Zmiękczanie wody metodami strąceniowymi:
Uzdatnianie wody na cele przemysłowe, technologiczne i kotłowe.
Twardość wody wywołana jest rozpuszczonymi w niej solami wapnia i magnezu. Twardość ma niewielkie znaczenie higieniczne, natomiast z gosp. Punktu widzenia woda bardzo twarda powoduje duże zużycie mydła w gosp. Domowym i przyczynia się do tworzenia kamienia kotłowego. Prowadzi również do zarastania instalacji wodociągowej. Sole magnezu powodują wzrost korozyjności wody.
Twardość ogólną dzielimy na:
Tw. Węglanowa – wywołana obecnością wodorowęglanów i wodorotlenków wapnia i magnezu. Np. CaCO3, Ca(HCO3)2, Ca(OH)2 , MgCO3, Mg(HCO3)2, Mg(OH)2 .
Tw. Niewęglanowa – powodowana obecnością w wodzie chlorków, siarczanów, azotanów i krzemianów wapnia i magnezu. Np. CaSO4, CaCl2, CaSiO3, MgSO4, MgCl2, MgSiO2
Tw. Wapniowa
Tw. Magnezowa
Dopuszcza się twardość ogólną 60-500 mg CaO3/l
Metody strąceniowe – polegają na wprowadzeniu do wody substancji (reagentów), które reagują z związkami wapnia i magnezu, tworząc nierozpuszczalny osad ( CaCO3 , Mg(OH)2 )
Ca(HCO3)2 temp. CaCO3 + CO2 + H2O
Mg(HCO3)2 temp. MgCO3 + CO2 + H2O Mg(OH)2 + 2CO3
Przeprowadzenie rozpuszczonych związków wapnia i magnezu w związki nierozpuszczalne i oddzielenie od wody powstających zawiesin w procesie sedymentacji i filtracji.
Dekarbonizacja – proces usuwania lub znacznego obniżenia tw. Węglanowej.
Zmniejszenie tw. Węglanowej:
- podgrzewanie wody
-zmiana tw. Węglanowej na niewęglanową w procesie szczepienia wody kwasem mineralnym
-dekarbonizacja wapnem
-wymiana jonowa.
1) Metoda termiczna polega na rozpadzie rozpuszczonych w wodzie kwaśnych węglanów wapnia i magnezu do trudno rozpuszczalnego węglanu wapnia oraz dwutlenku węgla pod wpływem podgrzewania.
Ca(HCO3)2 temp. CaCO3 + CO2 + H2O
Mg(HCO3)2 temp. MgCO3 + CO2 + H2O
MgCO3 temp. Mg(OH)2 + CO2
Szybkość reakcji rośnie ze wzrostem temp. I jednocześnie skraca się czas reakcji.
2)Szczepienie wody kwasami woda na cele chłodnicze, zamiana tw. Węglanowej na równoważną niewęglanową. Usunięcie kwaśnych węglanów wapnia i magnezu przez dawkowanie do wody kwasu solnego lub siarkowego.
Zaleca się gdy Tb <2,1 mval/l
3)Dekarbonizacja wody wapnem – usunięcie tw. Węglanowej, wytrącenie trudno rozpuszczalnego węglanu wapnia oraz wodorotlenku magnezu w wyniku dawkowania do wody mleka wapiennego lub wody wapiennej. Zaleca się gdy Tw. > 2,1 mval/l.
4)Dekarbonizacja na jonitach:
- stosuje się kationity słabo kwaśne, pracujące w cyklu wodorowym.
Zmiękczanie wody - usunięcie z niej twardości ogólnej
1)Zmiękczanie sodą - za pomocą węglanu i wodorotlenku sodowego, stosowane głównie do usunięcia tw. Niewęglanowej.
2)Metoda wapno-soda – polega na równoczesnym dodawaniu do wody CaO i Na2CO3, zapewnia usunięciu zarówno twardości węglanowej , jak i niewęglanowej oraz CO2.
O skuteczności decydują zastosowane dawki środków chemicznych oraz temp. (im wyższa tym lepiej).
DCaO = 28 (tww + twMg + CO2) g/m3
DNa2CO3= 53 twnw - niewęglanowej – g/m3 .
3)Zmiękczanie wody fosforanami - usuwa wszystkie rodzaje twardości. W tej metodzie stosuje się obojętny fosforan trój sodowy Na3PO4 , kwaśne fosforany jednosodowe NaH2PO4 i dwusodowe Na2HPO3.
Na3PO4 wciąże Ca2+ i Mg2+ w trudno rozpuszczalne fosforany wapnia i magnezu. Po procesie twardość szczątkowa nie przekracza 0,05 mval/l Ca.
Zapewnienie wysokiego pH pozwala na prawie całkowite zmiękczenie wody.
Stosowana często po metodzie wapno-soda.
Schemat instalacji do zmiękczania wody:
Rozdzielacz – woda kierowana jest :
Do sytnika – nasycenie wodorotlenkiem wapnia Ca(OH)2
Do zbiornika przygotowanego roztworu sody Na2CO3
Do ogrzewacza – podniesienie temp. Wody i jednocześnie częściowe jej odgazowanie
Reaktor I – mieszanie się trzech strumieni wody z a,b,c i zachodzą reakcje zmiękczania (metodą wapno-soda) i separacja osadu (nierozpuszczalne sole i wodorotlenki) osad opada do leja w dolnej części reaktora i jest okresowo usuwany przez zawór.
Reaktor II – zmiękczanie fosforanami (prawie całkowite zmięczenie wody – tw.szczątkowa <0,05 mval/l)
Filtr – zmiękczona i wstępnie sklarowana woda kierowana na filtr, w którym zatrzymywane są drobniejsze frakcje osadów.