Badanie skał w stanie trójosiowego ściskania
Złożoność warunków i stanów obciążeń skał zalegających w masywie wymaga badania ich własności w trójosiowym stanie naprężenia. Przeprowadzenie badań skał w stanie trójosiowego ściskania możliwe jest w laboratorium np. w komorze Karmana, która pozwala na modelowanie stanu naprężeń zbliżonych do warunków naturalnych.
Badania skał w trójosiowym stanie naprężenia polegają na określeniu wytrzymałości badanej próbki przy minimum trzech różnych poziomach naprężeń (ciśnień bocznych), zależnych od wytrzymałości i zwięzłości skały. Badania trójosiowe w przeważających przypadkach prowadzi się przy ciśnieniach bocznych w wysokościach:
5, 10, 15, i 10; 20; 30 MPa - dla skal słabych, o niskiej zwięzłości;
20, 40, 60 MPa – dla skał mocnych, zwięzłych i silnie zwięzłych.
Badania eksperymentalne można prowadzić przy dowolnych wielkościach ciśnień bocznych, co uzależnione jest od posiadanego WPiB i uzgodnień poczynionych z klientem.
Trójosiowy stan naprężeń w próbce osiągnięto poddając ją działaniu wszechstronnemu, zróżnicowanemu ciśnieniu. W badaniach stosowano więc zasadę Karmana według której na jednoosiowy stan naprężeń nakłada się hydrostatyczny stan ciśnień (σ1>σ2=σ3).
Zakres prowadzonych badań w warunkach trójosiowego stanu naprężenia obejmuje:
określenie wytrzymałościowych i odkształceniowych własności skał przy ściskaniu, ścinaniu, rozciąganiu i zginaniu w warunkach wszechstron-nego ciśnienia;
wyznaczenie charakterystyk mechanicznych skał i określenie stałych sprężystości;
określenie wytrzymałości skał w warunkach złożonych stanów naprężeń,
w którym składowe tego stanu mają różne wartości i znaki;
opracowanie na podstawie badań kryterium pękania skał;
wstępne badania nad rozprzestrzenianiem się szczelin w materiale skalnym poddanym działaniu wszechstronnego ciśnienia.
Opracowanie wyników badań polega na skonstruowaniu stycznej do granicznych kół Mohra, które reprezentują wielkości ciśnień pionowych i bocznych wywieranych na próbkę w poszczególnych cyklach badania. W tym celu nanosi się w układzie współrzędnych σ−τ poszczególne wartości naprężeń w postaci kół Mohra (rys. 9). Otrzymano w ten sposób kryterium zniszczenia skały badanej w trójosiowym stanie naprężenia, potrzebne do wyznaczenia wytrzymałości różnicowej skał na ściskanie oraz ich kohezji i kąt tarcia wewnętrznego
Wytrzymałość różnicowa na ściskanie
Stan naprężeń wywołanych w próbce w aparacie trójosiowym opisywany jest przez naprężenia główne σ1, σ2 , σ3 wg zależności:
, MPa;
gdzie: σ1− naprężenie pionowe, MPa;
P - chwilowe obciążenie pionowe, kN;
Fo- początkowy przekrój poprzeczny próbki, , mm2;
- ciśnienie boczne (radialne), MPa;
Naprężenie pionowe nakładające się na hydrostatyczny stan naprężeń zwane jest różnicowym, zaś przy naprężeniu pionowym powodującym zniszczenie próbki - wytrzymałością różnicową na ściskanie trójosiowym stanie naprężenia Rcz.
, MPa;
Kohezja i kat tarcia wewnętrznego
Badania skał w trójosiowym stanie naprężeń umożliwiają określenie kryterium zniszczenia Coulomba-Mohra (rys. 9) jako następstwo różnicy pomiędzy największym i najmniejszym naprężeniem głównym wiążącym liniową zależność wytrzymałości na ścinanie z naprężeniem normalnym na ściskanie.
Koła naprężeń głównych Mohra są miejscem geometrycznym punktów odpowiadających stanom naprężeń wszystkich płaszczyzn przechodzących przez dany punkt. Punkt styczności kół naprężeń głównych z obwiednią wskazuje, że badana próbka w tych warunkach uległa zniszczeniu.
Rys. 9. Charakterystyka wytrzymałościowa skały w trójosiowym stanie naprężenia i sposób wyznaczania kohezji i kąta tarcia wewnętrznego
Obwiednia Mohra w najprostszym przypadku jest linią prostą opisywaną równaniem Coulomba:
, MPa;
gdzie; τ - naprężenie ścinające (styczne), MPa;
σ - naprężenie ściskające, normalne, MPa;
ϕ - kat tarcia wewnętrznego, stopnie;
c - kohezja (spójność), MPa.
W teorii Coulomba-Mohra przyjmuje się, że zniszczenie materiału dokonuje się wówczas, gdy naprężenie ścinające na jakiejkolwiek płaszczyźnie równa się wytrzymałości materiału na ścinanie. Stan naprężeń w punkcie można przedstawić za pomocą koła naprężeń Mohra. Naprężenia normalne i styczne na płaszczyźnie nachylo- nej pod kątem do kierunku mniejszego naprężenia głównego można wyrazić wzorami: