Kod osoby badanej: 2a

Data badania: 9.01.2013

Wykształcenie: wyższe/psycholog

Wiek osoby badanej:39 lat

Kod

Transkrypcji treść dialogu

2a000 S:Jakie były Pani oczekiwania rozpoczynając pracę?

2a001 B: Chciałam pomagać ludziom, służyć im swoją wiedzą,

2a002 rozwiązywać skomplikowane przypadki. Liczyłam na szerokie 2a003 spectrum problemów, które będę mogła rozwiązać. Miałam 2a004 nadzieję, ze moja pomoc będzie długotrwała. Pacjenci będą u 2a005 mnie terapię zaczynać i kończyć, tym samym znajdą drogę do 2a006 rozwiązania problemów. I wyrobią mi opinię, dobrego i

2a007 skutecznego psychologa

2a008 S: Co chciała Pani osiągnąć w pracy?

2a009 B: Chciałam przede wszystkim pomagać ludziom długofalowo, 2a010 a nie dorywczo. Zależało mi i zalezy do tej pory na uznaniu ze 2a011 strony kolegów po fachu.

2a012 S: Z jakich przyjemności zrezygnował Pani na poczet pracy?

2a013 B: Z aktywnego uczestnictwa w życiu kulturowym : opuściłam 2a014 wiele koncertów, wyjść do kina czy teatru. Nie znaczy, że z 2a015 tego zrezygnowałam, ale nie mogę sobie pozwolić na tak 2a016 częste wizyty na jakie miałabym ochotę. Co nie zmienia faktu, 2a017 że czasem z mężem udajemy się do teatru, całą rodziną na 2a018 lodowisko czy rowery. Wymieniłam po prostu wydarzenia, na 2a019 które chodziłam ze znajomymi na rozrywki, które mogę

2a020 wykonywać z rodziną poświęcając im tym samym swój czas.

2a021 S: Jak często spotyka się Pani ze znajomymi z pracy, biorąc pod 2a022 uwagę ostatni miesiąc?

2a023 B: Ostatnio byłam na urodzinach przyjaciela rodziny, to było 2a024 jakieś trzy tygodnie temu. Akurat w grudniu częstotliwość 2a025 spotkań zmniejszyła się ze względu na święta. Duża liczba 2a026 znajomych zajęta była przygotowaniami do świat, co sama 2a027 rozumiem, bo w tym roku to w naszym domu odbywała się 2a028 rodzinna wieczerza, także każda godzina była cenna.

2a029 S: Kiedy ostatni raz zrobił Pani coś dla siebie bez angażowania 2a030 się w pracę?

2a031 B: Tydzień temu, mąż podarował mi karnet na masaże

2a032 gorącymi kamieniami. Nawet nie sądziłam jak bardzo

2a033 relaksujące może to się okazać dla człowieka. Chociaż nigdy nie 2a034 byłam za prezentami tego typu, to nie wiedziałam, że taką 2a035 przyjemność może on sprawić.

2a036 S: W miarę braku postępu w terapii, potrafi Pani przekierować pacjenta do innego psychologa

2a037 B: Oczywiście, uważam to za całkiem normalne. Jeżeli pacjent nie chce współpracować warto znaleźć przyczyną, a nuż leży ona 2a038 właśnie w terapeucie, albo negatywnym odbiorze terapeuty 2a039 przez pacjenta. Jeżeli pacjent wyjątkowo upiera się przy dalszej 2a040 współpracy podejmujemy wspólne kroki, aby udało się nam 2a041 ruszyć z terapią. Wszystko jest możliwe, przecież może się 2a042 okazać, że pacjent lepiej odnajdzie się w terapii grupowej, niż 2a043 indywidualnej.

2a044 S: Za co obarcza Pan/i braki energetyczne?

2a045 B: Zdecydowanie za przenoszenie pracy „do domu”, chociaż 2a046 staram się z tym walczyć. Czasem ciężko godzi mi się życie 2a047 zawodowe z prowadzeniem domu i wychowaniem dzieci, ale 2a048 pomaga mi i wspiera mąż, który jest taką moją ostoją i

2a049 podporą. Wszelkie zmęczenie, które odczuwam jest myślę 2a050 kwestią „odespania”, bo niestety należę do tej grupy ludzi, 2a051 którzy mogą spać całe dni

2a052 < na twarzy osoby badanej pojawia się uśmiech>

2a053 S: Jak radzi sobie Pani z realizowaniem swoich pasji/zainteresowań w czasie wolnym?

2a054 B: Jestem ekstrawertykiem, dlatego świetnie odnajduje się w 2a055 zajęciach grupowych, wszelkie pasje czy zainteresowania 2a056 dzielę z rodziną, to dodatkowy czas dla nas wszystkich.

2a057 Czasami cała rodzina czeka na weekendowy wyjazd na rowery, 2a058 kiedy pakujemy kanapki, bierzemy koce i jedziemy na cały 2a059 dzień w trasę. Mamy taką możliwość ze względu na to, że 2a060 mieszamy przy terenach zalesionych. Myślę, że nawet wspólne 2a061 gotowanie dodaje wiele energii, a ja gotować lubię bardzo, 2a062 dlatego cieszę się, że dzieci chętnie mi w tej pasji pomagają. 2a063 Mąż zdecydowanie pasjonuje się konsumpcją, niż samym 2a064 procesem przyrządzenia

2a065 < na twarzy pojawia się szeroki uśmiech>

2a066 S: Jak często spotyka się Pani ze znajomymi, ile masz sił aby

2a067 im pomagać?

2a068 B: Raz na dwa tygodnie staram się odnaleźć kilka godzin dla 2a069 przyjaciół. Staram się mieć chęci, aby im pomóc, jednak nie 2a070 zawsze starcza sił wskutek czego po prostu każdy z nas

2a071 opowiada co u niego, co się zmieniło. Nie pomagam tylko ja, 2a072 pomaga każdy z grona, który ma do powiedzenia coś mądrego. 2a073 Nie koniecznie wysuniętego z teorii psychologii, czasami

2a074 wystarcza doświadczenie życiowe.

2a075 S: Jaką miała Pani motywację do niesienia pomocy innym na początku swojej pracy a jak wygląda to teraz?

2a076 B: Motywacja jest obecna w dalszym ciągu w mojej pracy, 2a077 jednak zdarza się być osłabiona poprzez tygodnie rutyny, kiedy 2a078 prowadzę terapię z tymi samymi pacjentami, a np. terapia nie 2a079 przynosi efektów, zatem przy każdym ze spotkań wracamy się 2a080 do punktu wyjścia albo pacjenci, którzy z terapii rezygnują, po 2a081 dwóch tygodniach wracają i wszystko Rozpoczyna się od

2a082 początku. To jest dość denerwujące

2a083 S: Jak przejmuje się Pani problemami swoich klientów,

2a084 znajomych i rodziny?

2a085 B: Nad problemami pacjentów staram się skupiać w czasie 2a086 pracy, choć nie zawsze da się uniknąć wszystkich przemyśleń w 2a087 domu czy wracania do rozmów. Jednak staram się w domu 2a078 koncentrować na rodzinie, znaleźć tą granice, kiedy to oni 2a079 potrzebują mojej obecności w domu czy pomocy .

2a080 S: Jak teraz spostrzega Pani wartość swojej pracy?

2a081 B: Czuję znaczną satysfakcję kiedy udaje mi się pomóc. Z

2a082 perspektywy czasu widzę, że naprawdę można pomóc

2a083 niektórym ludziom. Nauczyłam się jednak, że czasem choćby 2a084 starania były jak największe , nie da się uniknąć porażki.

2a085 Terapia jest relacją psycholog-pacjent, w którym każde z tej 2a086 dwójki musi z siebie coś dać, aby zakończyć terapię

2a087 powodzeniem. Chociaż porażki czasem pozwalają mi wątpić w 2a088 sens wykonywanego przeze mnie zawodu, ale tylko na chwilę, 2a089 bo później pojawiają się kolejni pacjenci, którym udaje się 2a090 pomóc.

2a091 S:Jak postrzega Pani swoje zawodowe perspektywy na

2a092 przyszłość?

2a093 B: Uważam, że po tylu latach wciąż jestem w stanie pomóc 2a094 ludziom, mimo chwil zwątpień i zmęczenia, które czasem się 2a095 pojawia. Chciałabym jednak za kilka lat robić to co robię 2a096aktualnie, jeżeli pozwoli mi na to czas wolny, kiedy dzieci będą 2a097 już starsze chciałabym brać udział w bielszej ilości szkoleń i 2a098 konferencji, ponieważ uważam, że wiedzy i doświadczenia 2a099 nigdy za wiele. Na pewno nie w tym zawodzie

2a100 S:Jakie są Pani metody z rozładowaniem napięcia?

2a101 B:Najlepszą metodą na rozładowanie napięcia czy zmęczenia 2a102 jest moja rodzina, szczególnie dzieci, która poprzez energię do 2a103 życia którą posiada zaraża wszystko w koło i wszystkich. Jazda 2a104 rowerem jest dla mnie dobrym sposobem na pozbycie się 2a105 stresu, a także długie rozmowy z mężem, które niezwykle dużo 2a106 dla mnie znaczą.

2a107 S: Jak często pije Pani alkohol, pali papierosy?

2a108 B: Papierosów już nie palę, rzuciłam dwa lata temu. Alkohol 2a109 zdarza się częściej-czasem podczas wieczornej kąpiel

2a110 pozwalam sobie na lampkę czerwonego wina, podczas

2a111 spotkania z przyjaciółmi zdarzają się drinki, nie są to jednak 2a112 ilości przy których mogłabym stracić kontrolę nad sobą.

2a113 S: Jak często myśli Pani od ucieczce na bezludną wyspę z dala 2a114 od ludzi?

2a115 B: Bez ludzi? Tylko ja sama? Nigdy! To ludzie napędzają mnie 2a116 do działania. Bez rodziny obok byłabym nieszczęśliwa, dlatego 2a117 taka ucieczka nie przyniosłaby mi żadnych pozytywnych

2a118 rezultatów.

2a119 S: Jak wpływa na Panią codzienna praca z ludźmi?

2a120 B: Nauczyłam się pewnego dystansu pomiędzy tym co jest w 2a121 pracy, a poza nią. Momentami staję się troszkę wycofana. 2a122 Doceniam jednak lepiej sytuacje kiedy mam możliwość

2a123 zatrzymania się i zastanowienia nad tym dokąd idę, po co i co 2a124 to ma na celu…

2a125 S: Jak ocenia Pani intencje szefostwa w stosunku do Pani?

2a126 B: Są dobre, w szkole zarówno z dyrektorem jak i pedagogiem 2a127 mam świetny kontakt, nie raz dzięki współpracy udało nam się 2a128 pomóc któremuś z dzieci. Łatwiej działa się w środowisku, 2a129 które jest przychylne.

2a130 S: Jak Pani współpracownicy odnoszą się do Pani pracy czy 2a131 stosunek kolegów z pracy się zmienił?

2a132 B: Nie komentujemy swojej pracy nawzajem, ani nie oceniamy 2a133 się. Tak było od początku. Staramy się sobie pomóc, jeżeli o tą 2a134 pomoc prosimy, ale swojej pracy nigdy nie oceniamy. Każdy z 2a135 nas ma wypracowane swoje ścieżki i sposoby, nie możemy 2a136 ingerować w ich zasadność.

2a137 S: Jak opisałby Pani swoje relacje, kontakty społeczne w domu. 2a138 B: Czy w ostatnim okresie uległy one zmianie (pogorszeniu)?

2a139 Rodzina i dom jest dla mnie odskocznią, staram się nie

2a140 dopuścić do sytuacji konfliktowych czy też pogorszeniu

2a141 naszych stosunków. Kochamy się wzajemnie, doceniamy, 2a142 rozumiemy i wspieramy. Nie ukrywam, że mam nadzieję, że 2a143 przez długi czas taka zależność będzie miała miejsce.

2a144 S: Jakie dysfunkcje na tle zdrowotnym zauważyła Pani u siebie 2a145a przestrzeni minionego roku?

2a146 B:Na szczęście żadnych. Po rzuceniu palenia zdecydowanie 2a147 poprawiła mi się cera, w zeszłym roku udało mi się też stracić 2a148 nadprogramowe kilogramy, z którymi walczyłam od drugiej 2a149 ciąży. I męża udało mi się też troszkę odchudzić, bo we dwójkę 2a150 łatwiej się wyrzeka wszystkim dobrociom

2a160 < uśmiech>

2a161 S: Kiedy po raz pierwszy pojawiły się problemy z kondycją, 2a162 wydolnością fizyczna?

2a163 B: Nie mam takich problemów. Staram się aktywnie spędzać 2a165 czas wolny, aby się nie „zastać” ,tym bardziej, że sporty dają mi 2a166 poczucie wolności i niezależności, to też często z ich zasobów 2a167 korzystam.

2a168 S: Mogłaby się Pani poskarżyć na dolegliwe poczucie

2a169 zmęczenia, senność, spadek libido?

2a170 B: Czasem dopada mnie poczucie zmęczenia i senność, ale przy 2a171 dwóch pracach i godzeniu obowiązków domowych, myślę, że 2a172 jest to w zupełności normalne. Na szczęście praca w szkole 2a173 daje mi dość dużo dni wolnych (święta, weekendy, święta 2a174 państwowe), które pomagają mi w potocznie zwanym

2a175 „naładowaniu akumulatorów” do dalszej bieganiny w

2a176 kolejnych dniach.