M. Eliade „Doświadczenie labiryntu”

- hermeneutyka jest poszukiwaniem znaczenia albo znaczeń, które dana idea czy zjawisko religijne posiadały w czasie; oznacza drążenie coraz głębiej do znaczenia ekspresji

- jest twórcza z dwóch powodów:
1. Dla samego hermeneutyka – wysiłek jaki wkłada w odkrywanie wzbogaca jego umysł i życie,
2. Hermeneutyka odsłania pewne wartości, które nie są widoczne na poziomie bezpośredniego doświadczenia, odsłania ukryte znaczenie symboli oraz ich nieprzerwany rozwój

- jest twórcza w innym jeszcze sensie – czytelnik dokonuje odkrycia, które ważne jest dla całego jego życia; tylko dzięki hermeneutyce odkrywamy miejsce ducha ludzkiego w świecie

- mamy znaczenie fundamentalne (chyba to jest w tym przypadku ważne) i do niego inne znaczenia będą się przyłączać

- człowiek nie będąc ani duchem, ani aniołem, doświadcza sacrum w obrębie konkretnego ciała, konkretnej mentalności, konkretnego środowiska społecznego (dlatego pierwotny myśliwy nie uchwytuje świętej płodności ziemi, a rolnik tak)

- Eliade uważa, że wszystkie odkrycia techniczne stworzyły dla umysłu ludzkiego okazje zrozumienia pewnych struktur bytu, co było trudniejsze do uchwycenia przed ich pojawieniem się

- Eliade uważa za owocny ten rodzaj strukturalizmu, który polega na pytaniu o istotę zbioru zjawisk, o zasadniczy porządek, który jest podstawą ich znaczenia

- doświadczenie które nazywamy sakralnym lub religijnym jest doświadczeniem egzystencjalnym; ponieważ ciało człowieka istnieje w przestrzeni, każdy człowiek orientuje się według czterech poziomów i stoi pomiędzy górą i dołem – oczywiście on jest środkiem; każda kultura buduje się zawsze na doświadczeniu egzystencjalnym

- Eliade uważa, że przedmiotem nauki o religiach jest sacrum; świadomość rzeczywistego i znaczącego świata jest nieodzownie powiązana z odkryciem sacrum

- ponownie pojawia się mit marksizmu