Laboratorium 6. Badanie rozwartości rys
Do ćwiczenia student przygotowuje się na podstawie instrukcji oraz korzystając z zalecanej literatury. Literatura uzupełniająca wykorzystywana jest przy wykonywaniu ćwiczenia (normy), sporządzaniu sprawozdania z ćwiczeń oraz pogłębieniu wiedzy. Przygotowanie się do ćwiczenia polega na zapoznaniu się z materiałem literaturowym w zakresie wyznaczonym przez temat i cel ćwiczenia. Dla udogodnienia, każda instrukcja zawiera pakiet zagadnień, które student powinien obowiązkowo opanować, aby zostać dopuszczony do wykonania ćwiczenia. Student powinien zwrócić szczególną uwagę na pojęcia nowe, wynikające z terminologii, oraz te zagadnienia, które pojawiają się w instrukcji, a są mu niezrozumiałe. Braki w przygotowaniu nie pozwalają na czynne uczestniczenie w przebiegu ćwiczenia i są przyczyną błędów w notatkach, a w konsekwencji, błędnej analizy przebiegu i wniosków z ćwiczenia.
W zależności od czynnika który je powoduje, rysy występują w formach o różnych kształtach,
szerokościach czy rozstawach:
• rysy prostopadłe do osi podłużnej elementu, biegnące wzdłuż całej wysokości przekroju (osiowe rozciąganie) - rysunek a),
• rysy prostopadłe mające stały rozstaw, których zasięg kończy się poniżej osi obojętnej przekroju (zginanie) - rysunek b),
• rysy ukośne (są wynikiem działania naprężeń pochodzących od sił tnących) – rysunek c),
• rysy podłużne wzdłuż prętów zbrojeniowych – rysunek d),
OGRANICZENIA ZARYSOWANIA: Można dopuścić do występowania rys bez jakiejkolwiek próby ograniczenia ich szerokości pod warunkiem, że nie obniżają one użytkowalności, ani nie powodują obniżenia trwałości konstrukcji. Dzięki odpowiedniemu sprężeniu zarysowanie można całkowicie wyeliminować. (Norma PN-EN 1992-1-1, p109)
TRWAŁE USZKODZENIA:
• Rysa - widoczna na elemencie nieciągłość o niewielkiej zwykle długości i rozwartości do 0,3 mm.
• Pęknięcie - deformacja o znacznej długości (np. przez całą długość ściany) zwykle dzieląca element na oddzielne części (na przestrzał).
• Szczelina - rysa lub pęknięcie o znacznej szerokości zwykle więcej niż 0,5 mm.
SKALA USZKODZEŃ:
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest pomierzenie wielkości rys i ustalenie przyczyn ich powstania.
2. Przygotowanie do ćwiczenia
Do ćwiczenia należy opanować normy EN i zapoznać się ze wskazaną literaturą. Należy znać w szczególności:
- skale i rodzaje uszkodzeń
- jakie znasz techniki pomiaru rys
- obliczanie szerokości rys
- przyczyny powstania rys
3. Przebieg ćwiczenia
Zajęcia laboratoryjne obejmują wizualne badania rys powstałych na różnych konstrukcjach budowlanych. Student przy użyciu odpowiedniego oprzyrządowania dokonuje pomiaru rys na wskazanych próbkach belek żelbetowych. Wymiary i pomiary zostają wraz z rysunkiem poglądowym dołączone do sprawozdania. Pomiary szczelin dokonujemy w prawidłowy, wskazany przez normę sposób. Student dokonuje analizy wskazanego fragmentu spękanej belki i określa możliwe przyczyny powstania rys.
Oprócz pomiarów na próbkach należy dokonać odczytu na dwóch szczelinomierzach umieszczonych odpowiednio na terenie uczelni, każdy z zespołów dokonuje pomiaru w określonym przez wykonywanie ćwiczenia czasie. Na koniec semestru każdy zespól oddaje tą część sprawozdania wraz z uwzględnieniem pomiarów pozostałych zespołów (pomiary będą dotyczyły jednego semestru zajęć) oraz końcowymi wnioskami jakie wynikają z dokonanych pomiarów.
4. Uwagi do sprawozdania
W sprawozdaniu podać:
1. Cel ćwiczenia
2. Opis przebiegu ćwiczenia
3. Opis metody
4. Karty badań
5. Opis i lokalizację wszystkich istotnych wskazań (wraz z rysunkami)
6. Analizę wyników i wnioski
5. Literatura
NORMY: PN-B-03264:2002, EN 12504-4:2004, EN 1992-2:2005+AC:2008,
Konserwacja zabytków budownictwa murowanego I. Borusiewicz 1985; Naprawa, konserwacja i wzmacnianie wybranych zabytkowych konstrukcji ceglanych J. Jasieńko, J. Łodygowski, 2006; Wzmacnianie konstrukcji budowlanych E. Masłowski 2000; Uszkodzenia starych budynków w sąsiedztwie głębokich wykopów” Z. Pająk 2001; Ustawa z dnia 7 lipca 1994, „Prawo budowlane”