Laboratorium Inżynierii Materiałowej
Ćwiczenie nr 4
102 TDZ
Imię i nazwisko:
Data wykonania ćwiczenia: 20.01.2013

1. Schemat układu pomiarowego:

2. Dane konstrukcyjne badanego obwodu magnetycznego:

1. Tabele zestawiające parametry odczytane z aparatury pomiarowej oraz charakterystyki:

1. Bez podkładki

Bez podkładki
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10

1. Stal

Stal δ = 0,9mm
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10

1. Mosiądz elektrotechniczny

Mosiądz elektrotechniczny δ = 0,9mm
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10

1. Aluminium

Aluminium δ = 1mm
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10

1. Miedź

Miedź δ = 1,5mm
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10

1. Wartość strumienia magnetycznego przy zmianie skokowej prądu Iz:

gdzie n oznacza ilość zwoi a I prąd zasilania ustawiany skokowo co 0,5 A

n = 500

Więc mamy (przykładowe rozwiązanie):

[Wb]	Iz [A]
0,0005	250
0,00125	500
0,00215	750
0,0034	1000
0,004	1250
0,0048	1500
0,0052	1750
0,0056	2000
0,006	2250
0,00635	2500

1. Opór magnetyczny (reluktancja):

l =

Aluminium:

, ͌ 1, S = 150 mm²

Miedź:

, ͌ 1, S = 225 mm²

Stal:

, ͌ 2000, S = 135 mm²

Wnioski:

Przedstawione materiały wykazują różne właściwości magnetyczne przez co reluktancja obwodu magnetycznego jest także inna. Z zastosowanego wzoru możemy wywnioskować, że im większa przenikalność magnetyczna danego materiału tym mniejsza reluktancja obwodu magnetycznego. Do materiałów o większych właściwościach magnetycznych możemy zaliczyć stal, natomiast materiały wykazujące nikłe właściwości magnetyczne to miedź i aluminium.