Bataliony czołgów ciężkich
Wprowadzenie do uzbrojenia niemieckich wojsk pancernych czołgów ciężkich spowodowało konieczność utworzenia nowych jednostek grupujących te pojazdy. Opierając się na doświadczeniach z przeprowadzonych kampanii Niemcy zdecydowali się na zgrupowanie czołgów ciężkich w jednostkach o skali batalionu. Stworzenie większych jednostek nastręczało kłopotów z zaopatrzeniem i transportem, a formacje mniejsze niż batalion nie posiadały odpowiedniej siły ognia. W lutym 1942 roku powstały pierwsze dwie kompanie czołgów ciężkich: 501 i 502 Kompania Czołgów Ciężkich. Jako że w tym czasie Panzerwaffe nie posiadała jeszcze na wyposażeniu czołgów ciężkich były to jedynie jednostki kadrowe. W maju 1942 roku obie te kompanie weszły w skład 501 Batalionu Czołgów Ciężkich. Również w maju rozpoczęto formowanie kolejnych dwóch batalionów: 502 i 503. Nie zaprzestano także formowania mniejszych pododdziałów, gdyż dowództwo niemieckie wydało rozkaz sformowania trzech kompanii czołgów ciężkich przeznaczonych dla doborowych dywizji Waffen SS: 1 D. Panc SS "Leibstandarte Adolf Hitler", 2 D. Panc SS "Das Reich" i 3 D. Panc SS "Ttenkopf". W wyniku doświadczeń nabytych przez jednostki walczące w Rosji i Tunezji dokonano zmian w organizacji batalionu. Podstawową zmianą było wycofanie z jednostek czołgów PzKpfw III, które nie nadawały się do współdziałania z dobrze opancerzonymi Tygrysami. Kolejną zmianą było wzmocnienie batalionu dodatkową trzecią kompanią czołgów ciężkich (do tej pory w skład batalionu wchodziły tylko dwie kompanie). Batalion Czołgów Ciężkich liczył wtedy 45 czołgów Tygrys. W 1943 roku utworzono kolejne bataliony czołgów ciężkich: 503 - 509. Obok jednostek pancernych w skład batalionu wchodziły również pododdziały obsługi i kompania techniczna. W batalionie znajdował się pluton przeciwlotniczy wyposażony w samobieżne działa przeciwlotnicze. Do prowadzenia rozpoznania służyły transportery opancerzone Sd Kfz 250/9, Sd Kfz 251/10 oraz samochody pancerne Sd Kfz 222 i Sd Kfz 232.