40. Anglia za panowania dynastii normandzkiej

W 1042 roku zmarł król Anglii Hartaknut, który nie pozostawił dziedzica; wtedy z Normandii powrócił przebywający na wygnaniu Edward Wyznawca, syn Aethelreda II; objął on tron; umierając w 1066 roku nie pozostawił po sobie syna; roszczenia do korony zgłosili wtedy możny angielski Harold, król Norwegii Harald Hadrada i książę Normandii Wilhelm; koronę zajął Harold i pokonał Norwega, jednak przegrał bitwę pod Hastings w 1066 roku; Wilhelm Zdobywca koronował się na króla Anglii; zwyciężył, ponieważ Normandia była potęgą, a on sam potrafił zgromadzić wokół siebie elitę polityczną kraju;

Nowy król bardzo podkreślał, że jest legalnym królem Anglii, desygnowanym przez Edwarda Wyznawcę; panowanie jego można bardziej określić jako okupację; powstania, które wybuchały przeciwko niemu krwawo tłumił; wymienił całą elitę polityczną Anglii, na wysokich stanowiskach osadził dostojników z Normandii; możni i rycerze z Normandii otrzymywali ziemie z królewszczyzn i terenów zabranym angielskim możnowładcom;

Po koniec panowania Wilhelm zarządził spis ludności i majątków w całym kraju; chciał przez to zorientować się jakimi środkami dysponuje w razie ataku z zewnątrz; spis ten nazwano Doomsday Book;

Po objęciu rządów przez Normanów, w Anglii nastąpiło wzmocnienie monarchii; możni i rycerze popierali króla, bo osłabienie monarchii mogło spowodować utracić ich zyski; ponadto Wilhelm przez konfiskaty doprowadził do powiększenia królewszczyzn;

Po śmierci Wilhelma w 1087 roku królem Anglii został Wilhelm II Rudy; rządy w Normandii objął zaś Robert; kiedy zmarł Wilhelm II, tron angielski objął Henryk I (1100-1135); władca ten zdetronizował swojego brata Roberta i objął swoim panowaniem także Normandię;

Władca ten chciał związać oba państwa, dlatego też możnych posiadających włości w Anglii obdarował dobrami Normandii; wtedy zainteresowani będą utrzymaniem jednego władcy;