Hartowność – jest to zdolność stali do hartowania w głąb na strukturę martenzytyczną. Miarą hartowności jest głębokość warstwy zahartowanej.
Utwardzalność – jest to podatność stali na hartowanie, miarą której jest zależność największej – możliwej do uzyskania po hartowaniu – twardości od warunków austenityzowania. Utwardzalność jest uzależniona od warunków austenityzowania oraz stężenia węgla w austenicie.
Przehartowalność – jest to podatność stali na hartowanie wyrażona zależnością przyrostu twardości w wyniku hartowania od szybkości chłodzenia.
Średnica krytyczna – średnica pręta, przy której po zahartowaniu w ośrodku o określonej zdolności chłodzącej uzyskuje się w osiowej części przekroju strukturę o określonej zawartości martenzytu, lecz nie mniejszej niż 50%. [Dk]
Twardość krytyczna – twardość odpowiadająca strukturze półmartenzytycznej, tzn. składająca się w 50% z martenzytu i w 50% z innych składników strukturalnych, takich jak bainit, ferryt, perlit.
Czynniki wpływające na hartowność – skład chemiczny, wielkość ziarna austenitu, jednorodność austenitu, nierozpuszczone cząstki węglików, tlenków, azotków.
Metoda Jominy’ego – (hartowanie od czoła) polega na oziębianiu strumieniem wody, czołowej powierzchni próbki walcowej o średnicy 25mm i długości 100mm, po austenityzowaniu w warunkach zalecanych dla danego gatunku stali.
Pasmo hartowności – obszar między maksymalnymi, a minimalnymi wartościami twardości jest nazywany pasmem hartowności.