WYMOWA SAMOGŁOSEK NOSOWYCH PRZED SPÓŁGŁOSKAMI

„ę” na końcu wyrazu traci nosowość, jest nieme

„ą” na końcu wyrazu zachowuje nosowość

„ą” i „ę” przed spółgłoskami półotwartymi - l, ł, m, n, ń, r - tracą nosowość

„ą” i „ę” przed spółgłoskami szczelinowymi - w, f, z, ż, ź, s, ś, sz, ch -zachowują nosowość

Przed spółgłoskami p, b

„ą” rozkłada się na om np. trąba [tromba]

„ę” rozkłada się na em np. dęby [demby]

Przed spółgłoskami zwartymi t, d

„ą” rozkłada się na on np. kąd [kont]

„ę” rozkłada się na en np. pręty [prenty]

Przed spółgłoskami zwarto-szczelinowymi c, cz, dz

„ą” rozkłada się na on np. sączyć [sonczyć]

„ę” rozkłada się na en np. jędza [jendza]

Przed spółgłoskami środkowojęzykowymi ć, dź

„ą” rozkłada się na oń np. kądziel [kądziel]

„ę” rozkłada się na eń np. kręcić [kreńcić]

Przed spółgłoskami środkowojęzykowymi k, g

„ą” rozkłada się na on np. drągi [dro gi]

„ę” rozkłada się na en np. pęk [pe k]