Temat: Podejmowanie działalności gospodarczej.
Podmiot podejmujący i wykonujący zawodowo i we własnym imieniu działalność gospodarczą zwany jest przedsiębiorcą. Przedsiębiorcą może być: osoba fizyczna, osoba prawna, nie mająca osobowości prawnej spółka prawa handlowego.
Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Spółkami prawa handlowego nie mającymi osobowości prawnej są spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe i spółki komandytowo-akcyjne przewidziane w kodeksie spółek handlowych.
Wśród przedsiębiorców najwięcej jest osób fizycznych. Wśród przedsiębiorców będących osobami prawnymi najwięcej jest spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.
Pojęcie osoby fizycznej odpowiada używanemu w języku potocznym pojęciu człowieka. Definicję osoby fizycznej należy wywodzić z przepisów kodeksu cywilnego. Elementem istotnym dla oceny, czy osoba fizyczna może być przedsiębiorcą, jest zdolność do czynności prawnych tej osoby.
Przedsiębiorcami co do zasady zostają osoby fizyczne pełnoletnie, które nie zostały ograniczone w swojej zdolności do czynności prawnych.
Osobami prawnymi są Skarb Państwa oraz te jednostki organizacyjne, które w odpowiednich przepisach określone zostały jako osoby prawne.
Osobowość prawna może być związana z określoną kategorią podmiotów (np. spółki kapitałowe, przedsiębiorstwa państwowe, spółdzielnie, fundacje.
Podejmujący działalność gospodarczą mogą w zasadzie swobodnie podejmować decyzję, w jakiej formie organizacyjnej ma być ona prowadzona. Należy jednak pamiętać, że niekiedy przepisy wymagają, aby określona działalność gospodarcza była prowadzona w określonej formie prawnej (np. banki tworzone są w formie spółek akcyjnych ).
Rozpoczęcie działalności gospodarczej wiąże się z wieloma czynnościami. W pierwszej kolejności nasze kroki kierujemy do Urzędu Gminy lub Urzędu Miejskiego w celu otrzymania zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Składamy również oświadczenie od, którego dnia mamy rozpocząć działalność gospodarczą. Również w przyszłości, gdy chcemy dokonać zmian w ewidencji działalności gospodarczej takie pismo składamy w Urzędzie Gminy lub Miejskim, czy ostatecznie wnioskujemy o wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej.
Zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej zawiera:
• oznaczenie przedsiębiorcy: imię, nazwisko, nazwa.
• adresy: zamieszkania, siedziby, miejsca wykonywania.
• określenie przedmiotu działalności gospodarczej
• datę rozpoczęcia działalności gospodarczej
Następnie udajemy się do Urzędu Statystycznego po REGON. Statystyczny numer identyfikacji składający się z dziewięciu cyfr. Z tymi dokumentami kierujemy się do banku w celu otworzenia konta bankowego. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (z.o.o), spółki jawne, spółki akcyjne rejestruje się w Sądach Rejestrowych.
Gdy już mamy numer konta całą działalność rejestrujemy w Urzędzie Skarbowym. Tam składamy NIP-1 i zgłoszenie identyfikacyjne osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą, zawiadomienie o rozpoczęciu działalności, załącznik rejestracyjny identyfikacji podatkowej osób fizycznych, PIT – 1 oraz wybieramy formę opodatkowania:
a) karta podatkowa: przy tej formie opodatkowania stawka podatku zależna jest od:
• rodzaju działalności (nie każda działalność może być opodatkowana w ten sposób)
• ilości zatrudnionych pracowników
• liczby mieszkańców w danym mieście lub gminie
Wysokość stawek reguluje ustawa z dnia 20 listopada 1998r. o Zryczałtowanym Podatku Dochodowym od niektórych przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne.
Podatnikom opodatkowanym w ten sposób Urzędy Skarbowe przesyłają decyzję o wysokości kart podatkowej. Na karcie podatkowej nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przychodów. W przypadku zatrudnienia pracowników należy prowadzić ewidencję zatrudnienia, nie ma też obowiązku składania zeznań rocznych. Podatek dochodowy w postacie karty podatkowej obniża się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne.
b) „podatek liniowy” – od 1 stycznia 2004 roku przedsiębiorcy mają możliwość opodatkować swoje dochody „podatkiem liniowym” wynoszącym, 19% osiągniętego dochodu, pomniejszonego o składki na ubezpieczenie zdrowotne. Przy tej formie opodatkowania prowadzona jest księga przychodów, rozchodów w taki sam sposób jak na zasadach ogólnych. Podatnicy odprowadzają podatek liniowy do 20-go następnego miesiąca na podstawie deklaracji PIT – 5l. Przedsiębiorcy opodatkowani w ten sposób nie mogą korzystać z ulg podatkowych (np. z ulgi na remont mieszkania) Nie mogą łączyć dochodów opodatkowanych liniowo z innymi dochodami. Za dany rok podatkowy do 30-go kwietnia podatnicy muszą złożyć zeznanie roczne.
c) ryczałt ewidencjonowany – przy tej formie opodatkowania niektóre rodzaje działalności nie mogą być w ten sposób opodatkowane np. usługi księgowe, usługi doradztwa podatkowego i prowadzenie apteki, udzielanie pożyczek pod zastaw.
Podatnik ma obowiązek prowadzenia ewidencji przychodów i ma obowiązek przekazania podatku do Urzędu Skarbowego.
Inne załączniki dla Urzędu Skarbowego VAT-R.
Na samym końcu udajemy się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). W tym miejscu składamy następujące dokumenty:
• ZFA – zgłoszenie płatnika składek
• ZNA – zgłoszenie osoby ubezpieczonej
• DRA – deklarację rozliczeniową
W ciągu siedmiu dni od daty rozpoczęcia wykonywania pracy mamy obowiązek zgłoszenia pracownika do ZUS-u (druk ZNA). Do celów podatkowych pracownik powinien wypełnić PIT- 2.
Składki, które pracodawca ma obowiązek odprowadzić do ZUS za pracownika wynoszą:
Pracodawca musi również prowadzić karty przychodów pracownika. Wpisuje się tam wynagrodzenie przez cały rok kalendarzowy, a na koniec podlicza i na podstawie tej karty sporządza się PIT- 40 (zeznanie roczne) lub PIT – 11.