BŁONNIK
Włókno, kompleks wielu różnych skład. org. wchodzących w skład błon komórkowych i tk. podporowej roślinnej. Obejmuje tę część pożywienia roślinnego, która jest oporna na działanie enzymów przew. pokarm. człowieka.
Zasada oznaczania: usuwanie z produktu metodą enzymatycznego trawienia pepsyną, nast. Pankreatyną (w obecności detergentu) białek, tłuszczów i węglowodanów, których pozostałość stanowiąca błonnik jest suszona, a potem ważona.
Frakcje:
Celuloza
Nierozpuszczalna w wodzie
Główny składnik budulcowy ścian komórkowych roślin
Zbudowana z wielu jednostek glukozy (ok. 1,4-12 tys.) połączonych wiązaniami 1,4 beta-glikozydowymi w długie łańcuchy połączone wiązaniami wodorowymi, tworząc włókienka elementarne
Przyspiesza pasaż treści
Absorpcja kwasów żółciowych
Hemicelulozy
Substancja ściany komórkowej roślin
Łańcuchy polisacharydowe składają się z ok. 150 jednostek takich cukrów jak: ksyloza, arabinoza, galaktoza, mannoza, kwas glukuronowy
Rozpuszczalne w zasadach, w wodzie
Dzielą się na hemicelulozy A i B
Zwalniają pasaż treści
Zdolność do wymiany kationów
Pektyny
Składnik ścian kom. Oraz wielu warstw międzykomórkowych – regulują gospodarkę wodną
Kompleks: arabinozy, galaktozy, kw. galakturonowego
Wyróżnia się pektyny: wysokometylowane, w pH <3,5 i o wysokim stężeniu cukru pęcznieją i tworzą żele, niskometylowane tworzą żele bez cukru, w obecności jonów metali
Ulegają rozkładowi
Zwalniają pasaż treści
Duża zdolność do wiązania wody i tworzenia żelu
Produkcja galaretek, substancji zestalających
Zdolność do wymiany kationów
Dzięki wiązaniu jonów metali ciężkich mogą działać odtruwająco na organizm
Lignina
Polimer zbudowany z hydroksyfenylopropanu
W dojrzałych i starszych roślinach wchodząc w miejsce wody, tworzy z celulozą – lignocelulozę, związek będący formą drewna
Absorpcja kwasów żółciowych
Przyspiesza pasaż treści
Beta-glukany
Mieszanina łancuchów beta-D-glukozy połączonej wiązaniami beta-1-4 i beta-1-3 glikozydowymi
Rozpuszczają się w gorącej wodzie tworząc lepkie roztwory
Wchodzą w skład ścian komórek warstwy aleuronowej i bielma ziaren jęczmienia , owsa, pszenicy
Gumy, śluzy
Funkcje błonnika pokarmowego:
Zwiększenie masy i objętości stolca (skraca pasaż jelitowy)
PREBIOTYK – stymuluje wzrost, rozwój i aktywność bakterii probiotycznych
korzystna regulacja składu bakteryjnej flory jelitowej
Regulacja perystaltyki jelit
Obniżenie zawartości cholesterolu TG we krwi
Opóźnienie wchłaniania glukozy
Zmniejszenie poziomu lipidów i triglicerydów we krwi
Odtruwanie organizmu dzięki zdolności trwałego wiązania jonów metali ciężkich przez pektyny i hemicel.
Właściwe wewnątrzwydzielnicze działanie trzustki
Metabolizm kwasów żółciowych
Przeciwdziałanie powstawianiu nowotworów jelita grubego dzięki skracaniu czasu pasażu i „rozcieńczaniu” kancerogenów w większej masie stolca
Zapobieganie stanom zapalnym i uchyłkowatości jelita, hemoroidom, żylakom podudzia
Źródła błonnika:
- warzywa
- owoce
- przetwory zbożowe
- rośliny strączkowe
Różnice w zawartości błonnika zależą od rodzaju i części roślin, z których pochodzą oraz warunków wzrostu, stopnia dojrzałości i sposobu ich przetworzenia.
Dzienne spożycie:
dorośli: 20-40g/dobę
dzieci: 5-7g/dobę
Skutki nadmiernego spożycia:
- niedobór składników odżywczych, zwłaszcza: wapnia, żelaza, magnezu, cynku
- wzdęcia, biegunki
- odwodnienie ustroju (szczególnie niebezpieczne dla małych dzieci i osób starszych)
Zawartość błonnika pokarmowego w produktach spożywczych:
Duża >9: suche strączkowe, suszone owoce, chleb żytni razowy, płatki jęczmienne
Średnia 4-5: grahamka, płatki kukurydziane, muesli, rodzynki, makaron razowy, kasza, orzechy
Mała <4: warzywa, owoce
Skrobia oporna - to skrobia oraz produkty jest rozkładu, które nie są trawione i wchłaniane w jelicie cienkim zdrowego człowieka. Ze względu na oporność na działanie enzymów trawiennych, jest ona zaliczana do składników nierozpuszczalnego błonnika pokarmowego. Nie występuje w naturze, powstaje podczas ogrzewania skrobi
Skrobia oporna jest stosowana w produkcji niskoenergetycznej żywności błonnikowej (przede wszystkim przekąsek, pieczywa, makaronu oraz innych przetworów zbożowych). Wzbogaca się nią również produkty spożywcze pieczone i smażone. Jest wykorzystywana jako wypełniacz.
RS1 - skrobia fizycznie niedostępna dla enzymów trawiennych, obecna w ścianie komórkowej całych lub częściowo zmielonych ziaren zbóż, nasion, a także nasion roślin strączkowych;
RS2 – naturalne ziarna skrobi surowej (nieskleikowanej), oporne na działanie enzymów, występujące np. w surowych ziemniakach, niedojrzałych bananach, soczewicy, kukurydzy;
RS3 - skrobia retrogradowana, powstającą w czasie przetwarzania żywności, występującą np. w ugotowanych i ochłodzonych ziemniakach i makaronie, chlebie czy płatkach śniadaniowych;
RS4 – tworzona w wyniku modyfikacji chemicznej (eteryfikacji lub sieciowania) lub fizycznej skrobi.
WODA
Funkcje:
Gasi pragnienie, orzeźwia, pielęgnuję
Główny składnik organizmu, materiał budulcowy – stanowi strukturalną część komórek i tkanek
Środowisko procesów życiowych
Nośnik i rozpuszczalnik wielu substancji, np. składników mineralnych: Ca, F, I, Fe i innych
Umożliwia usuwanie produktów przemiany materii z organizmu (z moczem)
Utrzymuje odpowiednie ciśnienie
Niezbędna do trawienia i wchłaniania (formowanie kęsów, przesuwanie treści pokarmowej)
Udział w regulacji temperatury ciała (dobry przewodnik – umożliwia wymianę ciepła w organizmie, chroni go przed przegrzaniem usuwając nadmiar ciepła z potem)
Pełni funkcję ochronną np. rdzenia kręgowego, płodu, zapewnia odpowiednią ruchliwość stawów i możliwość przesuwania się narządów w jamie brzusznej (np. podczas oddychania)
Czynniki wpływające na zapotrzebowanie:
Wiek (młodszy – większe)
Temperatura i wilgotność powietrza (upały, duża wilgotność – zapotrzebowanie wzrasta 3-10l/dobę)
Intensywność wysiłku fizycznego (większy wysiłek – większe zapotrzebowanie)
Stany chorobowe (gorączka, biegunka, wymioty, cukrzyca, zwiększone wchłanianie płynów)
Rodzaj diety (im więcej jemy – tym więcej powinniśmy pić)
Zapotrzebowanie na wodę:
Wzrost wartości energetycznej pożywienia (większa ilość składników odżywczych musi być metabolizowana)
Rodzaj spożywanej diety:
Duża zawartość biała – zwiększa diurezę
Duża ilość błonnika – zwiększa straty wody z kałem
Duża ilość Na+ - zwiększa diurezę
Kofeina – zwiększa diurezę, bo mniejsza resorpcję wody w nerkach
Alkohol – zwiększa diurezę, bo hamuje wazopresynę
Równowaga kwasowo – zasadowa:
Częściej występuje zakwaszenie ustroju niż alkaloza
Objawy przewlekłego zakwaszenia organizmu: zmęczenie, nadciśnienie, bóle głowy, utrata apetytu, apatia, zaburzenia przemiany materii, zła cera
Długotrwała kwasica sprzyja powstawaniu: schorzeniom skóry, nadciśnienia, cukrzycy, kamicy nerkowej
Produkty alkalizujące: warzywa, owoce, mleko, fasola
Produkty zakwaszające: mięso, drób, jaja, ryby, produkty zbożowe, groch, soja
Utrzymanie stałego pH krwi wymaga sprawnego funkcjonowania mechanizmów regulacyjnych:
System buforów krwi i tkanek (łączenie jonów H+ z buforami krwi np. z hemoglobiną)
Wydalanie nadmiaru CO2 przez płuca
Wydalanie kwasów lub zasad przez nerki
Wytwarzanie amoniaku
Równowaga wodno – elektrolitowa: stan, w którym wszystkie elektrolity są rozmieszczone w przestrzeniach wodnych organizmu w granicach ich fizjologicznych stężeń.
Równowaga kwasowo – zasadowa: prawidłowe rozmieszczenie jonów wodorowych w przestrzeniach wodnych ustroju, warunkujące odpowiednie pH
WITAMINA D
Związki chemiczne z grupy steroidów wykazujące działanie przeciwkrzywiczne. Związane są z homeostazą wapniowo – fosforanową organizmu oraz metabolizmem tkanki kostnej.
cholekalcyferol (D3) – synteza skórna pod wpływem światła słonecznego lub z pożywienia pochodzenia zwierzęcego
ergokalcyferol (D2) – występuje w pokarmach roślinnych i grzybach kapeluszowych
Obie postacie tej witaminy podlegają dalszym przemianom do związków wykazujących działanie podobne do hormonów. Prekursorem D3 jest 7-dehydroksycholesterol (steroid zwierzęcy), a D2 – ergosterol (steroid roślinny). Witaminy D2 i D3 nie wykazują aktywności
Rola witaminy D w organizmie:
Utrzymanie homeostazy mineralnej organizmu:
Wchłanianie wapnia z jelit
Wydalanie wapnia przez nerki
Uwalnianie (mobilizacja) wapnia z kości
Odpowiedzialna za prawidłowy rozwój i mineralizację kości i zębów
Regulacja gospodarki wapniowo – fosforowej ustroju
Wyrównanie nieprawidłowego stosunku wapnia do fosforu i zwiększenie wchłaniania tych pierwiastków z przewodu pokarmowego
Niezbędna w procesach kostnienia (ułatwia zamianę fosforu organicznego na nieorganiczny) i w powstawaniu związków niezbędnych do tworzenia kości
Najnowsze badania:
Zmniejszone ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1, alergii atopowych
Zmniejszone ryzyko infekcji górnych dróg oddechowych
Zmniejszone o 83% ataków astmy i tą chorobę
Zmniejsz. ryzyko wystąpienia nowotworów i zgonów z ich powodu, m.in. okrężnicy, prostaty, piersi, trzustki
Zmniejszone ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia i wszystkich czynników związanych z zespołem metabolicznym
Zwiększenie masy mięśniowej i sprawności fizycznej
Przyczyny niedoboru:
Niedostateczna ekspozycja na światło słoneczne
Niewystarczająca podaż w diecie
Zmniejszone wchłanianie z przewodu pokarmowego
Upośledzona synteza aktywnych metabolitów w wątrobie (stany zapalne, marskość w.) i w nerkach (ostra i przewlekła niewydolność)
Stosowanie leków (np. przeciwpadaczkowych)
Zmniejszona wrażliwość tkanek docelowych na 1,25 (OH)2D
Konsekwencje niedoboru:
U dzieci prowadzi do krzywicy, następuje:
Zmiękczenie kości czaszki, miękki i wiotki brzuch
Obniżenie napięcia mięśni, powiększenie obwodu brzucha, opóźnione ząbkowanie, opóźnione zarastanie ciemienia
Zmiany w kościach czaszki między 4 a 6 mies. życia, w klatce piersiowej między 6, a 10 m., a w kościach kończyn deformacje między 10 a 12 miesiącem życia
U dorosłych prowadzi do osteomalacji (rozmiękanie kości)
Jedna z przyczyn osteoporozy (zrzeszotnienie kości)
Niedostateczne wytwarzanie się zrębu organicznej macierzy kostnej, wskutek odwapnienia kości
Kości charakteryzują się porowatością i kruchością
Złamania osteoporotyczne dotyczą przede wszystkim: trzonów kręgów, k. udowej, k. promieniowej.
NORMY | Al’08 | EAR’10 | RDA’10 |
---|---|---|---|
Niemowlęta (0-1) | 5 | - | - |
Dzieci (1-18) | 5 | 10 | 15 |
Dorośli (19-50) | 5 | 10 | 15 |
Dorośli (51-65) | 10 | 10 | 15 |
Dorośli (>65) | 15 | 10 | 20 (>70l.) |
Kobiety w okresie ciąży/ laktacji | 5 | 10 | 15 |
Al – normy wystarczającego spożycia
EAR – średnie zapotrzebowanie w gramach (zapotrzebowanie dla 50% populacji danej grupy)
RDA – zalecane spożycie (wielkość zaspokaja zapotrzebowanie)
UL – tolerowany, górny poziom spożycia
niemowlęta i dzieci do 10 r.ż. 25 mikrogram/dzień
dorośli: 50mikrogram/dzień
Nadmiar witaminy D3:
Utrata apetytu, nudności, biegunki, zmniejszenie masy ciała, łatwe męczenie się, powstawanie kamieni nerkowych
Powstawanie nadtlenków i innych produktów oksydacji
Wzrost zawartości wapnia w surowicy krwi i odkładanie wapnia w niektórych tkankach miękkich oraz w naczyniach krwionośnych
Występowanie w żywności:
Pochodzenia zwierzęcego: tran, tłuste ryby, żółtko jaja, wątroba, masło, mniej w mięsie, drobiu, przetwory mleczne
Drożdże i grzyby kapeluszowe
W wielu krajach wzbogaca się w tę witaminę np. margaryny, produkty zbożowe, mleko i przetwory
Śladowe ilości w produktach zbożowych i olejach roślinnych
To witamina wyjątkowo stabilna, nie ulega rozkładowi pod wpływem podwyższonej temperatury ani w czasie długotrwałego przechowywania.
Metody oznaczania:
Biologiczne, oparte na procesie kalcyfikacji – na zapobieganiu lub leczeniu objawów krzywicy:
Test AOAC – wykonywany na kurczętach, które wykorzystują głównie witaminę D3
Test wzorcowy – jednodniowe kurczęta, trzymane na diecie krzywiczej
Test liniowy – podawanie szczurom z objawami krzywicy określonych dawek standardu wit. D i próbek żywności o nieznanej aktywności tej witaminy. Po 14 dniach wykonuje się zdjęcie rentgenowskie kości udowych wybarwionych w azotanie srebra i określa stopień kalcyfikacji
Chemiczne, służą do oznaczania zawartości tej witaminy głównie w preparatach farmaceutycznych oraz w produktach zawierających stosunkowo duże ilości tej witaminy
Kolorymetryczne – barwna reakcja z trichlorkiem antymonu – intensywność zabarwienia jest proporcjonalna do stężenia witaminy D
Chromatografia cieczowa
Chromatografia wysokociśnieniowa
Wartość odżywcza – stopień zawartości poszczególnych składników odżywczych (np. białek, węglowodanów, tłuszczów, witamin, składników mineralnych) w pożywieniu.
Wskaźnik jakości żywieniowej INQ – stopień, w jakim spożywany produkt, pokrywając zapotrzebowanie energetyczne człowieka, zaspokaja jednocześnie jego zapotrzebowanie na dany składnik odżywczy. Wartość INQ zbliżona do 1 charakteryzuje produkty dobrze zbilansowane pod względem zawartości danego składnika odżywczego.
INQ < 1 produkty nieodstarczające odpowiedniej ilości składnika odżywczego
INQ > 1 produkty stanowiące dobre źródło danego składnika odżywczego i mogące służyć do uzupełniania niedoborów tego składnika w diecie.
Grupy produktów | Grupy produktów jako dobre źródło składników pokarmowych |
---|---|
I | Produkty zbożowe (pieczywo, mąka, kasza, makarony, ryż, prod. śniadaniowe) |
II | Mleko i produkty mleczne (mleko i napoje mleczne typu kefir, maślanka, jogurt, sery twarogowe, podpuszczkowe, topione) |
III | Mięso wędliny, drób, ryby |
IV | Jaja |
V | Masło i śmietana |
VI | Inne tłuszcze (margaryna, oleje, smalec) |
VII | Ziemniaki |
VIII | Warzywa i owoce bogate w wit. C (nać pietruszki, papryka, koperek, brukselka, szpinak, szczypior, chrzan, kalarepa, kapusta biała i czerwona, kalafiory, pomidory, dzika róża, głóg, czarny bez, porzeczki czarne i czerwone, truskawki, poziomki, pomarańcze, maliny, cytryny, grejpfruty, agrest, żurawiny, jeżyny, czarne jagody) |
IX | Warzywa i owoce bogate w karoten (o barwie zielonej i żółtopomarańczowej: szpinak, jarmuż, sałata, marchew, dynia, zielona fasolka szparagowa, szczaw, boćwina, kabaczek, cykoria; morele, brzoskwinie, melony) |
X | Pozostałe warzywa i owoce |
XI | Strączkowe suche (groch, fasola, bób, soczewica, soja) |
XII | Cukier i słodycze |
I | Produkty zbożowe (pieczywo pszenne i żytnie, mąka, kasza, makarony, ryż, prod. śniadaniowe) ziemniaki |
---|---|
II | Warzywa i owoce (warzywa, nasiona strączkowe i orzechy, owoce) |
III | Mleko i produkty mleczne (mleko i mleczne napoje fermentowane, sery twarogowe, sery podpuszczkowe) |
IV | Mięso, wędliny, ryby (mięso, drób, wędliny, ryby) jaja |
V | Tłuszcze (zwierzęce: masło i śmietana; roślinne: oleje i margaryna, mieszane) |
VI | Cukier i słodycze |