Cechy centrum:
Centrum jest częścią miasta, która:
• W stosunku do pozostałych części miasta przestrzeni miejskiej jest obszarem odrębnym pod względem infrastruktury instytucjonalnej kompozycji urbanistycznej i wartości architektonicznych
• Jest obszarem w stosunku do całego miasta względnie niedużym
• Jest obszarem najlepiej usytuowany pod względem komunikacyjnej dostępności
• Jest kluczowym obszarem o znaczeniu funkcjonowania społeczności miasta
• Jest identyfikowana jako obszar na którym przebiegają najważniejsze procesy życiowe
Anglicy o centrum:
City, city center – centrum
Core, hard core – ścisłe centrum
Śródmieście to śródmiejski obszar lub dzielnica; występuje w miastach wielkich i średnich, których przeszłość sięga co najmniej paru stuleci.
1. Poszukiwanie miasta : społeczeństwo ludowe wg Refielda (s.76)
Jest to społeczeństwo wyizolowane , jego kontakty ze światem zewnętrznym są minimalne.
Komunikacja w tym społeczeństwie ma tylko formę ustną – ludzie nie potrafią pisać ani czytać.
Istenieje silne poczucie wspólnej przynależności.
Społeczeństwo to jest samowystarczalne. (sporzywają to co wytworzą)
Wszyscy posiadają te same sposoby myślenia i działania ( ponieważ przebywają tylo ze sobą)
Normy, wartości i wierzenia dla wszystkich są takie same
Społeczeństwo ludowe to społeczeństwo świętości – nie ma w nim miejsca na zysk handlowy, wymiana dóbr i usług jest znakiem dobrej woli.
3. Typy miast (s.116)
Wyróżniamy trzy typy miast :
Courttown – czyli miasto władzy , do powstania doprowadziła redystrybucja
( nie wiem co to i nie umie przetłumaczyć na polski )
Commercetown – miasto targowe , powstało przez rozwój wymiany rynkowej
Te dwa typy łączą się z zasadami porządku polityczno-gospodarczego
3. Coketown – miasto przemysłowe , powstało ono wraz z uprzemysłowieniem, ( ma charakter technologiczny)
4. Przestrzeń miejska : rodzaje i krótka charakterystyka (s.144-155)
Rodzajami przestrzeni miejskiej są :
PRZESTRZEŃ TRWAŁA – nie ulega zmianom, plan i wnętrze domu ustalone są według określonego wzorca (np. to że śmietnik jest pod zlewem) ludzie noszą w sobie pewne schematy.
PRZESTRZEŃ NA PÓŁ TRWAŁA - jej strukturą możemy manipulować ( np. może dotyczyć to umeblowania pokoju) , struktura tej przestrzeni może wywierać wpływ na zachowanie ludzkie, odpowiednie ustawienie przedmiotów może tworzyć lub niszczyć pragnienia i nastroje.
Trzeba zauważyć , że to co w jednej kulturze może być przestrzenią trwałą w innej może być półtrwałą (np. w Japonii ściany zamykają się lub otwierają w zależności od codziennych zajeć, w Chinach krzesło dla gościa jest elementem przestrzeni trwałej)
PRZESTRZEŃ NIEFORMALNA – obejmuje ona dystanse, jakie ludzie utrzymują między sobą, na ogół znajduje się poza ludzką świadomością. Wyróżnione zostały 4 dystanse :
1. DYSTANS INTYMNY - jest to strefa najbliższa , mierzy od 0 do 45 cm , do tej strefy dopuszczane są tylko osoby najbliższe (jak mąż żona dziewczyna chłopak)
2. DOSTANS INDYWIDUALNY (OSOBNICZY) – mierzy od 24 do 120 cm , jest to strefa prywatna , dopuszczane są do niej osoby bliskie takie jak przyjaciele , dobrzy znajomi.
3. DYSTANS SPOŁECZNY – od 120 do 360 cm , dystans przeznaczony dla ludzi obcych lub dla dalszych znajomych ( z którymi nie wiążą nas zażyłe stosunki) także jest to odległość w jaiej załatwia się sprawy urzędowe.
4. DYSTANS PUBLICZNY – powyżej 3,5 metra , dystans przyjmowany jest wobec osób publicznych.
| WG EDWARDA HALLA- proksemika ''milcząca mowa'' ,nauka o wartości komunikacyjnej zachowań niewerbalnych, takich jak gesty, ruchy, miny, spojrzenia, pozycje ciała, odległość od rozmówcy, (nie)punktualność, czas reakcji itd. w różnych kulturach. |
|---|
Proksemika w kontekście krzyżowania się kultur Niemcy, Anglicy, Francuzi.
Amerykanie i Europejczycy wzajemnie wnieśli duży wkład do swych kultur. Nie potrafią oni jednak poprawnie interpretować zachowań drugiej strony, co może prowadzić do poważnych nieporozumień.
NIEMCY
Niemcy i Szwajcarzy niemieccy uważają, że Amerykanie są „zniewoleni czasem”, pedantycznie przywiązują się do rozkładów zajęć i mają mało czasu dla siebie.
Według Europejczyków Amerykanie nie potrafią dobrze zaplanować przestrzeni i posługują się nią zbyt rozrzutnie.
W USA powszechnie akceptowana jest niewidzialna bariera rozciągająca się wokół grupki rozmawiających osób. Grupka ta jest odizolowana od reszty towarzystwa. Osoba stojąca w progu pomieszczenia traktowana jest nadal jako przebywająca na zewnątrz. U Niemców jest zupełnie odwrotnie, a takie zachowanie byłoby odebrane już jako naruszenie granic własnego terytorium.
Niemcy reagują na natręctwo wizualne uważając, że nie powinno patrzeć się na innych z odległości publicznej, bo jest się wtedy intruzem.
Dla Niemców przestrzeń jest przedłużeniem ego. Ważna jest sfera prywatna – Lebensraum. Z przestrzeni nie korzysta się wspólnie.
Drzwi odgrywają u Niemców ogromną rolę. Zamknięte oznaczają, że chce zostać się samemu, zapewniają integralność i spokój. Otwarte pokazują bałagan i pewne niedbalstwo.
Odległość, przy której ktoś trzeci przeszkadza dwóm osobom w rozmowie to 2,1m.
W Niemczech zmienianie pozycji krzesła podczas siedzenia, jest pogwałceniem dobrych obyczajów i naruszeniem prywatnej sfery.
ANGLICY
W Stanach Zjednoczonych przestrzeń klasyfikuje ludzi. W Anglii, to kim się jest, określa system społeczny.
W USA adres jest ważnym wskaźnikiem statusu. Anglik rodzi się i wzrasta w pewnym systemie społecznym.
Amerykanin ma poczucie prawa do własnego pokoju lub własnej przestrzeni do pracy. Anglik może nie dostać nigdy pokoju dla siebie, dlatego do skupienia nie jest mu potrzebna zamknięta przestrzeń.
Anglicy unikają korzystania z telefonu, uważając dzwonienie za ponaglanie i przeszkadzanie. Używają bilecików.
Bliskość przestrzenna w Anglii nie ma najmniejszego znaczenia, dlatego nie istnieją prawie jakiekolwiek relacje sąsiedzkie. Relacje międzyludzkie kształtuje bowiem status społeczny, a nie dzielona przestrzeń.
W angielskim domu wyższej klasy średniej, to mężczyzna ma prawo do odizolowania się w sypialni, własnego gabinetu, czy garderoby.
Amerykanie mówią zwykle dość donośnym głosem. Anglicy wystrzegają się tego i ukierunkowują swój głos w stronę odbiory, dbając aby nie był on za głośny.
Anglik na znak tego, że uważnie słucha rozmowy przymyka oczy. Amerykanin, który nie przywykł do patrzenia w oczy, rzadko wpatruje się w rozmówcę.
FRANCUZI
Francuzi żyjący na południe i wschód od Paryża żyją w dużym stłoczeniu. Życie w zatłoczeniu oznacza większe zaangażowanie zmysłowe.
Francuzi lubią przebywać poza domem. Większość rozrywek i życia towarzyskiego toczy się na zewnątrz. Dom służy tylko rodzinie.
W czasie rozmowy Francuz uważnie patrzy na rozmówcę.
Francuzi bardziej od Amerykanów akcentują swój indywidualizm.
·
płaszczyzny przejawiania się proksemiki:
Infrakulturowa – charakter behawioralny, zakorzeniona w przeszłości człowieka,
Prekulturowa – charakter fizjologiczny i przejawia sie jeszcze dziś,
Mikrokulturowa – płaszczyzna, na której dokonywane sa zwykłe spostrzeżenia proksemiczne
Proksemika jako przejaw mikrokultury ma 3 aspekty:
Trwały: terytorializm (względnie niezmienny),
Pół trwały
Nieformalny
Mówiąc komunikujemy tylko część przekazu, resztę dopowiada sobie słuchający. Wiele z tego, co zostało przemilczane traktuje sie jako rzeczy oczywiste. Jednakże kultury różnia się tym, co się w nich przemilcza. (przykład: gdy Amerykanin w Japonii oddaje brązowe buty do pastowania i nie sprecyzuje koloru pasty, może otrzymać je uczernione).