Prawa skurczu mięśnia – skurcz mm przy zamknięciu obwaodu prądu galwanicznego o odp natężeniu wyst pod katodą, przy otwarciu pod anaodą; przy takiej samej war natężenia prądu galwanicznego skurcz przy zamknięciu pod katodą jest większy od skurczu przy otwarciu pod anodą; stały przepływ prądu galwanicznego powoduje w okolicy katody zwiększenie pobudliwości, a w okolicy anody zmniejszenie.

Ocena jakościowa mm – czy mm kurczy się pod wpływem bodźca elektrycznego działającego pośr czy bezpośr; czy skurcz jest błyskawiczny czy powolny; czy kolejne skurcze mają taką samą siłę; czy po zakończeniu skurcze się utrzymują.

Badanie pobudliwości polega na: oznaczeniu pobudliwości lub stopnia jej utraty; określeniu zgodności reakcji na pobudzenie z prawami skurczu; ocenie jakości skurczu. Test Langego – drażnienie mm prądem impulsowym średniej f 4kHz i czasie impulsu 300ms. Na tego rodzaju prąd reaguje skurczem tylko normalnie unerwiony mm. Porównujemy symetrycznie.

Galwaniczno – faradyczny test Erba – najpierw prąd impulsowy małej f (przerywany galwaniczny o czasie impulsu >100ms) potem neofaradyczny (impulsami trójkątnymi o czasie trwania impulsu 1ms i f 50Hz). Drażni się pośr i bezpośr.

Reobaza – progowa war natężenia impulsu prostokątnego (o t=1000ms) która wywołuje minimalny skurcz mm w mA. Im większa reobaza tym mniejsza pobudliwość (katoda w pkt motorycznym mm, anoda na tym mm proksymalnie; dla zdrowego =5mA). Czas użyteczny to najkrótszy czas do wywołania skurczu progowego mm impulsem prostokątnym o war reobazy.

Chronaksja – stanowi miarę pobudliwości nerwu i mm. Prąd musi mieć odp natężenia i odp długo trwać. To najkrótszy czas impulsu prądu stałego o natężeniu równym podwójnej reobazie, potrzebny do minimalnego skurczu w ms. To czas użyteczny podwójnej reobazy. CH wynosi normalnie 0,08-0,7 ms. Mm i zaopatrujący do nerw ruchowy maja taką samą.

Krzywa IT – wykres przedstawiający zależność pobudzenia od natężenia prądu (i) i czasu (t). Wykonujemy met 2biegunową. Anodę na podkładzie na początku badanego mm a katodę w miejscu przejścia mm w ścięgno. Najpierw oznaczamy war reobazy, stosując impulsy prostokątne o t=500ms i przerwie 1-2s. Potem próg pobudliwości mm dla trójkątnych. Aby wyznaczyć chronaksję nastawiamy natężenie równe podwójnej reobazie i drażnimy mm. Wydłużamy impuls do skurczu minimalnego. Potem stosujemy impuls o t=1000ms i przerwie 1-2s. Natężenie winno mieć war reobazy. Stopniowo skracamy impuls 500, 100, 10, 5, 1, 0.5 do 0,1ms przy reobazie do momentu gdy mm przestaje reagować. Następnie zwiększamy natężenie. F impulsów = 0,5-1Hz.

Współczynnik akomodacji – określamy war reobazy dla impulsu prostokątnego o t=1000ms. Następnie próg pobudliwości dla trójkątnych o t=1000ms. Dzielimy trójkątne przez prostokątne i to współczynnik. Dla mm zdrowych =3-6. Zmniejszenie akomodacji wymaga zwiększenia natężenia prądu by były zdolne do pobudzenia mm.

Iloraz akomodacji – oznaczamy reobazę używając impuls prostokątny o t=500ms. Potem próg pobudliwości mm za pomocą trójkątnego, którego amplituda rośnie. Dzielimy trójkątne przez prostokątne. Wartość dla zdrowych mm to 1,5-3.