Podatki i opłaty lokalne

Podatki i opłaty lokalne

Każdy właściciel nieruchomości jest zobowiązany do uiszczania podatku od nieruchomości. Od szeregu lat trwają w Ministerstwie Finansów prace zmierzające do zastąpienia tego podatku podatkiem katastralnym, którego wysokość uzależniona byłaby od wartości nieruchomości. Jego wprowadzenie jest odsuwane w czasie przez kolejne ekipy rządzące. Podatek ten bowiem jest niepopularny z uwagi o na fakt, iż obciążenia podatkowe mogą znacznie wzrosnąć. Ponadto przed wprowadzeniem tego podatku konieczne jest uporządkowanie stanów własnościowych, sporządzenie rejestru nieruchomości. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż w chwili obecnej podatki i opłaty lokalne stanowią przychody gminy, podczas gdy po wprowadzeniu katastru mogą być zakusy na włączenie tych przychodów do budżetu centralnego. Zasady pobierania tych podatków, wysokości stawek reguluje ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz.U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 z późn. zm.). Organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat unormowanych w niniejszej ustawie jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Podatek lokalny uiszcza: właściciel nieruchomości lub obiektu budowlanego, posiadacz samoistny nieruchomości lub obiektu budowlanego, użytkownik wieczysty. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach. Podstawę opodatkowania stanowi: dla gruntów – powierzchnia; dla budynków lub ich części – powierzchnia użytkowa; Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę pomija się. Wysokość stawek podatku od nieruchomości określa w drodze uchwały rada gminy, przy czym stawki podatku nie mogą przekroczyć rocznie: od gruntów: związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków – 0,69 zł od 1 m^2 powierzchni, pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych – 3,65 zł od 1 ha powierzchni, pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego – 0,34 zł od 1 m^2 powierzchni; od budynków lub ich części: mieszkalnych – 0,57 zł od 1 m^2 powierzchni użytkowej, związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej – 18,60 zł od 1 m^2 powierzchni użytkowej, zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym – 8,66 zł od 1 m^2 powierzchni użytkowej, zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych – 3,75 zł od 1 m^2 powierzchni użytkowej, pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego – 6,23 zł od 1 m^2 powierzchni użytkowej; od budowli – 2% ich wartości. Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku. W przypadku wybudowania budynku obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona.
dodano: 22.10.2007.
zmieniono: 09.01.2008.