Krycie lub inseminacja.

Zewnętrzne objawy rui (obrzęk warg sromowych, zaczerwienienie błony śluzowej pochwy, obskakiwanie) utrzymują się przez 4-5 dni, natomiast chęć do przyjęcia knura występuje tylko 12-36 h Zapłodnienie lochy po wprowadzeniu nasienia do jej narządów rodnych może nastąpić tylko wtedy, gdy zostaną spełnione warunki wynikają­ce z ograniczonego okresu żywotności męskich i żeńskich komórek rozrodczych.

Możliwość spotkania się komórki jajowej z plemnikiem zależy od liczby plemników wprowadzonych do dróg rodnych samicy, od właściwości samego nasienia, a szczególnie od ruchliwości i żywotności plemników w drogach rodnych samicy. Dlatego, aby szansa zapłodnienia była wysoka, w jajo­wodzie musi się znaleźć dostateczna liczba plemników.

Użytkowanie knur

Rola knura w rozrodzie jest często niedoceniana a niepowodzeniami '„obarcza" się zwykle lochy. Tymczasem ok. 70% przypadków powtarzania rui u loch ma podłoże w zaburzeniach rozrodczych knura, których przyczyny mogą być bardzo zróżnicowane Liczba loch przypadająca na jednego knura zależy od jego wieku i sposo­bu użytkowania, a także modelu pracy hodowlanej i sposobu prowadzenia rozrodu.

Rozróżnia się krycie „z ręki, tzn. krycie pod nadzorem człowieka, lub pobieranie nasienia (zwykle za pomocą tzw, fantomu) w celu późniejszego inseminowania loch. to ostatnie występuje najczęściej w stacjach unasien­niania loch (SUL), gdzie nasienie jest badane, rozrzedzane i dzielone na porcje. ~"

Zanika już tzw. Krycie haremowe tj. trzymanie knura wraz z grupą loch (w jednym kojcu czy okólniku) i dopuszczanie do swobodnego wyboru przez niego grzejących się loch. Poza jedną niewątpliwą zaletą tej metody, tj. wyboru przez same zwierzęta najodpowiedniejszego czasu krycia, miała ona wiele wad. Przede wszystkim brak nadzoru uniemożliwiał ustalenie ojcostwa określonego knura. Ponadto brak było danych dotyczących dat po­krycia poszczególnych loch, co uniemożliwiało ustalenie daty porodu. Trudne też było brakowanie loch jałowiejących. Stosowanie tej metody uniemożliwia­ło więc prawidłową organizację pracy w chlewni loch.

Przy kryciu „z ręki" planuje sie pokrycia i oproszenia sezonowe lub równomiernie rozłożone w ciągu całego roku. Na jednego knura można przewidzieć me więcej niż 20-30 macior (_w hodowli zarodowej liczba ta jest często jeszcze mniejsza). Przy systemie równomiernego rozłożenia oproszeń w ciągu roku liczba loch może być większa i dochodzić do 40-60 sztuk. Największa liczbę, dochodząca do 800 loch na 1 rozpłodnika przewiduje się przy- stosowaniu inseminacji która w Polsce w ostatnich latach systematycznie wzrasta,

W zależności od wieku, knur powinien być używany do krycia lup pożerania nasienia nie częściej niż 1-2 (knury młode) do 3 razy w tygodniu. Intensywniejsze eksploatowanie, jakkolwiek możliwe u silnych, pobudliwych samców, prowadzi do pogarszania się jakości nasienia. Wzrasta w nim liczba plemników niedoj­rzałych i form patologicznych.

Przy zbyt częstym użytkowa­niu knura lub nieprawidłowych warunkach utrzymania (brak ruchu, zapasienie, osłabienie koń­czyn, zwłaszcza tylnych. Sytuacje stresogenne i in.) może się obniżać także jego popęd płciowy, aż do zupełnego zaniku. Objawia się to niechęcią do krycia czy skoków na fantom.

Chociaż dojrzałość płciowa u knurków występuje już w wieku 5-6 mieś., nasienie ich jest początkowo niepełnowartościowe. Wzrost jakości nasienia obserwuje sie miedzy 6.-7. miesiącem życia.

Knurki powinny być utrzymywane w kojcach indywidualnych, gdyż przy grupowym utrzymywaniu, pozbawione możliwości swobodnego ruchu młode pobudliwe samce zaczynają się nawzajem obskakiwać, co może prowadzić do utrwalenia nienormalnych odruchów

Krycie

Prawidłowe krycie wymaga spełnienia warunków fizjologicznych, środo­wiskowych i organizacyjnych.

warunki fizjologiczne, dotyczące głównie lochy, zostały omówione powy­żej zarówno knur jak i locha muszą być zdrowe i mieć prawidłową kondycję hodowlaną. Knur powinien być wielkością (masą ciała) dostosowany do lochy. Pożądane jest jednak, aby młode knury kryły początkowo starsze doświadczone lochy, które zachowują się spokojniej podczas aktu płciowego. Podobnie krycia mlodychloszek powinien dokonać starszy doświadczony knur Na zachowanie lochy wływa charakterystyczny zapach wydzielany przez knura (tzw. feromony).

Aktywność płciowa zdrowego knura zależy głównie od pobudzenia płcio­wego (rui) lochy Nie bez wpływu są również warunki, w jakich odbywa się krycie. Zasada powinno być doprowadzenie lochy do knura, do starannie przygotowanego pomieszczenia, do którego knur powinien być przyzwyczajony i czuć się w nim pewnie ._Podłoga nie może być śliska W czasie krycia konieczny jest spokój, aby dodatkowe bodźce nie rozpraszały uwagi zwierząt. Obecny powinien być człowiek, do którego samiec jest przyzwyczajony i ma do niego zaufanie. W razie potrzeby pomoże on przy akcie kopulacji (np. wprowadzenie prącia knura do pochwy). Obecność większej liczby osób, lub też urządzeń pomocniczych, może być potrzebna jedynie przy dużej dysproporcji w wielkości lochy i knura, np. podtrzymanie samca przez ludzi workiem położonym na grzbiecie lochy lub krycie na odpowiednio przygotowanym stanowisku Jeżeli większa jest locha, można ją usta­wić niżej niż knura, co ułatwi mu wspięcie i doko­nanie kopulacji. Kopulacja jest poprzedzona wstępnym obwąchiwaniem się zwierząt, potrącaniem ryjem itp. Sam akt jest u świń stosunkowo długi (trwa5-10 min). W czasie jego trwania wydzielane są trzy frakcje nasienia (przednia sienna, nasienna, ponasięnna). Niepełne wydzie­lanie ejakulatu obniża skuteczność krycia, dlate­go ważne jest zachowanie spokoju przez lochę i ludzi dozorujących krycie. Wy­trysk nasienia (ejakulacja) następuje przy charakte­rystycznym skurczu mię­śni zadu i krocza, po czym knur się uspokaja.

Nasienie jest wprowadzane bezpośrednio doszyj ki macicy Jego wypływowi zapobiega utworzony przy ujściu szyjki czop śluzowy. Nie należy pozwalać na ponowne, po pierw­szym akcie, krycie lochy, chociaż niektóre knury mają na to ochotę. W praktyce stosuje się tzw podwójne krycie 12 h po pierwszym które ma miejsce w 24 h od zauważenia objawów Zwiększa to prawdopodo­bieństwo trafienia na najlepszy do zapłodnienia czas i uzyskania możliwie najwyższej płodności lochy. Badania wykazały, że przy optymalnym terminie krycia (24 h po pierwszych objawach rui) powtórzenie nie zwiększało płodno­ści Ponieważ jednak z różnych względów czas ten nie zawsze jest najwłaściwszy, w praktyce zaleca się podwójne krycie. Jeżeli więc po raz pierwszy locha została pokryta rano ponownie trzeba ją doprowadzić wieczorem Potrójne krycie, zalecane przez niektórych autorów, nie powinno być stosowane, ponieważ nadmiernie eksploatuje knu­ra, a na ogół nie ma wpływu na zwiększenie płodności.

Niektóre źródła podają, że akt kopulacji działa stymulująco na owulację. Nie zostało to jednak w sposób ostateczny wyjaśnione, a opinie badaczy na ten temat są rozbieżne.

Podobnie nie do końca jest wyjaśniony wpływ dwukrotnego krycia lochy dwoma knurami różnych ras, lub też inseminacji nasieniem mieszanym. W tym przypadku przeważa jednak opinia o pozytywnym efekcie stosowania tej metody na płodność loch Obyć może zwiększa się żywotność zapłodnionych komórek).

Warto pamiętać, że wysokie temperatury wpływają negatywnie nie tylko na lochy. Obniżają one również potencję i chęć krycia knura i mają negatyw­ny wpływ na jakość wytwarzanego nasienia. W czasie upałów krycie należy przeprowadzać wcześnie rano lub wieczorem i chronić knura przed zbytnim przegrzaniem.

INSEMINACJA

Inseminacja (tzw. sztuczne unasiennianie) jest to zapłodnienie lochy na­sieniem pobranym od knura i wprowadzeniem do jej dróg rodnych Nasienie po pobraniu zostaje zbadane, rozcieńczone i pipetą wprowadzone do szyjki macicznej lochy. W celu uzyskania nasienia najczęściej stosowana jest metoda manualna,

Inseminacja w użytkowaniu świń nie jest tak powszechnym zabiegiem jak np. u bydła, i jak byłoby to wskazane. W Polsce jej stosowanie obejmuje już okres 27 lat. W 1996 r. unasiennianie przeprowadziło 41 stacji unasien­niania loch (SUL), które utrzymywały na terenie całego kraju 1575 knurów, w tym 284 rasy wbp, 580-pbz, 40-duroc, 86-hampshire, 3-belgijskiej zwisłouchej, 116-1.990 i 274-mieszańce. W kilku stacjach nie utrzymuje się knurów przeznaczanych do pobierania nasienia, chociaż i na ich terenie pewna liczba loch jest unasieniona. Jedna stacja unasiennia. średnio ok. 12.1 tys. Loch (jakkolwiek liczba ta nie jest jednakowa we wszystkich stacjach), tj. ok. 3.0 tys. więcej niż w 1992 r. co świadczy o wzroście popularności inseminacji. Od 1 knura otrzymuje się średnio 6-7 ejakulatów na miesiąc, czyli ok. 60 w roku (przy znacznie większych możliwościach). Z każdego ejakulatu uzyskuje się ok. 18 porcji nasienia (od 28 do 15.5). Nasienie jest wykorzystywane tylko w ok. 60%, m.in. w związku z małym rozpowszechnie­niem konserwacji w niskich temperaturach, co powoduje, że musi być ono wymieniane co 48-72 h. Te i inne względy organizacyjne powodują, iż mimo poprawy wyników (tab. 12.6) zasięg inseminacji w Polsce jest znacznie mniejszy niż w krajach zachodnich, w których udział loch inseminowanych w ogólnej ich liczbie jest znacznie większy, np. w Niemczech 44%, Szwecji i Finlandii po 50% (dane CSHZ - 1996 r.). Jest to jednym z czynników wpływających na szybki postęp hodowlany i poprawę pogłowia masowego.

Do zalet inseminacji można m. in. zaliczyć:

- znacznie ekonomiczniejsze niż przy kryciu naturalnym wykorzystywa­nie ejakulatów, co pozwala na zmniejszenie liczby utrzymywanych — knurów, a więc obniżenie ogólnych kosztów ich utrzymania;

-możliwość wykorzystania nasienia rozpłodników najlepszych (nawet zagranicznych), i tym samym przyspieszenie i ułatwienie postępu hodowlanego oraz szybką poprawę mięsności pogłowia masowego;

- możliwość wykorzystania różnych ras i linii (różne kombinacje przy krzyżowaniu), bez kosztów zakupu i utrzymania knurów; \y skuteczność zapłodnienia dzięki używaniu do unasienniania wyłącznie sprawdzonego nasienia;

- eliminację chorób przenoszonych przy akcie kopulacji;

- ułatwienie pracy hodowcom loch, zwłaszcza w gospodarstwach indywidualnych, nie utrzymujących własnych knurów.

Do wad można zaliczyć ciągle jeszcze nie rozwiązany problem długo­trwałego przechowywania nasienia knurów. Również nie do końca poznane jeszcze psychiczne reakcje zwierząt Stwierdzono na przykład, że przemieszczanie sie; plemników w drogach rodnych lochy jest spowodowane nie tylko ich własnym ruchem postępowym, lecz także w znacznym stopniu skurczami macicy. Silne pobudzenie płciowe lochy powoduje wzmożone wydzielanie oksytocyny, w wyniku czego nasilają się skurcze mięśni gładkich macicy. Skurcze te są często słabsze przy sztucznym unasiennianiu niż przy kryciu naturalnym, co może mieć wpływ na skuteczność zapłodnienia. Są próby używania specjalnych preparatów (głównie oksytocyny), powodujących szyb­sze i liczniejsze przemieszczanie się plemników z macicy do jej rogów i dalej do jajowodów. Miesza sieje zwykle z nasieniem tuż przed zabiegiem.

ŻYWIENIE

Białko jest potrzebne zarówno do odnowy białka w organizmie jak i do syntezy nowego białka w przyroście dziennym płodach lub w mleku

Białko w polskich warunkach jest podawane w 3 formach

– składnika (białka) ogólnego

- składnika (białka ) strawnego

- aminokwasów ogólnych

Wyrażenie białka w formie składnika strawnego jest dokładniejszą miarą niż białko ogólne ponieważ pomiędzy paszami występuje ponad 50% różnicy we współczynnikach strawności

Rodzaj paszy/ Współczynnik strawności (%)

Mączka rybna /88

Śruta sojowa /87

Pszenica/87

Łubin żółty /85

Pszenżyto/84

Kukurydza /80

Żyto/79

Śruta rzepakowa/78

Jęczmień/76

Otręby pszenne /71

Ziemniaki /69

Susz z traw /50

Buraki/46

Wykorzystanie białka ogólnego na białko ciała lub mleka zależy nie tylko od stopnia strawności ale także od jakości białka paszowego

Białko składa się z aminokwasów

-endogennych :glicyna, seryny, kw asparaginowego, kw glutaminowego, proliny, hydroksyproliny, asparaginy, glutamina

- egzogennych – lizyna, metionina z cystyną, treonina, tryptofan, fenyloalanina, histydyna, izoleucyna, leucyna, walina

W naszych warunkach przy żywieniu świń głównie zbożami i ziemniakami spośród aminokwasów egzogennych najczęściej występują niedobory lizyny, metioniny z cystyną i tryptofanu W polskich normach dla zwierząt przyjęto że stosunek lizyny, metioniny z cystyną treoniny i tryptofanu powinien wynosić 100:60:60:18

Przy układaniu pewnych dawek od względem proporcji aminokwasów niezbędnych w pierwszej kolejności trzeba brać skład naturalny pasz i umiejętnie łączyć komponenty z poszczególnymi aminokwasami a dopiero potem uzupełnić aminokwasami syntetycznymi

Przystępując do wyliczenia wart biologicznej białka (wbb) całej dawki pokarmowej należy :

-Określić zawartość białka ogólnego poszczególnych komponentach dawki

- określić pomiar aminokwasów niezbędnych w poszczególnych kom ponętach dawki

- określić ogólną ilość aminokwasów niezbędnych w całej dawce a następnie ich procentową zawartość w białku ogólnym

- porównać pomiar aminokwasów w białku dostarczonym w paszy a pomiarem aminokwasów w białku mleka lochy (białko wzorcowe)

O wartości biologicznej białka dawki pokarmowej decyduje aminokwas będący w minimum bez względu na poziom pozostałych aminokwasów

Energia

Zapotrzebowane świń na energie wyraża się w energii metabolicznej (EM) a jednostką jest 1MJ

W przeciętnej dawce dla świń największym źródłem energii są

- węglowodany- ok70%

- białko -20%

- tłuszcz- 10%

- włókno -2%

Spośród węglowodanów najważniejsza jest skrobia jest ona bardzo dobrze wykorzystywana przez świnie ponieważ prawie w całości jest ona trawiona w jelicie cienkim układając dawkę pokarmową należy dążyć aby zawierała tego wielocukru co najmniej 40%

Tłuszcz jest najbardziej energetycznym składnikiem paszy bowiem jego jedna jednostka zawiera 2,3 raza więcej energii brutto i wynosi ok. 1,4 raza energii metabolicznej niż związki bez azotowe wyciągowe co więcej wykorzystanie przez zwierze energii met z tłuszczu jest prawie pełne (99%)podczas gdy z innych organicznych skł paszy jest ono mniejsze np. z węglowodanów 77% stąd gdy istniej potrzeba zwiększenia koncentracji energii w dawce to lepiej dodać do niej tłuszcz niż zboże tłuszcz dostarcza bowiem też niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych takich jak linolenowy czy linolowy.

Standardowej mieszance białko dostarcza ok. 20% energii Jednak białko jest specyficznym źródłem energii o innym działaniu na zwierze niż pozostałe składniki energetyczne. Trzeba jednak pamiętać że ta część energii białka paszy która nie jest włączona do syntezy białka w organizmie (np. gdy białko nie jest podane w nieodpowiedniej ilości lub w formie niezbilansowanych aminokwasów) jest przez zwierzę wykorzystywany gorsze niż inne składniki bo w wysokości ok. 60%

Włókno pokarmowe- jest u świni w nieznacznej tylko części wykorzystywane dzięki fermentacji bakteryjnej zaczynającej się w końcowym odcinku jelita cienkiego a przebiegającej głównie w jelicie grubym. Natomiast kilku procentowa zawartość włókna jest konieczna do utrzymania normalnej motoryki jelit.

Nieco większe ilości włókna pokarmowego mogą być stosowane dla starszych tuczników (do 7%) i macior (do 10%)u których lepiej jest wykorzystywane Dieta bogata we włókno symuluje gryzienie i zwiększenie wydzielania śliny buforuje i wiąże nadmiar kwasu solnego w żołądku zwiększa wypełnienie jelit pobudzając ich perystaltykę jak również tworzy korzystne podłoże dla rozwoju pożądanej flory bakteryjnej w jelicie grubym Wzrost o 1 % zawartości włókna surowego (czyli w przybliżeniu wzrost o 1 % zawartości nieprzepuszczalnego włókna pokarmowego) w paszy tuczników powoduje zwiększenie o ok. 3% pobrania paszy obniżenie o ok. 0,9%wykożystania energii, obniżenie o ok. 3 % wykorzystania paszy obniżenie o ok. 2 % przyrostu masy ciała i obniżenie strawności paszy o ok. 1,65%

Energie pozyskiwaną tą drogą można zaspokoić jedynie ok. 5-10 % zapotrzebowania świni dorosłej.

Składniki mineralne

Pokrycie zapotrzebowania zależy od dostarczenia pierwiastków w formie dostępnej i w odpowiednich proporcjach Znaczny nadmiar lub niedobór jednego z nich może obniżyć wchłanianie i wykorzystanie innych pierwiastków Ponad to należy pamiętać że nadmiar składników mineralnych może obniżać wartość energetyczną i spożycie paszy. Dawki paszy powinny być zbilansowane dobrze przede wszystkim pod względem wapnia fosforu i sodu Dobrym źródłem Ca i P są pasze pochodzenia zwierzęcego i dodatki mineralne. Pasze roślinne zawierające za mało Ca i P który ponad to jest nisko strawny (w 10-40 %) ponieważ w roślinach występuję w trudno dostępnej formie fitynowej Natomiast strawność P z pasz pochodzenia zwierzęcego i mineralnego jest dużo wyższa (ponad 60%) zaleca się aby w zestawach pasz roślinnych ilość fosforu mineralnego mieściła w granicach 1,7-2,0 g/kg Ilość wapnia nie powinna przekraczać trzykrotnej ilość fosforu strawnego bowiem nadmiar Ca obniża przyswajanie P i innych składników pokarmowych Nadmiar sodu uzupełnia się najczęściej solą kuchenną w ilości ok. 0,3-0,4 % Świnie dobrze tolerują nadmiar Na jeżeli mają dostęp do wody

Pasze skarmiane przez świnie powinny spełniać następujące warunki

- o niskiej zawartości włókna

- wysoki współczynnik strawności

- sposób i system zadawania paszy (odpowiednio przyrządzone i właściwie podane zwierzętom )

- podane w odpowiedniej ilości (stosunek pasz treściwych do objętościowych- optymalna dawka pokarmowa )

Dawka optymalna-pod względem składników pokarmowych jakości i wielkości

Dawka o zbyt dużej objętości lub zawartości balastu nie zostanie przez zwierzęta w całości pobrana spowoduje namiar składników pokarmowych Zwierzęta będą odczuwały uczucie sytości fizycznej a ilości pobranych składników wraz z paszą będzie nie zgodne z zapotrzebowaniem – wystąpi uczucie głodu fizycznego

Dawka o małej objętości (odpowiednia koncentracja składników pokarmowych w dawce o małej objętości – pasze treściwe) spowoduje dostarczeni w odpowiedniej ilości składników pokarmowych zwierzęciu – uczucie sytości fizjologicznej ale brak balastu (pasz objętościowych) spowoduje uczucie głodu fizycznego

ŻYWIENIE POSZCZEGÓLNYCH GRUP PRODUKCYJNYCH

Żywienie loch

W okresie do 90 dnia ciąży należy dążyć do utrzymania w miarę stabilnej masy ciała loch gdyż nadmierne żywienie prowadzi do ich otłuszczania Lochy prośne powinny otrzymywać dziennie w zależności od masy ciała do 2,2 do 2,5 kg mieszanki pełnoporcjowej zawierającej 11 MJ EM i ok. 12-13 % białka przy żywieniu różnymi paszami ich równowartość

W okresie wysokiej ciąży dawkę tę należy zwiększyć o ok. 0,5 kg a mieszana powinna zawierać ok. 13 MJ EM i 16-17% białka ogólnego W dniu oproszenia locha powinna otrzymywać jedynie pójło zawierające mielone siano lub susz oraz otręby pszenne zalane ciepłą wodą i sól w ilości 100 g

Co decyduje o ilości paszy zjedzonej przez lochę w trakcie laktacji a poprzez to na polepszenie ich wyników produkcyjnych dzięki lepszej mleczności?

1, locha- jej waga i kondycja , wielkość mitu i genotyp

2, środowisko – temperatura pomieszczeń i jakość powietrza długość laktacji zagęszczeni choroby

3, dieta- czynniki wpływające na ilość pobranej w laktacji paszy strawność receptura energetyczność paszy zawartość białka aminokwasów częstotliwość karmień

Po porodzie dawkę zwiększamy stopniowo o ok. 0,5 kg dziennie od 6-7 dnia laktacji lochy powinny pobierać 6-8 kg mieszanki pełnoporcjowej lub można żywić je do woli taką samą mieszanką jak w okresie wysokiej ciąży W okresie laktacji należy dążyć do aby nie nastąpiła duża utrata masy ciała i kondycji lochy Dotyczy to zwłaszcza loch którym prosięta odsadza się w 42 dniu życia Stąd też żywienie loch w okresie laktacji aż do odłączenia prosiąt powinno być bardzo obfite gdyż skraca to czas występowania rui. W wielu farmach stosuje się obecnie karmienie do woli które jest szczególnie wskazane w przypadku pierwiastek.

W ostatnich 3 dniach laktacji należy codziennie redukować o połowę aż do pełnej głodówki po odsadzeniu W drugim dniu po odsadzeniu wracamy do dawki dla loch nisko prośnych -2,2-2,5kg dziennie Na zasuszenie w większym stopniu ma wpływ opróżnienie wymienia niż ograniczenie ilości paszy

Dzienne pobranie regulujemy wielkością dawki paszy

- niska ciąża -2,5kg /dz

- wysoka ciąża – 3,0kg/dz

-laktacja 1,8-2,0kg na lochę +0,45 kg na 1 prosie= ok. 6,5 kg/dz

Optymalizacja zawartości aminokwasów

Uśredniamy profil aminokwasów

Lizyna+ met+ cyst- treonina – tryptofan

100%-65%-68%-19%

Podwyższony poziom żywienia loch pierwiastek w okresie okołoodsadzeniowym aż do wystąpienia rui wpływa korzystnie na masę ciała i zmiany ich otłuszczenia i skraca czas między odsadzeniem prosiąt a skutecznym zapłodnieniem młodych loch

Obserwacje z praktyki i wyniki nowszych badań wykazują że bodźcowe żywienie loch przed pokryciem przez 2-3 dni symuluje owulacje i powoduje wzrost zapłodnionych kom jajowych co upływa dodatnio na ilość miotu. Bezpośrednio po pokryciu powraca się do skąpego żywienia gdyż w przeciwnym razie i przy zbyt intensywnym karmieniu może dochodzić do zwiększonej zamieralności zarodków Można temu przeciwdziałać poprzez podawanie lochom dodatkowych ilości kw foliowego wprowadzenie do paszy 5 mg/kg tego kwasu w okresie od pokrycia do końca ciąży zwiększa się przeżywalność zarodków o 5%

System żywienia loch prośnych ograniczonymi dawkami paszy wprawdzie pokrywa ich potrzeby pokarmowe jednakże nie zapewnia im poczucia sytości gdyż wypełnienie przewodu pokarmowego waha się w granicy 40-60 % konsekwencją tego jest tzw. Stan głodowy objawiający się dużą aktywnością ruchową i agresywnością a także podatnością na stres Znaczne ograniczenie tych nie korzystnych zjawisk w okresie ciąży możliwe jest poprzez podawanie do woli mieszanek o dużej zawartości włókna Większa ilość włókna zapobiega pobraniu przez lochę nadmiernej ilości energii i jednocześnie powoduje lepsze wypełnienie przewodu pokarmowego Obok pokrycia zapotrzebowania loch na składniki pokarmowe niezbędne jest zapewnienie stałego dostępu do wody (poidła automatyczne)

Żywienie knurów

W żywieniu knurów zarówno normy żywieniowe jak i dawki pokarmowe należy traktować jako orientacyjne gdyż wymagają one karmienia indywidualnego w zależności od intensywności użytkowej i wieku

W okresie spoczynku daje się żywienie mniej obfite niż w sezonie kopulacyjnym intensywniej należy zacząć żywić ok. okresu kopulacyjnego Do dawki wprowadza się śrutę owsianą mleko otłuszczone zielonkę premiksy.

Knury kryjące równomiernie lub od których pobiera się nasienie cały rok są żywione na jednakowym poziomie a różnice wynikają tylko z wieku

Knury zatuczone kryją niechętnie a procent zapłodnionych loch jest niski natomiast niedożywienie obniża jakość i ilość nasienia

Dawka pokarmowa dla knurów wynosi 2,5-2,7 kg mieszanki pełnoporcjowej dla loch wysoko prośnych. Młode rosnące knurki intensywnie użytkowane w rozpłodzie żywi się 3X dziennie starsze 2 razy

3 OKRESY KRYTYCZNE DLA PROSIĄT

1 pierwsze dni po urodzeniu- do 50 dni

- znaczenie siary

- temperatura

-podawanie Fe (anemia sierpowata gdy brak Fe)

2 moment dokarmiania zwierząt

Konieczność przyzwyczajania zwierząt do korzystania z pasz pełnoporcjowych (granulaty) 7-10 dzień życia Zaczynają po woli funkcjonować inne enzymy

3 odsadzenie prosiąt od lochy

Moment stresu który osłabia odporność prosiąt w 30 dniu drugi raz podajemy Fe możliwość choroby obrzękowej