Słupek – słupki powstają ze zrośnięcia się owocolistków, które tworzą najbardziej wewnętrzny okółek kwiatu. Ogół owocolistków w kwiecie bywa nazywany słupkowiem. W zależności od sposobu zrośnięcia się owocolistków, tworzą one jeden lub większą liczbę słupków.
Zalążnia słupka – (ovarium) rozszerzona dolna część słupka kwiatowego. Zalążnia ku górze zwęża się i przechodzi w szyjkę słupka, zakończoną na szczycie różnego kształtu znamieniem. Budowa zalążni zależy od liczby i sposobu zrastania się owocolistków – zalążnia jedno lub wielokomorowa.
Zalążek – u roślin nasiennych jest to megasporangium wraz z osłonkami. Zalążki powstają w zalążni ze specjalnej tkanki merystematycznej – placenty, czyli łożyska. Tworzący się zalążek stanowi początkowo kopulaste uwypuklenie łożyska. Dojrzały zalążek składa się z ośrodka, dwóch osłonek z okienkiem, podstawy zwanej osadką, czyli halazą oraz sznureczka, którtm zalążek przyczepiony jest do ściany zalążni.
Integumenty – osłonki, które wyrastają u podstawy ośrodka (nucellusa). U okrytozalążkowych są zwykle dwie, wewnętrzna i zewnętrzna. Otaczają one ośrodek, pozostawiając na szczycie mały otwór – okienko (mikropyle).
Mikropyle – otwór (okienko) pozostawiony na szczycie ośrodka przez osłonki
Nucellus – ośrodek zalążka, otacza komórkę archesporialną, a wokół ośrodka jest osłonka.
Nasienie – nasiona okrytozalążkowych powstają w zalążni w wyniku rozwoju zalążków, co normalnie następuje po zapyleniu i podwójnym zapłodnieniu. Tpowe nasienie składa się z zarodka, bielma oraz łupiny nasiennej. Nasienie jest utworem przetrwalnikowym, a także służy do rozsiewania.
Łupina nasienna – jest to okrywa rozwijająca się z osłonek zalążka i chroniąca nasienie przed nadmiernym wyschnięciem i uszkodzeniem. Ściany jej komórek są zwykle mocne i skorkowaciałe, a na powierzchni wykształca się kutykula.
Epiderma – czyli skórka, stanowi najczęściej pojedynczą warstwę komórek na powierzchni młodych organów lub młodych części organów. Zbudowana jest z komórek żywych, otoczonych celulozową ścianką, ściśle do siebie przylegających i zwykle pozbawionych typowo wykształconych chloroplastów. Skórka stanowi graniczną warstwę pomiędzy rośliną, a środowiskiem zewnętrznym.
Endosperma – (bielmo) stanowi tkankę odżywczą dla rozwijającego się zarodka. Triploidalne jądro komórki macierzystej bielma dzieli się zwykle przed pierwszym podziałem zygoty.
Triploidalny – np. bielmo jest triploidalne. Łączenie się komórki plemnikowej (n) z komórką centralną (2n) daje komórkę macierzystą bielma (3n).
Ciała białkowe – (np. u motylkowatych) – są to wodniczki wypełnione materiałem zapasowym np. białkiem zapasowym nasion.
Ciała tłuszczowe – są to sferosomy, czyli kuliste otoczone pojedynczą błoną pęcherzyki wypełnione tłuszczem, które w tkankach spichrzowych roślin mogą przekształcić się w ciała tłuszczowe.
Strefa separacji i sekrecji
Zarodek – początkowe stadium rozwoju organizmu, w którym młody, niedojrzały organizm nie jest jeszcze samodzielny, lecz zależy od materiałów pokarmowych pochodzących z organizmy macierzystego. U roślin nasiennych zarodek rozwija się w nasieniu. Składa się z osi zarodkowej oraz osadzonych na niej liści zarodkowych (liścieni). Oś zarodka zakończona jest na jednym biegunie merystemem wierzchołkowym korzenia, na drugim – merystemem wierzchołkowym pędu.
Liścienie – liście zarodkowe, które zawiązują się w zarodku podczas jego rozwoju w nasieniu. Liczba liścieni może być różna. U nagozalążkowych przeważnie 5 liścieni, u okrytozalążkowych dwa lub jeden. Liścienie są niekiedy bardzo duże i stanowią organy spichrzowe zarodka, w których zmagazynowane są materiały pokarmowe.
Plumula – zarodkowy pąk szczytowy, w którym znajduje się merystem wierzchołkowy pędu i zawiązki liści właściwych.
Hypokotyl – podliścieniowa część łodygi znajdująca się między zawiązkiem korzenia, a miejscem osadzenia liścieni. Stanowi strefę przejściową pomiędzy korzeniem, a właściwą łodygą. Hipokotyl rośnie na długość i wysuwa pędową część zarodka ponad powierzchnię podłoża.
Radykula – - u roślin nasiennych: korzeń zarodkowy; w dojrzałym nasieniu ma charakter merystematyczny. U większości roślin nasiennych daje początek systemowi korzeniowemu; wyjątek - trawy, u których r. obumiera w miarę rozwoju siewki i zastępowana jest przez → korzenie przybyszowe
Owoce – są charakterystycznymi dla okrytozalążkowych organami, w których normalnie zawarte są nasiona. Typowy owoc powstaje z zalążni słupka i składa się z rozrośniętej ściany zalążni oraz nasion.
Owoc prawdziwy – owoc w ktorym zalążnia przekształca się w owocnie i nie biorą udziału w jej tworzeniu żadne inne części kwiatu.
Owoc rzekomy – owoc szupinkowy – owoc, w którego wykształceniu, oprócz zalążni, uczestniczą inne składniki kwiatu, tworzące tzw. szupinkę. Przykładem owocu rzekomego jest jabłko, którego soczysta część powstaje z dna kwiatowego, a owocolistki tworzą łuski otaczające nasiona.
Owoc zbiorowy – powstają z wielu zalążni jednego wielosłupkowego kwiatu. W tworzeniu owocu zbiorowego dużą rolę odgrywa dno kwiatowe, które rozrasta się oraz utrzymuje razem poszczególne drobne owoce.
Owocostany – powstają z przekształcenia całych kwiatostanów. W ich wytworzeniu, oprócz zalążni wielu kwiatów, biorą udział także dna kwiatowe, okwiaty, liście przykwiatowe i oś kwiatostanu.
Owocnia – czyli perykarp, otacza nasiona do czasu osiągnięcia przez nie dojrzałości, często bierze też udział w rozsiewaniu. Owocnia składa się zwykle z trzech warstw: zewnętrznego egzokarpu, środkowego mezokarpu i wewnętrznego endokarpu. Egzokarp i endokarp są zwykle cienkie i zbudowane z jednej warstwy komórek. Egzokarp tworzy najczęściej skórkę owocu. Endokarp jest czasem kilkuwarstwowy, a w niektórych owocach silnie drewnieje i tworzy pestkę zawierającą nasienie. Mezokarp najczęściej jest niezbyt gruby, ale w niektórych owocach rozwija się jako mięsista tkanka znaczniejszej grubości.
Jagoda – pojedynczy owoc mięsisty (zamknięty, niepękający) o całej owocni soczystej np. u porzeczki, winorośli, pomidora, ogórka, dyni.
Strąk – owoc suchy, pękający, powstający z zalążni jednoowocolistkowej, ale otwierający się zarówno wzdłuż szwu brzusznego, jak i wzdłuż żyłki środkowej owocolistka, zwanej szwem grzbietowym. Nasiona ułożone są wzdłuż szwu brzusznego (groch, fasola).
Komora nasienna
Szew brzuszny – jest miejscem zrośnięcia się brzegów owocolistka. Wzdłuż szwu brzusznego pęka np. kaczeniec.
Szew grzbietowy – jest to żyłka środkowa owocolistka.