzkiego na prędkość poruszania się ludzi w zadymionej atmosferze z uwagi na indywidualne cechy organizmu ludzkiego .

Czynniki zależne od pożaru, które mają wpływ na możliwości wycofania się załogi to: temp. Powietrza zadymionego, zmniejszenie zwartości tlenu; wzrost zawartości substancji szkodliwych; ograniczenie widoczności. Czynniki związane z pożarem mają różny wpływ na szybkość wycofania się ludzi. Największy wpływ posiada ograniczenie widoczności wywołane zadymieniem. Pozostałe czynniki tzn. temperatura oraz zmiany składu gazów wpływają oczywiście na prędkość poruszania się, ale istotniejsze jest to, że w końcowych przypadkach mogą całkowicie uniemożliwić wycofywanie się załogi, powodując śmierć załogi. Temperatura, zawartość tlenu oraz zawartość gazów trujących zależy od stopnia rozwoju pożaru, rodzaju materiału palnego oraz ilości powietrza dopływającego do pożaru. Są to wielkości tak zmienne, że nie jest możliwe praktyczne przewidywanie ich wartości.

Ograniczenie widoczności ma decydujący wpływ na szybkość wycofywania się zagrożonej załogi zadymionymi wyrobiskami, co wynika z analizy przebiegu różnych akcji ratowniczych.

28. Dla jakich temperatur i wilgotności względnych powietrza należy traktować akcje prowadzone w trudnych warunkach mikroklimatów ?

Odp:

• w warunkach temp. powyżej 25oC mierzonej termometrem suchym i wilgotności względnej powyżej 50%

• w ubraniach z włókien szklanych

• w warunkach temp. powyżej 30oC mierzonej tym samym termometrem powyższej 60%, w ubraniach z włókien naturalnych, należy traktować jako akcje prowadzone w trudnych warunkach mikroklimatu.

29. Do jakich wartości temperatury i wilgotności względnej powietrza może pracować ratownik bez stosowania środków poprawiających komfort oddychania ?

Odp:

• prace wykonywane przez ratowników górniczych w aparatach regeneracyjnych, bez stosowania środków poprawiających komfort oddychania i warunki mikroklimatu w miejscu pracy ratowników, można prowadzić wyłącznie w atmosferze, atmosferze, której temp. mierzona termometrem suchym nie przekracza 35oC i wilgotności względnej nie przekraczającej 60%.

• od zasady stosowania środków poprawiających zarówno komfort oddychania jak i warunki mikroklimatu miejscy pracy ratowników można odstąpić: w razie konieczności ratowania życia ludzkiego; w razie konieczności prowadzenia prac ratowniczych w akcji w celu rozpoznania warunków powstałego zagrożenia; gdy miejsce prowadzonych prac ratowniczych znajduje się w odległości nie większej niż 20m od świeżego prądu powietrza i w warunkach dobrej widoczności.

30. Środki łączności ratowniczej ?

Odp:

Łączność ratownicza - środki utrzymywania łączności pomiędzy kierownikiem akcji ratowniczej, bazą ratowniczą i zastępami ratowniczymi, wykonującymi prace w strefie zagrożenia. Do realizacji wyżej wymienionych celów stosowane są urządzenia łączności ratowniczej typu UŁR.

Do czasu wyposażenia bazy ratowniczej w aparat bazowy UŁR, wykorzystywany jest do łączności pomiędzy organizowaną bazą a zastępem ratowniczym przenośny telefon ratowniczy PTR. Telefon taki znajduje się na wyposażeniu każdego zastępu dyżurującego pod ziemią kopalni. W wyrobiskach pionowych w czasie akcji ratowniczej wykorzystywać można radiotelefony. Łączność pomiędzy ratownikami a górnikami odciętymi przez zawał lub wodę oraz pomiędzy ratownikami a bazą ratowniczą w przypadku uszkodzenia łączności telefonicznej nawiązywana jest za pomocą umownych kodów sygnałowych.

31. Dla sytuacji jak na szkicu opisz sposób wykonania pomiaru (system GON-GOL, GLON-LOP) ?

Odp:

Różnica - zakres częstotliwości i metody namiaru.

System GLON-GOL - składa się z górniczych osobistych nadajników GON instalowanych pod pokrywami lamp i emitującymi fale elektromagnetyczne w zakresie częstotliwości 300-400kHz oraz odbiornika lokacyjnego przenośnego typu OLPI. Lokalizacja polega na określeniu kierunku z co najmniej 2 punktów pomiarowych. Wykreślenie tych kierunków na planie wyrobiska pozwala na określenie poszukiwanego nadajnika.

Zasięg lokacji anteny kierunkowej 30m

Zasięg lokacji anteny typu „szperacz” 2m

System GLON-LOP - składa się jw. Nadajnik GLON emituje w sposób ciągły fale elektromagnetyczne o częstotliwości 3925-5975Hz. Całe pasmo podzielone jest na 42 kanały z których oznaczony jest numerem od 1 do 42. Odbiornik LOP umożliwia lokalizację poszukiwanego nadajnika z jednego punktu bądź poprzez pomiar odległości o kierunku bądź też poprzez pomiar odległości z co najmniej dwóch punktów pomiarowych.

Zasięg wykrywania sygnałów GLON do 50m

Zasięg zdalnej lokacji do 25m

32. Zakres stosowania oraz charakterystyka techniczna pochłaniacza ucieczkowego ?

Odp:

Pochłaniacz ochronny górniczy POG-8 - to sprzęt indywidualnej ochrony dróg oddechowych, jednorazowego użytku. Przeznaczony jest do zastosowania w kopalniach podczas wycofywania się z miejsc zagrożonych lub objętych pożarem. Skutecznie chroni użytkownika przed szkodliwym działaniem tlenku węgla (CO) i aerozolami dymów palących się taśm przenośnikowych, gdy zawartość tlenu w powietrzu jest nie mniejsza niż 17%; tlenku węgla (CO) nie większa niż 1%; dwutlenku węgla (CO₂) nie większa niż 2%; aerozoli dymów, palących się taśm mniej niż 2g/m³ powietrza.

33. Co limituje ilość tlenu dopływającego do powietrza wdychanego przez użytkownika ucieczkowego aparatu regeneracyjnego SR-100, SR-60 ?

Odp:

Aparat SR-100 - nie posiada stałego dawkowania tlenu ani automatu płucnego. Aparat SR-100 jest aparatem samoregulującym ilość wydzielonego, a więc dawkowanego tlenu. Ilość wydzielanego tlenu w aparacie zależy od ilości dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu, a ta zależy od spotrzebowanej ilości tlenu. Czas ochronny działania aparatu wynosi minimum 60 min. (1 godz.). Przy zminimalizowanym zapotrzebowaniu na tlen w czasie użytkowania aparatu w spoczynku, np.: przy braku możliwości wyjścia z zagrożonej strefy, skuteczna ochrona dróg oddechowych wynosi nawet 5 godzin.

---