jak nauczyć się żyć w ciele

Istnieje wiele sytuacji, które staramy się zrozumieć. Niektóre z nich sprawiają, że zaczynamy podważać sens życia, inne wręcz wywołują w nas silne uczucie bezsilności wobec tego, co doświadczamy lub, czego jesteśmy świadkami. Gdy ginie wiele niewinnych istot, w wielu osobach coś zaczyna się łamać, pojawia się bunt wobec okrucieństwa niektórych zdarzeń. Gdy giną dzieci, w wielu pojawia się obraz okrutnego Boga, który pozwala, by działy się takie okropności. Pojawiają się myśli:,, jak Bóg mógł na to pozwolić?". Dlaczego na Ziemi muszą dziać się tak okropne rzeczy? Dlaczego?..Po co?....Czemu to ma służyć?

Tego rodzaju pytań, może mnożyć się w nas bez liku. Pamiętam, jak sama je zadawałam, gdy doświadczałam w życiu bardzo trudnych chwil. Jednakże, dopiero duchowość pozwoliła mi pomóc w znalezieniu odpowiedzi na wszystkie dręczące mnie pytania. Dopiero, gdy pojęłam sens życia na Ziemi, gdy pojęłam, dlaczego urodziłam się akurat w tym miejscu? Dlaczego wybrałam sobie takich a nie innych rodziców? Dlaczego podejmowałam w życiu takie a nie inne decyzje, dopiero wtedy doceniłam cały swój pobyt na Ziemi i każdą chwilę przeżytych doświadczeń. Wtedy także poczułam w końcu, że jestem u siebie. I choć jedynie jestem gościem w moim ciele, to dzięki pełnemu porozumieniu z Naturą Ziemi, mogę poczuć się tu jak u siebie, gdyż Natura stwarza mi taką możliwość i zachęca, bym tak się właśnie tu czuła..

Aby to zrozumieć, odbyłam bardzo wiele wypraw do świata dusz i bardzo wiele razy dokonywałam ponownego wejrzenia w swój plan karmiczny.

Przez wiele lat wydawało mi się, że jestem tu na Ziemi za karę. Moje poczucie wyobcowania wśród ludzi, pchało mnie w stronę wytłumaczenia sobie, dlaczego tak się dzieje, dlaczego nie mogę odnaleźć tu swojego miejsca? Gdy w świecie dusz ujrzałam siebie, jako duszę o ogromnej ambicji i chęci, by uczyć się transformować ogromne ilości energii doświadczalnej, zrozumiałam, dlaczego postanowiłam wybrać sobie tak trudne zadania na to wcielenie.

Teraz mogę patrzeć na to z dystansu, gdyż swoje zadania już wykonałam i realizuję obecnie następne, które miałam przewidziane na następne wcielenie. Nie obawiam się tego, że będę musiała zejść tu jeszcze raz, a może i nawet kilka razu. Życie nie wydaje mi się już tak ciężkie, a jedynie ciekawe i bogate w różne doświadczenia. Świadomie wiem, że mogę, ale nie muszę korzystać z pewnych możliwości. Co w przeniesienie na język potoczny będzie oznaczało, że mogę, ale nie muszę pchać się tam, gdzie ,,biją". Oczywiście w moim życiu są osoby, które zawsze będą stanowić bagaż rodzinny, jednakże to moje podejście do kwestii, czy będą dla mnie ciężarem przez całe życie, czy nie, będzie decydowało o tym, jak będę żyła i jakiej jakości będzie to życie. Dziś zdaję sobie świadomie sprawę, że rodzice byli mi bardzo potrzebni do odnowienia pewnych bardzo istotnych dla mnie wzorców i emocji. Dzięki temu, mogłam bardzo rzetelnie przygotować się do dalszej części zadania. I skorzystałam z tej możliwości. Ja dla ich planu karmicznego byłam także bardzo ważna, ale akceptuję to, że oni wcale nie muszą sobie w tym wcieleniu poradzić ze swoimi zadaniami.

Żyjąc na co dzień wśród ludzi, prowadząc codzienne sprawy, mogę w pełnym zakresie obserwować to, czy moja obecna postawa życiowa przynosi mi spokój i zrozumienie. Świadomie zdaje sobie sprawę z tego, że obok mnie żyje bardzo wiele różnych dusz, które tak jak i ja postanowiły doświadczać na Ziemi. Zdaję sobie także sprawę z tego, że wszystkie te dusze znajdują się na swoich własnych poziomach rozwoju, że kształtowały się w różnych obszarach. I akceptuję to. Nie muszę z każdą z napotkanych osób od razu toczyć dysputy duchowe. Nie mogę liczyć nawet na to, aby wszyscy ludzie mnie rozumieli. Było by to wręcz absurdem, przecież każda z tych dusz jest na innym poziomie zrozumienia. Ale mogę z każdą z tych osób rozmawiać w sposób, który da jej możliwość odczuć moją akceptację i szacunek dla jej pochodzenia i poziomu rozwoju. Mogę sama świadomie wtoczyć rozmowę na miły ton, nadając go po prostu tej rozmowie. Na to pozwala mi moja świadomość i to staram się robić. Dzięki temu, idąc na codzienne zakupy, spotykam osoby, które uśmiechają się do mnie i zawsze powiedzą mi coś miłego.

Kiedyś ulegałam bardzo silnym emocjom, ludzie mnie denerwowali, nie mogłam się z nimi dogadać. Irytowały mnie pewne zachowania ludzkie nie tylko wobec mnie samej, ale i także wobec innych. Czy powinnam się tamtego okresu wstydzić, ależ nie! Teraz właśnie mogę docenić tamte doświadczenia, nawet te najbardziej niemiłe. Teraz mogę nauczyć się i zrozumieć jak działa energia emocjonalna, która była tak silna, iż powodowała, że tak reagowałam poddając się jej wpływom. Tamten okres traktuję jako wspaniałe doświadczenie, które mogłam zrozumieć i zmienić. Nawet, gdy pozostanę na pewno w pamięci niektórych dusz jako ktoś bardzo niemiły. To był okres, w którym transformowałam energię złości i uczyłam się kształtować swoje relacje z innymi ludźmi, dlaczego niby miałabym żałować tamtych postaw?! Były dla mojego rozwoju ważne i cenne. Teraz je zmieniłam, bo zrozumiałam cały proces od momentu ich powstania, poprzez przyjęcie w sobie aż do obserwacji, jak funkcjonują one w moim otoczeniu. To był proces, którego doświadczyłam i to jest dla mnie ważne i cenne.

Życie na Ziemi jest ważne dla każdej, nawet tej najbardziej zbuntowanej duszy i ona podświadomie zdaje sobie z tego sprawę. Jej zadaniem jest poznać i zrozumieć Naturę, w której materialną część włącza się poprzez swoje inkarnacje. Dodatkowo ma szansę poznać samą siebie i rozwinąć się przy tym duchowo. I to właśnie czynią dusze, wplatając swoją energię w różne inne formy energetyczne.

Aby znaleźć swoje miejsce na Ziemi, dusza musi poznać każde jej oblicze i zaakceptować. Im bardziej będzie starała się zmienić prawa natury, tym silniejszych i bardzo sprzecznych uczuć będzie doznawała. Największą sprzeczność doznaje dusza, gdy ma pogodzić się z tym, że ciało przynależy do świata natury i jego prawom podlega. Ileż to razy dusza musi przekonać się o tym, że nie tędy droga, gdy próbuje ingerować w te prawa i naginać je do swojego widzimisie. Ileż to praktyk musi przejść, zawodów i rozczarowań, by w końcu przestać walczyć z ciałem, naturą i innymi ludźmi. Ale musi to wszystko przejść, aby przekonać się, że walcząc, niczego nie osiągnie. I bardzo dobrze, bowiem każda droga jest ważna, bo każda prowadzi do jednego celu.