DEFINICJA RACHUNKOWOŚCI:
System zamkniętej ewidencji gospodarczej odzwierciedlającej w formie pieniężnej zjawisko i procedury gospodarcze oraz sytuację majątkową i wyniki działalności podmiotów gospodarczych
PASYWA:
źródła finansowania majątku firmy
AKTYWA :
kontrolowane przez jednostkę gospodarczą zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, uzyskane w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.
ZOBOWIĄZANIA:
Kwoty wyrażone w pieniądzu, które dany przedmiot winien jest innym podmiotom gospodarczym
SPRAWOZDANIE FINANSOWE – BILANS:
Wynik rachunkowości finansowej
Przeznaczony dla użytkowników zewnętrznych
Podstawowe źródło informacji o funkcjonowaniu danego obiektu
Przepisy ustawy o rachunkowości odrębnie regulują sprawozdawczość dla różnych jednostek tj. dla tych których sprawozdania bilansowe podlegają corocznym badaniom i dla pozostałych jednostek
BILANS SPORZĄDZA SIĘ NA:
Na dzień kończący rok obrotowy
Na dzień zakończenia działalności, a tym również jej sprzedaży i zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego
Na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej jednostki – przekształcenie podmiotów
W jednostce przejmowanej na dzień przejęcia jednostki przez inną jednostkę
Na dzień poprzedzający dzień podziału lub połączenia jednostek, jeżeli w wyniku połączenia powstanie nowa jednostka
Na dzień poprzedzający dzień powstania jednostki w stan upadłości lub likwidacji
Na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami
ZADANIA BILANSU:
Informacyjne:
Jest zestawieniem danych charakteryzujących sytuację majątkową i finansową jednostki gospodarczej
Systemowe:
Jest dokumentem księgowym, który zamyka rok obrotowy jednostki i jednocześnie pozwala na otwarcie roku następnego
ZASADY OBOWIĄZUJĄCE PRZY SPORZĄDZANIU BILANSU:
Równowagi bilansowej:
Równość sum bilansu, wynikająca z tego, że składniki majątkowe ujęte są w dwóch punktach widzenia: rodzaju środków gospodarczych i źródeł ich finansowania A=P
Ciągłości bilansowej:
Bilans zamyka jeden rok i jednocześnie otwiera następny, ciągłość powinna być: formalna – zachowany jest ten sam układ i sposób grupowania składników, tak aby kolejne bilanse były porównywalne, merytoryczna – zastosowanie tych samych zasad wyceny składników
Rzetelność wyceny:
Wykazane składniki aktywów i pasywów winny być zgodne ze stanem faktycznym
Zasady wyceny według kosztu historycznego:
Składniki majątku wycenia się w cenie nabycia lub kosztem wytworzenia
Ostrożnej wyceny:
Wycena składników majątku ma odbywać się tak aby nie zawyżać wartości
Sporządzony w formie dwustronnej:
Aktywa po lewej, pasywa po prawej stronie
Sporządzany w formie jednostronnej – drabinkowej
Bilans w formie uproszczonej:
Bilans jednostek z wyłączeniem banków i ubezpieczycieli
AKTYWA:
Aktywa trwałe:
Wartości niematerialne i prawne
Rzeczowe aktywa trwałe
Należności długoterminowe
Inwestycje długoterminowe
Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe
Aktywa obrotowe:
Zapasy
Należności krótkoterminowe
Inwestycje krótkoterminowe
Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe
PASYWA:
Kapitał (fundusz) własny:
Kapitał (fundusz) podstawowy (fundusz założycielski, kapitał udziałowy i kapitał akcyjny)
Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wartość ujemna)
Udziały (akcje) własne (wartość ujemna)
Kapitał (fundusz) zapasowy
Kapitał (fundusz) z aktywacji wyceny
Pozostałe kapitały (fundusze) zapasowe
Zysk (strata) z lat ubiegłych
Zysk (strata) netto (z roku bieżącego)
Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania:
Rezerwy na zobowiązania (z tytułu odroczonego podatku dochodowego i na świadczenia emerytalne).
Zobowiązania długoterminowe (kredyty i pożyczki, zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych).
Zobowiązania krótkoterminowe.
Rozliczenia międzyokresowe.
KONTO KSIĘGOWE:
Wynik finansowy:
Operacje gospodarcze i ich ujęcie w 3 rodzajach działalności tj. handlowej, usługowej i produkcyjnej
Działalność podstawowa jednostki:
Sprzedaż wyrobów gotowych, towarów i usług oraz pozostałą działalność tj. działalność operacyjną i finansową
Operacje po stronie przychodów i kosztów określane są operacjami wynikowymi czyli takimi które wpływają na wynik finansowy
RACHUNKOWOŚĆ ZARZĄDCZA:
Jest to umownie wyróżniony dział rachunkowości, który korzysta z pochodzących z różnych źródeł (np. badania rynku, analiza otoczenia, statystyka ekonomiczna) oraz z danych dostarczanych przez rachunkowość finansową
Celem rachunkowości zarządczej jest dostarczenie niezbędnych do zarządzania jednostką i podejmowanie decyzji gospodarczych
Zorientowana jest na wewnętrznych użytkowników informacji
Dostarcza informacji potrzebnych do podejmowania decyzji gospodarczych krótko i długoterminowych, do planowania i kontroli działalności
Nie ma w tej rachunkowości narzuconych rozwiązań prawnych, ale jej forma i treść zależy od indywidualnej inwencji menagerów, zależy od bieżącej, niekoniecznie powtarzalnych potrzeb związanych z samodzielnym zarządzaniem firmy
Np. przedsiębiorca prowadzący hotel może posiadane środki finansowe w wysokości 1 mln zł zainwestować na wiele możliwości. Może nabyć pensjonat lub hotel, zmodernizować posiadany hotel lub pensjonat podwyższając standard, zainwestować pieniądze na giełdzie lub nabyć 10 letnie obligacje oszczędnościowe
Koszty:
Podstawowy element myślenia ekonomicznego, działania różnych podmiotów gospodarczych. Jest to spowodowane tym, że każde działanie jest związane z ponoszeniem kosztów.
Nie ma w gospodarce działań bez kosztów.
Podmioty gospodarki rynkowej nie mogą realizować najmniejszych zadań bez ponoszenia kosztów.
Koszty należą do podstawowych kryteriów wyboru decyzji każdego przedsiębiorstwa.
Koszty planowane i standardowe:
Podstawowa różnica pomiędzy kosztami jest taka, że koszty planowane mają dotyczyć danego okresu na podstawie przeszłości lub na podstawie teraźniejszości
Koszty standardowe to koszty narmatywne
Koszty podatne i niepodatne na kontrolę:
To takie, na które menadżerowie mogą mieć wpływ lub nie są w stanie mieć wpływu istotnego na ich wysokość
Np. koszty kontrolowane – koszty posiłków i napojów, wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na zlecenie. Koszty niekontrolowane – koszty dzierżawy, ubezpieczenie, energię elektryczną, gazu
PRÓG RENTOWNOŚĆI:
Koszty nie zawsze są samodzielnym kryterium podejmowania decyzji. W procesie decyzyjnym poniesione koszty należy często łączyć z uzyskanymi przychodami, porównanie przychodów i kosztów jest podstawą decyzyjną do planowania osiągnięcia zysku.
Próg rentowności:
Wielkość sprzedaży równoważąca poniesione koszty
Oznacza taką wielkość sprzedanych produktów, przy której przychody ze sprzedaży zrównują się z kosztami ich uzyskania.
Kalkulacja jest to czynność obliczeniowa zmierzająca do ustalenia kwoty kosztów przypadających na przedmiot kalkulacji.
Zadania kalkulacji można sformułować następująco:
Zadaniem kalkulacji jest uzyskanie danych, na podstawie których można ocenić ekonomiczną efektywność – rzeczywistą lub zamierzoną – wytworzenia określonych produktów. Kalkulacja kosztu wytworzenia powinna wykazać nie tylko łączny koszt każdego wyboru lub usługi, lecz również poszczególne składniki (pozycje) kosztu wytworzenia, czyli pozycje kalkulacyjne. Zadaniem kalkulacji jest także ustalenie struktury kosztu jednostkowego.
Zadaniem kalkulacji jest zatem dostarczanie danych do:
Określenia poziomu kosztów
Kontroli kosztów
Ustalenie cen
Celem kalkulacji jest obliczenie kosztu wytworzenia jednostki produktu gotowego, wyrobu bądź usługi. Istota problemu sprowadza się do:
Zebrania na właściwie rozbudowanych kontach wynikowych kosztów, związanych z wytworzonymi produktami,
Ustalenie wielkości produkcji wykonanej
Ustalenie wielkości produktu w toku
Przypisania kosztów do jednostki kalkulacyjnej za pomocą odpowiednich metod
Kalkulacja ewidencyjna:
Tzn. kalkulacja dokonana na potrzeby ewidencyjne, opiera się na przepisach ustawy o rachunkowości, a jej podstawą jest koszt wytworzenia, którego zakres reguluje ustawa (art. 28 ust 2 pkt. 2).
Kalkulacja decyzyjna:
Kalkulacja wykazywana na potrzeby decyzyjne, jest sporządzana do obliczenia pełnego kosztu jednostkowego w celu weryfikacji polityki cenowej, porównania rentowności w branży i innych potrzeb. Można wtedy do jednostkowego kosztu wytworzenia, doliczyć koszty sprzedaży według przyjętego klucza. O zakresie kosztu jednostkowego decydują zatem potrzeby jego sporządzenia:
Ewidencyjne – techniczny koszt wytworzenia
Decyzyjne – pełny koszt wytworzenia
MOMENT KALKULACJI:
Można rozróżnić dwie sytuacje:
ex ante:
kalkulacja sporządzona przed przystąpieniem do produkcji dóbr czy usług, obliczenia opierają się na przewidywanych kosztach, podstawą są ceny materiałów, taryfikatory wynagrodzeń i wskaźniki techniczno – ekonomiczne; są to kalkulacje:
wstępne
planowe
normatywne
ex post:
czyli kalkulacja sporządzona po pewnym okresie produkcji, podstawą są koszty rzeczywiste zgromadzone w urządzeniach ewidencyjnych rachunkowości i rzeczywiste rozmiary produkcji; są to kalkulacje:
wynikowe
sprawozdawcze
RODZAJE KALKULACJI:
W zależności od czasu sporządzenia kalkulacji i danych wyjściowych, które są przyjmowane do jej zastosowania, kalkulację dzielimy na:
wstępna (ofertową, planową, normatywną lub operatywną)
sprawozdawczą (wynikową)
kalkulacja wstępna:
jest sporządzona przed rozpoczęciem produkcji i opiera się na kosztach różniących się stopniem przybliżenia kosztów przewidywanych do kosztów ponoszonych w warunkach rzeczywistych. Podstawą kalkulacji wstępnej są normy i wskaźniki techniczno – ekonomiczne, taryfikatory, taryfy ceł i cen, zbiorowe układy pracy, ceny średnie, koszty uznane za przeciętne dla danej branży czy produktu.
Kalkulacja ta może przybierać postać kalkulacji ofertowej, planowej, normatywnej lub operatywnej.
Kalkulacja ofertowa:
Jest sporządzana w przedsiębiorstwach o produkcji jednostkowej i małoseryjnej, wytwarzających duże i skomplikowane urządzenia techniczne lub produkty czy usługi o charakterze jednostkowym, gdy nie może zaoferować ceny, opierając się na danych z rynku.
Zadaniem tej kalkulacji jest ustalenie propozycji ceny,
Powoduje, że odbiorca uzyskuje informacje o cenie, a producent o założonym poziomie kosztów i rentowności.
Kalkulacja planowana:
Jest sporządzana w trakcie ustalania planów i budżetów.
Jest oparta na założeniach przyjętych do opracowania planów i budżetów dotyczących norm zużycia środków produkcji, norm wydajności pracy oraz przewidywanych skutków uprawnień organizacyjno – technicznych
Odzwierciedla w planowanym koszcie wytworzenia poszczególnych wyrobów przewidywane normy wykorzystania zdolności produkcyjnej, zużycia materiałów, wydajności pracy, założonych stóp marży planowanego zysku przy założonej wielkości produkcji. Planowany koszt jednostkowy służy przede wszystkim do:
Tworzenia optymalnych planów produkcji i sprzedaży
Prowadzenia polityki zaopatrzenia
Tworzenia podstaw do obniżania kosztów
Kalkulacja normatywna (standardowa):
Wchodzi w skład ewidencji i rozliczeń w rachunku kosztów normatywnych, co powoduje, że stanowi ona także narzędzie operatywnej kontroli kosztów.
Tworzona jest na postawie norm technicznych obowiązujących w momencie jej sporządzenia i planowanych cen.
W jej wyniku uzyskuje się normatywny koszt jednostkowy produktu. Jest ona sporządzona przede wszystkim dla produkcji powtarzanej dla której jest możliwe i opłacalne normatywne zużycie.
Kalkulacja operatywna:
Jest odpowiednikiem kalkulacji normatywnej w produkcji niepowtarzalnej.
Jest ona sporządzana po zakończeniu opracowania konstrukcyjnego i technologicznego wyrobu, a przed przystąpieniem do jego produkcji.
Opiera się na obowiązujących w chwili jej zestawienia cenach i stawkach płac, normach zużycia materiałów, czasu pracy i usług obcych oraz planowanych narzutach kosztów wydziałowych.
Kalkulacja wynikowa lub sprawozdawcza:
Należy do kalkulacji sporządzanych ex post.
Jest wykazywana na podstawie danych zarejestrowanych na kontach w danym okresie lub po zakończeniu procesu produkcyjnego. Może być sporządzona także w trakcie realizacji standardowego, zautomatyzowanego procesu wytwórczego (np. przy produkcji masowej wieloseryjnej).
Kalkulacja ta odzwierciedla, w ustalonym rzeczywistym koszcie wytworzenia, faktyczne wykonanie przewidywanych norm zużycia na jednostkę produktu i jest sprawdzeniem prawidłowości założonych w kalkulacji wstępnych norm zużycia środków produkcji i norm pracy oraz cen, stawek i taryf.