plik (4)

Ćwiczenie 10

Miareczkowanie konduktometryczne

ATH Bielsko-Biała
WNoMiŚ
rok 2012/13 sem. 3
gr 6, sekcja 6

Ewa Tatoń
Katarzyna Romik
Dominika Wolska

I Wstęp teoretyczny

Metody konduktometryczne to metody oparte na pomiarze przewodnictwa roztworów. Znajdują one zastosowanie w przypadku roztworów rozcieńczonych, zabarwionych lub mętnych, dla których przeprowadzenie analizy innymi metodami jest trudne lub niemożliwe.
Jeżeli do roztworu elektrolitu o stałej temperaturze wprowadzimy dwie elektrody platynowe


$$I = \frac{E}{R}$$


$$R = \rho \bullet \frac{l}{a}$$

Odwrotność oporu nazywamy przewodnictwem [om-1]:


$$\frac{1}{R} = \frac{a}{\rho} = \frac{\aleph \bullet a}{l}$$


$$\aleph = \frac{1}{\rho}$$

W roztworach rozcieńczonych przewodnictwo właściwe rośnie liniowo ze wzrostem stężenia elektrolitu:


$$\aleph = \frac{\lambda \bullet c_{rown}}{1000}$$

λ- przewodnictwo równoważnikowe elektrolitu
crówn- stężenie wyrażone w równoważnikach

A więc otrzymujemy:


$$\frac{1}{R} = \frac{\lambda \bullet c_{rown} \bullet a}{1000 \bullet l}$$

Dokładne wyznaczenie wielkości a oraz l nie jest możliwe, dlatego wyznacza się doświadczalnie 1/a posługując się roztworami o znanym przewodnictwie właściwym. Wielkość 1/a=k nazywamy stałą konduktometryczną naczyńka.

Kilka typowych krzywych miareczkowania konduktometrycznego:

W każdym przypadku końcowy punkt miareczkowania otrzymuje się jako wynik przecięcia się dwóch linii prostych.

II Pomiary i obliczenia

Na początku ćwiczenia sporządziłyśmy roztwór, składający się z mieszaniny kwasów i wody destylowanej. Następnie miareczkowałyśmy roztworem NaOH (0,1 M), dodając po 1 cm3, po czym odczytywałyśmy perzewodnictwo w roztworze. Zebrane dane umieściłyśmy w tabeli.

Lp.

Przewodnictwo

roztworu [mS]

Objętość NaOH

V [cm3]

Lp.

Przewodnictwo

roztworu [mS]

Objętość NaOH

V [cm3]

1 18,4 0 27 29,7 26
2 14,4 1 28 30,6 27
3 11,4 2 29 30,9 28
4 9,1 3 30 32,0 29
5 6,4 4 31 32,7 30
6 5,1 5 32 33,4 31
7 5,6 6 33 34,2 32
8 6,9 7 34 34,9 33
9 8,5 8 35 35,3 34
10 9,5 9 36 36,0 35
11 11,4 10 37 36,6 36
12 12,9 11 38 37,4 37
13 14,1 12 39 38,1 38
14 15,5 13 40 38,4 39
15 16,7 14 41 38,7 40
16 17,8 15 42 39,1 41
17 18,6 16 43 39,7 42
18 19,5 17 44 40,4 43
19 22,1 18 45 40,7 44
20 24,2 19 46 41,2 45
21 24,7 20 47 41,8 46
22 25,5 21 48 42,1 47
23 26,4 22 49 42,7 48
24 26,9 23 50 42,9 49
25 27,9 24 51 43,4 50
26 28,7 25

Wykres:

Obliczenia

Stężenie roztworu:

- dla pierwszego punktu przegięcia:

Stężenie roztworu NaOH - Stężenie mieszaniny kwasów

Objętość zużytego NaOH - Objętość mieszaniny kwasów

0,1$\frac{\text{mol}}{\text{dm}^{3}}$ - x

5 ml - 5 ml

C1 = 0,1 $\frac{\mathbf{\text{mol}}}{\mathbf{\text{dm}}^{\mathbf{3}}}$

- dla drugiego pkt. przegięcia

0,1$\frac{\text{mol}}{\text{dm}^{3}}$ - x

19 ml - 5 ml

C2=0,026 $\frac{\mathbf{\text{mol}}}{\mathbf{\text{dm}}^{\mathbf{3}}}$

III Wnioski

Ćwiczenie pozwoliło na wyznaczenie punktów przegięć miareczkowania oraz na wykreślenie krzywej miareczkowania mieszaniny kwasu solnego i kwasu octowego wodorotlenkiem sodu. Powstały wykres wydaje się być zgodny z teoretyczną krzywą miareczkowania słabego kwasu i mocnego kwasu mocną zasadą. Początkowe zmniejszenie przewodnictwa spowodowane jest wprowadzeniem do roztworu mniej ruchliwych jonów Na+ w miejsce jonów H+ o największej ruchliwości. Wzrost przewodnictwa jest spowodowany tym, że rozpoczyna się neutralizacja CH3COOH (przy braku HCl), która prowadzi do zwiększenia przewodnictwa w wyniku zastąpienia słabo zdysocjowanego kwasu octowego całkowicie zdysocjowaną solą CH3COONa . Kolejny skok przewodnictwa spowodowany jest natomiast z dodania NaOH, który nie ulega neutralizacji. Ewentualne błędy mogły wynikać z niedokładnego odmierzania zużytych objętości NaOH, niedokładnego mieszania zawartości zlewki oraz z niedokładności pomiaru przewodnictwa.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
plik (71) ppt
plik (80) ppt
plik (86) ppt
plik (22) ppt
Dźwięk cyfrowy plik cyfrowy
plik (26) ppt
plik (48) ppt
plik (29) ppt
plik (129)
plik (20)
plik (124)
plik (61)
plik (315)
plik (45)
plik (93)

więcej podobnych podstron