Systematyka genetyczna gleb
W 5. wydaniu Systematyki wyróżniono trzy kategorie:
Rzędy
Typy
Podtypy
Ponadto w badaniach gleboznawczych i kartograficzno-gleboznawczych wyróżnia się :
Rodzaje
Gatunki gleb
W szczegółowej kartografii:
Zespoły
Fazy glebowe
Rzędy
Są wyróżnione na podstawie obecności lub braku poziomów diagnostycznych bądź cech charakterystycznych odzwierciedlających działanie określonych zespołów procesów glebotwórczych. Skutkiem oddziaływania tych procesów na materiały macierzyste jest zróżnicowanie we właściwościach glebowych.
Zachodzące w glebach procesy glebotwórcze zostały uporządkowane w relacji do czynników glebotwórczych, takich jak: klimat i żywe organizmy, oddziaływujące na materiał macierzysty w czasie i warunkach danego reliefu.
Różnice pomiędzy rzędami opierają się na cechach charakterystycznych pozostawionych w glebie przez procesy glebotwórcze, które są siłami różnicującymi kształtowanie właściwości glebowych.
Rzędy w systematyce gleb Polski
Gleby inicjalne
Gleby słabo ukształtowane
Gleby brunatnoziemne
Gleby rdzawoziemne
Gleby płowoziemne
Gleby bielicoziemne
Gleby czarnoziemne
Gleby glejoziemne
Vertisole
Gleby organiczne
Gleby antropogeniczne
Typy gleb
Wyróżnia się na podstawie określonego układu głównych poziomów genetycznych i zbliżonych właściwości chemicznych, fizycznych i biologicznych, jednakowego rodzaju wietrzenia, przemieszczania się i depozycji produktów wietrzenia oraz o podobnym typie próchnicy i stopniu troficzności
Podtypy gleb
Wyróżnia się wówczas, gdy na cechy głównego procesu glebotwórczego nakładają się dodatkowo cechy innego procesu, modyfikujące istotnie właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne danej gleby
Rodzaje
Rodzaj gleby określa się na podstawie genezy i właściwości materiałów macierzystych, z których wytworzyła się gleba
Gatunki
Gatunek gleby definiowany jest na podstawie uziarnienia utworu glebowego całego profilu.
Poziomy diagnostyczne
Poziomy diagnostyczne to poziomy wyróżniające – diagnostyczne, wydzielone na podstawie kryteriów w większości wymiernych , których występowanie lub brak w profilu jest podstawą zaliczenia gleby do określonej jednostki taksonomicznej.
Poziomy, które wytworzyły się w powierzchniowej warstwie gleby nazywamy poziomami powierzchniowymi lub epipedonami.
Diagnostyczne poziomy podpowierzchniowe (endopedony) wytworzyły się wewnątrz gleby, poniżej poziomów powierzchniowych.
Najważniejsze poziomy diagnostyczne gleb
cambic
sideric
albic
luvic
argic
spodic
mollic
umbric
poziom murszasty