Widoki, przekroje i kłady
Zapis konstrukcji
10.04.21
2
Zasady rzutowania prostokątnego metodą E
Zasady tworzenia rzutów
Zarysy i krawędzie widoków i przekrojów
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
Rodzaje przekrojów
Widoki i przekroje pomocnicze
Widoki cząstkowe
Przekroje ścian i żeber
Kłady
Przerywanie i urywanie przedmiotów na
rysunkach
Widoki i przekroje przedmiotów symetrycznych
10.04.21
Rzuty i warunki odwzorowań
3
Przestrzeń rzutowa
Przestrzeń euklidesowa to
uogólnienie płaszczyzny i
przestrzeni trójwymiarowej
Po wprowadzeniu na płaszczyznę lub w przestrzeń
układu
współrzędnych kartezjańskich
,
każdy punkt można
jednoznacznie identyfikować przy pomocy jego współrzędnych.
Idea utożsamienia punktu z układem jego współrzędnych leży
u podstaw wspomnianego uogólnienia.
Trójwymiarowa przestrzeń euklidesowa uzupełniona
elementami niewłaściwymi tworzy
przestrzeń rzutową
.
Podstawową formą zapisu dokumentacji technicznej
trójwymiarowych obiektów materialnych tworzących daną
konstrukcją są płaskie dwuwymiarowe rysunki zwane
rzutami
.
10.04.21
Rzuty i warunki odwzorowań
4
Metody odwzorowań obiektów przestrzennych na
płaszczyźnie muszą spełniać następujące
warunki:
być jednoznaczne,
tzn. przy ustalonej metodzie
odwzorowania jednemu obiektowi przestrzennemu musi być
przypisany jeden rzut (lub jeden zespół rzutów) i na odwrót -
mając jeden rzut (lub zespół rzutów) powinniśmy na jego
podstawie móc odtworzyć dokładnie ten sam odwzorowany
obiekt w przestrzeni trójwymiarowej;
dawać możliwość restytucji,
tzn. znając rzut (lub
zespół rzutów) obiektu trójwymiarowego powinniśmy mieć
możliwość dokonania analizy jego własności
geometrycznych.
10.04.21
Rzutowanie prostokątne metodą E
5
Rzutowanie prostokątne metodą E
Rzutowanie prostokątne
metodą europejską polega
na wyznaczaniu rzutów
prostokątnych przedmiotu
na wzajemnie prostopadłych
rzutniach, przy założeniu, że
przedmiot rzutowany
znajduje się między
obserwatorem a rzutnią.
Oznaczenie metody
rzutowania
:
Średnica podstawy stożka i wysokość: min 5mm
10.04.21
Rzutowanie prostokątne metodą E
6
III
II
I
A
B
C
Rzuty podstawowe w metodzie E
10.04.21
Rzutowanie prostokątne metodą E
7
Rzut z przodu – A
(rzut główny)
Rzut z góry – B
Rzut boczny lewy – D
Rzut z dołu – E
Rzut z tyłu - F
A
B
C
D
Rzut boczny prawy – C
E
F
Rzut główny rysuje się
zawsze
,
a z pozostałych najczęściej rzut z góry lub/i rzut boczny prawy.
Rozwinięcie prostopadłościanu rzutni
10.04.21
Zasady tworzenia rzutów
8
Rzutami przedmiotów
mogą być zarówno widoki,
przedstawiające ich
zewnętrzne kształty, jak i
przekroje, które pokazują
budowę wewnętrzną
przedmiotów wydrążonych.
Przekrój przedstawia zarys
figury leżącej w płaszczyźnie
przekroju oraz widoczne
zarysy i krawędzie przedmiotu
leżące za płaszczyzną
przekroju.
Zasady tworzenia rzutów
10.04.21
Zasady tworzenia rzutów
9
Liczba rzutów powinna być ograniczona do niezbędnego
minimum, przy czym rzut główny rysuje się zawsze.
Przedmiot rysowany powinien być tak ustawiony względem
rzutni, aby większość jego charakterystycznych płaszczyzn i
osi była równoległa lub prostopadła do rzutni.
Rzut główny, zarówno rysunku złożeniowego jak i części,
powinien (jeśli to możliwe) przedstawiać przedmiot w
położeniu użytkowym, widziany od strony uwidaczniającej
najwięcej jego cech charakterystycznych.
Od tej zasady dopuszcza się odstępstwa:
Długie przedmioty, których położenie jest pionowe, można
rysować w położeniu poziomym.
Przedmioty, które zajmują lub przyjmują położenia podczas
użytkowania, rysuje się w położeniu poziomym lub pionowym,
zgodnie z powyższymi zasadami.
10.04.21
Zarysy i krawędzie widoków i przekrojów
10
Zarysy i krawędzie widoków i przekrojów
Zarysy i krawędzie widoczne
widoków i przekrojów (łącznie z
krawędziami przekrojów powstałymi
wskutek przecięcia przedmiotu
płaszczyzną przekroju) rysuje się
linią grubą.
Teoretycznych linii przenikania
powierzchni przedmiotu, niewidocznych
z powodu zaokrąglenia przejść, w
zasadzie nie rysuje się; jeśli jednak
zwiększa to czytelność rysunku, można
je rysować liniami cienkimi, przy czym
nieregularne linie przenikania można
zastąpić zbliżonymi w kształcie łukami
okręgów i/lub odcinkami prostych.
10.04.21
Zarysy i krawędzie widoków i przekrojów
11
Nieznaczne pochylenie powierzchni lub
nieznaczną zbieżność można na
rysunku zwiększyć przesadnie, a jeśli
pochylenia lub zbieżności nie można na
określonym rzucie wyraźnie pokazać to
należy narysować tylko jedną linię,
odpowiadającą mniejszemu wymiarowi
elementu.
10.04.21
Zarysy i krawędzie widoków i przekrojów
12
Jeżeli konieczne
jest uwidocznienie
na rysunku
złożeniowym
charakterystyczne
go (np.
krańcowego)
położenia jakiejś
części lub
podzespołu,
odmiennego niż
przedstawione na
rysunku, wówczas
zarys tej części
rysuje się linią
dwupunktową
(cienką).
10.04.21
Zarysy i krawędzie widoków i przekrojów
13
Zarysy i krawędzie niewidoczne przedmiotu
można rysować (linią cienką kreskową) gdy
nie zmniejsza to czytelności rysunku, a
umożliwia uniknięcia dodatkowego rzutu. W
przeciwnym razie należy rysować dodatkowe
widoki i przekroje.
10.04.21
14
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
Linie kreskowania
Podziałka kreskowania
Kreskowanie na rysunkach złożeniowych
Oznaczenia materiałów na rys. techn.
10.04.21
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
15
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
Położenie płaszczyzny
przekroju zaznacza się w
rzucie na płaszczyznę do
niej prostopadłą dwiema
krótkimi, grubymi
kreskami oraz strzałkami
wskazującymi kierunek
rzutowania przekroju.
Płaszczyznę przekroju
oznacza się dwiema
jednakowymi wielkimi
literami, które umieszcza
się obok strzałek a nad
rzutem przekroju
powtarza się te litery
oddzielone myślnikiem.
Jeżeli na rysunku jest
więcej niż jeden przekrój,
to oznacza się je
kolejnymi wielkimi
literami alfabetu
łacińskiego
10.04.21
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
16
Linie kreskowania
Pola przekroju, tj. obszary, w
których płaszczyzna przekroju
przecina materiał, kreskuje się
liniami cienkimi.
Linie kreskowania powinny być
nachylone pod kątem 45
0
do linii
zarysu przekroju, do jego osi,
lub do poziomu.
W przypadku przekrojów o
złożonych kształtach dopuszcza
się 30
0
.
Gdy przekroje są długie i wąskie
(ale co najmniej 2mm) można je
kreskować przy końcach lub
przy ewentualnych otworach.
Przekroje i kłady o szerokości
poniżej 2mm można zaczerniać.
10.04.21
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
17
Podziałka kreskowania
Podziałka kreskowania
(odległość pomiędzy sąsiednimi
kreskami) zależy od wielkości
kreskowanego pola i może
wynosić od 0,5mm dla bardzo
małych pól do 5mm dla pól
dużych.
Kreskowanie dwóch lub więcej
pól przekroju na jednym rzucie
powinno przebiegać wzdłuż tych
samych linii prostych, natomiast
kreskowanie dwóch stykających
się półprzekrojów powinno być
przesunięte o pół podziałki.
Kreskowanie przekrojów tego
samego przedmiotu w różnych
rzutach powinno mieć
jednakowy kierunek i podziałkę.
10.04.21
Oznaczanie i kreskowanie przekrojów
18
Kreskowanie na rysunkach złożeniowych
Kreskowanie przekrojów
stykających się ze sobą
części powinno różnić się
kierunkiem (i ewentualnie
podziałką) a gdy jest to
niemożliwe – tylko podziałką.
Kreskowanie każdej z części
przedmiotów dwudzielnych
powinno mieć odwrotne
kierunki i jednakowe
podziałki.
Jeżeli pole kreskowane jest
duże, to można je
zakreskować tylko w pobliżu
zarysu.
10.04.21
19
Oznaczenia materiałów na rys. techn.
(wybrane przykłady)
metale
masy plastyczne,
guma
szkło i materiały
przezroczyste
kamień naturalny
beton
drewno w przekroju
wzdłużnym
10.04.21
Rodzaje przekrojów
20
Rodzaje przekrojów
przekroje proste
– powstają
przez przecięcie przedmiotu jedną
płaszczyzną
przekroje złożone
– powstają przez
przecięcie przedmiotu
dwiema lub więcej
płaszczyznami:
łamane
– ślady
płaszczyzn tworzą linię
łamaną o kątach
rozwartych;
stopniowe
–
powstaje w wyniku
cięcia przedmiotu
dwiema lub więcej
płaszczyznami
równoległymi.
10.04.21
Rodzaje przekrojów
21
Poza tym wyróżnia
się przekroje:
pionowe
poziome
ukośne
wzdłużne
poprzeczne
rozwinięte
10.04.21
Widoki i przekroje pomocnicze oraz cząstkowe
22
Widoki i przekroje pomocnicze
W wielu przypadkach, zamiast całych rzutów (widoków i przekrojów)
przedmiotów można rysować tylko istotne w konkretnych
przypadkach części rzutów zwane widokami pomocniczymi i
przekrojami pomocniczymi.
W przypadku przekroju pomocniczego na rysunku złożeniowym:
części występujące tylko w widoku ogranicza się linią falistą (lub
zygzakową);
części występujące tylko w przekroju ogranicza się urywając kreskowanie
wzdłuż linii prostych;
części występujące i w widoku i w przekroju ogranicza się linią falistą (lub
zygzakową) i na obszarze widoku i na obszarze przekroju
10.04.21
23
Widoki cząstkowe
Widoki cząstkowe
Przekroje cząstkowe (wyrwania)
Szczegóły budowy przedmiotów
10.04.21
Widoki i przekroje pomocnicze oraz cząstkowe
24
Widoki cząstkowe
Widoki cząstkowe wykonuje się w postaci odrębnych rzutów,
których nie ogranicza się żadną linią od strony nie
narysowanej części przedmiotu, chyba że rysuje się widok
połowy określonego fragmentu przedmiotu.
Widok cząstkowy powinien być wykonany w rzutowaniu metodą A,
linią ciągłą grubą i połączony z widokiem lub przekrojem głównym
linią osiową.
10.04.21
Widoki i przekroje pomocnicze oraz cząstkowe
25
Przekroje cząstkowe (wyrwania)
Przekroje cząstkowe rysuje się jako przekroje
miejscowe i ogranicza się je linią falistą lub
zygzakową.
Należy pamiętać, że:
linia ograniczająca przekrój nie powinna nigdy pokrywać
się z linią przedmiotu;
10.04.21
Widoki i przekroje pomocnicze oraz cząstkowe
26
kilka drobnych, blisko siebie
położonych przekrojów cząstkowych
należy połączyć w jeden większy;
przekroje cząstkowe mogą dochodzić do
osi lub przechodzić przez cały przedmiot;
10.04.21
Widoki i przekroje pomocnicze oraz cząstkowe
27
przekrój cząstkowy powinien
obejmować tylko taki obszar,
jaki jest potrzebny do
pokazania żądanego szczegółu
budowy przedmiotu;
jeśli przedmiot jest symetryczny
względem płaszczyzny
prostopadłej do płaszczyzny
rzutu, to przekrój może
obejmować całą jego szerokość
10.04.21
Widoki i przekroje pomocnicze oraz cząstkowe
28
Szczegóły budowy przedmiotów
Gdy trzeba przedstawić w powiększeniu szczegół budowy
przedmiotu, to szczegół ten ujmuje się na rysunku w kółko,
owal lub tp. Obwiednię (linią cienką) i oznacza wielką literą.
Tę samą literę powtarza się nad powiększonym szczegółem
przedmiotu, podając jednocześnie podziałkę powiększenia.
Powiększony szczegół może zawierać elementy przedmiotu nie
pokazane w rzucie na którym zaznaczono powiększany szczegół.
Szczegół powiększany może być narysowany w widoku, a
powiększenie w przekroju lub odwrotnie
10.04.21
Przekroje ścian i żeber oraz niektórych przedmiotów o kształtach obrotowych
29
Przekroje ścian i żeber
oraz niektórych przedmiotów o kształtach
obrotowych
W rzutach przekrojów przechodzących wzdłuż przez ściany
przedmiotów, żebra, ramiona kół itd. te ściany, żebra czy
ramiona rysuje się w widoku, tak jak gdyby znajdowały się
tuż za płaszczyzną przekroju.
10.04.21
Przekroje ścian i żeber oraz niektórych przedmiotów o kształtach obrotowych
30
Na przekrojach zespołów, podzespołów itp. przedmioty
pełne o kształtach obrotowych, jak: kołki, nity, śruby,
sworznie, wałki itd. których oś leży w płaszczyźnie
przekroju, rysuje się w widoku.
10.04.21
Kłady
31
Kłady
Kład jest figurą płaską leżącą w płaszczyźnie poprzecznego
przekroju przedmiotu, obrócony wraz z tą płaszczyzną o
900 i położony na widoku przedmiotu (kład miejscowy) lub
poza jego zarysem (kład przesunięty).
Kłady miejscowe rysuje się liniami cienkimi, zaś kłady
przesunięte – liniami grubymi jak zwykłe rzuty.
10.04.21
Kłady
32
Jeżeli płaszczyzna przekroju przechodzi przez oś otworu
walcowego lub stożkowego, to kład uzupełnia się widokiem
krawędzi tych otworów, leżących za płaszczyzną przekroju.
10.04.21
Kłady
33
Jeżeli kład jest przesunięty wzdłuż śladu płaszczyzny
przekroju, to nie oznacza się go. Jeżeli kierunek rzutowania
kładu może budzić wątpliwości należy oznaczyć go
strzałkami tak jak przekrój.
Kilka kładów jednego przedmiotu można rozmieścić na
arkuszu:
zgodnie z metodą rzutowania E, oznaczając kłady jak
przekroje;
jako kłady przesunięte wzdłuż śladów płaszczyzn przekrojów;
w dowolnych miejscach na arkuszu, oznaczając je jak
przekroje.
10.04.21
Przerywanie i urywanie przedmiotów na rysunkach
34
Przerywanie i urywanie przedmiotów na
rysunkach
Przedmioty długie można na rysunkach przerywać, usuwając ich
część środkową, jeśli nie budzi to wątpliwości co do ich kształtu.
Obie części przerwanego widoku ogranicza się linią falistą lub
zygzakową.
Przekroje przerywa się ograniczając je liniami kreskowania.
Kiedy przerwanie obejmuje i widok i przekrój – przerwanie ogranicza się
linią falistą.
10.04.21
Przerywanie i urywanie przedmiotów na rysunkach
35
Na rysunku można pominąć końcową część przedmiotu
długiego o niezmiennym zarysie w przekroju poprzecznym,
ograniczając miejsce urwania widoku i widoku z przekrojem
linią falistą lub zygzakową, a w przekroju – tylko liniami
kreskowania
10.04.21
Widoki i przekroje przedmiotów symetrycznych
36
Widoki i przekroje przedmiotów
symetrycznych
Symetrię przedmiotu lub jego fragmentu względem jakiejś osi lub
płaszczyzny zaznacza się przez narysowanie linią punktową cienką:
osi symetrii równoległej do płaszczyzny rysunku
śladu płaszczyzny symetrii prostopadłej do płaszczyzny rysunku.
10.04.21
Widoki i przekroje przedmiotów symetrycznych
37
Symetrię przedmiotu w półprzekrojach, półwidokach, ćwierćwidokach
i ćwierćprzekrojach należy dodatkowo oznaczyć przez przekreślenie
każdego z końców osi symetrii dwiema, prostopadłymi do niej
cienkimi kreskami o długości co najmniej 3,5mm.
10.04.21
Widoki i przekroje przedmiotów symetrycznych
38
Widoczna krawędź przedmiotu nie może:
Ograniczać półwidoku lub półprzekroju;
Oddzielać półwidoku od półprzekroju